Το site που επιμελείται ο Ι.Ν. Αγίας Βαρβάρας Αμφιάλης Κερατσινίου: https://agiavarvaramfialis.gr



Κυριακή 25 Νοεμβρίου 2001

Μαρτύριον, θαύματα και διδάγματα εκ της Αγίας Αικατερίνης



172 γ
25.11.2001

Η Εκκλησία μας κάθε μέρα εορτάζει κι έναν μεγάλο Άγιο και μια μεγάλη Αγία. Η δε Αγία Αικατερίνη είναι ένα από τα λαμπρότερα στολίδια ανάμεσα στους χιλιάδες χιλιάδων μαρτύρων του τετάρτου αιώνος.
Κατήγετο από την Αλεξάνδρεια και ήταν από γονείς ευγενείς και το γένος πριγκιπικό. Ως προς την σωματική της ομορφιά ήταν πανέμορφη και καλλονή. Η ομορφιά της λένε οι συναξαριστές ήταν εκθαμβωτική. Το σπουδαίο όμως ήτο ότι στα είκοσί της χρόνια είχε μεγάλη μόρφωση, πολύ μεγάλη μόρφωση, οι γνώσεις της στην κλασσική παιδεία και στην φιλοσοφία ήτο καταπληκτική. Έκαμε επίσης σπουδές στην ρητορική και στις ξένες γλώσσες και διαλέκτους της εποχής της.
Στην αγιογραφημένη εικόνα της παρουσιάζεται με στολή Βυζαντινής αυτοκράτειρας και με βασιλικό στέμμα στο κεφάλι της που δηλώνουν την υψηλή καταγωγή της. Στο δεξί της χέρι κρατάει ένα κλαδί από φοίνικα που συμβολίζει τον θρίαμβο που κατήγαγε απέναντι στους ειδωλολάτρες φιλοσόφους της εποχής της, ενώ με το αριστερό της χέρι αγγίζει τον τροχό και το ξίφος, τα οποία δηλώνουν τα φοβερά της μαρτύρια. Στη βάση της εικόνας υπάρχουν μερικά βιβλία που φανερώνουν και αυτά συμβολικά την μεγάλη της σοφία.
Έζησε την εποχή των αυτοκρατόρων Διοκλητιανού, Μαξιμιανού και Μαξιμίνου, φοβερών διωκτών του Χριστιανισμού. Μαρτύρησε ύστερα από πολλά βασανιστήρια από τον Μαξιμίνο.
Και να δούμε με λίγα λόγια πώς ήτο το μαρτύριό της. Όταν λοιπόν ο αυτοκράτορας Μαξιμίνος πληροφορήθηκε για το εκθαμβωτικό κάλλος της Αικατερίνης και ειδικότερα για την μεγάλη της σοφία, θέλησε να την ντροπιάσει. Γι’ αυτό και ανέθεσε σε εβδομήντα φιλοσόφους και ρήτορες της εποχής της, από την Αλεξάνδρεια, τους πλέον ξακουστούς, για να πείσουν την Αγία με τα διάφορα ρητορικά και φιλοσοφικά τους επιχειρήματα ότι ο δρόμος του Χριστιανισμού ήτο λανθασμένος και γεμάτος απάτη.
Εκείνη όμως σύμφωνα και με το απολυτίκιο που της ψάλλουμε, εφίμωσε λαμπρώς τους κομψούς των ασεβών του πνεύματος τη μαχαίρα. Δηλαδή με την χάρη και την δύναμη του Αγίου Πνεύματος αποστόμωσε τους ειδωλολάτρες φιλοσόφους. Η δε ανάπτυξις των χριστιανικών απόψεων και θέσεων έγινε με τόση πειστικότητα, γιατί οι απόψεις και θέσεις αυτές, ήσαν οι μόνες αλήθειες, οι μοναδικές, ώστε όλοι τους αμέσως μετά, ασπάστηκαν τον Χριστιανισμό.
