Διά πρεσβειών τής Υπ. Θεοτόκου ο Ιησούς Χριστός γιά μάς σοφία Θεού,δικαιοσύνη,καί αγιασμός καί απολύτρωσις. Μέρος Α

223 α
Α Χαιρετισμοί, 2006

Χαίρε θνητών προς Θεόν παρρησία.
Ιδού και πάλι χριστιανοί μου, οι χαρμόσυνοι ύμνοι των Χαιρετισμών, μαζί με τον Ακάθιστο Ύμνο που ψάλλουμε κάθε Παρασκευή της Μεγάλης Τεσσαρακοστής.
Πλούσιες οι δωρεές και τα χαρίσματα της Παναγίας προς όλους εκείνους τους χριστιανούς, που έχουν την ευλαβή και ευλογημένη συνήθεια να διαβάζουν κάθε βράδυ μαζί με το Μικρό Απόδειπνο και τους Χαιρετισμούς.
Άλλοι πάλι έχουν τη συνήθεια να τους διαβάζουν τη νύχτα όταν σηκώνονται, το πρωί τα ξημερώματα, άλλοι το μεσημέρι και άλλοι το απόγευμα.
Σημασίας έχει να τους διαβάζουμε, να τους λέμε, έσω και από μνήμης, με σεβασμό και ευλάβεια πολλή. Και τότε οι ευλογίες πέφτουν και έρχονται σαν βροχή για να δροσίσουν την ξηραμένη ψυχή μας, από τις θλίψεις της ζωής, για να της χαρίσουν χαρά, δύναμη και ελπίδα, και για να γιγαντώσουν μέσα μας την αγάπη και την πίστη προς τον Χριστόν, τον Θεάνθρωπο Κύριο, τον Υιόν του Θεού, τον Σωτήρα του κόσμου και Λυτρωτή, και που μας παρέχει δια πρεσβειών της Παναγίας Μητρός του κάθε καύχηση και δωρεά.
Οι πλούσιοι καυχώνται και καμαρώνουν για τα πλούτη τους, οι μονάρχες και οι κυβερνήτες των Εθνών καυχώνται για την εξουσία τους, οι δικτατορίσκοι για τις δυνάμεις τους, οι σοφοί για τις γνώσεις τους, οι επιστήμονες και οι ερευνητές για τις ανακαλύψεις τους. Άλλοι καυχώνται πάλι για τις σωματικές τους δυνάμεις, και άλλοι για την κοινωνική τους θέση και οι περισσότερες των γυναικών για την ομορφιά και τα κάλλη τους.
Εμείς όμως ως Ορθόδοξοι πιστοί χριστιανοί, καυχώμεθα, κατά πρώτον λόγον για τον Σταυρόν του Κυρίου, επαναλαμβάνοντας τον λόγον του Αποστόλου Παύλου «εμοί δε μη γένοιτο καυχάσθω ή μη εν τω Σταυρώ του Κυρίου».
Καυχώμεθα επίσης και για την Παναγία μας, την Υπεραγία Θεοτόκο, αφού με την συγκατάθεσή της στον Άγγελο «ιδού η δούλη Κυρίου, γένοιτό μοι κατά το ρήμα σου, άρχισε το κοσμοσωτήριό Του έργο ο Πανάγιος Τριαδικός Θεός, καθιστώντας την Παρθένον Μαρίαν, απείρανδρον μητέρα, Νύμφην Ανύμφευτον και πρώτον μεσίτριαν και πρεσβευτήν υπέρ της του κόσμου σωτηρίας και ημών των αμαρτωλών.
Μεσιτεύει η Παναγία μας, και μεις λαμβάνουμε δωρεές, και ουράνια χαρίσματα από τον Υιόν της και Θεών ημών. Πως λοιπόν να μην καυχώμεθα καθημερινώς διά μέσου των Χαιρετισμών; Πώς να μην υμνούμε την Υπεραγία Θεοτόκο με ύμνους και ωδές πνευματικές, όπως είναι οι Χαιρετισμοί, οι Παρακλήσεις Μικρή και Μεγάλη, το Θεοτοκάριον, και τα Θεοτοκία Ιωάννου του Δαμασκηνού που περιλαμβάνονται στην Παρακλητική;
Εμείς κάθε μέρα, παρακαλούμε την Παναγία μας και κείνη μεσιτεύει στον Υιόν της, και ο Χριστός γίνεται για μας Σοφία του Θεού. Γίνεται δηλαδή για όλους μας, για όλους τους πιστούς αγωνιζομένους χριστιανούς Σοφία, από τον Θεόν Πατέρα, με την ανυπέρβλητη διδασκαλία του Υιού Του. Όχι σοφία που προέρχεται από τις γνώσεις που μας παρέχουν οι επιστήμες και τα ανθρώπινα μυαλά και τα βιβλία, αλλά Σοφία που προέρχεται από τον πάνσοφον Θεόν Πατέρα, που προσφέρεται κατά χάρη σε μας, από τον Πάνσοφον Υιόν, μέσω των πρεσβειών και μεσιτειών, της Παναγίας κατ’ άνθρωπον μητρός.
