Ο ιερέας και ο άγγελος
Σε ένα μοναστήρι ζούσε ένας ιερεύς, μας το αναφέρει ο μακαριστός Πατήρ ο Γέρων Γαβριήλ, ο οποίος ήτο και ηγούμενος για πολλά χρόνια της μονής Διονυσίου, ολιγογράμματος ήτο ιερεύς αλλά ήτο κληρικός μεγάλης πίστεως και μεγάλης αρετής και πολλών πνευματικών αγώνων.
Παρέμενε στην Προσκομιδή όρθιος για πολλές ώρες παρ' όλο που τα πόδια του είχαν ανοίξει, ανοίξαν οι φλέβες και τρέχαν.
Πολλές φορές τρέχαν τα αίματα κάτω δηλαδή στο έδαφος από την ορθοστασία και από την μνημόνευση των πολλών ονομάτων.
Μέχρι τελευταίας στιγμής άνθρωπος θυσίας και μάλιστα εκοιμήθη αμέσως μετά από τη Θεία Λειτουργία.
Ομως ήτο αγράμματος ή ολιγογράμματος.
Από μία έτσι παράλειψη, ας το πούμε τρόπον τινά, δεν έβαζε κανονικά, πρέπει να σας το είχα πει σαν γεγονός και αυτό άλλη φορά, τις μερίδες.
Οπως βάζουμε το Σώμα του Κυρίου εδώ, λέμε "Χαρά στη Βασίλισσα εκ δεξιών σου" και βάζουμε την Παναγία από αυτήν την πλευρά.
Βλέπετε από εδώ, όπως είναι το Σώμα του Κυρίου στη μέση εδώ, βάζουμε την Παναγία από εδώ και
λέμε "Χαρά στη Βασίλισσα εκ δεξιών σου" και την βάζουμε από εδώ.
Αυτός έλεγε:
- Αφού λέει "εκ δεξιών σου" πρέπει να πάει από εκεί.
Δεν είναι δεξιά από εμάς, είναι δεξιά από τον Κύριο.
Οπως είναι ο Κύριος έτσι, δεξιά του είναι από εδώ.
Αρα λοιπόν η μερίδα πρέπει να μπει από εδώ.
Και τα τάγματα από εκεί.
Αυτός τα έβαζε ανάποδα.
Το μοναστήρι το επισκέφθηκε κάποτε ένας Αρχιερεύς, ο οποίος ετέλεσε τη Θεία Λειτουργία και μάλιστα στην Ιερά Μονή για να κάνει μια χειροτονία ενός Διακόνου σε Πρεσβυτέρου.
Μετά, εκεί στους Αίνους περίπου, μπαίνει ο Αρχιερεύς, ντύνεται και εν συνεχεία πάει στην Προσκομιδή.
Η Προσκομιδή ετοιμάζεται μέχρι κάποιο ορισμένο σημείο και από εκεί και ύστερα συνεχίζει ο Αρχιερεύς πρώτος τις μνημονεύσεις.
Αυτός και μοναδικά αυτός.
Οταν λειτουργεί Αρχιερεύς, μνημονεύει μόνον Αρχιερεύς και όχι οι ιερείς λειτουργοί.
Πρόσεξε λοιπόν ότι τις μερίδες τις είχε βάλει ανάποδα.
Του λέει λοιπόν:
- Δεν τις έβαλες καλά, λέει, Πάτερ μου, τις μερίδες. Για έλα εδώ Πάτερ.
Λέει
- Η Παναγία μπαίνει από εδώ και τα Τάγματα μπαίνουν από εκεί. Δεν σου το είπε κανένας, λέει, δεν σε είδε κανένας πώς κάνεις την Προσκομιδή;
Λέει:
- Ναι, Σεβασμιότατε. Κάθε μέρα που λειτουργώ, γιατί δεν υπήρξε μέρα που να μην λειτουργήσει, κάθε μέρα που λειτουργώ με βλέπει ο Αγγελος υπηρέτης μου αλλά δεν μου είπε τίποτα. Συγγνώμην, σαν αγράμματος που έκανα τέτοιο λάθος. Θα προσέχω από τώρα και στο εξής.
- Ποιος είπες, λέει, ότι σε υπηρετεί εδώ;
- Ποιος με υπηρετεί, λέει, ο Αγγελος Κυρίου.
