Οι εξωτερικοί καί οι εσωτερικοί εχθροί τής Εκκλησίας. Οι προβατόσχημοι λύκοικαί η ευθύνη ποιμένων καί ποιμενομένων

155-γ
Κυρ. Αγ.Πατέρων, 1999.

«Προσέχετε εαυτοίς και παντί τω ποιμνίω εν ω το Πνεύμα το Άγιον έθετο υμάς επισκόπους και πρεσβυτέρους, ποιμένειν την Εκκλησίαν του Κυρίου και Θεού» από το σημερινό αποστολικό ανάγνωσμα.
Εδώ χριστιανοί μου γίνεται λόγος από τον Απόστολο Παύλο για την Εκκλησία και τους ποιμένας. Η Εκκλησία είναι το μυστικό σώμα του Χριστού και κοινωνία θεώσεως. Η Εκκλησία είναι η μάντρα του Χριστού. Αυτή την εικόνα δίνει ο Παύλος στους πρεσβυτέρους της Εφέσου. Εκκλησία δηλαδή είναι μια ποίμνη, ένα μαντρί με πρόβατα λογικά. Ένα μαντρί που μπορεί να χωρέσει όλους τους ανθρώπους όλης της γης. Ένα πνευματικό μαντρί που φυλάσσει και σώζει όσους καταφεύγουν μέσα σ’ αυτό.
Μαντρί λοιπόν η Εκκλησία, λογικά πρόβατα όλοι οι χριστιανοί που έχουν ορθή πίστη και ποιμένες οι επίσκοποι και οι ιερείς. Βέβαια ο πρώτος ποιμένας, ο μέγας ποιμένας, ο αρχιποιμένας είναι ο Χριστός. Αυτός που όταν είδε πολύ τον όχλον «εσπλαχνίσθη επ’ αυτοίς ότι ήσαν πρόβατα μη έχοντα ποιμένα» όπως μας τονίζει το κατά Μάρκον Ευαγγέλιον.
Πρώτοι ποιμένες μετά τον Κύριον υπήρξαν οι Απόστολοι ως φυσικοί διάδοχοι του Σωτήρος Χριστού. Οι Απόστολοι όπως είναι γνωστόν μαθήτευσαν εις πάντα τα έθνη, σε ολόκληρο τον τότε γνωστό κόσμο. Όπου πήγαιναν ίδρυαν εκεί και μια τοπική Εκκλησία όπου σε αυτήν εγκαταστούσαν και σαν ποιμένες επισκόπους και πρεσβυτέρους ιερείς, όπως αποδεικνύεται από τις Πράξεις των Αποστόλων, το πέμπτο κατά σειρά βιβλίον της Καινής Διαθήκης αλλά όμως και από τις επιστολές του Παύλου, του Ιωάννου, του Ιακώβου, του Πέτρου και λοιπά.
Ποιμένες λοιπόν οι επίσκοποι αλλά ποιμένες και όλοι οι ιερείς. Οι παπάδες, οι πρεσβύτεροι, οι πνευματικοί εξομολόγοι και γενικά όλοι οι κληρικοί. Κάθε παπάς, και ο πιο απλός, στην ενορία του, στο ναό του και ιδιαιτέρως στο ιερό εξομολογητήριον είναι και ένας μικρός επίσκοπος όπου στέκεται ακοίμητος φρουρός εκεί όπου τον έταξε ο Θεός, δηλαδή φρουρό και τσοπάνο στο μαντρί της Εκκλησίας. Γι’ αυτό και πολύ βαριά η ευθύνη στους ώμους των πρεσβυτέρων και στους δικούς μου. Αλίμονό του αν χαθεί ένα πρόβατο εξαιτίας της αδιαφορίας του ή της απροσεξίας του ή ακόμα και της αταξίας του. Πολύ πολύ βαρύ το πετραχήλι.