Ήλθεν ο Θεός, ο Χριστός στον κόσμον, δια Πνεύματος Αγίου και Μαρίας της Παρθένου, για να μας απαλλάξει πρώτον από την άγνοια, τις πλάνες και τις δεισιδαιμονίες που επικρατούν στον κόσμο για το τι είναι Θεός και Ποιος είναι ο Θεός, και δεύτερον για να μας αποκαλύψει τον αληθινόν Θεόν και Πατέρα, την Τριαδικότητα του ενός Αγίου Θεού, του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, και τη δική Του αποστολή ως Θεανθρώπου, για την σωτηρίαν του κόσμου. Μας φανερώνει ότι αυτός ο Υιός και Λόγος του Θεού είναι όμοιος, ομοούσιος με τον Πατέρα, «εγώ και ο Πατήρ έν εσμέν». Και αλλού διαλάλησε και μάλιστα σε μια αμαρτωλή γυναίκα, τη Σαμαρείτιδα ότι «εγώ είμαι ο λαλών σοι, εγώ είμαι ο Μεσσίας, ο Χριστός, ο Σωτήρας του κόσμου, εγώ είμαι το φως του κόσμου, ο ακολουθών εμοί ου μη περιπατήσει εν τη σκοτία, αλλ’ έξει το φως της ζωής. Εγώ είμαι η Ζωή και η Ανάστασις, εγώ είμαι το Ύδωρ το Ζόν, το αλλόμενον εις Ζωήν αιώνιον, ο Άρτος ο εκ του Ουρανού καταβάς». Έτσι μας αποκάλυψε και την Θεότητά Του, διότι είναι και αυτός που ενίκησε τον θάνατον με την τριήμερον αυτού Ανάστασιν.
Ιδού λοιπόν η άνωθεν Σοφία, ιδού και η αληθής Θεογνωσία. Μια ματιά όμως γύρω μας χριστιανοί μου και θα γεμίσουμε από απογοήτευση. Δυστυχώς, να πούμε ότι κάθε οικογένεια και κάθε Ελληνικό σπίτι έχει και τις δικές του πλάνες; Οι περισσότεροι από τους Νεοέλληνες Ορθοδόξους Χριστιανούς, είναι αδιάφοροι και άσχετοι με την αληθινή πίστη. Άλλοι πάλι είναι εντελώς χλιαροί και το χειρότερο είναι ότι πιστεύουν στις προλήψεις. Άλλοι πάλι κατά χιλιάδες σκλαβώνονται από τα ωροσκόπια των περιοδικών, της τηλεοράσεως και των μέντιουμ. Και ακόμα περισσότεροι Έλληνες, είναι γεμάτοι από δεισιδαιμονίες και γητεύματα. Και τώρα τελευταία αρκετοί στρέφονται στην ειδωλολατρία των Αρχαίων Ελλήνων και Αιγυπτίων, και άλλοι στρέφονται προς την Σατανολατρίαν με τελετές μαύρης μαγείας και βουντού. Και άλλοι, ιδίως νέοι, οι νέοι μας, ψάχνονται στους Ινδουιστές των γκουρού, της γιόγκα, του Κρίσνα, του Σίβα και της Κάλι. Και άλλοι πάλι δήθεν γραμματισμένοι και δήθεν πολιτισμένοι και προοδευτικοί, θεομαχούν φανερά κατά της Ορθοδόξου Εκκλησίας και των αντιπροσώπων της. Και αρκετοί λένε ότι πιστεύουν στο Θεό, αλλά δεν θέλουν να δουν στα μάτια τους, τους παπάδες, τις εκκλησίες, τα κεριά και τα λιβάνια. Είναι σα να λένε – να πούμε ένα πτωχό παράδειγμα – ότι αγαπούν την καλή δουλειά του μαραγκού ή του επιπλοποιού, αλλά σιχαίνονται τα εργαλεία του. Ναι, αλλά πως θα κάμεις ωραία έπιπλα χωρίς εργαλεία και υλικά;
Ο Χριστός όμως ερχόμενος στον κόσμον, πριν από δυο χιλιάδες χρόνια επαναλαμβάνω, ότι κατήργησε με την υψηλή Του και ανυπέρβλητη Θεϊκή Του διδασκαλία και τα θαύματά Του, την αναμάρτητη ζωή Του, τη Σταυρική Του Θυσία και την Ανάστασή Του, όλες τις πλάνες που αναφέραμε προηγουμένως, τις προλήψεις, τις δεισιδαιμονίες, τους Φαρισαϊσμούς, τις χυδαιότητες παντός είδους, την ειδωλολατρία και τους τύπους. Και μας πρόσφερε τον εαυτόν Του, που είναι η πηγή της αλήθειας και της σοφίας και της αληθινής λατρείας. Είναι η πηγή πάσης γνώσεως και αγάπης. Είναι Θεός αληθινός, εκ Θεού αληθινού, ο Θεάνθρωπος Κύριος, ο Ιησούς Χριστός.
