Το site που επιμελείται ο Ι.Ν. Αγίας Βαρβάρας Αμφιάλης Κερατσινίου: https://agiavarvaramfialis.gr



Κυριακή 3 Οκτωβρίου 1999

Οι δυο κόσμοι: Του Θεού και του διαβόλου. Ποια η στάση μας



155 δ
Κυρ. Ε’ Λουκά 1999

photo
«..Και παρεκάλουν τον Ιησούν ινα επιτρέψει αυτοίς εις εκείνους εισελθείν».
Δηλαδή, παρακαλούσαν τα δαιμόνια τον Χριστό να τους επιτρέψει να μπούνε στους χοίρους.
Η σημερινή ευαγγελική περικοπή αδελφοί μου, αναφέρεται στο πώς θεραπεύτηκε ο δαιμονισμένος και στο πού κατέληξε η λεγεώνα των δαιμόνων. Διακρίσεις και προτιμήσεις και προσωποληψίες στο Ευαγγέλιο δεν υπάρχουν. Μια και μόνο διάκρισις υπάρχει και θα υπάρχει πάντοτε. Και ρωτάτε ποια είναι αυτή; Η διάκρισις δυο κόσμων. Ο κόσμος του Θεού και ο κόσμος του διαβόλου. Δυο κόσμοι που δεν μπορούν ποτέ να συνυπάρξουν, όπως δεν μπορεί να συνυπάρξει το φως με το σκοτάδι, η αλήθεια με το ψέμα, η αρετή με την αμαρτία. Ο Θεός είναι τρόπος και στάση ζωής, είναι η απόλυτος ευτυχία και μακαριότητα, είναι ο Παράδεισος. Ενώ ο διάβολος είναι η καταστροφή, είναι η δυστυχία, η κόλασις από τούτη τη ζωή.
Αυτούς τους δύο κόσμους τους είδαμε σήμερα στο ευαγγελικόν ανάγνωσμα. Από το ένα μέρος ο Χριστός που ήρθε να μας ελευθερώσει από την τυραννία του κακού και της αμαρτίας και από το άλλο μέρος ο διάβολος που βασανίζει τον άνθρωπο και τον σπρώχνει διαμέσου της αμαρτίας στην αιώνια καταστροφή. Τα δαιμόνια είναι πολλά. Πάρα πολλά. Στρατιές αμέτρητες, λεγεώνα ολόκληρη σε έναν και μόνο άνθρωπο! Για σκεφτείτε πόσα εκατομμύρια πρέπει να είναι σε ολόκληρη την ανθρωπότητα; Για αυτό και την κυριαρχούν! Άλλωστε και ο ίδιος ο Κύριος χαρακτηρίζει τον διάβολο σαν κοσμοκράτορα και άρχοντα του σκότους του αιώνος τούτου. Δηλαδή, της παρούσης ζωής. Είναι βέβαια κοσμοκράτορας αλλά όχι και παντοκράτορας, γιατί παντοκράτορας είναι μόνο Κύριος ο Θεός.
Δυνατός ο διάβολος…ναι. Αλλά παντοδύναμος ο Χριστός. Έτσι, η δύναμις του διαβόλου και της κακίας του μπροστά στο Χριστό και στο Ευαγγέλιό Του, μπροστά στην Εκκλησία Του και στα πανάγια μυστήριά της, κατέστη αδυναμία. Αυτό μας το βεβαιώνουν και οι κραυγές που έβγαλαν τα δαιμόνια μέσα απ’ τον δαιμονισμένο όταν συνάντησαν το Χριστό, φωνάζοντες και λέγοντες «τι ημίν και συ Ιησού Υιέ του Θεού ήρθες ώδε προ καιρού βασανίσαι ημάς;».
Το διάβολο χριστιανοί μου, ούτε να τον υποτιμάμε, γιατί είναι δόλιος και πανούργος και μπορεί να μας ρίξει από πολλές μεριές στην αμαρτία, αλλά ούτε πάλι να τον υπερτιμάμε και να τρέμουμε από τον φόβο μας, χάνοντας έτσι την πίστη μας. Γιατί όποιος μέσα στην καρδιά του έχει τον Χριστό και κάνει υπακοή στο πανάγιο θέλημά Του, δεν φοβάται τον αντίχριστο. Κανέναν αντίχριστο και κανέναν διάβολο δε φοβάται.