Αλλά και τα λογικά πρόβατα, σεις δηλαδή οι χριστιανοί, οφείλετε και πρέπει να αναγνωρίζετε την ιδιαιτερότητα, αλλά την κυριότητα και την πατρότητα του ιερέως, του πνευματικού, του πνευματικού πατρός, κάνοντας διακριτική πνευματική υπακοή. Αυτό σημαίνει ότι η σωτηρία δεν είναι μόνο θέμα πνευματικής μέριμνας των ποιμένων, ημών δηλαδή των ιερέων, αλλά και ενδιαφέρον από μέρους των χριστιανών για άσκηση και αγώνα πνευματικό. Έχουμε κι εμείς τις ευθύνες μας αλλά έχετε κι εσείς τις δικές σας. Για την τήρηση των ευαγγελικών εντολών, για την καλλιέργεια των θειοτάτων αρετών, για τη συμμετοχή στα δύο σωστικά μυστήρια και ιδιαιτέρως για την πνευματική καλλιέργεια του ταπεινού φρονήματος και της καθημερινής μετανοίας.
Θα κάμουν οι ιερείς τον αγώνα τους και μάλιστα μερικές φορές χρειάζεται και μέχρι αυτοθυσίας. Αλλά θα κάνετε κι εσείς τον δικό σας αγώνα. Προσοχή ημείς οι ποιμένες αλλά προσοχή κι εσείς, τα λογικά πρόβατα που είστε πλασμένα κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν Θεού.
Η προσοχή μέρα με την ημέρα θα μεγαλώνει, η αγωνία θα αυξάνεται για να μην χαθούν τα πρόβατα, αφ’ ενός μεν στα λαγκάδια της αμαρτίας και αφ’ ετέρου να μην κατασπαραχθούν από τους λύκους. Και τους μεν λύκους που έρχονται από έξω τους βλέπουμε, διότι είναι οι φανεροί εχθροί της πίστεως που το δηλώνουν φανερά. «Είμαστε άθεοι λένε,…είμαστε αυτό, είμαστε εκείνο». Τέτοιοι ήσαν οι ειδωλολάτρες εθνικοί που εδημιούργησαν τα εκατομμύρια των αγίων μαρτύρων. Φανεροί εχθροί της πίστεως υπήρξαν και οι Τούρκοι με τις εκατόμβες των νέων μαρτύρων στα 400 χρόνια της σκλαβιάς που υπέστημεν εμείς ως Έλληνες Ορθόδοξοι χριστιανοί και χωριστά βέβαια οι ομαδικές σφαγές που έκαμαν και τις οποίες κάθε τόσο βλέπουμε και μια επέτειο.
Άλλοι φανεροί εχθροί της Ορθοδόξου Εκκλησίας με διωγμούς και μαρτύρια, με εξορίες και φυλακίσεις, με βασανιστήρια στα στρατόπεδα συγκεντρώσεως υπήρξαν και οι άθεοι μαρξιστές. Το απέδειξε η πρόσφατη ιστορία από το 1917 έως το 1987.
Υπήρχαν όμως και υπάρχουν και εχθροί της Εκκλησίας που είναι μέσα στο μαντρί της. Λύκοι μέσα στο μαντρί! Γίνεται; Λύκοι μέσα στο μαντρί; Γίνεται, μάλιστα. Και υπάρχουν τέτοιοι λύκοι. Λύκοι όμως που δεν τους καταλαβαίνουν τις περισσότερες φορές τα πρόβατα γιατί φοράν από πάνω τους την προβιά του προβάτου. Έχουν το ένδυμα του προβάτου. Είναι δηλαδή «προβατόσχημοι λύκοι».
Για τους εχθρούς που είναι έξω από την Εκκλησία, είπε, μας είπε προηγουμένως ο Απόστολος Παύλος όταν απευθύνετο στους πρεσβυτέρους της Εφέσου, ότι, «γνωρίζω», τους είπε «ότι μετά την αναχώρησή μου εισελεύσονται», θα έλθουν, θα μπούνε, θα εισβάλουν «λύκοι βαρείς μη φειδόμενοι του ποιμνίου». Θα κατασπαράξουν τα πρόβατα με τις σφαγές τους, τους διωγμούς και τα μαρτύρια. Χωρίς να φοβούνται κανέναν. Και το κάνουν κατά καιρούς.
