Η μυστηριακή καί πνευματική κοινωνία

Δυστυχώς λόγω κακής ποιότητας του ήχου, σε πολλά σημεία του κηρύγματος, η απομαγνητοφώνηση γίνεται δύσκολα.

216-α
Β' Χαιρ., 2005

Τυπικό της Εκκλησίας μας σήμερα, επειδή η ημέρα του Ευαγγελισμού έπεσε ημέρα Παρασκευή, πάντοτε, οποιαδήποτε ημέρα και αν πέσει ο Ευαγγελισμός, το βράδυ της ίδιας μέρας και λέγεται και γίνεται με εσπερινό η απόδοση της εορτής. Γι' αυτό και δοξάζεται μεσημέρι και βράδυ, γιατί δεν έχει απόδειπνο, δεν έχει κανόνα δηλαδή και ___ αλλά έχει εσπερινό.
Έτσι λοιπόν εάν σήμερα δεν ήταν Παρασκευή, αν έπεφτε Πέμπτη, ή Τετάρτη ή οποιαδήποτε άλλη μέρα, πάλι θα γινόταν εσπερινός, αλλά δεν θα κάνουμε τους Χαιρετισμούς. Επειδή όμως συνέπεσε να είναι ημέρα του Ευαγγελισμού, ημέρα Παρασκευή, μαζί με την απόδοση της εορτής, του εσπερινού, διαβάζονται ____ οι Χαιρετισμοί, όποιοι και αν πέσουν. Πρώτοι, δεύτεροι, τρίτοι και τα λοιπά και ούτω κάθς εξής.
Όταν έχουμε μεγάλες εορτές, και Θεομητορικές και Δεσποτικές, όταν προσέχουμε με προσοχή τα γράμματα, και μέσα μας λέμε «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με», φώτισέ με, να καταλάβω αυτά τα υπέροχα λόγια τα οποία ακούγονται και λέγονται και ψάλλονται μέσα στην Εκκλησία μας, η καρδιά μας, μάς πληροφορεί, αναπαύεται μέσα, γλυκαίνεται, ξεκουράζεται, φεύγει από δω ειρηνική, τρέφεται πνευματικά, πώς να σας το πώ, είναι όπως ακριβώς μασάμε μια τροφή και χορταίνουμε, το ίδιο γίνεται όταν υπάρχει ευσεβής διάθεση από μας, να ακούσουμε τα λόγια του Θεού, τα οποία ψάλλονται και λέγονται, κατά την διάρκειαν είτε του Όρθρου, είτε του Εσπερινού, και προπάντος και ιδιαιτέρως της Θείας Λειτουργίας.
Όπως μας μπολιάσει η Θεία Κοινωνία, μας μεταγγίζει τρόπον τινά, να πω πιο καλύτερα, ο Ένας που ο Θεός ___, πως γίνεται με τους ασθενείς, που παίρνουν ζωή, επειδή μεταγγίζουμε αίμα, το οποίον δανείζονται από κάποιους συνανθρώπους, ανθρώπους που θέλουν να προσφέρουν το αίμα τους, και δίνουν μια φιάλη, και άλλος κάποια άλλη, και άλλος κάποια άλλη, και ούτω κάθ' εξής, και έτσι παίρνει ζωή ο ασθενής, κατά τον ίδιον τρόπον λοιπόν, η Θεία Κοινωνία είναι μία μετάγγισις του Θεϊκού Αίματος μέσα μας, και παίρνω μέσα ζωή.
Αλλά δεν έχουμε όμως τέτοια μετάγγιση μονάχα με τη Θεία Κοινωνία, έχουμε και με την προσευχή, όταν η προσευχή είναι ζωντανή, όταν είναι δυνατή, όταν είναι θερμή, όταν είναι βγαλμένη μέσα από τα σπλάχνα της καρδιάς, όταν βγαίνει με πόνο, τότε βλέπουμε ότι πράγματι μας μεταγγίζει ο Θεός αίμα μέσα μας. Πνευματικά δηλαδή αποκτούμε μία κοινωνία. Κοινωνία αποκτούμε του Αγίου. Αποκτούμε κοινωνία μετά της Υπεραγίας Θεοτόκου, στις Θεομητορικές εορτές, ή που όταν το βραδάκι, λέμε «Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς». Ή όταν λέμε «Υπεραγία Θεοτόκε σώσον με» και προσθέτουμε ευθύς αμέσως στον άλλον κόμβο «Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε». Καθε μέρα να το διαλαλείτε, πόσο όμορφο είναι. «Υπεραγία Θεοτόκε σώσον με», «Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε», και ξανά πάλι, και ξανά πάλι, πενήντα, εκατό, διακόσιες, πεντακόσιες φορές. Έχει μεγάλη ευλογία ___ αυτό το πράγμα.