Βλέποντας λοιπόν αυτόν τον ξευτελισμόν που υπέστη δια των φιλοσόφων ο Μαξιμίνος, διέταξε να καούν όλοι τους ζωντανοί, στην κεντρική πλατεία της μεγάλης πόλεως της Αλεξανδρείας.
Την δε Αγία την έκλεισε στη φυλακή με σκοπό να αρχίσει την επομένη, την μεθεπομένη, δημόσια τα βασανιστήριά της.
Μια νύχτα δέχτηκε την επίσκεψη του ίδιου μας, του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, όπου και της προσέφερε δακτυλίδι για να φορέσει στο δάκτυλό της, ως σφραγίδα επιβεβαιώσεως των αρραβώνων της μετά του Νυμφίου Ιησού Χριστού. Ο αρραβώνας αυτός, στην Αγία Γραφή, καλείται αρραβών του Πνεύματος.
Κατά την διάρκεια που η Αγία Αικατερίνη ήτο στη φυλακή, την επισκέφτηκε η Αυγούστα Φαυστίνα, σύζυγος του Μαξιμίνου, συνοδευομένη από τον φρούραρχο Πορφυρίωνα. Η Αγία τους μίλησε με πολλή πίστη για τον Χριστό, ως Θεόν αληθινόν και Θεάνθρωπον, για την ανυπέρβλητη διδασκαλία Του, την αγάπη Του, που έφθασε μέχρι θανάτου και Σταυρού, τα θαύματά Του, εν συνεχεία βέβαια αναλυτικά την Σταυρική Θυσία, την Ανάσταση, την Ανάληψη, την Μεταμόρφωση, το Βάπτισμα, την μετάνοια, τη Θεία Κοινωνία στο τραπέζι της αγάπης και της Θείας Λατρείας, και πολλά ακόμα, όσα περιλαμβάνει η χριστιανική μας πίστις, με τα οποία σαγήνευσε και αιχμαλώτισε στην πίστη όχι μόνον την Φαυστίνα και τον Πορφυρίωνα αλλά και διακόσους ακόμα στρατιώτες, οι οποίοι παρακολουθούσαν κατάπληκτοι την υπέροχη και θεϊκή και μεγαλόπρεπη διδασκαλία της για τον Χριστό και την Εκκλησία Του.
Και το μεγάλο θαύμα έγινε. Βαπτίστηκαν όλοι τους χριστιανοί. Όταν πληροφορήθηκε τα γεγονότα αυτά ο Μαξιμίνος, τόσο πολύ εξεμάνη, που διέταξε αμέσως τον αποκεφαλισμό της συζύγου του Φαυστίνας και στην συνέχεια τον βασανισμό του Πορφυρίωνος και των διακοσίων στρατιωτών του.
Βλέποντας όμως στη συνέχεια την ακλόνητη πίστη τους, έγινε αγριότερος και των θηρίων, γι’ αυτό και διέταξε και τον αποκεφαλισμό όλων.
Τέλος ήρθε και η σειρά της Αγίας. Βέβαια οι δήμιοι είχαν την εντολή να την βασανίσουν όσο μπορούσαν περισσότερο και με τα πιο πολλά μέσα βασανιστηρίων που διέθεταν. Εκείνη όμως τα υπέμεινε όλα καρτερικότατα, δοξολογώντας συνέχεια το όνομα του Νυμφίου της Ιησού Χριστού.
Αυτό είναι το ίδιον των μαρτύρων. Παίρνουν στο σώμα τους από την Χάρη του Αγίου Πνεύματος αφού νοιώσουν τους πρώτους πόνους, κατόπιν παίρνουν μια ειδική χάρη για να μπορούν να τα υπομένουν τα πάντα, και έτσι να δοξολογείται το όνομα του Παναγίου Θεού και τα θαύματα να είναι ορατά και απτά εις εκείνους οι οποίοι τα παρακολουθούν, γι’ αυτό και ακριβώς έχουμε πολλούς δημίους αμέσως να ομολογούν Χριστόν και τούτον Εσταυρωμένον.