Για τους άλλους όμως λύκους, τους προβατόσχημους, είπε τα εξής στο ίδιο αποστολικό σημερινό ανάγνωσμα ο Απόστολος Παύλος: «και εξ υμών αυτών αναστήσονται άντρες λαλούντες διεστραμμένα του αποσπάν τους μαθητάς οπίσω αυτών». Αλλά κι ανάμεσα λέει, από σας…τα λέγει ο Απόστολος Παύλος με πίκρα! Με πόνο πολύ! …θα εγερθούν οι πρώτοι ψευτοδιδάσκαλοι που θα διαστρέψουν τις αλήθειες για το Χριστό και για το σωτήριον έργον Του, για να αποκτήσουν οπαδούς για ιδιοτελείς σκοπούς.
Δεν υπάρχει μεγαλύτερη βρισιά για τον Θεόν από τη διαστροφή της αλήθειας του Ευαγγελίου και της δημιουργίας πλάνης, τη μια πίσω από την άλλη. Άλλωστε, αυτή είναι η καθ’ εαυτού βλασφημία κατά του Αγίου Πνεύματος. Η διαστροφή του Ευαγγελίου.
Είναι φοβερό. Από αυτούς που με τόση συγκίνηση άκουγαν τον Παύλο και τους οποίους όπως ακούσαμε προηγουμένως για μια ολόκληρη τριετία νουθετούσε λέγει, τον καθένα χωριστά μετά δακρύων…μερικοί θα μεταβάλλονταν σε λύκους βαρείς. Λύκους προβατόσχημους.
Κι αυτό το βλέπουμε στις ημέρες μας και δυστυχώς στην ορθόδοξη πατρίδα μας, το σώμα της ορθοδοξίας, το σώμα της Εκκλησίας του Χριστού στην Ελλάδα μας, εν ονόματι της δημοκρατίας, επαναλαμβάνω, γέμισε από τα καρκινώματα των αιρέσεων και αιρετικών.
Πρώτα-πρώτα έχουμε 150 περίπου παραθρησκευτικές οργανώσεις τις οποίες πολεμούσε τόσο αποτελεσματικά και συστηματικά ο αείμνηστος πατήρ Αντώνιος Αλεβιζόπουλος. Αλλά ο Κύριος προτίμησε να στολίσει με το λουλούδι της ψυχής του τον ουράνιο θρόνον. Έχουμε όμως ακόμα περισσότερο από 100 αιρέσεις που δρουν στην Ελλάδα των προτεσταντών με πληθωρική δράση, με ραδιοφωνικούς σταθμούς, με περιοδικά, με φυλλάδια τα οποία μοιράζουν δωρεάν στους δρόμους, με τηλεοπτικές εκπομπές, με πολύ το χρήμα, όπως είναι οι λεγόμενοι ευαγγελικοί, οι αντβεντιστές, η πληθώρα των πενηκοστιανών, οι δήθεν χριστιανοί της Χ.Ο.Ε. κι άλλοι πολλοί.
Οι πιο όμως καταστρεπτικοί απ’όλους κι από όλες τις αιρέσεις, είναι οι χιλιαστές και οι ιαχωβάδες που δρουν ανενόχλητοι σε όλη την Ελλάδα. Ούτε καν αίρεσις είναι. Σατανική οργάνωσις, διαβολική οργάνωσις ναι, αλλά ούτε αίρεσις είναι καν.
Όλοι αυτοί είναι λύκοι μέσα στο μαντρί της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας. Μέσα στην Ελλάδα μας με ένδυμα προβάτου και που έρχονται και στα σπίτια μας και στα μαγαζιά μας και στα πανεπιστήμια και στα σχολεία. Στα δημοτικά και στα γυμνάσια και στα λύκεια. Και στο στρατό και στα υπουργεία και παντού. Και αυτοί κάνουν την πιο μεγάλη ζημιά. Ειδικά σε κείνους τους χριστιανούς που βρίσκονται σε άγνοια. Που είναι χλιαροί, αδιάφοροι και τις περισσότερες φορές νερόβραστοι.