Άλλη πνευματική κοινωνία είναι αυτή, όταν βρισκόμαστε στο ναό, και παρακολουθούμε και τον Εσπερινό, και ____, και τα λόγια κάθε ___ όταν προέρχονται από τα δοξαστικά, όπως αυτό που εψάλη προηγουμένως στα απόστιχα, που είναι περίπου, είχαμε την ευκαιρία κάποια Παρασκευή στα είκοσι τόσα χρόνια που λέμε και ξαναλέμε εδώ, κηρύγματα τις Παρασκευές των Χαιρετισμών, το είχαμε αναλύσει αυτό το δοξαστικό.
Γι' αυτό λοιπόν πρόσεξα και γω παρακολουθώντας από μέσα, το κείμενο όπως το έψελναν, με τόση ευλάβεια οι ιεροψάλτες μας, πράγματι λοιπόν ένοιωσα αυτήν την πνευματική μετάγγιση και κοινωνία, τον λόγον του Θεού και των υμνογράφων, στα υπέροχα αυτά βαθύτατα νοήματα, που μας δίδει η Αγία μας Εκκλησία. Μετάγγισις λοιπόν, πνευματικής Θείας Κοινωνίας, μέσα στον ιερό και λαμπρό ναό. Έχουμε τη μυστηριακή μετάγγιση, τη μετάγγιση μέσω προσευχής, και μετάγγιση μέσω ιερών ακολουθιών.
Μου έλεγε κάποτε μια ψυχή πώς είχε μεταγγιση πνευματικής κοινωνίας μετά του Αγίου Θεού, αυτός ο οποίος μου το διηγείτο ήτο ιερεύς, - αλλά δεν θα σας ψάλουμε το λόγον του Θεόυ μέσα, όσοι είναι δημοσιογράφοι, ψάλλουμε να βρούμε τους που κάνουν λάθη. Όλοι κάνουμε λάθη και όλοι μας είμαστε αμαρτωλοί, στο ίδιο καζάνι βράζουμε, - πώς σηκώθηκε μια φορά τη νύχτα, ο ίδιος, μάλλον νύχτα, πήγε σ' έναν γεροντάκο, που ήταν μόνος του ο παππούς, που καίγονται συνήθως, είτε με το τσιγάρο στο χέρι, είτε αφήνοντας τη σόμπα αναμμένη, ή κανένα ηλεκτρικό ξεχασμένο και παίρνουνε φωτιά, και το ακούτε στις ειδήσεις πώς καίγονται, καμιά φορά είτε μόνοι τους, είτε με τον σύντροφό τους, καίγονται μαζί, σα λαμπάδα μέσ΄ στο σπίτι. Πήγε λοιπόν σαν τον ___, τα μεσάνυχτα ώρα μία τη νύχτα, καθάρισε το σπίτι, ολόκληρο, τον έπλυνε, τον έλουσε, τον άλειψε με κολώνια για να μην βρωμάει, αφου καθάρισε όλο το σπίτι επί τέσσερεις ώρες, στις πέντε το πρωί επέστρεψε στο σπίτι του απ’ αυτή τη δουλειά. Λοιπόν κάποιοι τον είδανε, το μαρτύρησαν. Τόμαθα και γω, και μου είπε λοιπόν όταν τον ρώτησα όταν πήγε στο σπίτι είχε την αίσθηση ότι είχε κοινωνήσει χίλιες φορές, σα να είχα πάρει, λέει, εκείνη τη βραδυά πουχα στέφανο στο σπίτι, σα να είχα πάρει χίλιες Θείες Κοινωνίες μαζί. Τόση ευφροσύνη, τόση ωραιότητα, τόση ευτυχία και τόση υπέροχη ___ ένοιωσα μέσα στην ψυχούλα μου. Αν λοιπόν και που μέσα από τις πράξεις της ευδοκίας, της καλοσύνης, της αγάπης, της προσφοράς, της θυσίας χωρίς βέβαια ανταμοιβή. Γιατί αυτό δεν είχε καμιά ανταμοιβή, από κανέναν άνθρωπο, από κανέναν πιστό... Έρχεται λοιπόν η ευλογία του Θεού. Είναι κι αυτός ένας τρόπος πνευματικής κοινωνίας.
Άλλα ήθελα να σας (πώ απόψε). Έβγαλα από την κατάψυξη ένα κήρυγμα, έναν σκελετό για να τον πω, αλλά … άλλα μου ήρθαν στο στόμα.