Για να λυγίσουν όμως το γενναίο φρόνημά της, χρησιμοποίησαν στο τέλος οι δήμιοι και το φοβερότερο από όλα τα μαρτύρια: Το μαρτύριον του τροχού διά μέσου του οποίου διαμελίζεται και σχίζεται το σώμα σε κομμάτια, - το σώμα εννοείται βέβαια του βασανιζομένου μάρτυρος.
Αλλά το καθαρότατο σώμα της Αγίας Αικατερίνης διαφυλάχτηκε σώο και αβλαβές. Μόλις άρχισαν οι δήμιοι να γυρίζουν τον τροχό για να τεντωθούν τα πόδια και τα χέρια και να σχισθούν σε κομμάτια ολόκληρο το σώμα, αυτός, ο τροχός δηλαδή, ακαριαίως αυτοδιαλύθηκε σε μικρά μικρά κομματάκια.
Μην αντέχοντας άλλο ο Μαξιμίνος να βλέπει τις θαυμαστές και ανεξήγητες γι’ αυτόν επεμβάσεις του Αγίου Θεού πάνω στην Αγία διέταξε ευθύς αμέσως τον αποκεφαλισμό της, στις 25 Νοεμβρίου το 307 περίπου μ.Χ. Αυτή ήτο πολύ περιληπτικά η ζωή, η δράσις, τα κατορθώματα και το μαρτύριο της Αγίας Αικατερίνης.
Γιατί όμως η Εκκλησία μας, μάς καλεί και μάλιστα κάθε μέρα, να γιορτάζουμε τους Αγίους Μάρτυρας, σήμερα έχουμε την Αγία Μυρόπη, αύριο άλλους αγίους μάρτυρας, μεθαύριο την Αγία Βαρβάρα και ούτω κάθε εξής, δεν υπάρχει ημέρα που να μην εορτάζει και ένας μάρτυρας, άνδρας ή γυναίκα. Και μας καλεί όχι μόνον αυτούς αλλά να γιορτάζουμε και τους οσίους και τις όσιες, τους μεγάλους Ιεράρχες και Πατέρες της Εκκλησίας μας, τους αναχωρητάς και ερημίτας, - γιατί; Απλούστατα, για να τους μοιάσουμε. Μνήμη Αγίου, μίμησις Αγίου, μας συνιστά η Εκκλησία μας, και όλους και μάλιστα και ειδικότερα όλους εμάς, όλους εμάς, το επαναλαμβάνω, όλους εμάς, λαϊκούς και κληρικούς, όλους, πούμαστε νερόβραστοι και χλιαροί, και οι Νεοέλληνες Ορθόδοξοι Χριστιανοί, νερόβραστοι και χλιαροί. Γι’ αυτό λοιπόν μας υπενθυμίζει με ύμνους και ωδές πνευματικές, κάθε μέρα, Κυριακές και εορτές, και η μνήμη των Αγίων για να τους μοιάσουμε. Να μοιάσουμε την Αγία Αικατερίνη στην φιλομάθεια της Αγίας Γραφής, και των δογμάτων της πίστεως. Και δυστυχώς για μας πικρή είναι η αλήθεια. Δεν μελετάμε σχεδόν καθόλου την Καινή Διαθήκη. Τα λόγια του Θεού. Το Ευαγγέλιό Του. Δεν το μελετάμε. Και έτσι έχουμε τελεία άγνοια σε θέματα πίστεως. Κάτι λίγα που ξέρουμε είναι και αυτά αναμεμειγμένα δυστυχώς μ’ ένα σωρό προλήψεις και δεισιδαιμονίες. Αγνή ατόφια καθαρή πίστη δεν έχουμε. Ακόμα και οι μορφωμένοι άνθρωποι δεν ξέρουν τίποτα από την Χριστιανική διδασκαλία. Και το χειρότερο είναι ότι την ταυτίζουν με τα πάθη τους ή με το επικρατέστερο ιδεολογικό ρεύμα της εποχής τους, που συνήθως βέβαια είναι υλιστικό και άθεο.