Ναι αδελφοί μου, όποιος είναι δεμένος με τα δυο σωστικά μυστήρια της Ιεράς Εξομολογήσεως και της Θείας Κοινωνίας, της συντετριμμένης δηλαδή μετανοίας και θείας λατρείας, αυτός δε φοβάται σατανικά δεσίματα με μαγείες και στοιχειά. Δεν τον αγγίζουν, δεν μπορούν να τον πειράξουν.
Δυνατός με αδυναμία ο διάβολος αλλά παντοδύναμος Χριστός ο Θεός. Το βεβαιώνει και η άδεια που ζήτησαν τα δαιμόνια από τον Θεάνθρωπο Κύριό μας Ιησού Χριστό «επίτρεψον ημίν απελθείν εις την αγέλη των χοίρων». Τίποτα δε γίνεται σ’ αυτόν εδώ τον κόσμο και στη ζωή μας ασφαλώς, αν δε δώσει ο Θεός τη συγκατάθεσή Του.
Ναι αδελφοί μου, τίποτα δε γίνεται σ’ αυτόν εδώ τον κόσμο ακόμα και στα τρομακτικά φυσικά φαινόμενα όπως είναι οι σεισμοί, οι πλημμύρες, οι εκρήξεις των ηφαιστείων, οι τυφώνες που σαρώνουν τα πάντα στο πέρασμά τους, οι φοβερές επιδημίες, η πείνα που απλώνεται στον τρίτο κόσμο, οι βιβλικές καταστροφές, τα τόσα πολλά και τρομακτικά τροχαία δυστυχήματα στην πατρίδα μας και τόσα άλλα. Τίποτα από όλα αυτά, επαναλαμβάνω, δε γίνεται αν δεν το επιτρέψει ή δεν το παραχωρήσει Κύριος ο Θεός.
Τα δαιμόνια ζητάνε την άδεια για να βγούνε από τον άνθρωπο. Ζητάνε την άδεια για να μπούνε στα γουρούνια.
Και ιδού χριστιανοί μου μια τραγική ειρωνεία. Οι περισσότεροι των χριστιανών που λένε ότι πιστεύουν στο Χριστό και στο Ευαγγέλιό Του, ανοίγουν διάπλατες τις πόρτες για να περάσουν μέσα στις καρδιές τους, στα παιδιά τους και στο σύντροφό τους, να περάσουν μέσα στο σπίτι τους, στο σαλόνι και στην κρεβατοκάμαρά τους πλήθος από δαιμόνια.
Διότι όταν ανεξέλεγκτα κάθονται μπροστά στις οθόνες των τηλεοράσεων και βλέπουν κάθε σάπιο και βρωμερό, τότε είναι σα να προσκαλούν το διάβολο να περάσει και να θρονιαστεί μέσα στις καρδιές τους. Είναι σαν να του λένε «ελάτε, περάστε, καθίστε κύριε διάβολε, είμαστε ολόκληροι δικοί σου. Κάντε μας ό,τι θέλετε».
Υπάρχει όμως και κάτι χειρότερο. Κάθε φορά που ικανοποιούμε τα πάθη και τις αδυναμίες μας, στο διάβολο γινόμαστε σκλάβοι, δούλοι και υπηρέτες. Μην ψάχνετε αδελφοί μου να βρείτε κάποιον αντίχριστο κρυμμένο πίσω από αόρατες μαύρες λωρίδες ή ορατούς αριθμούς. Τον έχουμε τον αντίχριστο με την τηλεόραση μέσα στα σπίτια μας. Κι όταν χωρίς έλεγχο την ανοίγουμε, τότε κάνει βαθιά τα χαράγματά του μέσα μας. Στις καρδιές μας, στο μυαλό μας, στα μάτια μας, στο μέτωπό μας.