Έχουμε όμως και κάποιους προβατόσχημους λύκους που λέγονται ουνίτες, γι’ αυτούς όμως είχαμε κάνει ειδικό λόγο σε παλιότερα κηρύγματα.
Έτσι, με πολύ πόνο, βλέπουμε πολλούς από τους Έλληνες συμπατριώτες μας, που ενώ βαπτίστηκαν Ορθόδοξοι χριστιανοί, δυστυχώς ομιλούν και ζούνε μέσα στις κακοδοξίες, τις αιρέσεις και τις πλάνες, διαστρέφοντες τις ευαγγελικές αλήθειες και καταστρέφοντες μια για πάντα τις ψυχές τους. Αλλά και τις ψυχές των άλλων…λύκοι βαρείς. Όλες αυτές οι αιρέσεις προήλθαν κατά κάποιον τρόπον…θα μπορούσα να πω ότι είναι σπέρματα των σπερμάτων και καρποί των καρπών των καρπών των καρπών του πρώτου και παλιού αρειανισμού, υπολείμματα των οποίων, επαναλαμβάνω υπάρχουν στους χιλιαστές και στις διάφορες αιρέσεις. Ακόμα και μέσα στο γκουρουισμό θα δούμε υπολείμματα. Ακόμα και στα νέα φρούτα που παρουσιάζονται σαν λατρεία των θεών του Ολύμπου. Πού; Το 2000! Υπάρχουνε οργανώσεις που λατρεύουν τους θεούς του Ολύμπου! Και κάνουν μάλιστα λέει και γάμους στην κορυφή του Ολύμπου.
Κανένας διωγμός και καμία άλλη ταλαιπωρία, δεν τάραξε τόσο πολύ το σώμα της Εκκλησίας όπως ο αρειανισμός και η διδασκαλία του, όπως και οι σημερινές αιρέσεις. Πρόκειται για το μεγαλύτερο διωγμό. Γιατί; Γιατί και ο αρειανισμός και οι σημερινές αιρέσεις διώχνουν τον Θεό από τον Χριστό. Και τον κάνουν μόνον άνθρωπο. Καταργούν δηλαδή την θεότητα του Ιησού Χριστού. Φοβερό! Πολύ φοβερό αυτό!
Εάν χριστιανοί μου δεν είναι ο Χριστός τέλειος Θεός, τότε τι γυρεύει ο άνθρωπος πάνω στη γη; Τι γυρεύει, τι θέλει; Ποιος είναι ο σκοπός του; Να φάει; Να πιεί; Να διασκεδάσει; Να σκοτώσει, να αδικήσει, να πλουτίσει, ν’ απολαύσει ηδονές, να…, να…, να., να. Μόνον για αυτό; Δηλαδή ζώον είναι ο άνθρωπος; Δεν έχει νου; Δεν έχει λογικό; Δεν έχει μυαλό; Δεν έχει κρίση; Δεν έχει ελευθερία; Δεν έχει μέσα του το αίσθημα της δικαιοσύνης; Άρα λοιπόν, δεν είναι ζώον! Είναι δημιούργημα και πλάσμα του Θεού κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν πλασμένο από Αυτόν.
Κι Αυτόν λοιπόν τον Θεόν και Πλάστη ήλθε να μας αποκαλύψει ο Χριστός. Ήρθα λέει και εφανέρωσά Σου το όνομα τοις ανθρώποις! Ήρθα και αποκάλυψα το όνομά Σου. Και να μάθουν ότι τα εμά πάντα Σα εστί και τα Σα εμά. Ότι εγώ και ο Πατήρ εν εσμέν. Εγώ είμαι ο Θεός αληθινός. Αυτό ήρθε να αποκαλύψει ο Χριστός. Ότι είναι Θεάνθρωπος και ήρθε για να σώσει και σένα και σένα και μένα. Έτσι, ή ο Χριστός είναι ο ενανθρωπίσας Θεός ή ο κόσμος αυτός είναι ένα εργοστάσιο φαντασμάτων που λέγονται άνθρωποι, δηλαδή, μια αγέλη από γουρούνια! Ένας κόσμος τεράτων, βρυκολάκων και ζόμπι σαν κι αυτά που δείχνει κάθε τόσο η τηλεόρασις.