Τρελλάθηκε ο Επίσκοπος. Τι να πει. Τι να πει.
Εμεινε κατάπληκτος βέβαια και κατάλαβε ότι μπροστά του είχε έναν αγιασμένο κληρικό.
Το μεσημέρι, μετά την τράπεζα, ο Σεβασμιώτατος, αποχαιρέτησε βέβαια τον ηγούμενο και τους υπόλοιπους εκεί μοναχούς κτλ. και ανεχώρησε και έφυγε.
Την άλλη ημέρα όμως τη νύχτα, όταν πήγε στο Άγιο Βήμα, για να κάνει Προσκομιδή ούτως ώστε μετά από λίγο να αρχίσει η Θεία Λειτουργία, κατεβαίνει και Αγγελος Κυρίου, όταν έκαμε την Προσκομιδή, παρατήρησε πως αυτή τη φορά ο γέροντας ιερεύς έβαλε σωστά τις μερίδες.
- Ωραία, του λέει, πάτερ, τώρα τά 'βαλες σωστά.
- Ναί, του λέει, εσύ ήξερες το λάθος μου, πού έκανα τόσα χρόνια, και γιατί δε μου το έλεγες,
γιατί δε με διόρθωσες;
- Το έβλεπα, το ήξερα, αλλά εγώ δεν έχω τέτοιο δικαίωμα, δεν είμαι άξιος να διορθώνω ιερέα.
Είπε ο άγγελος ότι δεν είναι άξιος να διορθώνει ιερέα.
- Εγώ έχω εντολή από το Θεό να διακονώ και να υπηρετώ τον ιερέα. Μόνο ο Επίσκοπος έχει τέτοιο δικαίωμα.
Και μείς παίρνουμε τους ιερείς στο στόμα μας και από το πρωί μέχρι το βράδυ τους κατακρίνουμε, τους κατηγορούμε, τους κουτσομπολεύουμε, και χίλια δυό άλλα πράγματα και με χίλια δυό άλλα ασχολούμεθα γύρω απ' αυτόν.
Προσοχή λοιπόν από τώρα και στο εξής πώς θα ομιλείτε για τον οποιονδήποτε κληρικόν.
Ο Αγιος Θεοδόσιος του Αργους
Υπάρχει η αληθινή ιστορία του Αγίου Θεοδοσίου του Αργους.
Υπάρχει μάλιστα και ένα μοναστήρι που λέγεται ο Αγιος Θεοδόσιος.
Εκεί γίνεται μεγάλη πανήγυρις τον Αύγουστο.
Αυτός λειτούργησε μία φορά στη ζωή του.
Την πρώτη μέρα έγινε Διάκονος, τη δεύτερη μέρα έγινε Ιερεύς, την τρίτη ημέρα έκανε την πρώτη του
Λειτουργία.
Και όταν έφτασε στο σημείο αυτό να τρυπήσει με τη λόγχη, είδε τον εαυτόν του σαν στρατιώτη με ... ;; στο Σώμα του Κυρίου και εξέρχεται εκ της πλευράς αυτού Αίμα και Υδωρ.
Ποιος ξέρει τώρα με πόσο φόβο και τρόμο έβαλε ύστερα εν συνεχεία κρασί και νερό μέσα στο Αγιον Ποτήριον.
Αυτό είναι άγνωστο.
Βέβαια τον κατέλαβε τόσος θείος φόβος ώστε όταν τελείωσε τη Θεία Λειτουργία δεν ξαναλειτούργησε.
Παρά ταύτα όμως έγινε Αγιος, Αγιος της Εκκλησίας μας και τιμάται μάλιστα με μεγάλη λαμπρότητα.
Περί ανεκτικότητας και αγάπης προς τους συνανθρώπους μας
Θυμάστε τον Αβραάμ, που θεωρείται κατ'εξοχήν και πρότυπον φιλοξενίας;
Φιλοξενούσε λοιπόν έναν εκεί για σαράντα μέρες και ήταν πολύ απωθητικός.
Το ένα δεν του άρεσε, το άλλο ήταν ξινό, το άλλο ήταν αλμυρό.
Τώρα δεν μου έπλυνες καλά τα πόδια, τώρα δεν μου έβαλες καλή κουβέρτα να κοιμηθώ, τώρα γιατί μου άλλαξες το αντίσχοινο, τώρα δεν μου έδωσες καλή μερίδα κρέας κτλ.