Επίσης η Αγία Αικατερίνη καλεί λόγω της ηλικίας της, είκοσι ετών ήταν, και αύριο μεθαύριο η Αγία Βαρβάρα στα δεκαεπτά της χρόνια, όλους τους νέους και τις νέες του εικοστού πρώτου αιώνος, τα κορίτσια και τα αγόρια, στην αγνότητα και στην καθαρότητα του σώματος και της ψυχής, αντιμετωπίζοντας σθεναρά και με ομολογία όλες τις αμαρτωλές προκλήσεις της εποχής μας.
Μας καλεί η Αγία να της μοιάσουμε στην ομολογία της πίστεως, και αυτό είναι που λείπει από τις ημέρες μας και από την ξεδιάντροπη εποχή μας, λείπει η ομολογία και το μαρτύριον, λείπει το θάρρος, μας λείπει η πνευματική λεβεντιά, μας λείπει το φιλότιμο. Ο Έλληνας έχει φιλότιμο και τόχασε τώρα. Ακούς να βλασφημείται το όνομα του Χριστού! Της Παναγίας, του Τιμίου Σταυρού και των Αγίων; Τα’ ακούς; Ποιος δεν ακούει; Να διαμαρτυρηθείς! Με ήπιο τρόπο. Με ήπιο τρόπο. Αλλά να διαμαρτυρηθείς όμως.
Ακούς από την συντροφιά σου και τους συγγενείς σου να κατηγορούν με τα αισχρότερα λόγια τη θρησκεία σου, τους ιερείς, και τους επισκόπους σου και οποιονδήποτε άλλον Εκκλησιαστικό φορέα; Γλώσσα έχεις, ή μήπως δεν έχεις; Έχεις γλώσσα! Που κόκκαλα δεν έχει και κόκκαλα τσακίζει. Ε, λοιπόν αυτή τη γλώσσα που έχεις, η γλώσσα αυτή να σου γίνει σάλπιγγα! Να σου γίνει καμπάνα, να σου γίνει βιολί, να σου γίνει ύμνος! Για το Χριστό μας, τα όσια και τα ιερά της πίστεώς μας. Για να μπορείς να δίνεις έτσι κάθε μέρα μάχες για να αποστομώνεις κάθε αντιφρονούντα, όποια και αν είναι η θέση του μέσα στον χώρο της πολιτείας ή της κοινωνίας. Να γίνουμε μάρτυρες και ομολογηταί με την καθημερινή μας ζωή, με τα λόγια και το καλό μας προπαντός παράδειγμα. Γιατί βέβαια λόγια βέβαια μπορεί να λέμε αλλά αν δεν έχουμε και το ζωντανό καλό παράδειγμα, αν η ζωή μας δε μυρίζει λιβάνι, άδικα τα λόγια, χαμένος ο κόπος.
Μόνον έτσι μπορούμε να ακτινοβολούμε ως φώς μέσα στην κοινωνία μας. Μας το είπε και ο Χριστός, «ούτω λαμψάτω το φώς ημών έμπροσθεν των ανθρώπων, όπως είδωσιν υμών τα καλά έργα και δοξάσωσιν τον Πατέρα ημών τον εν τοις ουρανοίς».
Μάρτυρες λοιπόν και ομολογηταί πρώτα στο σπίτι μας,
ύστερα στους συγγενείς μας,
κατόπιν στη δουλειά μας,
και τέλος σε ολόκληρη την κοινωνία μας.
Παντού και πάντα και σε όλες τις εκδηλώσεις της ζωής μας να ομολογούμε τον Χριστόν μας ως αληθινόν Θεόν και Σωτήρα του κόσμου. Αλλά και η ζωή μας και το παράδειγμά μας να είναι όλα φώς Χριστού.
Φώς Χριστού φαίνει πάσι,
Αμήν.

