Και όσοι εν νόμω ήμαρτον, δια νόμου κριθήσονται.
Χριστιανοί μου, πολλές φορές αναρωτιόνται οι άνθρωποι, αλλά και μένα προσωπικά με ερωτούν, και σας ασφαλώς θα έχουν ρωτήσει πολλοί: «Πώς θα κρίνει ο Θεός τα δισεκατομμύρια των ανθρώπων που δεν είναι χριστιανοί; Όλοι αυτοί θα πάνε στην κόλαση;»
Την απάντηση μας την δίνει ο Απόστολος Παύλος μέσα από την Προς Ρωμαίους Επιστολή του, ένα απόσπασμα της οποίας ακούσαμε σήμερα από το δεύτερο κεφάλαιο και τους στίχους 10-16.
Σε κάθε άνθρωπο λοιπόν που εργάζεται το καλό, μας είπε ο Απόστολος, είτε αυτός είναι Ιουδαίος, είτε αυτός είναι ειδωλολάτρης, θα αποδοθεί από τον Θεόν δόξα και τιμή και ειρήνη, διότι ο Θεός δεν χαρίζεται σε πρόσωπα, και δεν κάνει διακρίσεις. Γι’ αυτό όσοι αμάρτησαν χωρίς να έχουν γνωρίσει τον γραπτό νόμο του Θεού, δηλαδή την Αγία Γραφή, θα τιμωρηθούν χωρίς να ληφθεί υπόψιν ο νόμος αυτός.
Αντίθετα πάλι, όσοι αμάρτησαν ενώ είχαν ακούσει και είχαν διδαχθεί το γραπτό νόμο του Θεού, θα κριθούν αυστηρά με βάση τον θεϊκό νόμο.
Έτσι το πρόβλημα λύνεται και οι απορίες έχουν τις σωστές τους απαντήσεις. Ο Παύλος δηλαδή μας βεβαιώνει ότι δεν πρόκειται να αδικηθεί κανένας από την κρίση του Θεού. Ο Θεός δεν θα κάνει χατίρια διότι δεν είναι προσωπολήπτης. Εβραίοι και ειδωλολάτρες, χριστιανοί και άπιστοι, βαπτισμένοι και αβάπτιστοι, Ορθόδοξοι και ετερόδοξοι, πιστοί χριστιανοί και αλλόθρησκοι, ευσεβείς και ασεβείς, όλοι οι άνθρωποι όλων των αιώνων θα κριθούν με απόλυτη δικαιοσύνη.
Αυτό σημαίνει ότι όσοι δεν άκουσαν τις Ευαγγελικές αλήθειες του Θεού, δεν θα κριθούν με βάση το Ευαγγέλιο, αλλά με βάση τον ένθετο ηθικό νόμο της συνειδήσεως. Γι’ αυτόν ακριβώς τον νόμον μας μίλησε το σημερινό Αποστολικό Ανάγνωσμα. Και αυτός ο νόμος, ο έμφυτος ηθικός νόμος, είναι ο νόμος της συνειδήσεως που είναι εγγεγραμμένος στις καρδιές όλων των ανθρώπων είτε το θέλουν είτε δεν το θέλουν. Συνυπάρχει δηλαδή μαζί με την ψυχή και είναι η φωνή του Θεού, η φωνή του Δημιουργού και Πλάστου.
Όπως όλοι γνωρίζουμε, ο Θεός μας έπλασε κατ’ εικόνα αυτού και καθ’ ομοίωσιν. Μέσα λοιπόν σ’ αυτό το κατ’ εικόνα, στο νοερό μέρος δηλαδή του ανθρώπου, υπάρχει η δυνατότητα και η ελευθερία της εκλογής ανάμεσα στο καλό και στο κακό. Και αυτή η δυνατότητα της ελεύθερης επιλογής, είναι ο έμφυτος ηθικός νόμος, η φωνή της συνειδήσεως. Έτσι εάν οι αβάπτιστοι και οι ειδωλολάτρες έπραξαν το αγαθό, το καλό, το ηθικό, θα τιμηθούν και θα δοξασθούν από τον Θεόν, μας είπε προηγουμένως η Αγία Γραφή.
Προσέξτε όμως. Είπαμε για όσους δεν άκουσαν ποτέ ή δεν κατηχήθησαν ποτέ για το Σωτήρα Χριστό και την Ευαγγελική Του διδασκαλία. Μόνον αυτοί θα κριθούν με βάση τον ένθετο ηθικό νόμο της συνειδήσεως, που τους φωνάζει ποιο είναι το καλό και ποιο είναι το κακό. Ποιο το δίκαιο και ποιο το άδικο και συγχρόνως τους προτρέπει να εφαρμόσουν το σωστό.
