Τα τρία συμπεράσματα από τα γεγονότα της τρομοκρατίας

171 γ
Κυρ. 28.10.2001

Με την ευκαιρία της σημερινής μεγάλης εορτής και των νικηφόρων αγώνων που έδωσαν οι Έλληνες στρατιώτες και εδημιούργησαν το Αλβανικόν έπος του 1940 – 41, θέλω να απαντήσω σε ερωτήσεις χριστιανών από σας, γιατί δεν ασχολήθηκα μέχρι τώρα με τα γεγονότα της τρομοκρατίας που συνέβησαν στις 11 Σεπτεμβρίου.
Πολλοί τον έχουν ονομάσει Μαύρο Σεπτέμβρη.
Είναι όμως μαύρος αδελφοί μου, ή μαύρες είναι οι καρδιές μας;
Τα γεγονότα είναι γνωστά και τα είδαμε αμέτρητες φορές στην τηλεόραση.
Τα λέμε εν συντομία.
Μέσα σε λίγα λεπτά, 2 αεροπλάνα, που τα είχαν καταλάβει άραβες αεροπειρατές, τρομοκράτες, τα έριξαν πάνω στους διδύμους λεγομένους πύργους της Νέας Υόρκης, όπου εκεί είχαν την έδρα τους τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα και χρηματιστήρια, και σωριάστηκαν κάτω σαν χάρτινοι πύργοι, σκοτώνοντας συγχρόνως και χιλιάδες αθώους ανθρώπους.
Ένα τρίτο έπεσε σε μια πτέρυγα του Πενταγώνου σκοτώνοντας και σκορπώντας εκεί το θάνατο σε πάνω από επτακόσιους ανθρώπους, βέβαια δεν είδαμε από κει απολύτως τίποτα.
Το γόητρο όμως της υπερδύναμης αυτής της Αμερικής, κατεποντίσθη και όλοι οι λαοί στον κόσμο περιμένουν τι έκταση θα έχουν τα αντίποινά τους.
Το κακό ήδη άρχισε. Και ευχόμαστε να τελειώσει εκεί που άρχισε, και να μην επεκταθεί και σε άλλες χώρες και έλθει και στη δική μας.

Ως Ορθόδοξοι ιερείς και υπεύθυνοι τόσων και τόσων ψυχών, παρακολουθούμε με προσοχή τα παγκόσμια αυτά γεγονότα, και με βάση την Αγία Γραφή και την Ιερά Αποκάλυψη, όσο μας επιτρέπουν οι Πατέρες, βγάζουμε κάποια χρήσιμα συμπεράσματα.