Δεν έσφαξες το καλύτερο πρόβατο, ου... απαιτητικός πρωί βράδυ.
Βόγγησε στο τέλος ο Αβραάμ:
- Μα αμάν, βρε παιδί μου. Ηταν και σαράντα μέρες εδώ που τα λέμε, ε;
Και του λέει ο Θεός του Αβραάμ:
- Τι γογγύζεις; Δεν μπορείς να ανεχτείς ένα συνάνθρωπό σου σαράντα μέρες; Εγώ πώς σε ανέχομαι εσένα εκατό χρόνια; "Πώς σε ανέχομαι εκατό χρόνια".
Μακροθυμώ, αγαπώ.
Οσο άπειρος και αιώνιος είναι ο Θεός, τόση άπειρη και αιωνία είναι η αγάπη Του, η ανεκτικότης Του, η αγαθότης Του, το πολυέλεος και το μακρόθυμον του Θεού.
Ενα τόσα δα.. και εμείς λίγο στους συνανθρώπους μας;
Δαιμόνιο
Του Αγίου Αρτεμίου ήταν, στην αγρυπνία του Αγίου Αρτεμίου, εδώ διαβάσαμε μία ψυχή η οποία υποφέρει από τις ενέργειες των ακαθάρτων πνευμάτων, άλλοτε εξωτερικές και άλλοτε εσωτερικές.
Ξέρετε γιατί άρχισε να διαμαρτύρεται και να φωνάζει από κάτω;
Γιατί μόλις της έβαλα το φελόνι από πάνω γέμισε ευωδία και το δαιμόνιο δεν την άντεξε, το φελόνι αυτό με το οποίο είχαμε λειτουργήσει εκείνη τη βραδιά, δεν την άντεξε και άρχισε βέβαια το δαιμόνιο να διαμαρτύρεται, κατά την ομολογία βέβαια τη δική της που έκαμε την επομένη ημέρα.
Αμφια εξ Ουρανού
Κάποτε ένας Επίσκοπος πήγε για τα Αμφια.
Υπάρχει ένα βιβλίο που δεν σας το συνιστώ βέβαια να το διαβάσετε, λέγεται "Νηπτική Θεωρία", δεν είναι ακόμα για το δικό μας στομάχι.
Μέσα ο ανώνυμος αυτός συγγραφεύς και ασκητής, γνώστης της νοεράς προσευχής με έναν ειδικό τρόπο, χρησιμοποιούσε πολύ τη θεία με...;; που έβγαζε αίμα, για αυτό λέμε δεν είναι για τα μέτρα
μας.
Οταν, ορισμένες φορές... - είπαμε αυτό δεν γίνεται πάντοτε.
Αν ήτο Ιερουργός 50 χρόνια, 50 χρόνια Ιερουργός, αυτό θα συνέβη μία φορά, δύο.
Ετοιμάζετο, λέει, να ντυθεί, είχε πάρει καιρό.
Καιρό λέμε την προετοιμασία που κάνουμε μπροστά στο Ιερό Τέμπλο και ύστερα μπαίνουμε στο Αγιο Βήμα, εκεί ενδυόμεθα τα Ιερά Αμφια.
Ετοιμαζόταν αυτός όπως ήταν διπλωμένα εκεί σε κάποιο από τα ντουλάπια του Ιερού να τα βγάλει, εκείνη τη στιγμή βλέπει να ανοίγουν τα Ουράνια από πάνω, από ψηλά, και να κατεβαίνουν ένα πλήθος Αγγέλων μέσα σε έναν τεράστιο δίσκο, ας πούμε, πανέρι, δεν ξέρω πώς να το χρησιμοποιήσουμε, και αυτό ακατανόητο για τα μάτια μας, τα οποία έφεραν από τον Ουρανό τα Αμφια.
Και τον έντυσαν θεοϋφάντως.
Οι στολές ήταν Θεοϋφαντες.
Τι Αμφια ήταν εκείνα που έβγαλε!
Θυμάμαι που του λέγανε.
Ποιος μπορεί να τα περιγράψει;
Ουδείς!
Ποιος μπορεί να μιλήσει για αυτά;
Γι'αυτό λέμε γίνονται φοβερά πράγματα μέσα στο Ιερό Βήμα και στη Θεία Λειτουργία.
