Το site που επιμελείται ο Ι.Ν. Αγίας Βαρβάρας Αμφιάλης Κερατσινίου: https://agiavarvaramfialis.gr



Τρίτη 19 Ιουλίου 2011

Η Παρακλητική σαν βιβλίο της εκκλησίας. Η ωφέλεια εξ' αυτής και η αχαριστία

166-β
Κυριακή Των 10 λεπρών 2001



Δεν ασχοληθήκαμε ποτέ αδελφοί μου με την Παρακλητική.
Η Παρακλητική είναι ένα βιβλίο της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας, και μάλιστα της Λατρείας μας, δηλαδή βιβλίο καθαρά λειτουργικό.
Η Παρακλητική περιέχει ύμνους και ωδές πνευματικές, υψηλές, θεολογικές και δογματικές. Είναι δε χωρισμένη σε οκτώ περιόδους, όσοι είναι και οι ήχοι της Βυζαντινής Μουσικής, Πρώτος, Δεύτερος, Τρίτος, Τέταρτος, Πλάγιος του Πρώτου, του Δευτέρου, Βαρύς και Πλάγιος του Τετάρτου.
Την Παρακλητική την συνέγραψε με τρόπο ποιητικό ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός, παρουσιάζοντας μέσα από τους κανόνας, της ωδές, τους ειρμούς, τα δοξαστικά, τα Θεοτοκία, τα κεκραγάρια και τους αίνους, ολόκληρη την δογματική διδασκαλία της Ορθοδόξου πίστεώς μας. Έτσι ανεδείχθη ένας από τους πιο μεγάλους Πατέρας της Εκκλησίας μας, εορτάζει δε την 4η Δεκεμβρίου, μαζί με την Αγία Βαρβάρα.
Η Παρακλητική μας εξυμνεί ολόκληρο το απολυτρωτικό έργο του Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού και ειδικότερα το κοσμοσωτήριο πάθος και την Ανάστασή Του εκ νεκρών, δια των οποίων, μαζί με την Ανάληψή Του εις τους ουρανούς, απεκατέστησε την κοινωνία και την ένωση μεταξύ Θεού και ανθρώπων.
Η Παρακλητική με τον κάθε ήχο της χωριστά έχει εβδομαδιαίο κύκλο.
Με τη Δευτέρα να είναι αφιερωμένη στους Αγγέλους, Αρχαγγέλους και σε όλες τις ουράνιες ταξιαρχίες και δυνάμεις.
Την Τρίτη στον Τίμιο Πρόδρομο.
Τετάρτη και Παρασκευή στον Τίμιο Σταυρό και μάλιστα στη Σταυρική Θυσία πάνω στο Γολγοθά.
Την Πέμπτη στους Δώδεκα Αποστόλους και στον Άγιο Νικόλαο,
το Σάββατο στους κεκοιμημένους αδελφούς μας και
την Κυριακή στην Ανάσταση του Κυρίου.
Αξιοσημείωτο είναι ότι στις διάφορες ωδές, εξυμνεί ο Άγιος μεγαλόπρεπα τους καλλινίκους μάρτυρες και τα θαυμαστά μαρτύριά τους, όπως μας τα διηγούνται και οι Συναξαριστές, τους Μεγάλους Ιεράρχας, με τους υπέροχους αγώνες τους για τα δόγματα της Εκκλησίας μας που μας φανερώνουν ότι άλλο πράγμα είναι η ορθή και σωστή πίστις, δηλαδή η Ορθοδοξία, ή η Ορθόδοξη διδασκαλία και πίστις, ή ο Ορθόδοξος Χριστιανός, και άλλο αίρεσις, πνευματική διαστροφή της διδασκαλίας και πλάνη, αιρετικός και πλανεμένος.
Εξυμνεί επίσης, τους οσίους ερημίτας και ασκητάς για τα σκληρά παλαίσματά τους, όπως και τους δικαίους Ορθοδόξους Χριστιανούς, που αγωνίζονται μέσα στον κόσμο, τηρούντες τις Ευαγγελικές εντολές, με πολλές θυσίες, με πολλή υπομονή και αυταπάρνηση.
Εκείνο όμως που ιδιαίτερα τονίζεται και μάλιστα πολύ, είναι το πνεύμα της μετανοίας και συντριβής, διά μέσου των οποίων εκζητείται διακαώς και θερμώς το έλεος και η φιλανθρωπία του Αγίου Θεού.
Ας προστρέξουμε όμως σ’ αυτόν τον πλούτο της Παρακλητικής ο οποίος είναι ανεξάντλητος. Κάθε τροπάριο και κάθε στίχος κρύβει ένα μεγαλείο, ένα απροσπέλαστο δόγμα της Εκκλησίας μας. Ένα μυστήριο. Εμείς θα πάμε σε δυο τρία και θα τα αναλύσουμε έτσι πρόχειρα και στη δική μας γλώσσα.