Μα καλά θα μου πείτε, υπάρχουν όντως όργανα του διαβόλου; Δεν υπάρχουν όμως και οι λεγόμενοι καλοί χριστιανοί; Φαίνεται λοιπόν, πως και στη χώρα των Γαδαρηνών υπήρχαν τόσοι άνθρωποι που δεν ήσαν δαιμονισμένοι. Κι όμως με τις πράξεις τους αποδείχθηκαν χειρότεροι από τον δαιμονισμένο. Εκείνος ο δυστυχής ήταν άβουλο νούμερο του σατανά. Όλοι όμως οι κάτοικοι των Γαδαρηνών ήσαν συνειδητά όργανα του διαβόλου, διότι έδιωξαν τον Χριστό απ’ το χωριό τους. Δεν τον θέλουν το Σωτήρα Χριστό γιατί τους έθιξε τα συμφέροντά τους. Τους κατέστρεψε τη δουλειά, τους χάλασε το παράνομο εμπόριο των χοίρων.
Έτσι είναι και οι πιο πολλοί, οι σημερινοί, λεγόμενοι καλοί χριστιανοί. Είναι καλοί μέχρι να θιγούν τα συμφέροντά τους. Προτιμάνε αυτά παρά την Εκκλησία. Αγαπάνε τα πάθη τους περισσότερο από τον Χριστό και το Ευαγγέλιό Του. Πάνω απ’ όλα ο εγωισμός τους και ύστερα ο Θεός και οι εντολές Του.
Όταν λοιπόν λέμε όχι στο Σωτήρα Χριστό, όχι στις εντολές Του, όχι στο Ευαγγέλιό Του, όχι στον Εκκλησιασμό, όχι στην εξομολόγηση και στη Θεία Κοινωνία, όχι στην καθημερινή προσευχή, όχι στις εικόνες, στο καντήλι και στο θυμιατό, όχι στην Παναγιά μας και στους Αγίους και στα άγια λείψανά τους, όχι στη συγνώμη, στη μακροθυμία, στην αγάπη, στη συγχωρητικότητα, στην υπομονή και στην κάθε αρετή, τότε γεμίζουμε από διαβόλους και τριβόλους που μας κάνουν κατοχή.

Χριστιανοί μου, πιστεύω πως εμείς όλοι σήμερα, δεν ανήκουμε σ’ αυτούς αλλά στο Χριστό που είναι πρώτος στις καρδιές μας. Πρωτεύει εν πάσι, όπως μας λέγει ο Απόστολος Παύλος. Στο χέρι μας είναι να κάνουμε την καλή επιλογή ανάμεσα στον κόσμο του Θεού και στον κόσμο του διαβόλου.
Κάναμε ήδη την επιλογή μας και είναι μία και μοναδική για όλους μας. Ο Χριστός και η ορθόδοξη Εκκλησία Του με τα πανάγια μυστήριά της. Ο Ιησούς Χριστός, ο Θεάνθρωπος Κύριος και το Ευαγγέλιό Του.
Ναι, διαλέξαμε το Σωτήρα Χριστό, τώρα και πάντοτε και στους απεράντους αιώνας των αιώνων,
Αμήν.

Θέλω όμως να προσθέσω και κάτι άλλο. Ότι ο Κύριος χρησιμοποιεί στο έργον της σωτηρίας σαν συνεργάτες τους ανθρώπους. Έτσι, ο δαιμονισμένος που θεραπεύτηκε καθόταν στα πόδια του Χριστού ιματισμένος και σωφρονών. Αυτός που ήταν ο φόβος και ο τρόμος των ανθρώπων, έγινε τώρα με τη χάρη του Χριστού μας, ο σώφρων, ο νηφάλιος, ο άνθρωπος εκείνος που επιστρέφει πλέον ανάμεσα στους άλλους συνανθρώπους του, μέσα στον κοινωνικό του χώρο, στην κοινωνία, στην οικογένειά του.
Και σήμερα η ανθρώπινη κοινωνία μας ζει με τον φόβο και τον τρόμον που προκαλούν άνθρωποι ποικίλοι επηρεασμένοι από δαιμονικές δυνάμεις όπως είναι οι αναρχικοί, οι τρομοκράτες, οι χούλιγκανς, οι ληστές, οι φονιάδες, οι χρήστες και έμποροι ναρκωτικών, οι απατεώνες, οι βιαστές, οι γυμνιστές και τόσοι άλλοι ων ουκ έστι αριθμός.