Και το πρώτο συμπέρασμα είναι ότι στον κόσμον αυτόν, δεν υπάρχει ασφάλεια. Αυτή η χώρα η οποία εθεωρείτο υπερδύναμη, απεδείχθηκε όχι μόνον αδύνατη, αλλά και τρόμος την έχει καταλάβει με την τρομοκρατία του βιολογικού πολέμου του άνθρακα. Τα ηλεκτρονικά της συστήματα, τα πλέον πλέον σύγχρονα, δυστυχώς δεν μπορούν να δώσουν στην χώρα τους αλλά και σε μας, ούτε ασφάλεια, ούτε σιγουριά. Και έτσι επιβεβαιώνεται ο λόγος του Θεού που μας λέγει: «Όταν λέγουσι ειρήνη και ασφάλεια τότε αιφνίδιος αυτοίς έρχεται ο όλεθρος». Από την Πρώτη προς Θεσσαλονικείς Επιστολή του Αποστόλου Παύλου, Κεφάλαιον Πέμπτο, στίχος τρία.
Δηλαδή όταν λέγουν οι άνθρωποι ή οι κυβερνήσεις των λαών ή τα έθνη, ότι τώρα έχουμε ειρήνη και ασφάλεια, ε, τότε ακριβώς και εντελώς ξαφνικά έρχεται ο όλεθρος και η καταστροφή.
Το ίδιο δε συνέβη και σε μας στις 9 Σεπτεμβρίου του 1999;
Ήμασταν αμέριμνοι, ήσυχοι και ασφαλείς. Και ξαφνικά σεισμός στην Αθήνα. Με τις τόσες γνωστές θανατηφόρες καταστροφές σε σπίτια, εργοστάσια και ανθρώπους που υπέστησαν φρικτό θάνατο. Φεύγεις το πρωί απ’ το σπίτι σου και το βράδυ δεν γυρίζεις. Κοιμάσαι το βράδυ, αλλά το πρωί δεν ξυπνάς!
Περπατάς στο δρόμο και ξαφνικά πέφτεις κάτω ξερός, ή άμα στέκεσαι στη στάση ενός λεωφορείου, έρχεται αυτό και πέφτει επάνω σου. Οδηγείς ένα αυτοκίνητο και έρχεται ένα άλλο και κτυπά επάνω σου και σε σκοτώνει. Αλήθεια, πού είναι η ασφάλεια; Η σιγουριά; Η ειρήνη;
Γι’ αυτό όσο ζούμε σ’ αυτόν εδώ τον κόσμον, και δεν στηριζόμαστε στην παντοδυναμία και στο έλεος του Θεού, αλλά επαναπαυόμαστε στις διασκεδάσεις και στα ξενύχτια, στην πονηριά και στην κακία, στα χρήματα που έχουμε μαζέψει ποιος ξέρει με τι τρόπους, και στα πολλά μας χτήματα ή στην εξουσία που διαθέτουμε, ξαφνικά, και μέσα σε μια στιγμή όλα χάνονται.
Όσα όνειρα και αν κτίζουμε, αν τα κτίζουμε πάνω στην άμμο, αν τα κτίζουμε χωρίς Θεόν, θα πέσουν και θα γκρεμιστούν όπως οι δίδυμοι πύργοι του Μανχάταν.
Η μοναδική μας λοιπόν ασφάλεια, είναι η ακλόνητη πίστις μας στον εν Τριάδι Θεό, στη Σταυρική Θυσία του Χριστού, και στην Ανάστασή Του. Σιγουριά μας είναι το έλεος του Θεού, η προσωπική μας μετάνοια, το ταπεινό μας φρόνημα και οι πρεσβείες της Υπεραγίας Θεοτόκου και των Αγίων, πρεσβείες της Παναγίας που γίνονται κραταιά σκέπη για το Ορθόδοξο έθνος μας, όσο παραμένει ακόμα Ορθόδοξο.
Η μοναδική μας λοιπόν ελπίδα είναι ο Λόγος του Θεού, η Ιερά Εξομολόγησις, η Θεία Κοινωνία, η ακριβής τήρησις των εντολών του Αγίου Θεού, και η αντίστοιχη καλλιέργεια των αρετών. Επαναλαμβάνω ότι τη σιγουριά μας σ’ αυτήν εδώ τη ζωή, δεν μπορούν να μας την εξασφαλίσουν τα τέλεια επιστημονικά τεχνολογικά συστήματα, ούτε ο στρατός και τα όπλα, ούτε οι πύραυλοι και οι δορυφόροι, αλλά μόνον Κύριος ο Θεός, ο Παντοκράτωρ και Δυνατός, ο Άγιος και Αληθινός, ο Κυρίαρχος του Σύμπαντος κόσμου, αυτός και μόνον.