Μας λέγει λοιπόν απευθύνοντας την παράκληση της ψυχής μας προς τον Θεόν: «Ρύσε με Κύριε και Σωτήρα μου, από την πώρωση της καρδιάς μου, που την δημιούργησαν οι δαίμονες με την δική μου συγκατάθεση. Γι’ αυτό δώσε μου, ή μάλλον πλημμύρισέ με από ποταμούς δακρύων μετανοίας, για να θρηνήσω τις πολλαπλές μου αμαρτίες με τις οποίες εμόλυνα τον χιτώνα της ψυχής μου. Συ μόνον μπορείς να με καθαρίσεις. Ναι Κύριε, γι’ αυτό καθάρισέ με από την βρωμιά των αισχρών και πονηρών μου λογισμών και σκέψεών μου, και λύτρωσέ με από το πλήθος των αδυναμιών μου, από την κακία των ανθρώπων και από το μίσος του διαβόλου. Διότι μόνον έτσι θα λυτρωθώ από τον σκοτασμό του νοός μου, από την λήθη και την ακηδία. Ναι Κύριέ, ιλάσθητί μοι τω αμαρτωλώ, και την αθλίαν μου ψυχήν απάλλαξέ την από την τυραννία των παθών για να βρώ στην θερμή σου αγκαλιά θαλπωρή και άνεση και δύναμη και χάρη, για να τηρώ το θέλημά Σου».

Θα αλλάξουμε όμως τον τρόπο εκφράσεως της Παρακλητικής και θα τον μεταφέρουμε στον πρώτο πληθυντικό.
Επιθυμούμε αδελφοί μου συναμαρτωλοί, -διότι όλοι είμαστε αμαρτωλοί,- να μιλήσουμε προς τον Πανάγιο Θεό και διαπιστώνουμε ότι τα χείλη μας είναι μολυσμένα από το ψέμα και την κατάκριση, από την βλαστήμια και τον γογγυσμό. Θέλουμε να σηκώσουμε τα χέρια μας για προσευχή προς τον φιλάνθρωπον Θεό, και τα βλέπουμε να είναι βρώμικα από την πονηριά και την κακία και την αρπαγή που διαθέτουν. Θέλουμε να στρέψουμε τα μάτια μας προς την εικόνα του Χριστού και δη του Εσταυρωμένου, και ώ, δυστυχία μας, τα μάτια μας είναι τυφλά από τον βλακώδη εγωισμό και την πολλή μας φιλαυτία.
Ναι αδελφοί μου, είμαστε εγωιστές, υπερήφανοι, κενόδοξοι και ψεύτες, ων πρώτος ειμί εγώ. Και δεν είναι λίγες οι φορές που μας πιάνει μια φοβερή απληστία και πλεονεξία για να τα έχουμε όλα και έτσι να ξεπέφτουμε στην φιλαργυρία, στην τσιγκουνιά και δι’ αυτών στην σκληροκαρδία. Ας μην έχουμε χριστιανοί μου ψευδαισθήσεις και ψευτοαπάτες. Αν ψάξουμε καλά μέσα, μέσα μας, μέσα στο βάθος της καρδιάς μας, θα βρούμε πολύ φθόνο, ζήλεια, μνησικακία, ακόμη και έχθρα και αποστροφή προς τον πλησίον και κάθε βρωμιά αισχρή.