Η ψυχική μας λοιπόν αποθεραπεία βρίσκεται αποκλειστικά και μόνον στη δύναμη και στη χάρη του Κυρίου μας Ιησού Χριστού του Σωτήρος. Η εμπειρία μας απ’ τη ζωή της Εκκλησίας φανερώνει ότι καμιά αρρώστια του πνεύματος και της ψυχής του ανθρώπου δε μένει αθεράπευτη. Ο άνθρωπος που επανασυνδέεται με τον Θεόν στο πρόσωπο του Θεανθρώπου Ιησού Χριστού, θεραπεύεται όχι μόνον από τα διάφορα πάθη αλλά συνήθως αλλάζει και την εξωτερική του εμφάνιση, τους τρόπους και την όψη. Ο θεραπευμένος φοβόταν μήπως τον ξαναεπισκεφτούν πάλι τα πονηρά πνεύματα για να γίνουν ό,τι χειρότερο υπήρχε και περισσότερο από πριν. Παρακαλούσε λοιπόν έτσι τον Κύριό μας να τον κρατήσει κοντά Του. Ο Χριστός όμως τον απέλυσε λέγοντάς του να επιστρέψει στο σπίτι του και να διηγείται

Κυριακή 23 Μαΐου 1999

Οι εξωτερικοί καί οι εσωτερικοί εχθροί τής Εκκλησίας. Οι προβατόσχημοι λύκοικαί η ευθύνη ποιμένων καί ποιμενομένων



155-γ
Κυρ. Αγ.Πατέρων, 1999.

«Προσέχετε εαυτοίς και παντί τω ποιμνίω εν ω το Πνεύμα το Άγιον έθετο υμάς επισκόπους και πρεσβυτέρους, ποιμένειν την Εκκλησίαν του Κυρίου και Θεού» από το σημερινό αποστολικό ανάγνωσμα.
Εδώ χριστιανοί μου γίνεται λόγος από τον Απόστολο Παύλο για την Εκκλησία και τους ποιμένας. Η Εκκλησία είναι το μυστικό σώμα του Χριστού και κοινωνία θεώσεως. Η Εκκλησία είναι η μάντρα του Χριστού. Αυτή την εικόνα δίνει ο Παύλος στους πρεσβυτέρους της Εφέσου. Εκκλησία δηλαδή είναι μια ποίμνη, ένα μαντρί με πρόβατα λογικά. Ένα μαντρί που μπορεί να χωρέσει όλους τους ανθρώπους όλης της γης. Ένα πνευματικό μαντρί που φυλάσσει και σώζει όσους καταφεύγουν μέσα σ’ αυτό.
Μαντρί λοιπόν η Εκκλησία, λογικά πρόβατα όλοι οι χριστιανοί που έχουν ορθή πίστη και ποιμένες οι επίσκοποι και οι ιερείς. Βέβαια ο πρώτος ποιμένας, ο μέγας ποιμένας, ο αρχιποιμένας είναι ο Χριστός. Αυτός που όταν είδε πολύ τον όχλον «εσπλαχνίσθη επ’ αυτοίς ότι ήσαν πρόβατα μη έχοντα ποιμένα» όπως μας τονίζει το κατά Μάρκον Ευαγγέλιον.
Πρώτοι ποιμένες μετά τον Κύριον υπήρξαν οι Απόστολοι ως φυσικοί διάδοχοι του Σωτήρος Χριστού. Οι Απόστολοι όπως είναι γνωστόν μαθήτευσαν εις πάντα τα έθνη, σε ολόκληρο τον τότε γνωστό κόσμο. Όπου πήγαιναν ίδρυαν εκεί και μια τοπική Εκκλησία όπου σε αυτήν εγκαταστούσαν και σαν ποιμένες επισκόπους και πρεσβυτέρους ιερείς, όπως αποδεικνύεται από τις Πράξεις των Αποστόλων, το πέμπτο κατά σειρά βιβλίον της Καινής Διαθήκης αλλά όμως και από τις επιστολές του Παύλου, του Ιωάννου, του Ιακώβου, του Πέτρου και λοιπά.