Σε ένα μοναστήρι ζούσε ένας ιερεύς, μας το αναφέρει ο μακαριστός Πατήρ ο Γέρων Γαβριήλ, ο οποίος ήτο και ηγούμενος για πολλά χρόνια της μονής Διονυσίου, ολιγογράμματος ήτο ιερεύς αλλά ήτο κληρικός μεγάλης πίστεως και μεγάλης αρετής και πολλών πνευματικών αγώνων.
Παρέμενε στην Προσκομιδή όρθιος για πολλές ώρες παρ' όλο που τα πόδια του είχαν ανοίξει, ανοίξαν οι φλέβες και τρέχαν.
Πολλές φορές τρέχαν τα αίματα κάτω δηλαδή στο έδαφος από την ορθοστασία και από την μνημόνευση των πολλών ονομάτων.
Μέχρι τελευταίας στιγμής άνθρωπος θυσίας και μάλιστα εκοιμήθη αμέσως μετά από τη Θεία Λειτουργία.
Ομως ήτο αγράμματος ή ολιγογράμματος.
Από μία έτσι παράλειψη, ας το πούμε τρόπον τινά, δεν έβαζε κανονικά, πρέπει να σας το είχα πει σαν γεγονός και αυτό άλλη φορά, τις μερίδες.
Οπως βάζουμε το Σώμα του Κυρίου εδώ, λέμε "Χαρά στη Βασίλισσα εκ δεξιών σου" και βάζουμε την Παναγία από αυτήν την πλευρά.
Βλέπετε από εδώ, όπως είναι το Σώμα του Κυρίου στη μέση εδώ, βάζουμε την Παναγία από εδώ και
λέμε "Χαρά στη Βασίλισσα εκ δεξιών σου" και την βάζουμε από εδώ.
Αυτός έλεγε:
- Αφού λέει "εκ δεξιών σου" πρέπει να πάει από εκεί.
Δεν είναι δεξιά από εμάς, είναι δεξιά από τον Κύριο.
Οπως είναι ο Κύριος έτσι, δεξιά του είναι από εδώ.
Αρα λοιπόν η μερίδα πρέπει να μπει από εδώ.
Και τα τάγματα από εκεί.
Αυτός τα έβαζε ανάποδα.
Το μοναστήρι το επισκέφθηκε κάποτε ένας Αρχιερεύς, ο οποίος ετέλεσε τη Θεία Λειτουργία και μάλιστα στην Ιερά Μονή για να κάνει μια χειροτονία ενός Διακόνου σε Πρεσβυτέρου.
Μετά, εκεί στους Αίνους περίπου, μπαίνει ο Αρχιερεύς, ντύνεται και εν συνεχεία πάει στην Προσκομιδή.
Η Προσκομιδή ετοιμάζεται μέχρι κάποιο ορισμένο σημείο και από εκεί και ύστερα συνεχίζει ο Αρχιερεύς πρώτος τις μνημονεύσεις.
Αυτός και μοναδικά αυτός.
Οταν λειτουργεί Αρχιερεύς, μνημονεύει μόνον Αρχιερεύς και όχι οι ιερείς λειτουργοί.
Πρόσεξε λοιπόν ότι τις μερίδες τις είχε βάλει ανάποδα.
Του λέει λοιπόν:
- Δεν τις έβαλες καλά, λέει, Πάτερ μου, τις μερίδες. Για έλα εδώ Πάτερ.
Λέει
- Η Παναγία μπαίνει από εδώ και τα Τάγματα μπαίνουν από εκεί. Δεν σου το είπε κανένας, λέει, δεν σε είδε κανένας πώς κάνεις την Προσκομιδή;
Λέει:
- Ναι, Σεβασμιότατε. Κάθε μέρα που λειτουργώ, γιατί δεν υπήρξε μέρα που να μην λειτουργήσει, κάθε μέρα που λειτουργώ με βλέπει ο Αγγελος υπηρέτης μου αλλά δεν μου είπε τίποτα. Συγγνώμην, σαν αγράμματος που έκανα τέτοιο λάθος. Θα προσέχω από τώρα και στο εξής.
- Ποιος είπες, λέει, ότι σε υπηρετεί εδώ;
- Ποιος με υπηρετεί, λέει, ο Αγγελος Κυρίου.