Κι αν θέλουμε να στραφούμε προς την Παναγία μας, την Υπεραγία Θεοτόκο, για να προσευχηθούμε προς Αυτήν, πρέπει πρώτα απ’ όλα να σκεφθούμε και να συλλογισθούμε την ουράνια ωραιότητα και την αγνότητα της ψυχής της, το πόσο δηλαδή είναι πανάσπιλη, παναμόλυντη, πανάμωμη, πανάχραντη, πάλλευκη, σαν το ρόδο το αμάραντο και το κυριότερον ότι είναι Μητέρα πάναγνη του Θεανθρώπου και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού, Θεοτόκος και Θεομήτωρ. Κι ύστερα να απευθυνθούμε προς αυτήν. Είναι όντως η Παναγία μας θερμή προστάτις και βοηθός, κραταίωμα, δύναμις και ασφαλής οδηγός σ’ ολόκληρη την πορεία της ζωής μας, προστασία πάντων των Χριστιανών και πρεσβεύουσα πάντοτε υπέρ ημών προς τον Υιόν της και Θεόν ημών. Κι όταν όλη αυτή η πραγματικότητα για την Παναγία μας εισέλθη μέσα στην καρδιά μας, τότε και μόνον θα πιάσει τόπο η προσευχή μας και η γεμάτη πόνο παράκλησή μας.
Υπάρχει επίσης και ο Τίμιος Πρόδρομος που κάλλιστα μπορεί να γίνει ο πανάριστος κυβερνήτης των ποικίλων προβλημάτων της ζωής μας.
Υπάρχουν και οι Αρχάγγελοι Μιχαήλ και Γαβριήλ που μπορούν να γίνουν αν το ζητήσουμε με ταπείνωση και πίστη λιμάνι ασφαλείας και τείχος αδιαπέραστον για να μας προστατέψουν όχι μόνον από τις αόρατες επιθέσεις των δαιμόνων αλλά και από την κακία των πονηρών ανθρώπων.
Υπάρχουν οι Απόστολοι, οι δώδεκα και οι εβδομήκοντα, και ο καθένας απ’ αυτούς χωριστά, όπως υπάρχουν και οι προφήτες με πρώτον τον προφήτη Ηλία τον ζηλωτή, όπως υπάρχουν και οι μυριάδες των αγίων της Εκκλησίας μας,
όπως ακόμα υπάρχει και ο προσωπικός μας άγιος που τον θεωρούμε και τον πιστεύουμε σαν προστάτη μας, τον θαυματουργό, και στου οποίου τις πρεσβείες έχουμε αποθέσει τις ελπίδες μας, είτε για μας προσωπικά, και τα προβλήματά μας τα διάφορα, και ακόμα και για την σωτηρία της ψυχής μας και την απαλλαγή μας εκ των παθών, είτε για την οικογένειά μας.
Όλα αυτά και άλλα πολλά αμέτρητα, αμέτρητα, τα βλέπουμε μέσα στην Παρακλητική την οκτώηχον του Αγίου Ιωάννου του Δαμασκηνού.