Κυριακή 11 Νοεμβρίου 2001

Η κυριαρχία του Αρχιτρομοκράτη ΔΙΑΒΟΛΟΥ σε άτομα, λαούς, έθνη και κυβερνήσεις λαών.



Κυρ. Η' ΛΟΥΚΑ 2001
172-β

Η μακαριστή γερόντισα Μακρίνα αδελφοί μου, της Παναγίας Οδηγήτριας της Πορταριάς Βόλου, ένα δύο χρόνια πριν γίνει μοναχή, δηλαδή πριν απ’ το χίλια 1960, ένα απόγευμα μαζί με άλλες τρεις κοπέλες που αργότερα όλες μαζί συγκρότησαν την πρώτη μοναχική αδελφότητα, μετέβαιναν σε ένα εξωκκλήσι της Παναγίας σε μια πλαγιά του Πηλίου, για ν’ ανάψουν τα καντήλια και να ψάλλουν την Παράκλησή Της. Η πορεία τους ήταν κοπιαστική και πολύωρη, και επειδή ήτο και Παρασκευή ήσαν και νηστικές. Σε κάποια στιγμή της διαδρομής, λέγει η γερόντισσα Μακρίνα:
«Πόσο θαυμαστό θα ήταν για όλες μας να βρίσκαμε έξω από το εκκλησάκι τέσσερεις μεγάλες φέτες από χωριάτικο φρέσκο ψωμί και λίγα ώριμα σύκα».
Οι άλλες την κοίταξαν παράξενα, χαμογέλασαν λίγο, αλλά προχώρησαν στο ανηφορικό μονοπάτι.
Κάποτε, κατάκοπες έφθασαν στο ερημοκκλήσι της Παναγιάς. Μπήκαν μέσα και βλέπουν κατάπληκτες πάνω στην γυμνή Αγία Τράπεζα, - διότι τα εξωκκλήσια δεν τα αφήνουν ενδεδυμένα, είναι ξεκάλυπτα δηλαδή, υπάρχει μόνο το μάρμαρο, ή το πολύ πολύ ένα μικρό ύφασμα – πάνω λοιπόν σ’ αυτήν την μικρή Αγία Τράπεζα τη γυμνή, είδαν κατάπληκτες τέσσερεις μεγάλες φέτες από φρέσκο ζεστό χωριάτικο ψωμί, και πάνω σε κάθε φέτα δύο μεγάλα ωριμότατα σύκα. Σταυροκοπήθηκαν πολλές φορές, έκαμαν και πολλές στρωτές μετάνοιες, άναψαν τα καντήλια, έψαλαν με κλάματα και χαρά την Παράκληση της Παναγίας, και στο τέλος έφαγαν το ψωμί και τα σύκα. Τα μάτια τους ήσαν πλημμυρισμένα από δάκρυα χαράς, θαυμασμού, καταπλήξεως και ευγνωμοσύνης. Το θαύμα ήταν ολοφάνερο.

Χριστιανοί μου, τέτοιου είδους θαύματα σας έχω διηγηθεί, και σε παλαιότερες ομιλίες μου, τα οποία συνέβησαν σε θεοσεβείς χριστιανούς, ειδικότερα στα σκληρά χρόνια της Κατοχής, όπου τα δοχεία τους από λάδι παρέμειναν για πολλούς μήνες γεμάτα, οι αποθήκες με τα λιγοστά ξύλα για τις θερμάστρες του χειμώνα να μην τελειώνουν ποτέ, παρόλο που τα χρησιμοποιούσαν κάθε μέρα, με τα λίγα δράμια από αλευράκι, ρύζι ή κανένα μακαρονάκι, συνεχώς και θαυματουργικά παρέμεναν άθικτα παρά την καθημερινή τους χρήση.
Ναι αδελφοί μου, οι εκζητούντες τον Κύριον ουκ ελλατωθήσσονται παντός αγαθού, το βεβαιώνουμε κάθε φορά που ψάλλουμε την αρτοκλασία. Ακόμα και με ένα κομμάτι αντίδωρο θα μπορούσε να ζήσει κανείς για πολλές μέρες, χωρίς ψωμί, φαγητό και νερό, αρκεί να έχει καθαρή ζωή, ταπεινό φρόνημα, μετάνοια και προπαντός ζωντανή ολόθερμη πίστη. Βέβαια, όταν ο Θεός δώσει αυτή την ευκαιρία και κάτω από άλλες κατάλληλες συνθήκες.

Κάποτε, καποιος χριστιανός είχε έναν πολύ μεγάλο φοβερό πειρασμό στο σπίτι του. Και δεν μπορούσε να το αντιμετωπίσει ούτε με νηστεία μιας ημέρας. Τίποτα δεν μπορούσε να κάμει. Το εξομολογήθηκε στον πνευματικό του, σε έναν φημισμένο γέροντα, και κείνος του έδωσε ένα αντίδωρο μικρό. Ευλόγησε τον χριστιανόν, του διάβασε μια ευχή και του είπε: «Με την ευχή της Παναγίας μας, κάθε πρωί θα τρως ένα ψιχουλάκι από αυτό το αντίδωρο, και τίποτα άλλο όλη μέρα, ούτε νερό, θα προσεύχεσαι όλη τη νύχτα επί επτά περίπου ώρες μ’ αυτές και μ’ αυτές τις προσευχές, - του είπε ποιες, - και σε λίγες μέρες θα φύγει ο πειρασμός και το όλο σου πρόβλημα θα λυθεί.
Η υπακοή του χριστιανού και η πίστις του προς τον πνευματικόν του, αφενός μεν, δεύτερον οι προσευχές του Αγίου γέροντός του, και τρίτον οι πρεσβείες της Υπεραγίας Θεοτόκου, και η παντοδυναμία του Αγίου Θεού, έκαμαν το θαύμα. Ποιο θαύμα; Να παραμείνει άσιτος και χωρίς στάλα νερό για δεκαοκτώ μέρες και τελικά να φύγει μια για πάντα και ο πειρασμός από το σπίτι του. Με ένα τόσο δα μικρό αντιδωράκι.