Δεύτερον συμπέρασμα είναι ότι υπάρχουν και γίνονται ασυλλόγιστοι εξοπλισμοί. Αντί για ψωμί και γάλα και τρόφιμα, όλα τα κράτη, όλα τα κράτη, τον μισό τους προϋπολογισμό και πάνω, τον διαθέτουν για εξοπλισμούς. Και αντί λοιπόν ούτε ανεργία θα υπήρχε, ούτε φτώχεια και εξαθλίωσις, ούτε πείνα και δυστυχία, αν τα όπλα μαζικής καταστροφής μετατρέπονταν σε εργοστάσια τροφίμων και σε μεγάλα νοσοκομεία.
Έχουμε έναν υψηλό τεχνικό πολιτισμό, ναι, τον έχουμε και τον θαυμάζουμε, αλλά συγχωρέστε με, είναι πολιτισμός αχρειότητος και βαρβαρότητος. Από δε ηθικής πλευράς η σύγχρονη κοινωνία μας, η κοινωνία του εικοστού πρώτου αιώνος, είναι και έχει καταντήσει ζούγκλα. Όλα μας γύρω είναι σκοτεινά και απαίσια. Παντού επικρατεί βία. Η αναρχία, η παιδική εγκληματικότητα, ο εγωκεντρισμός, η κακία, η πονηριά, το ψέμα, το μίσος, η εκδίκησις, η πλεονεξία, η αθεοφοβία, τα ναρκωτικά, ο πανσεξουαλισμός, η κυριαρχία στα πετρέλαια, ο θρησκευτικός φανατισμός που σε μεταβάλλει σε ρομπότ, αυτοκτονίες και μαζικής εγκληματικότητος, η σχιζοφρένεια, τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα, η μέθη της εξουσίας, και χιλιάδες ακόμα παραλογισμοί που όλα μαζί πολύ πιθανόν, επαναλαμβάνω πολύ πιθανόν, να οδηγήσουν όλη την ανθρωπότητα σε μια ολοκληρωτική καταστροφή.

Το τρίτο συμπέρασμα είναι ότι ο Θεός υπερηφάνοις αντιτάσσεται. Οι δυο ουρανοξύστες της Νέας Υόρκης, με τους εκατόν δέκα ορόφους, ήσαν όντως τεχνολογικά κατορθώματα. Θύμιζαν όμως και την ανθρώπινη υπερηφάνεια, που όπως πάντα υψώνει και κάποιον πύργον της Βαβέλ, για να ξύσει με την κεραία του ουρανοξύστη τον ουρανό, λες και θέλουν με αυτόν τον τρόπον να προκαλέσουν τον Θεόν. Ουρανοξύστης, αυτό θα πει, αν δεν το σκεφτήκατε ποτέ. Ένα πολύ πολύ υψηλό σπίτι που ξύνει τον ουρανό. Ξύστης.
Τι χίμαιρα όμως! Ό,τι υψώνει ο άνθρωπος σωριάζεται σε ερείπια.
Υψώνει το ανάστημά του; Πέφτει κάτω.
Υψώνει τις γνώσεις του; Αχρηστεύεται με ένα εγκεφαλικό, απλούστατα.
Καμαρώνει για τα πλούτη του; Με μια αρρώστια τον κάνει φυτό. Που τα ωφελούν τα πλούτη; Τι τον ωφέλησαν τον Ωνάση;
Μια άλλη υπερδύναμις που ήτο το σιδερένιο παραπέτασμα για εβδομήντα ολόκληρα χρόνια, μέσα σε λίγους μήνες αυτοδιαλύθηκε.

Ναι αδελφοί μου. Ό,τι υψώνει ο άνθρωπος σωριάζεται σε ερείπια. Ό,τι όμως υψώνει ο Θεός, μένει εις τον αιώνα. Και αυτό που πρωτοΰψωσε ο Θεός είναι ο Σταυρός, ο Τίμιος Σταυρός. Και ο Σταυρός είναι το Σύμβολον της Ταπεινώσεως. Γι’ αυτό και βεβαιώνει ο Θεός ότι πάς ο ταπεινών εαυτόν, υψωθήσεται. Όποιος ταπεινώνει τον εαυτόν του, όποιος συντρίβει τον εαυτόν του, όποιος κλαίει για τον εαυτόν του, αυτόν και υψώνει ο Θεός. Και το άλλο, ότι στους ταπεινούς τη καρδία ο Θεός δίδει πλούσια την χάρη Του. Γι’ αυτό και πραγματικά παιδιά του Θεού είναι
πρώτον, οι έχοντες ταπεινόν φρόνημα,
δεύτερον, οι συντετριμμένοι τη καρδία,
τρίτον, οι μετανοούντες και κλαίοντες για τις αμαρτίες τους,
τέταρτον, οι τηρούντες τις Ευαγγελικές εντολές μετά φρονήσεως,
πέμπτον, οι υπομένοντες μετά δοξολογίας,
έκτον, οι τηρούντες ανόθευτα το Ορθόδοξον δόγμα,
έβδομον, οι αγαπώντες Κύριον τον Θεόν τους εξ όλης ψυχής και καρδίας, ισχύος και διανοίας και τους εχθρούς των ως σεαυτόν κατά το «αγαπάτε τους εχθρούς υμών», και «αγαπάτε αλλήλους».
Με δυο λόγια, οι πιστοί αγωνιζόμενοι Ορθοδόξως χριστιανοί.
Αυτούς και θα φυλάξει ο Θεός τις ώρες του μεγάλου πειρασμού, όπου θα επιτρέψει ο Θεός να πειραχθεί και να ταλαιπωρηθεί ολόκληρη η ανθρωπότητα, μηδενός εξαιρουμένου.