Κάπου αλλού μας λέγει ότι βλέπω μέσα στην καρδιά μου, όχι μόνον υπερηφάνεια, εγωισμό και φιλαυτία, αλλά, και πολλή αχαριστία.
Αχαριστία αδελφοί μου είναι μια από τις πιο φοβερές αρρώστιες. Είναι η λέπρα της ψυχής, ο καρκίνος της καρδιάς. Και όλος ο κόσμος γύρω μας δεν υποφέρει τόσο από τις αρρώστιες που προκαλεί η ραδιενέργεια που μόλυνε τα νερά των θαλασσών, των ποταμών και των λιμνών, τον αέρα που αναπνέουμε και τις τροφές που τρώμε, με τις διάφορες μορφές καρκίνου, όσο υποφέρει ο κόσμος από την λέπρα του πνεύματος που λέγεται αχαριστία.
Αχαριστία, λοιπόν, αχαριστία και αχαριστία. Αχαριστία μεταξύ μας αλλά αχαριστία προπαντός σχεδόν απ’ όλους μας προς τον Πανάγιον Θεόν. Η αχαριστία είναι παγκόσμιο φαινόμενο, συναντάται σε όλους τους λαούς, πιστεύοντας και μη πιστεύοντας, υπάρχει σ’ όλους τους ανθρώπους, δυστυχώς δε και σε μας τους Ορθοδόξους Χριστιανούς. Χάσαμε την πίστη μας και ξεπέσαμε στην αχαριστία.
Ίσως με ρωτήσετε γιατί τονίζω σήμερα, ιδιαίτερα πιο πολύ την αχαριστία, αφού αναφερθήκαμε και σε άλλα πάθη. Γιατί σήμερα το Ευαγγελικό Ανάγνωσμα αναφέρθηκε στην θεραπεία των δέκα λεπρών. Όλοι θεραπεύτηκαν αλλά ένας μόνο γύρισε για να ευχαριστήσει και να εκφράσει την ευγνωμοσύνη του προς τον Σωτήρα του, τον Κύριο, τον Χριστό, και αυτός ήταν Σαμαρείτης. Οι άλλοι, οι εννέα που; Που ήσαν οι άλλοι εννέα; Γιατί δε γύρισαν να πουν και αυτοί ένα ευχαριστώ; Η αχαριστία λοιπόν στο μεγαλείο της.
Και είναι όντως φοβερό πράγμα η αχαριστία. Είμαστε διαρκώς ανικανοποίητοι. Τίποτα δεν μας ευχαριστεί και πάντοτε οι άλλοι φταίνε. Πάντοτε οι άλλοι κάνουν τα λάθη και όχι εμείς. Οι άλλοι μας αδικούν. Οι άλλοι μας κατατρέχουν, οι άλλοι μας καταπιέζουν, οι άλλοι θέλουν το κακό μας. Και πάντοτε οι άλλοι δεν μας καταλαβαίνουν. Συνεχώς γκρινιάζουμε, μεμψιμοιρούμε. Συνεχώς παράπονα, συνεχώς γκρίνιες, πικρίες, γογγυσμοί. Που είναι το «δόξα σοι ο Θεός»; Και αν το ακούσεις είναι σπάνιο και όχι από το βάθος της καρδιάς. Το λένε μόνον τα χείλη μας.
Άπειρες, αμέτρητες οι ευεργεσίες του Αγίου Θεού. Όμως τις περισσότερες ημέρες της ζωής μας γογγύζουμε κατά του Αγίου Θεού. Παγκόσμιο λοιπόν φαινόμενο, επαναλαμβάνω η λέπρα της ψυχής μας, η αχαριστία. Κινδυνεύει να ξεραθεί ο πλανήτης μας, όχι από την ξηρασία που προβλέπουν οι ειδικοί επιστήμονες, και μάλιστα απ’ τη φοβερή μόλυνση του περιβάλλοντος, αλλά από την ξηρασία της ψυχής, την αχαριστία και το πλήθος των παθών που κατακυριεύουν όλους τους ανθρώπους.
Άδειασαν οι καρδιές μας, είναι στεγνές. Στεγνές και άδειες από αγάπη, από ευγνωμοσύνη, από καλοσύνη, από συγγνώμη, από ταπείνωση, από μετάνοια, από φιλότιμο.

Όλα αυτά που είπαμε χριστιανοί μου, και άλλα πολλά τονίζονται και παρατονίζονται στο λειτουργικό βιβλίο της Εκκλησίας μας που λέγεται Παρακλητική. Με ποιο σκοπό; Και τι ζητάει από όλους μας και από τον καθένα μας χωριστά ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός με όσα έχει καταχωρήσει σ’ αυτό το λειτουργικό βιβλίο της Εκκλησίας μας;
Ζητάει τον καλόν αγώνα, την αληθινή μετάνοια, το ταπεινό φρόνημα, την αυταπάρνηση και την θυσία, την συγγνώμη και την συγχωρητικότητα, την ζωντανή πίστη, την έμπρακτη αγάπη, το Σώμα και το Αίμα του Χριστού, και με μια λέξη τη Σωτηρία μας, ναι τη σωτηρία μας.
Είθε να την δώσει ο φιλάνθρωπος, ο πανάγαθος, ο πανοικτίρμων, ο παντελεήμων ο Θεός,

Αμήν.

Κυριακή 10 Ιουλίου 2011

Στη 2α Παρουσία του Χριστού, οι μεν ευσεβείς και δίκαιοι στη δόξα του Θεού, οι δε αμετανόητοι αμαρτωλοί στην αιώνια κόλαση

167-α
Κυρ.Των Απόκρεω 2001



«Ο Κύριος, ο Δίκαιος Κριτής, εν τη δόξη αυτού και πάντες οι άγιοι άγγελοι μετ’ αυτού, τότε καθήσει επί θρόνου δόξης αυτού, και συναχθήσονται έμπροσθεν αυτού πάντα τα έθνη.» Από το σημερινό Ευαγγελικό Ανάγνωσμα.