Και ένας άλλος τρόπος να σας πω, πνευματικής κοινωνίας, τον οποίον έτσι κατά καιρούς ορισμένες ψυχές που έχουν ομολογήσει, είναι η πνευματική κοινωνία όταν μελετάνε την Καινή Διαθήκη. Και εδώ είναι (?). Διαβάζουμε ευχάριστα πολλά βιβλία, πνευματικά βιβλία, μας φέρνουν για τον πατέρα τάδε, τον πατέρα Σίμονα, τον πατέρα Σταύρο, τον πατέρα Παΐσιο, τον πατέρα Εφραίμ, τον πατέρα Χαράλαμπο, τον πατέρα τάδε, και τα διαβάζουμε και αυτά, διαβάζουμε τα γεγονότα, και τα λοιπά και τα χαιρόμαστε… δεν έχετε ώρα να ανοίξετε την Καινή Διαθήκη … ζόρι πολύ. Εκεί δεν μας αφήνει ο διάβολος! Δεν θέλει να διαβάζουμε, γιατί; Ο λόγος του Θεού είναι, είναι ζωή, είναι φύσημα μέσα του, είναι ένεσις μέσα του. Τι κάνει αυτή η ένεσις, ξέρετε; Πάει στο νού! Όχι στο σέρτικο μυαλό… στο πνευματικό μυαλό, στο νού, και την αίσθηση όπως πατάει ο λόγος του Θεού μέσα από κείνες τις σελίδες, χάνεται. Και όλα όσα κάνουμε τα καταλαβαίνουμε, όλα, τι γίνονται μέσα μας, ένας βράχος δυνατός, ένας δυναμίτης, ένας σεισμός, που μας δημιουργεί τις βάσεις για να ξεκινήσουμε μια καινούργια ζωή, αλλά και μαθαίνομε όμως και τα μυστήρια του Θεού γιατί μέσα από αυτό το πράγμα μας αποκαλύπτεται ο Θεός. Έτσι αποκαλύπτετο στους πατέρας, και τα έγραψαν ότι ο Θεός είναι Τριαδικός, ότι ο Ιησούς Χριστός είναι Θεάνθρωπος, τέλειος Θεός και τέλειος άνθρωπος, και αυτός μας έκανε αποκάλυψη για τον αληθινό Θεό, οι άλλοι δεν έχουν, ποιος τους αποκάλυψε; Ο Μωάμεθ ήταν άνθρωπος, ο Βούδας ήταν άνθρωπος, και τόσοι άλλοι πού έχουν τόση ___ θρησκείες, άνθρωποι, άμα πάρεις δε τους παγανιστάς, ξεκίνησε τώρα μια καινούργια το ένα πάλι απ’ το – εγώ δεν το ξέρω , θα το μάθω, ξαναφύτρωσε το σάπιο αυτό, άνθρωποι σαν και μας γεμάτοι πάθη, και μάλιστα φοβερά πάθη, ακατανόμαστα πάθη ο καθένας από αυτούς, δεν έχουν να μας αποκαλύψουν τίποτα, ο Χριστός όμως μας αποκάλυψε, μας αποκάλυψε την αλήθεια, και η αλήθεια δεν είναι πράγμα, η αλήθεια επαναλαμβάνω ότι δεν είναι πράγμα, είναι πρόσωπο, είναι ο Χριστός, γιατί είπε «εγώ είμαι η αλήθεια», «εγώ είμαι ο λαλών σοι», «εγώ είμαι ο Μεσσίας, ο Λυτρωτής του κόσμου», «εγώ είμαι ο Χριστός, το φώς του κόσμου, η αλήθεια, η ζωή, η Ανάστασις».
Για να σας πούνε πώς …
Δεν έχουμε παρά να παρακαλέσουμε τον Θεόν, πηγαίνοντας στα διάφορα αυτά πνευματικά θεραπευτήρια, που είναι η Εκκλησία, που είναι η προσευχή, που είναι οι ιερές ακολουθίες, που είναι η Αγία Γραφή, που είναι η Θεία Λατρεία, πού είναι η Ιερά Εξομολόγησις, που είναι η Θεία Κοινωνία, όπως ο ακριβώς ο ασθενής καταλαβαίνει τη ζωή που μπαίνει μέσα του και σιγά σιγά συνέρχεται με την μετάγγιση του αίματος, έτσι λοιπόν και μείς, να καταλάβουμε αυτού του είδους, τη Θεία πνευματική μετάγγιση την οποίαν βέβαια σας την εύχομαι εις όλους σας,
αλλά και σείς όμως να την εύχεστε σε μένα, εκεί κάνω λάθη … και γώ λίγο ακόμα,

Αμήν