Ποιμένες λοιπόν οι επίσκοποι αλλά ποιμένες και όλοι οι ιερείς. Οι παπάδες, οι πρεσβύτεροι, οι πνευματικοί εξομολόγοι και γενικά όλοι οι κληρικοί. Κάθε παπάς, και ο πιο απλός, στην ενορία του, στο ναό του και ιδιαιτέρως στο ιερό εξομολογητήριον είναι και ένας μικρός επίσκοπος όπου στέκεται ακοίμητος φρουρός εκεί όπου τον έταξε ο Θεός, δηλαδή φρουρό και τσοπάνο στο μαντρί της Εκκλησίας. Γι’ αυτό και πολύ βαριά η ευθύνη στους ώμους των πρεσβυτέρων και στους δικούς μου. Αλίμονό του αν χαθεί ένα πρόβατο εξαιτίας της αδιαφορίας του ή της απροσεξίας του ή ακόμα και της αταξίας του. Πολύ πολύ βαρύ το πετραχήλι.
Αλλά και τα λογικά πρόβατα, σεις δηλαδή οι χριστιανοί, οφείλετε και πρέπει να αναγνωρίζετε την ιδιαιτερότητα, αλλά την κυριότητα και την πατρότητα του ιερέως, του πνευματικού, του πνευματικού πατρός, κάνοντας διακριτική πνευματική υπακοή. Αυτό σημαίνει ότι η σωτηρία δεν είναι μόνο θέμα πνευματικής μέριμνας των ποιμένων, ημών δηλαδή των ιερέων, αλλά και ενδιαφέρον από μέρους των χριστιανών για άσκηση και αγώνα πνευματικό. Έχουμε κι εμείς τις ευθύνες μας αλλά έχετε κι εσείς τις δικές σας. Για την τήρηση των ευαγγελικών εντολών, για την καλλιέργεια των θειοτάτων αρετών, για τη συμμετοχή στα δύο σωστικά μυστήρια και ιδιαιτέρως για την πνευματική καλλιέργεια του ταπεινού φρονήματος και της καθημερινής μετανοίας.
Θα κάμουν οι ιερείς τον αγώνα τους και μάλιστα μερικές φορές χρειάζεται και μέχρι αυτοθυσίας. Αλλά θα κάνετε κι εσείς τον δικό σας αγώνα. Προσοχή ημείς οι ποιμένες αλλά προσοχή κι εσείς, τα λογικά πρόβατα που είστε πλασμένα κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν Θεού.
Η προσοχή μέρα με την ημέρα θα μεγαλώνει, η αγωνία θα αυξάνεται για να μην χαθούν τα πρόβατα, αφ’ ενός μεν στα λαγκάδια της αμαρτίας και αφ’ ετέρου να μην κατασπαραχθούν από τους λύκους. Και τους μεν λύκους που έρχονται από έξω τους βλέπουμε, διότι είναι οι φανεροί εχθροί της πίστεως που το δηλώνουν φανερά. «Είμαστε άθεοι λένε,…είμαστε αυτό, είμαστε εκείνο». Τέτοιοι ήσαν οι ειδωλολάτρες εθνικοί που εδημιούργησαν τα εκατομμύρια των αγίων μαρτύρων. Φανεροί εχθροί της πίστεως υπήρξαν και οι Τούρκοι με τις εκατόμβες των νέων μαρτύρων στα 400 χρόνια της σκλαβιάς που υπέστημεν εμείς ως Έλληνες Ορθόδοξοι χριστιανοί και χωριστά βέβαια οι ομαδικές σφαγές που έκαμαν και τις οποίες κάθε τόσο βλέπουμε και μια επέτειο.
Άλλοι φανεροί εχθροί της Ορθοδόξου Εκκλησίας με διωγμούς και μαρτύρια, με εξορίες και φυλακίσεις, με βασανιστήρια στα στρατόπεδα συγκεντρώσεως υπήρξαν και οι άθεοι μαρξιστές. Το απέδειξε η πρόσφατη ιστορία από το 1917 έως το 1987.
Υπήρχαν όμως και υπάρχουν και εχθροί της Εκκλησίας που είναι μέσα στο μαντρί της. Λύκοι μέσα στο μαντρί! Γίνεται; Λύκοι μέσα στο μαντρί; Γίνεται, μάλιστα. Και υπάρχουν τέτοιοι λύκοι. Λύκοι όμως που δεν τους καταλαβαίνουν τις περισσότερες φορές τα πρόβατα γιατί φοράν από πάνω τους την προβιά του προβάτου. Έχουν το ένδυμα του προβάτου. Είναι δηλαδή «προβατόσχημοι λύκοι».