Χριστιανοί μου, θα σας μιλήσω σήμερα, με τη φωνή του Οσίου Εφραίμ του Σύρου, για τη μεγάλη αυτή ημέρα της Δευτέρας Παρουσίας του Χριστού. Θα συμβούν τότε τόσα μεγάλα και τρομακτικά γεγονότα, όπου τόσα και ποτέ δεν έγιναν από κτίσεως κόσμου.
Αν μια δυνατή αστραπή με φοβερή βροντή μας τρομάζει και μας κόβει τα πόδια, για σκεφθείτε πώς θα αντέξουμε τότε που θα ακούσουμε τους ήχους της σάλπιγγας εκείνης που θα σαλπίσει δυνατότερα από όλες τις βροντές μαζί, για να ξυπνήσει όλους τους νεκρούς, καλούς και κακούς, δικαίους και αδίκους, ευσεβείς και ασεβείς, πιστούς και απίστους; Τότε τα οστά όλων των νεκρών θα σπεύσουν να συναρμολογηθούν. Θα προστάξει ο Θεάνθρωπος Κύριος που εξουσιάζει όλη την Κτίση, και ευθύς αμέσως με τρόμο και φόβο και η γη και η θάλασσα θα δώσουν τους νεκρούς των. Ακόμα και όσοι κατασπαράχθηκαν από τα θηρία ή τους έφαγαν τα ψάρια, ή τα όρνεα, ή τα ερπετά, ή κομμένα μέλη που πετάχτηκαν από τα χειρουργεία, όλοι, μα όλοι οι σκελετοί μαζί, αφού ενωθούν προηγουμένως με τις ψυχές τους, εν ριπή οφθαλμού, μέσα σε μια και μόνον στιγμή, θα παρουσιαστουν μπροστά στον αδέκαστο Κριτή Χριστό.
Τότε ποταμοί, λίμνες, θάλασσες, βουνά και πολιτείες, μαζί με όλα τα επιτεύγματα της επιστήμης θα εξαφανιστούν, τα άστρα θα πέσουν, ο ήλιος θα σβήσει, το φεγγάρι θα χαθεί, ολόκληρο το αστρικό Σύμπαν με τα δισεκατομμύρια των αστέρων και των γαλαξιών, θα τυλιχθούν σαν σε κόλλα από χαρτί. Μυριάδες άγγελοι σταλμένοι από τον Θεό, θα διασχίζουν τους ουρανούς και θα συγκεντρώνουν τους εκλεκτούς και ευσεβείς από κάθε σημείο της γης, και θα τους εγκαθιστούν στα δεξιά του θρόνου του Θεού της δόξης. Ενώ στα αριστερά θα συγκεντρώνουν τους αμετανοήτους αμαρτωλούς, τους αιρετικούς, τους απίστους, τους βλασφήμους, τους ασεβείς, μαζί και τους δειλούς. Τότε θα δούμε όλοι μας καινούς ουρανούς, και καινή γή, δηλαδή, καινούργιους ουρανούς και καινούργια γή, σύμφωνα με την υπόσχεση του Κυρίου, όπως μας την δίδει ο Απόστολος Πέτρος στην Δευτέρα του Καθολική Επιστολή.