Τρελλάθηκε ο Επίσκοπος. Τι να πει. Τι να πει.
Εμεινε κατάπληκτος βέβαια και κατάλαβε ότι μπροστά του είχε έναν αγιασμένο κληρικό.
Το μεσημέρι, μετά την τράπεζα, ο Σεβασμιώτατος, αποχαιρέτησε βέβαια τον ηγούμενο και τους υπόλοιπους εκεί μοναχούς κτλ. και ανεχώρησε και έφυγε.
Την άλλη ημέρα όμως τη νύχτα, όταν πήγε στο Άγιο Βήμα, για να κάνει Προσκομιδή ούτως ώστε μετά από λίγο να αρχίσει η Θεία Λειτουργία, κατεβαίνει και Αγγελος Κυρίου, όταν έκαμε την Προσκομιδή, παρατήρησε πως αυτή τη φορά ο γέροντας ιερεύς έβαλε σωστά τις μερίδες.
- Ωραία, του λέει, πάτερ, τώρα τά 'βαλες σωστά.
- Ναί, του λέει, εσύ ήξερες το λάθος μου, πού έκανα τόσα χρόνια, και γιατί δε μου το έλεγες,
γιατί δε με διόρθωσες;
- Το έβλεπα, το ήξερα, αλλά εγώ δεν έχω τέτοιο δικαίωμα, δεν είμαι άξιος να διορθώνω ιερέα.
Είπε ο άγγελος ότι δεν είναι άξιος να διορθώνει ιερέα.
- Εγώ έχω εντολή από το Θεό να διακονώ και να υπηρετώ τον ιερέα. Μόνο ο Επίσκοπος έχει τέτοιο δικαίωμα.
Και μείς παίρνουμε τους ιερείς στο στόμα μας και από το πρωί μέχρι το βράδυ τους κατακρίνουμε, τους κατηγορούμε, τους κουτσομπολεύουμε, και χίλια δυό άλλα πράγματα και με χίλια δυό άλλα ασχολούμεθα γύρω απ' αυτόν.
Προσοχή λοιπόν από τώρα και στο εξής πώς θα ομιλείτε για τον οποιονδήποτε κληρικόν.
Ο Αγιος Θεοδόσιος του Αργους
Υπάρχει η αληθινή ιστορία του Αγίου Θεοδοσίου του Αργους.
Υπάρχει μάλιστα και ένα μοναστήρι που λέγεται ο Αγιος Θεοδόσιος.
Εκεί γίνεται μεγάλη πανήγυρις τον Αύγουστο.
Αυτός λειτούργησε μία φορά στη ζωή του.
Την πρώτη μέρα έγινε Διάκονος, τη δεύτερη μέρα έγινε Ιερεύς, την τρίτη ημέρα έκανε την πρώτη του
Λειτουργία.
Και όταν έφτασε στο σημείο αυτό να τρυπήσει με τη λόγχη, είδε τον εαυτόν του σαν στρατιώτη με ... ;; στο Σώμα του Κυρίου και εξέρχεται εκ της πλευράς αυτού Αίμα και Υδωρ.
Ποιος ξέρει τώρα με πόσο φόβο και τρόμο έβαλε ύστερα εν συνεχεία κρασί και νερό μέσα στο Αγιον Ποτήριον.
Αυτό είναι άγνωστο.
Βέβαια τον κατέλαβε τόσος θείος φόβος ώστε όταν τελείωσε τη Θεία Λειτουργία δεν ξαναλειτούργησε.
Παρά ταύτα όμως έγινε Αγιος, Αγιος της Εκκλησίας μας και τιμάται μάλιστα με μεγάλη λαμπρότητα.
Περί ανεκτικότητας και αγάπης προς τους συνανθρώπους μας
Θυμάστε τον Αβραάμ, που θεωρείται κατ'εξοχήν και πρότυπον φιλοξενίας;
Φιλοξενούσε λοιπόν έναν εκεί για σαράντα μέρες και ήταν πολύ απωθητικός.
Το ένα δεν του άρεσε, το άλλο ήταν ξινό, το άλλο ήταν αλμυρό.
Τώρα δεν μου έπλυνες καλά τα πόδια, τώρα δεν μου έβαλες καλή κουβέρτα να κοιμηθώ, τώρα γιατί μου άλλαξες το αντίσχοινο, τώρα δεν μου έδωσες καλή μερίδα κρέας κτλ.