Με αφορμή δε τα πρόσφατα γεγονότα, διαπιστώσαμε με λύπη μας και κάτι άλλο.
Ότι οι περισσότεροι από μας τους Έλληνες τους λεγομένους Ορθοδόξους χριστιανούς, αλλά και από τους περισσοτέρους λαούς της γης, είναι βυθισμένοι σε θρησκευτικό σκοτάδι, έχουν τελεία άγνοια της αληθινής διδασκαλίας του Χριστού, και κάνουν και τον χριστιανό, και έχουν άγνοια.
Όλες δε οι χώρες του λεγομένου πολιτισμένου κόσμου της δύσεως, Ευρώπης και Αμερικής, και που θεωρούνται οι χώρες αυτές χριστιανικές, ασχολούνται αποκλειστικά και μόνον με τρία πράγματα.
Το χρήμα, τα όπλα και την διαφθορά.
Όταν όμως κηρύχτηκε ο πόλεμος κατά της Ελλάδος, οι Έλληνες πάνω στα βουνά είχαν ένα άλλο τρίπτυχο.
Τη θρησκεία, την πατρίδα και την οικογένεια.
Να το φωνάξω, συγχωρέστε με που υψώνω φωνή, πούντα αυτά τα ιδανικά από μας τους Νεοέλληνες;
Όλοι οι ήρωες της επαναστάσεως και του 40 έχουν βγει σαν φωτογραφίες από τα σχολεία μας.
Ένα πράγμα ενδιαφέρει τα μεγάλα έθνη, ακόμη και τα μικρά. Αυτό που είπα, το χρήμα, τα όπλα και η διαφθορά. Αυτή είναι η τροφή τους, η πνοή τους, η ζωή τους, το πάν.
Για δυό χιλιάδες χρόνια δυστυχώς το Ευαγγέλιον του Χριστού, στην πράξη του, το αφήσαμε ανενέργητο. Εμείς φταίμε, κανένας άλλος δεν φταίει. Τίποτε από τη ζωή μας δεν θυμίζει ότι είμαστε αληθινοί χριστιανοί. Αναπαυόμαστε σε έναν Χριστιανισμό νερόβραστο και χλιαρό.
Αναπαυόμαστε σε έναν Χριστιανισμό που τον έχουμε κόψει και ράψει στα μέτρα των παθών μας.
Αναπαυόμαστε σε έναν Χριστιανισμό ψευδαισθήσεων, τύπων, τυπολατρείας, και δεισιδαιμονιών.
Αλλά αυτός δεν είναι Χριστιανισμός! Αυτό δεν είναι Ορθοδοξία! Δεν είναι αυτό που μας δίδαξε ο Χριστός και που το σφράγισε με το αίμα Του και με τη θυσία Του πάνω στο Γολγοθά! Ο Θεός μας περιμένει με περισσότερη ζωντανή πίστη.
Με περισσότερη ευδόκιμη υπομονή στις θλίψεις της ζωής.
Με περισσότερη ενεργουμένη αγάπη προς τον πλησίον.
Με σωστότερη συμμετοχή στα πανάγια μυστήρια.
Με περισσότερη ακρίβεια στην τήρηση των εντολών.
Με θερμότερη προσευχή, με αληθινή μετάνοια και φρόνημα ταπεινό.