Αλήθεια χριστιανοί μου, πώς θα αντέξουμε όταν δούμε να ετοιμάζεται ο φοβερός θρόνος και θα προβάλλει ο Σταυρός, πάνω στον οποίο θυσιάστηκε με τη θέλησή Του ο Ιησούς Χριστός για μας; Και όταν θα ακούσουμε χριστιανοί μου την βροντερή εκείνη φωνή από τα ύψη του ουρανού να ανακηρύσσει και να διακηρύσσει το «Ιδού ο Νυμφίος έρχεται», Ιδού ο Νυμφίος και Κριτής ζωντανών και πεθαμένων έρχεται, τότε από την κραυγή εκείνη θα σαλέψουν τα θεμέλια και τα έγκατα της γης. Τότε αφόρητη στεναχώρια, φόβος και τρόμος θα καταλάβει κάθε άνθρωπον που πέθανε εδώ στην γη χωρίς αληθινή μετάνοια, χωρίς ενεργουμένη αγάπη και μακροθυμία, χωρίς ζωντανή πίστη, χωρίς μυστήρια, χωρίς ταπείνωση και συντριβή.
Αι δυνάμεις των ουρανών τότε θα σαλευθούν, θα σχισθούν οι ουρανοί και θα παρουσιασθεί ο Βασιλεύς των Βασιλέων, και ο Κύριος των κυριευόντων, ο Άγιος και πανένδοξος Κύριος, ο Παντοκράτωρ Χριστός, ο Θεάνθρωπος Κριτής, σαν φοβερή αστραπή με εξουσία και δόξα απερίγραπτη, για να μας κρίνει όλους και τον καθέναν από μας χωριστά. Έκστασις, φόβος και φρίκη θα μας κυριεύσει όλους, λέγει και συνεχίζει ο Άγιος Εφραίμ ο Σύρος, όταν καθίσει ο αμερόληπτος Κριτής και ανοιχτούν τα φοβερά εκείνα βιβλία της ζωής του καθενός από μας. Όπου είναι γραμμένα όχι μόνον οι πράξεις και τα λόγια μας, αλλά και οι σκέψεις μας, και οι διαθέσεις μας και οι επιθυμίες της καρδιάς μας. Ναι, θα είναι γραμμένα, αλλά μόνον εκείνα που δεν εξομολογήθησαν. Εκείνα για τα οποία δεν μετανοήσαμε ποτέ. Εκείνα για τα οποία δεν κλάψαμε και δεν στενάξαμε από πόνο και λύπη. Θα είναι γραμμένα σε κείνα τα βιβλία της ζωής εκείνα που δεν συγχωρήσαμε ποτέ στον αδελφόν μας. Θα εξεταστούν πρώτα απ’ όλους στα βιβλία αυτά της ζωής οι ιερείς και οι επίσκοποι, ως ποιμένες των λογικών προβάτων, που ο Αρχιποιμένας Χριστός τους τα εμπιστεύτηκε, για να τα βάλουν στο μαντρί της Εκκλησίας για να σωθούν. Βαρύς. Βαρύτατος και ο δικός μου λόγος, η δική μου απολογία, η απολογία του πατρός Στεφάνου.
Επίσης κάθε χριστιανός θα δώσει λόγο για το σπίτι του, για τη γυναίκα του ή η γυναίκα για τον άντρα της, και οι δυο μαζί για τα παιδιά τους και μάλιστα αν τα ανέθρεψαν με παιδεία και νουθεσία Κυρίου, καθώς παραγγέλλει ο λόγος του Θεού στην Προς Εφεσίους Επιστολή στο έκτο κεφάλαιο. Θα εξετασθούν επίσης όπως μας είπαν εις τους αίνους τα τροπάρια, βασιλείς και άρχοντες, πλούσιοι και πτωχοί, μικροί και μεγάλοι, επιστήμονες και χωρικοί, άνδρες και γυναίκες, νέοι γέροι και παιδιά, οι πάντες για τα έργα τους, για τα λόγια τους, για τις σκέψεις τους. Θα δώσουν λόγο για την υπερηφάνεια και τον εγωισμό, για την πλεονεξία και την τσιγκουνιά, για τη ζήλεια και το φθόνο, για την πονηριά και την κακία, για τα ψέματα από το πρωί μέχρι το βράδυ και την κατάκριση και το κουτσομπολιό. Για τον θυμό και την οργή, για την ασέλγεια και την σαρκολατρεία, για την λαιμαργία και την μέθη, για την σκληροκαρδία και την μνησικακία, για την αμέλεια και την ακηδία, για την χλιαρότητα και για την δειλία και για χιλιάδες άλλα αμαρτήματα. Αλλά, και για τις παραλήψεις καθηκόντων προς τον Θεόν και τον πλησίον.
Διότι όλοι εμείς, λέγει ο Απόστολος Παύλος, πρέπει να φανερωθούμε μπροστά στο φοβερό βήμα του Χριστού, για να λάβει ο καθένας ό,τι του αρμόζει για όσα έκανε με το σώμα του, είτε καλά και ενάρετα είτε κακά και πονηρά. Αυτό σημαίνει ότι μαζί με την ψυχή, θα υποφέρει, θα πονά και θα κολάζεται και το σώμα. Ή θα χαίρεται, θα αγάλλεται και θα συνδοξάζεται μαζί με την ψυχή και το σώμα. Διότι ψυχοσωματικά ο άνθρωπος εργάσθηκε είτε την αρετή, είτε την κακία.