Μήπως ο πατήρ Νικόλαος, αν δεν με απατά η μνήμη μου, ότι αυτό ήταν το όνομά του, δεν ζούσε για σαράντα εννιά μέρες, κάθε χρόνο αυτό, τη Μεγάλη Σαρακοστή, μόνον με τη Θεία Κοινωνία; Ο πατήρ Νικόλαος ήτανε άγαμος ιερεύς, και πνευματικός στην Ιερά Μονή Πετράκη. Πιθανόν, μερικοί να το γνωρίζετε, ίσως το όνομά του να μου διαφεύγει ακριβώς.

Ναι αδελφοί μου, ουκ αδυνατίσει παρά τω Θεώ παν ρήμα. Τώρα όμως ίσως με ρωτήσετε γιατί σας ανέφερα αυτές τις αληθινές ιστορίες. Απλούστατα γιατί ήθελα να συνεχίσω το κήρυγμα της περασμένης Κυριακής, εδραιώνοντας, μέσα στις καρδιές μας την πίστη μας προς τον αληθινό Τριαδικό Θεό και φιλόστοργο Πατέρα μας, όταν τηρούμε το πανάγιον θέλημά Του, και είμαστε γνήσια παιδιά Του, δεν θα μας εγκαταλείψει ποτέ, και θα μας τρέφει, και θα μας ποτίζει, και θα μας ενδύει, και θα μας θερμαίνει, και θα μας προστατεύει, και στο τέλος θα μας σώσει, αφού προηγουμένως μας δώσει και Θεία Δύναμη και Θεία Χαρη και Θείον Φως. Για να καταστούμε οι τελευταίοι και δεδοξασμένοι μάρτυρες Ιησού Χριστού εναντίον του Αντιχρίστου.

Ξεκινήσαμε λοιπόν χριστιανοί μου, την προπερασμένη Κυριακή, από τα τρομοκρατικά κτυπήματα στους δίδυμους πύργους της Νέας Υόρκης της Αμερικής. Τονίζοντας δύο πράγματα, αφενός μεν την αλαζονία της εποχής μου, αφού ο Θεός «υπερηφάνοις αντιτάσσεται», και αφετέρου την αδιαφορία των πολιτισμένων λαών, για την Ορθόδοξη εφαρμογή της διδασκαλίας του Ιησού Χριστού, του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών, του Θεανθρωπου. Αναφερθήκαμε επίσης στο ότι η μοναδική ασχολία και το ενδιαφέρον λαών και κυβερνήσεων της Δύσεως, Ευρώπης και Αμερικής, είναι το διαβολικό τρίπτυχο, χρήμα, όπλα, διαφθορά. Και είναι αυτά που δυστυχώς στην Ορθόδοξη Ελλάδα μας αντικατέστησαν τα τρία ιδανικά της φυλής μας. Θρησκεία, πατρίδα οικογένεια. Και κλείσαμε με το πώς θα σωθούν οι χριστιανοί, που θα παραμείνουν πιστοί στο Χριστό, και στην Εκκλησία Του, πιστοί μέχρι το τέλος. Πιστοί άχρι θανάτου, στις έσχατες εκείνες ημέρες της Αποκαλύψεως. Τα παραδείγματα ήσαν αρκετά, και τονίσαμε και σήμερα μερικά ακόμα, για να τονωθεί ακόμα περισσότερο η χλιαρή μας πίστις.