Για τις ώρες όμως των μεγάλων πειρασμών, που πρόκειται ίσως να έλθουν γρηγορότερα από ό,τι το πιστεύουμε και το περιμένουμε, ή πιθανόν όμως και σε εκατοντάδες ή χιλιάδες χρόνια, ποιος ξέρει; ο Θεός γνωρίζει μονάχα. Αλλά είτε έρθουν γρήγορα, είτε έρθουν αργότερα, ένα είναι το βέβαιον. Ότι θα σωθούν μόνον τα γνήσια παιδιά του Θεού.
Τις προϋποθέσεις των γνησίων τέκνων του Θεού τις αναφέραμε προηγουμένως δυο φορές. Το πώς θα σωθούν; Ο Θεός θα βρει χιλιάδες τρόπους για να σκεπάσει, φυλάξει, διαθρέψει και σώσει τα παιδιά Του. Ας μην ανησυχούμε, διότι σε κείνους τους καιρούς τα αληθινά παιδιά του Θεού
θα σταυρώνουν τη γη και αυτόματα θα φυτρώνει σιτάρι, κριθάρι, καλαμπόκι, βαμβάκι, ρύζι και άλλα αγαθά ανόθευτα.
Θα σταυρώνουν τα δοχεία και θα γεμίζουν λάδι.
Θα σταυρώνουν τα ξερά τα κλαδιά των δένδρων και θα γεμίζουν από καρπούς.
Θα σταυρώνουν τον ουρανό και θα βρέχει τοπικά με γάργαρο νερό.
Μη σας φανούν αυτά που σας λέγω παράξενα, αερολογίες, τερατολογίες, και φαντασιοπληξίες. Όχι, κάθε άλλο μάλιστα γιατί πολύ σοβαρολογώ. Και σας θυμίζω τους Ιουδαίους, τον αχάριστον αυτόν λαόν. Πώς τους συντηρούσε ο Θεός σαράντα ολόκληρα χρόνια μέσα στην έρημο; Δεν όργωναν, δεν έσπερναν, δεν θέριζαν! Και όμως ο Θεός τους έτρεφε κάθε μέρα με το μάνα εξ ουρανού. Με ορτύκια και με νερό όποτε διψούσαν. Πλήρης τροφή. Γι’ αυτούς, για τα παιδιά τους, τη φαμίλια τους και για τα ζώα τους. Έτσι δεν τους έλλειψε ούτε το γάλα για τα μωρά παιδιά. Διότι ουκ αδυνατήσει παρά τω Θεώ παν ρήμα. Τίποτα για τον Θεόν δεν είναι αδύνατον. Όλα είναι δυνατά, πάντα δυνατά τω πιστεύοντι. Εμείς είμαστε νερόβραστοι.
Άρα λοιπόν καμιά ανησυχία για τα γνήσια παιδιά του Θεού, για τους αληθινούς Ορθοδόξους Χριστιανούς. Και το ερώτημα: Είμαστε όλοι εμείς εδώ αληθινά παιδιά του Θεού; Αν ναι, σωθήκαμε. Αν όχι, τότε ας φροντίσουμε από σήμερα και από τούτη τη στιγμή να γίνουμε παιδιά Του, αγκαλιάζοντας με όλη μας την καρδιά το Πανάγιον Θέλημά Του, και δεν θα διαψευσθούμε, θα σωθούμε και μείς.

Ο Χριστός είναι ο Σωτήρας και ο Λυτρωτής μας, αυτός και μόνον μπορεί να μας σώσει. Το είπαμε και το βεβαιώσαμε, και μπορούμε να κάνουμε και άλλα ακόμα κηρύγματα που να το επιβεβαιώνουμε αυτό, με θαύματα που έγιναν στην Κατοχή από ανθρώπους που πέθαιναν της πείνας. Γι’ αυτό και αδελφοί μου δεν μας μένει τίποτε άλλο παρά πώς θα μετανοήσουμε και πως από σήμερα θα βάλουμε μια καινούργια αρχή.
Ας το βάλουμε όμως αυτό σε πράξη αμέσως τώρα και το εύχομαι,

Αμήν.