Την ώρα της φοβεράς Κρίσεως οι εχθροί του Χριστού και οι πολέμιοι της θεότητός του θα καταπαταχθούν και θα καταργηθεί κάθε εξουσία και δύναμις και πανουργία του κακού. Και όπως σήμερα τονίσθηκε στο Ευαγγελικό Ανάγνωσμα, ο Δίκαιος Κριτής και Κύριος θα ξεχωρίσει τα πρόβατα από τα ερίφια. Και όσοι θα έχουν έργα πίστεως, αγάπης, μετανοίας και πνευματικούς καρπούς θα χωρισθούν μια για πάντα από τους ακάρπους και αμετανοήτους αμαρτωλούς.
Οι πρώτοι θα λάμψουν όπως ο ήλιος διότι ετήρησαν τις εντολές του Θεού, και αυτοί είναι οι ελεήμονες, οι προστάτες των πτωχών, οι βοηθοί των δυστυχισμένων, οι συμπαραστάτες των ασθενούντων, των πασχόντων από ανίατες ασθένειες και των ηλικιωμένων που κείνται ανίκανοι στο κρεβάτι του πόνου. Είναι οι κατατρεγμένοι από τις αδικίες, τις προδοσίες, τις συκοφαντίες, που συγχώρησαν όμως τους πάντες και τα πάντα. Είναι οι ανεξίκακοι. Είναι ακόμα οι πραείς και οι πενθούντες για τις αμαρτίες τους, έστω και αν αυτές έχουν συγχωρεθεί με την εξομολόγηση και την αληθινή μετάνοια. Είναι επίσης οι πενθούντες και οι διψώντες την δικαιοσύνην. Είναι ακόμη οι ειρηνοποιοί αλλά και όλοι εκείνοι που έγιναν πτωχοί τω πνεύματι, και ταπεινοί τη καρδία για τον πλούτο που υπάρχει στους ουρανούς. Είναι ακόμα και όσοι φύλαξαν την σφραγίδα της πίστεως αμόλυντη και ακέραιη, από κάθε αίρεση και πλάνη από κάθε κακοδοξία, δεισιδαιμονία και πνευματική διαστροφή των αγίων γραφών. Είναι τέλος και όλοι εκείνοι που συμμετείχαν στα σωστικά μυστήρια της Εκκλησίας μας, μετά φόβου Θεού, πίστεως και αγάπης.
Από την άλλη όμως πλευρά του Θρόνου του Δικαίου Κριτού, θα παρίστανται με φρίκη στην καρδιά όπως το προείπαμε όλοι οι αμετανόητοι αμαρτωλοί. Δηλαδή όλοι εκείνοι που παρόργιζαν καθημερινά τον Καλό Ποιμένα, με την περιφρόνηση της Θείας Λατρείας και των παναγίων μυστηρίων, και όλοι εκείνοι που περιφρονούσαν και καταπατούσαν τις Ευαγγελικές εντολές, και όλοι εκείνοι που ικανοποιούσαν κατά κόρον, και ξεδιάντροπα να πώ, τα πάθη τους. Και όλοι εκείνοι που αδιαφορούσαν για τα θέματα της Ορθοδόξου Πίστεως, και όλοι εκείνοι που παρέμειναν σκληρόκαρδοι και αδιάφοροι στον πόνο και στο δράμα των πλησίον, χωρίς συμπόνια και καλοσύνη όπως τονίστηκε εκτενώς, στο σημερινό Ευαγγελικό Ανάγνωσμα. Όλοι λοιπόν αυτοί, οι αμέτρητοι αμετανόητοι αμαρτωλοί, άπιστοι, άθεοι, υλιστές, χλιαροί, δειλοί, φιλήδονοι και λοιπά, θα καταδικαστούν αμετάκλητα, στην αιώνια κόλαση, ακούοντας την φρικιαστική απόφαση του Δικαίου Κριτού. «Υπάγετε απ’ εμού κατηραμένοι, εις το πύρ το αιώνιον, το ητοιμασμένω τω διαβόλω, και τοις αγγέλοις αυτού.»
Ενώ οι δίκαιοι, οι πιστοί αγωνιζόμενοι χριστιανοί, οι ταπεινοί και οι πραείς, και οι συνεχώς μετανοούντες, θα ακούσουν την γλυκειά και γαλήνια φωνή του γλυκυτάτου Ιησού Χριστού να τους λέγει: «Δεύτε οι ευλογημένοι του Πατρός μου, κληρονομήσατε την ητοιμασμένην υμίν Βασιλείαν από καταβολής κόσμου.»
Γι’ αυτό χριστιανοί μου, αν παραμείνουμε σ’ αυτή τη ζωή αμετανόητοι και αταπείνωτοι, σκληρόκαρδοι και ασεβείς, μας περιμένει η αιώνιος κόλασις. Έτσι τελείωσε και το Ευαγγελικό Ανάγνωσμα: «Και απελεύσονται ούτοι εις κόλασιν αιώνιον, οι δε δίκαιοι εις ζωήν αιώνιον.»