Επανέρχομαι όμως στη φρίκη της τρομοκρατίας, των πολέμων, των εμφυλίων σπαραγμών, της βίας, της αναρχίας, των εγκλημάτων και λοιπά, για να τονίσω και να επαναλάβω ότι την ασφάλεια και την σιγουριά δεν μπορούν να μας την δώσουν και να μας την εξασφαλίσουν κανένα έθνος, όσο μεγάλο και αν είναι και όσους εξοπλισμούς και αν διαθέτει, ουδεμία κοσμική δύναμις και καμιά επιστήμη. Τη σιγουριά και την ασφάλεια την εξασφαλίζουν μόνον η Χάρις του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού. Εξασφαλιζόμαστε μόνον κοντά εις τον Θεό.

Ψάχνουν οι μυστικές υπηρεσίες των εθνών και τους τρομοκράτες και τις τρομοκρατικές οργανώσεις εδώ και πολλά χρόνια. Διαθέτουν τα πιο υψηλά τεχνολογικά συστήματα και όμως αποτυγχάνουν. Συλλαμβάνεται ένας δύο τρείς πέντε και ξεφυτρώνουν αμέσως μετά εκατό. Γιατί άραγε; Διότι τους διαφεύγει ένα πρόσωπο! Από όλα τα έθνη και από όλους τους λαούς και από όλες τις κυβερνήσεις και από όλους μας διαφεύγει ένα πρόσωπο. Ένα πρόσωπο πολύ γνωστό και συγχρόνως πολύ σκοτεινό και απαίσιο. Ένα πρόσωπο που συγκεντρώνει όλες τις σημερινές επιστημονικές γνώσεις και πανουργίες. Ένα πρόσωπο με το οποίο κανένας δεν ασχολείται σοβαρά σήμερα μαζί του. Κανένας δεν τον υποψιάζεται για αρχιτρομοκράτη. Γι’ αυτό και κανένας δεν τον καταγγέλλει. Και ποιο είναι αυτό το πρόσωπο παρακαλώ; Είναι ο Διάβολος! Ο Σατανάς!

Είναι ο Διάβολος; Μάλιστα. Είναι ο Διάβολος! Αυτός είναι ο μισάνθρωπος, ο μισόκαλος, ο ανθρωποκτόνος, ο αρχιτρομοκράτης. Όχι ο Μπίν Λάντεν! Ο Διάβολος είναι αρχιτρομοκράτης. Είναι αυτός που βρίσκεται πίσω από κάθε έγκλημα και τραγωδία όλων των ανθρώπων και όλων των λαών της γης. Αυτός και μόνον αυτός κινεί τα νήματα όλων των μεγάλων πειρασμών και κακιών, που βασανίζουν τις οικογένειες, τα ανδρόγυνα, τους γονείς, τα παιδιά και τις κοινωνίες των εθνών.
Ποιος θεοφοβούμενος χριστιανός έχει τόσο δα λίγο μυαλό, τόσο δά όχι παραπάνω, δεν καταλαβαίνει την φονική μανία και τον αφρίζοντα θυμό του Διαβόλου, «είδώς ότι ολίγον χρόνον έχει» όπως μας το βεβαιώνει το βιβλίον της Αποκαλύψεως του Ευαγγελιστού Ιωάννου στο Δωδέκατο Κεφάλαιο;
Ας μη κρυβόμαστε λοιπόν πίσω από το δάκτυλό μας διότι πίσω από κάθε κακό, και πίσω από κάθε δράμα, είτε αυτό είναι ατομικό, είτε συλλογικό, είτε οικογενειακό, είτε κοινωνικό, είτε πανεθνικό, αυτός κρύβεται και αυτός το υποκινεί, με μια διευκρίνιση: Στηριζόμενος και στη δική μας προσωπική ελευθερία. Και επειδή στηρίζεται στην προσωπική μας ελευθερία, στην προσωπική ελευθερία του ανθρώπου, και των κυβερνήσεων που την συγκροτούν άνθρωποι, γι’ αυτό και δεν συλλαμβάνεται, γι’ αυτό και δεν εξουδετερώνεται.
Με τη συγκατάθεσή μας λοιπόν,
φιλοξενείται αυτός ο κακούργος στα σπίτια μας,
φιλοξενείται στα γραφεία μας,
φιλοξενείται στις δουλειές μας,
φιλοξενείται στα σχολεία μας, Δημοτικά, Γυμνάσια, Λύκεια, ΤΕΙ, Πανεπιστήμια,
φιλοξενείται στα νοσοκομεία μας με την εκμετάλευση και την αδιαφορία των γιατρών.
Φιλοξενείται ακόμα στον στρατό, στους εξοπλισμούς και στα οπλικά συστήματα.
Είναι δε ο πρώτος και καλύτερος φιλοξενούμενος στη Βουλή. Όλες οι αντίθεες αποφάσεις στη Βουλή λαμβάνονται, στα υπουργικά συμβούλια και στις Κυβερνήσεις των λαών, ακόμα και στον ΟΗΕ.
Μήπως υπερβάλλω; Μήπως λέω ψέματα; Τα πάντα στη ζωή μας, ατομική και οικογενειακή και στην ζωή όλων των εθνών της γής, κυβερνώνται, τα πάντα κυβερνώνται από το χρήμα, τη δύναμη των όπλων, την εξουσία και τη διαφθορά.
Μόνον το διαβολοκούτι που έχουμε στο σπίτι μας και που λέγεται τι βι ή τηλεόρασις φθάνει! Αυτό και μόνο φθάνει. Αυτό μας κυβερνάει. Αυτό μας κατευθύνει. Αυτός, δηλαδή ο Διάβολος.
Ο Διάβολος είναι λοιπόν αυτός που σιγά σιγά και συστηματικά, μέρα με την ημέρα, βηματάκι βηματάκι μας οδηγεί στις έσχατες ημέρες του Αντιχρίστου. Μην αυταπατώμεθα. Πάμε από το κακό στο χειρότερο. Σε άλλο κύρηγμα θα πούμε αυτά τα χειρότερα. Όμως εμείς οι ολίγοι Ορθόδοξοι πιστοί αγωνιζόμενοι Χριστιανοί, άνω σχώμεν τας καρδίας.