Εάν ο Χριστός δεν είναι Θεός και η Εκκλησία που ίδρυσε με τη σταυρική Του θυσία, δεν είναι το μυστικό σώμα Του, τότε σωτηρία δεν υπάρχει. Εάν ο Χριστός δεν ανέστη εκ νεκρών, ματαία η πίστις ημών. Μάταια ζούμε! Άδικα υπάρχουμε!
Αλλά ο Χριστός είναι Θεός αληθινός εκ Θεού αληθινού ομοούσιος τω Πατρί δι’ ου τα πάντα εγένετο. Είναι ο Θεάνθρωπος Κύριος. Είναι ο σταυρωθείς Θεός και Κύριος που ανέστη εκ νεκρών θανάτω θάνατον πατήσας. Γι’ αυτό και είναι και λυτρωτής και Σωτήρας του κόσμου τούτου.

Χριστιανοί μου, συγχωρήσατέ μοι το ύψωμα της φωνής. Σαν τσοπάνος σας, σαν ποιμένας σας και σαν πνευματικός σας, σας βεβαιώνω ότι οι διωγμοί, οι εξορίες και τα βασανιστήρια σκοτώνουν μόνον το σώμα αλλά χαρίζουν στην ψυχή το στεφάνι του μαρτυρίου και τον Παράδεισο. Οι αιρέσεις όμως με τις πνευματικές τους διαστροφές γύρω από τις αλήθειες του Ευαγγελίου σκοτώνουν την ψυχή και την κολάζουν μια για πάντα στους αιώνας των αιώνων.
Σαν ποιμένας σας λέγω ότι έξω απ’ το μαντρί της Εκκλησίας δεν υπάρχει σωτηρία, αλλά και μέσα στο μαντρί χρειάζεται υπακοή στο Ευαγγέλιο και τήρηση των εντολών.
Μέσα στο μαντρί υπάρχει η τράπεζα, η αγία τράπεζα, που χορηγεί δωρεάν Σώμα και Αίμα Χριστού εις άφεσιν αμαρτιών και εις ζωήν αιώνιον.
Μέσα στο μαντρί της Εκκλησίας βρίσκεται το πετραχήλι του πνευματικού για να ξεπλυθούν και συγχωρεθούν οι αμαρτίες όλων όσων μετανοούν και προστρέχουν σ’ αυτό.
Μέσα στο μαντρί της Εκκλησίας βρίσκεται το φως, η ζωή, η χαρά, η ειρήνη, η αληθινή ευτυχία. Το δήλωσε και ο ίδιος «Εγώ ειμί το φως του κόσμου. Ο ακολουθών εμοί, ο μη περιπατήσει εν τη σκοτία αλλ’ έξει το φως της ζωής». «Εγώ ειμί η Ανάστασις και η ζωή», δήλωσε στις αδερφές του Λαζάρου, Μάρθα και Μαρία, για να πει ύστερα από λίγο «Λάζαρε, δεύρο έξω». «Εγώ είμαι η οδός και η αλήθεια» δήλωσε αλλού. «Εγώ είμαι ο λαλών συ» είπε στη Σαμαρείτιδα. Ο Χριστός, ο Σωτήρας.
Γι’ αυτό αδερφοί μου, εκείνο το οποίο σας παρακαλώ πάρα πολύ είναι να είστε κοντά σε έναν πνευματικό. Εσείς θα τον διαλέγετε, όπως διαλέγετε τον γιατρό σας. Αλλά μέσα στο μαντρί της Εκκλησίας. Μόνον μέσα στην Εκκλησία υπάρχει η σωτηρία και σ’ αυτήν να βρισκόμαστε και μέσα σ’ αυτήν να κλείσουμε τα μάτια μας.

Αμήν.