Στον Θεό και μόνο, μας λέγει ο ουρανοβάμονας Απόστολος Παύλος, βρίσκονται και υπάρχουν όλοι οι ουράνιοι και απόκρυφοι θησαυροί της σοφίας και της γνώσεως. Και ξαναβρωντοφωνάζει ο Παύλος στην Προς Ρωμαίους Επιστολή του, και στο ενδέκατό του κεφάλαιο, «ω απροσμέτρητον βάθος πλουσίων δωρεών και απείρως σοφίας και παγγνωσίας Θεού, πόσον ανεξερεύνητη και ακατάληπτη στο ανθρώπινο μυαλό είναι οι κρίσεις και οι αποφάσεις αυτού και πόσον ανεξιχνίαστοι είναι οι δρόμοι και οι μέθοδοι δια των οποίων κατεργάζεται την σωτηρίαν των ανθρώπων. Διότι ποιος γνώρισε τον άπειρον νουν του Κυρίου, τις πάνσοφες σκέψεις και δίκαιες αποφάσεις Του, ή ποιος έγινε σύμβουλός Του»; Και πάλιν ο ίδιος Απόστολος ονομάζει την σοφία του Θεού σε άλλη του επιστολή «πολυποίκιλον», «ίνα γνωρισθεί νυν ταις αρχαίς και ταις εξουσιαις, η πολυποίκιλος εν τοις επουρανίοις, η πολυποίκιλος σοφία του Θεού». Για να γνωρίσουν δηλαδή όλες οι ουράνιες αγγελικές και αρχαγγελικές δυνάμεις, Χερουβείμ και Σεραφείμ, την πολυποίκιλο σοφία του Θεού, διά μέσου της οποίας βρήκεν ο Θεός τρόπο για να σώσει τον αμαρτωλό άνθρωπο.
Η κοσμική γνώσις και σοφία φυσιεί τον άνθρωπον, τον κάνει δηλαδή να φουσκώνει σαν μπαλόνι από την υπερηφάνεια και τον εγωισμό. Η κοσμική γνώσις, ενώ προάγει τις επιστήμες από την άλλη μεριά κατασκευάζει συνεχώς όπλα μαζικής καταστροφής, εξαθλιώνει και εξευτελίζει την ανθρώπινη προσωπικότητα, αποκτηνώνει με νόμους την συμπεριφορά των ανθρώπων και ειδικά μεταξύ των ομοίων φίλων, και απομακρύνει από την λατρεία του ενός και μόνου αληθινού Θεού, του Τριαδικού. Ακόμα και ο φόνος με τις εκτρώσεις προς τα ανυπεράσπιστα έμβρυα, προστατεύεται από νόμους του δήθεν πολιτισμένου κόσμου. Περισσότερες από διακόσιες χιλιάδες εκτρώσεις – φόνοι, γίνονται κάθε χρόνο στην δύστυχη πατρίδα μας που προστατεύονται επισήμως από νόμους που ψήφισαν χωρίς να κοκκινίσουν από ντροπή οι Έλληνες βουλευτές μας τους οποίους εμείς ψηφίσαμε.
Η αληθινή κατ’ άνθρωπον γνώσις και σοφία είναι εκείνη που τον οδηγεί στην έρευνα της αληθινής πίστεως και της αληθινής αγάπης προς τον Δημιουργόν του και Τριαδικόν Θεόν, και προς τον συνάνθρωπόν του που πλάστηκε κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν Θεού. Έτσι μαθαίνει και πιστεύει. Πιστεύει και αγαπά, αγαπά και τηρεί τις εντολές, εργάζεται και πράττει το αγαθόν. Μισεί το κακόν και την αμαρτία, αλλά όχι και τον αμαρτωλό συνάνθρωπόν του, αφού όλοι αμαρτωλοί είμεθα. Συμμετέχει στα μυστήρια, μετά φόβου Θεού, πίστεως και αγάπης, και έτσι σιγά σιγά αξιοποιεί τα χαρίσματα του Θεού, ανέρχεται σε Θεογνωσία και δια της Θεογνωσίας στην κατά Θεό σοφία που τον οδηγεί στη λύτρωση από την τυραννία των παθών, από την πονηριά του κόσμου, από την κακία του διαβόλου και από τον φόβον του θανάτου.
Στην πρόοδο αυτή λυτρώσεως, καθάρσεως και φωτισμού, μας βοηθούν οι πρεσβείες και οι μεσιτείες της Υπεραγίας Θεοτόκου, διότι βλέπει και ακούει τους στεναγμούς μας, τα δάκρυά μας, τους πόνους και τις λύπες μας, τις αγωνίες μας, τους φόβους και τα προβλήματά μας. Ιδιαίτερα όμως βλέπει και ακούει τις ικεσίες μας, που προσφέρονται σ’ αυτήν μέσω των Χαιρετισμών, ή δια του «Θεοτόκε Παρθένε» πολλές φορές, ή το «Άξιον εστί» ή με τις Παρακλήσεις, τη Μικρή και τη Μεγάλη.
Αλλά θα συνεχίσουμε την άλλη Παρασκευή,
η Παναγία βοήθειά μας,
Αμήν.