Δεν έσφαξες το καλύτερο πρόβατο, ου... απαιτητικός πρωί βράδυ.
Βόγγησε στο τέλος ο Αβραάμ:
- Μα αμάν, βρε παιδί μου. Ηταν και σαράντα μέρες εδώ που τα λέμε, ε;
Και του λέει ο Θεός του Αβραάμ:
- Τι γογγύζεις; Δεν μπορείς να ανεχτείς ένα συνάνθρωπό σου σαράντα μέρες; Εγώ πώς σε ανέχομαι εσένα εκατό χρόνια; "Πώς σε ανέχομαι εκατό χρόνια".
Μακροθυμώ, αγαπώ.
Οσο άπειρος και αιώνιος είναι ο Θεός, τόση άπειρη και αιωνία είναι η αγάπη Του, η ανεκτικότης Του, η αγαθότης Του, το πολυέλεος και το μακρόθυμον του Θεού.
Ενα τόσα δα.. και εμείς λίγο στους συνανθρώπους μας;
Δαιμόνιο
Του Αγίου Αρτεμίου ήταν, στην αγρυπνία του Αγίου Αρτεμίου, εδώ διαβάσαμε μία ψυχή η οποία υποφέρει από τις ενέργειες των ακαθάρτων πνευμάτων, άλλοτε εξωτερικές και άλλοτε εσωτερικές.
Ξέρετε γιατί άρχισε να διαμαρτύρεται και να φωνάζει από κάτω;
Γιατί μόλις της έβαλα το φελόνι από πάνω γέμισε ευωδία και το δαιμόνιο δεν την άντεξε, το φελόνι αυτό με το οποίο είχαμε λειτουργήσει εκείνη τη βραδιά, δεν την άντεξε και άρχισε βέβαια το δαιμόνιο να διαμαρτύρεται, κατά την ομολογία βέβαια τη δική της που έκαμε την επομένη ημέρα.
Αμφια εξ Ουρανού
Κάποτε ένας Επίσκοπος πήγε για τα Αμφια.
Υπάρχει ένα βιβλίο που δεν σας το συνιστώ βέβαια να το διαβάσετε, λέγεται "Νηπτική Θεωρία", δεν είναι ακόμα για το δικό μας στομάχι.
Μέσα ο ανώνυμος αυτός συγγραφεύς και ασκητής, γνώστης της νοεράς προσευχής με έναν ειδικό τρόπο, χρησιμοποιούσε πολύ τη θεία με...;; που έβγαζε αίμα, για αυτό λέμε δεν είναι για τα μέτρα
μας.
Οταν, ορισμένες φορές... - είπαμε αυτό δεν γίνεται πάντοτε.
Αν ήτο Ιερουργός 50 χρόνια, 50 χρόνια Ιερουργός, αυτό θα συνέβη μία φορά, δύο.
Ετοιμάζετο, λέει, να ντυθεί, είχε πάρει καιρό.
Καιρό λέμε την προετοιμασία που κάνουμε μπροστά στο Ιερό Τέμπλο και ύστερα μπαίνουμε στο Αγιο Βήμα, εκεί ενδυόμεθα τα Ιερά Αμφια.
Ετοιμαζόταν αυτός όπως ήταν διπλωμένα εκεί σε κάποιο από τα ντουλάπια του Ιερού να τα βγάλει, εκείνη τη στιγμή βλέπει να ανοίγουν τα Ουράνια από πάνω, από ψηλά, και να κατεβαίνουν ένα πλήθος Αγγέλων μέσα σε έναν τεράστιο δίσκο, ας πούμε, πανέρι, δεν ξέρω πώς να το χρησιμοποιήσουμε, και αυτό ακατανόητο για τα μάτια μας, τα οποία έφεραν από τον Ουρανό τα Αμφια.
Και τον έντυσαν θεοϋφάντως.
Οι στολές ήταν Θεοϋφαντες.
Τι Αμφια ήταν εκείνα που έβγαλε!
Θυμάμαι που του λέγανε.
Ποιος μπορεί να τα περιγράψει;
Ουδείς!
Ποιος μπορεί να μιλήσει για αυτά;
Γι'αυτό λέμε γίνονται φοβερά πράγματα μέσα στο Ιερό Βήμα και στη Θεία Λειτουργία.