Εμπρός λοιπόν αδελφοί μου, πριν έλθει η φοβερά ημέρα εκείνη της Κρίσεως, διότι εγγύς ο Κύριος, και πριν διαλυθεί το πανηγύρι της παρούσης ζωής, με έναν ξαφνικό θάνατόν μας, και μας βρει ο Θεός χωρίς την πρέπουσα ετοιμασία, ας προετοιμασθούμε από σήμερα και από τούτη τη στιγμή, για να τον υποδεχθούμε με εξομολόγηση και αληθινή μετάνοια, με νηστεία και προσευχή, με δάκρυα και συντριβή, με έργα αγαθά και ζωντανή την πίστη.
Προσέξτε όμως χριστιανοί μου, μη τυχόν και τολμήσει κάποιος από μας να πει και προπαντός δε να το πιστέψει ότι δεν έχει αμαρτίες και ότι δεν είναι αμαρτωλός! Δυστυχώς το ακούω συχνά στην Ιερά Εξομολόγηση. «Δεν έχω τίποτα». Όποιος το λέγει αυτό, και τυφλός είναι και ψεύστης είναι. «Εάν πεις ότι αμαρτίαν ουκ έχεις, ψεύστης εστί.» Μας το βεβαιώνει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης. Βρίσκεται αυτός ο άνθρωπος σε πλάνη. Διότι εάν ο διάβολος δεν μας κυριεύει με πράξεις αμαρτωλές, πολύ εύκολα όμως μας πιάνει στα δίχτυα του με τη γλώσσα, τα μάτια, την ακοή και την αφή μας. Και μάλιστα ακόμα πολύ εύκολα με τους λογισμούς, εδώ μέσα, αυτό, και με την φαντασία, και με κάποιες πονηρές κρυφές επιθυμίες. Ποιος μπορεί να καυχηθεί ότι έχει αγνή καρδιά, και είναι πεντακάθαρος; Και πεντακάθαρος μάλιστα σε όλες τις αισθήσεις του; Κανένας. Διότι κανένας δεν είναι αναμάρτητος και κανένας δεν είναι καθαρός παρά μόνον Ένας, ο Χριστός, αυτός είναι ο μόνος αναμάρτητος. Αυτός βαστάζει την αμαρτία όλου του κόσμου και δεν θέλει τον θάνατον ημών των αμαρτωλών, αλλά τη σωτηρία μας, τη σωτηρία όλων των ανθρώπων. Προς το σωτήρα Χριστόν ας καταφύγουμε λοιπόν και μείς όλοι από σήμερα. Όσοι αμαρτωλοί προσέπεσαν στα πόδια Του και στο πετραχήλι του πνευματικού σώθηκαν.
Γι’ αυτό αδελφοί μου ας μην απελπιζόμαστε για την σωτηρία μας.
Αμαρτήσαμε; Να μετανοήσαμε!
Προσέξτε τι λέγει ο Άγιος Εφραίμ:
Αμαρτήσαμε χιλιάδες φορές; Χιλιάδες φορές να μετανοήσουμε αληθινά, να κλαύσουμε, να στενάξουμε και θα σωθούμε.
Ασφαλώς ο Θεός χαίρεται για κάθε έργο αγαθό που φτιάχνουμε στη ζωή μας. Αλλά πολύ περισσότερο χαίρεται όταν η ψυχή μετανοεί εμπράκτως. Ελάτε λοιπόν, και όλοι μαζί στη σημερινή ημέρα να πέσουμε στα πόδια Του και να ομολογήσουμε με συντριβή και δάκρυα:
Ναι είμαι αμαρτωλός Κύριε, συγχώρεσέ με, ελέησόν με.
Δόξα χριστιανοί μου στη φιλανθρωπία Του.
Δόξα στη μακροθυμία Του.
Δόξα στην αγαθότητά Του.
Δόξα στην ευσπλαχνία Του,
Δόξα στην άκρα συγκατάβασή Του,
Δόξα στο άπειρον έλεός Του,
Δόξα στη Βασιλεία Του,
Δόξα Τιμή και προσκύνησις, στο όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, στους αιώνας των αιώνων,

Αμήν.