Για τους εχθρούς που είναι έξω από την Εκκλησία, είπε, μας είπε προηγουμένως ο Απόστολος Παύλος όταν απευθύνετο στους πρεσβυτέρους της Εφέσου, ότι, «γνωρίζω», τους είπε «ότι μετά την αναχώρησή μου εισελεύσονται», θα έλθουν, θα μπούνε, θα εισβάλουν «λύκοι βαρείς μη φειδόμενοι του ποιμνίου». Θα κατασπαράξουν τα πρόβατα με τις σφαγές τους, τους διωγμούς και τα μαρτύρια. Χωρίς να φοβούνται κανέναν. Και το κάνουν κατά καιρούς.
Για τους άλλους όμως λύκους, τους προβατόσχημους, είπε τα εξής στο ίδιο αποστολικό σημερινό ανάγνωσμα ο Απόστολος Παύλος: «και εξ υμών αυτών αναστήσονται άντρες λαλούντες διεστραμμένα του αποσπάν τους μαθητάς οπίσω αυτών». Αλλά κι ανάμεσα λέει, από σας…τα λέγει ο Απόστολος Παύλος με πίκρα! Με πόνο πολύ! …θα εγερθούν οι πρώτοι ψευτοδιδάσκαλοι που θα διαστρέψουν τις αλήθειες για το Χριστό και για το σωτήριον έργον Του, για να αποκτήσουν οπαδούς για ιδιοτελείς σκοπούς.
Δεν υπάρχει μεγαλύτερη βρισιά για τον Θεόν από τη διαστροφή της αλήθειας του Ευαγγελίου και της δημιουργίας πλάνης, τη μια πίσω από την άλλη. Άλλωστε, αυτή είναι η καθ’ εαυτού βλασφημία κατά του Αγίου Πνεύματος. Η διαστροφή του Ευαγγελίου.
Είναι φοβερό. Από αυτούς που με τόση συγκίνηση άκουγαν τον Παύλο και τους οποίους όπως ακούσαμε προηγουμένως για μια ολόκληρη τριετία νουθετούσε λέγει, τον καθένα χωριστά μετά δακρύων…μερικοί θα μεταβάλλονταν σε λύκους βαρείς. Λύκους προβατόσχημους.
Κι αυτό το βλέπουμε στις ημέρες μας και δυστυχώς στην ορθόδοξη πατρίδα μας, το σώμα της ορθοδοξίας, το σώμα της Εκκλησίας του Χριστού στην Ελλάδα μας, εν ονόματι της δημοκρατίας, επαναλαμβάνω, γέμισε από τα καρκινώματα των αιρέσεων και αιρετικών.
Πρώτα-πρώτα έχουμε 150 περίπου παραθρησκευτικές οργανώσεις τις οποίες πολεμούσε τόσο αποτελεσματικά και συστηματικά ο αείμνηστος πατήρ Αντώνιος Αλεβιζόπουλος. Αλλά ο Κύριος προτίμησε να στολίσει με το λουλούδι της ψυχής του τον ουράνιο θρόνον. Έχουμε όμως ακόμα περισσότερο από 100 αιρέσεις που δρουν στην Ελλάδα των προτεσταντών με πληθωρική δράση, με ραδιοφωνικούς σταθμούς, με περιοδικά, με φυλλάδια τα οποία μοιράζουν δωρεάν στους δρόμους, με τηλεοπτικές εκπομπές, με πολύ το χρήμα, όπως είναι οι λεγόμενοι ευαγγελικοί, οι αντβεντιστές, η πληθώρα των πενηκοστιανών, οι δήθεν χριστιανοί της Χ.Ο.Ε. κι άλλοι πολλοί.
Οι πιο όμως καταστρεπτικοί απ’όλους κι από όλες τις αιρέσεις, είναι οι χιλιαστές και οι ιαχωβάδες που δρουν ανενόχλητοι σε όλη την Ελλάδα. Ούτε καν αίρεσις είναι. Σατανική οργάνωσις, διαβολική οργάνωσις ναι, αλλά ούτε αίρεσις είναι καν.