Και να προσέξουμε επίσης την ειδική εντολή του Αδελφοθέου Ιακώβου που μας επιτάσσει. Τι μας επιτάσσει; Τι μας διατάσσει; Τι μας εντέλλεται; «Αντίστειτε τω Διαβόλω και φεύξετε αφ’ υμών», Ιακώβου Δ 7. Αντισταθείτε στο Διάβολο, μας λέγει ο Αδελφόθεος, και θα φύγει από κοντά σας. Αντισταθείτε και διώξτε τον.
Από το νου σας, από τις αισθήσεις σας,
από τις σκέψεις σας,
απ’ τις καρδιές σας,
από τα σπίτια σας,
από τις οικογένειές σας,
από τα παιδιά σας,
από όπου μπορείτε,
μόνο διώξτε τον και θα φύγει, θα φύγει ντροπιασμένος με την δύναμιν και την χάριν του Ιησού Χριστού.
Και θα φύγει επαναλαμβάνω, διότι μαζί μας είναι ο Χριστός.
Ή ο Θεός μεθ’ ημών, ουδείς καθ’ ημών.

Αυτός λοιπόν ο Κύριος και ο Θεός μας, ο Σωτήρας μας, αυτός θα μας σώσει και από τα νύχια του Αντιχρίστου στις έσχατες εκείνες ημέρες, όσοι βέβαια από μας θα ζούμε. Γιατί δεν ξέρουμε πότε θάρθουν αυτές οι μέρες.. Σε πέντε χρόνια, σε δέκα, σε εκατό, σε χίλια, δεν ξέρουμε.. αλλά όσοι ζούν.. Και θα μας σώσει τότε με τους τρόπους που αναφέραμε και στο περασμένο κήρυγμα μας, και στο σημερινό, δηλαδή θαυματουργικά!
Θα ανοίγεις ένα ντουλάπι και θα βρίσκεις τρόφιμα καθαρά!
Θα σταυρώνεις το δενδράκι και θα πρασινίζει και θα σου δίνει καρπούς,
θα σταυρώνεις τον ουρανό επαναλαμβάνω και θα σου δίνει δροσερό νεράκι.
Αλλά, για κείνους που θα έχουν τις προϋποθέσεις, τις οποίες είπαμε και ξαναείπαμε και ξαναείπαμε πολλές φορές, σας επαναλαμβάνω μόνο δύο και τελειώνουμε, γιατί σας εκούρασα..
δύο πράγματα μας χρειάζονται: η μετάνοια και η ζωντανή πίστις.

Αυτώ η δόξα και το κράτος και εις τους αιώνας των αιώνων,
Αμήν.