Όλοι αυτοί είναι λύκοι μέσα στο μαντρί της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας. Μέσα στην Ελλάδα μας με ένδυμα προβάτου και που έρχονται και στα σπίτια μας και στα μαγαζιά μας και στα πανεπιστήμια και στα σχολεία. Στα δημοτικά και στα γυμνάσια και στα λύκεια. Και στο στρατό και στα υπουργεία και παντού. Και αυτοί κάνουν την πιο μεγάλη ζημιά. Ειδικά σε κείνους τους χριστιανούς που βρίσκονται σε άγνοια. Που είναι χλιαροί, αδιάφοροι και τις περισσότερες φορές νερόβραστοι.
Έχουμε όμως και κάποιους προβατόσχημους λύκους που λέγονται ουνίτες, γι’ αυτούς όμως είχαμε κάνει ειδικό λόγο σε παλιότερα κηρύγματα.
Έτσι, με πολύ πόνο, βλέπουμε πολλούς από τους Έλληνες συμπατριώτες μας, που ενώ βαπτίστηκαν Ορθόδοξοι χριστιανοί, δυστυχώς ομιλούν και ζούνε μέσα στις κακοδοξίες, τις αιρέσεις και τις πλάνες, διαστρέφοντες τις ευαγγελικές αλήθειες και καταστρέφοντες μια για πάντα τις ψυχές τους. Αλλά και τις ψυχές των άλλων…λύκοι βαρείς. Όλες αυτές οι αιρέσεις προήλθαν κατά κάποιον τρόπον…θα μπορούσα να πω ότι είναι σπέρματα των σπερμάτων και καρποί των καρπών των καρπών των καρπών του πρώτου και παλιού αρειανισμού, υπολείμματα των οποίων, επαναλαμβάνω υπάρχουν στους χιλιαστές και στις διάφορες αιρέσεις. Ακόμα και μέσα στο γκουρουισμό θα δούμε υπολείμματα. Ακόμα και στα νέα φρούτα που παρουσιάζονται σαν λατρεία των θεών του Ολύμπου. Πού; Το 2000! Υπάρχουνε οργανώσεις που λατρεύουν τους θεούς του Ολύμπου! Και κάνουν μάλιστα λέει και γάμους στην κορυφή του Ολύμπου.
Κανένας διωγμός και καμία άλλη ταλαιπωρία, δεν τάραξε τόσο πολύ το σώμα της Εκκλησίας όπως ο αρειανισμός και η διδασκαλία του, όπως και οι σημερινές αιρέσεις. Πρόκειται για το μεγαλύτερο διωγμό. Γιατί; Γιατί και ο αρειανισμός και οι σημερινές αιρέσεις διώχνουν τον Θεό από τον Χριστό. Και τον κάνουν μόνον άνθρωπο. Καταργούν δηλαδή την θεότητα του Ιησού Χριστού. Φοβερό! Πολύ φοβερό αυτό!
Εάν χριστιανοί μου δεν είναι ο Χριστός τέλειος Θεός, τότε τι γυρεύει ο άνθρωπος πάνω στη γη; Τι γυρεύει, τι θέλει; Ποιος είναι ο σκοπός του; Να φάει; Να πιεί; Να διασκεδάσει; Να σκοτώσει, να αδικήσει, να πλουτίσει, ν’ απολαύσει ηδονές, να…, να…, να., να. Μόνον για αυτό; Δηλαδή ζώον είναι ο άνθρωπος; Δεν έχει νου; Δεν έχει λογικό; Δεν έχει μυαλό; Δεν έχει κρίση; Δεν έχει ελευθερία; Δεν έχει μέσα του το αίσθημα της δικαιοσύνης; Άρα λοιπόν, δεν είναι ζώον! Είναι δημιούργημα και πλάσμα του Θεού κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν πλασμένο από Αυτόν.
Κι Αυτόν λοιπόν τον Θεόν και Πλάστη ήλθε να μας αποκαλύψει ο Χριστός. Ήρθα λέει και εφανέρωσά Σου το όνομα τοις ανθρώποις! Ήρθα και αποκάλυψα το όνομά Σου. Και να μάθουν ότι τα εμά πάντα Σα εστί και τα Σα εμά. Ότι εγώ και ο Πατήρ εν εσμέν. Εγώ είμαι ο Θεός αληθινός. Αυτό ήρθε να αποκαλύψει ο Χριστός. Ότι είναι Θεάνθρωπος και ήρθε για να σώσει και σένα και σένα και μένα. Έτσι, ή ο Χριστός είναι ο ενανθρωπίσας Θεός ή ο κόσμος αυτός είναι ένα εργοστάσιο φαντασμάτων που λέγονται άνθρωποι, δηλαδή, μια αγέλη από γουρούνια! Ένας κόσμος τεράτων, βρυκολάκων και ζόμπι σαν κι αυτά που δείχνει κάθε τόσο η τηλεόρασις.
Εάν ο Χριστός δεν είναι Θεός και η Εκκλησία που ίδρυσε με τη σταυρική Του θυσία, δεν είναι το μυστικό σώμα Του, τότε σωτηρία δεν υπάρχει. Εάν ο Χριστός δεν ανέστη εκ νεκρών, ματαία η πίστις ημών. Μάταια ζούμε! Άδικα υπάρχουμε!
Αλλά ο Χριστός είναι Θεός αληθινός εκ Θεού αληθινού ομοούσιος τω Πατρί δι’ ου τα πάντα εγένετο. Είναι ο Θεάνθρωπος Κύριος. Είναι ο σταυρωθείς Θεός και Κύριος που ανέστη εκ νεκρών θανάτω θάνατον πατήσας. Γι’ αυτό και είναι και λυτρωτής και Σωτήρας του κόσμου τούτου.

Χριστιανοί μου, συγχωρήσατέ μοι το ύψωμα της φωνής. Σαν τσοπάνος σας, σαν ποιμένας σας και σαν πνευματικός σας, σας βεβαιώνω ότι οι διωγμοί, οι εξορίες και τα βασανιστήρια σκοτώνουν μόνον το σώμα αλλά χαρίζουν στην ψυχή το στεφάνι του μαρτυρίου και τον Παράδεισο. Οι αιρέσεις όμως με τις πνευματικές τους διαστροφές γύρω από τις αλήθειες του Ευαγγελίου σκοτώνουν την ψυχή και την κολάζουν μια για πάντα στους αιώνας των αιώνων.
Σαν ποιμένας σας λέγω ότι έξω απ’ το μαντρί της Εκκλησίας δεν υπάρχει σωτηρία, αλλά και μέσα στο μαντρί χρειάζεται υπακοή στο Ευαγγέλιο και τήρηση των εντολών.
Μέσα στο μαντρί υπάρχει η τράπεζα, η αγία τράπεζα, που χορηγεί δωρεάν Σώμα και Αίμα Χριστού εις άφεσιν αμαρτιών και εις ζωήν αιώνιον.
Μέσα στο μαντρί της Εκκλησίας βρίσκεται το πετραχήλι του πνευματικού για να ξεπλυθούν και συγχωρεθούν οι αμαρτίες όλων όσων μετανοούν και προστρέχουν σ’ αυτό.
Μέσα στο μαντρί της Εκκλησίας βρίσκεται το φως, η ζωή, η χαρά, η ειρήνη, η αληθινή ευτυχία. Το δήλωσε και ο ίδιος «Εγώ ειμί το φως του κόσμου. Ο ακολουθών εμοί, ο μη περιπατήσει εν τη σκοτία αλλ’ έξει το φως της ζωής». «Εγώ ειμί η Ανάστασις και η ζωή», δήλωσε στις αδερφές του Λαζάρου, Μάρθα και Μαρία, για να πει ύστερα από λίγο «Λάζαρε, δεύρο έξω». «Εγώ είμαι η οδός και η αλήθεια» δήλωσε αλλού. «Εγώ είμαι ο λαλών συ» είπε στη Σαμαρείτιδα. Ο Χριστός, ο Σωτήρας.
Γι’ αυτό αδερφοί μου, εκείνο το οποίο σας παρακαλώ πάρα πολύ είναι να είστε κοντά σε έναν πνευματικό. Εσείς θα τον διαλέγετε, όπως διαλέγετε τον γιατρό σας. Αλλά μέσα στο μαντρί της Εκκλησίας. Μόνον μέσα στην Εκκλησία υπάρχει η σωτηρία και σ’ αυτήν να βρισκόμαστε και μέσα σ’ αυτήν να κλείσουμε τα μάτια μας.

Αμήν.