Και όταν εφαρμόζουν το αγαθό και εργάζονται το καλό, τότε η φωνή της συνειδήσεως, μας λέγει ο Απόστολος Παύλος, συμμαρτυρεί – τι θα πεί συμμαρτυρεί – είναι δηλαδή ο εσωτερικός μάρτυρας που τους υπερασπίζεται αυτούς τους ανθρώπους. Η δε εσωτερικοί τους λογισμοί, λέγει πιο κάτω ο Απόστολος Παύλος, μεταξύ τους αντιμάχονται, βρίσκονται σε αντιπαράθεση, άλλοτε κατηγορούν και ελέγχουν και άλλοτε πάλι απολογούνται και υπερασπίζονται.
Και αυτό είναι φοβερό για μας αδελφοί μου, για μας τους χριστιανούς. Αφού ο έμφυτος ηθικός νόμος της συνειδήσεως, λειτουργεί με τόση αλάνθαστη ακρίβεια, στους αβαπτίστους, στους απίστους, και γενικά στους μη χριστιανούς, για σκεφθείτε τι θα ζητηθεί από μας τους Ορθοδόξους χριστιανούς, που μας έχει φανερωθεί όλη η αλήθεια από τον Σωτήρα μας Ιησού Χριστό, τον Θεάνθρωπο Κύριο, τον αληθινό Θεό. Γι’ αυτό και δεν έχουμε καμιά δικαιολογία και κανένα ελαφρυντικό όλοι εμείς οι Ορθόδοξοι χριστιανοί. Τις αλήθειες της πίστεώς μας, τις ξέρουμε από μικρά παιδιά. Από μωρά μας έμαθαν να κάνουμε το Σταυρό μας και να λέμε «Άγιος, Άγιος …»… Έχουμε στο σπίτι εικόνες και εικονοστάσια, ανάβουμε το κερί και το καντήλι και το θυμιατό, έχουμε ναούς, ακούμε τις καμπάνες, έχουμε μοναστήρια, έχουμε Άγια λείψανα. Συμμετέχουμε στα Άγια μυστήρια, πηγαίνουμε στους γάμους, στις βαπτίσεις, σε κηδείες, σε μνημόσυνα, κοινωνούμε των Αχράντων Μυστηρίων, έχουμε πανηγύρια και λιτανείες, έχουμε το ράσο να κυκλοφορεί στο δρόμο, προσευχόμαστε στο Χριστό μας, στην Παναγία μας, στους Αγίους μας και άλλα πολλά, να μην τα λέμε όλα. Τίποτα δεν μας λείπει.
Αμάρτησες; Μπορείς να σωθείς. Το μυστήριον της μετανοίας σε περιμένει.
Έπεσες; Μπορείς να σηκωθείς. Ο Χριστός σε ανασταίνει.
Χάθηκες; Μην ανησυχείς. Θα έλθει και θα σε βρει για να σε σώσει ο Καλός Ποιμένας, ο Χριστός.
Τραυματίστηκες θανάσιμα από την κακία του διαβόλου και από τα πάθη σου; Μη φοβάσαι! Θα σε γιατρέψει αυτός που είναι ο ιατρός των ψυχών και των σωμάτων, ο Χριστός.
Ειδικά εμάς τους χριστιανούς, μας βοηθά ασύγκριτα πιο καλά και πιο αποτελεσματικά, αυτό το μεγάλο μυστήριο της ψυχής που λέγεται επαναλαμβάνω συνείδησις. Μια παράξενη φωνή μέσα στα σπλάχνα μας. Άλλοτε γλυκειά, παρηγορητική, ήρεμη, ήσυχη. Και άλλοτε δυστυχώς βασανιστική, ελεγκτική, τυραννική, ανεπιθύμητη, ακόμα και φρικιαστική. Έτσι την αισθανόμαστε όταν αμαρτάνομε θανάσιμα. Δεν ησυχάζουμε με τίποτα. Χάνουμε τον ύπνο μας. Αγριεύει το πρόσωπό μας, όλα και όλοι μας φταίνε!... Ασήκωτο το βάρος πάνω στο στήθος, εφιάλτης τη νύχτα. Πονοκέφαλοι και πόνοι ανεξήγητοι σε ολόκληρο το σώμα. Ταραχές, εκνευρισμοί, αδιαθεσίες, ψυχοφάρμακα. Αλλά τέλος δεν υπάρχει σ’ αυτά. Το στόμα αυτής της φωνής δεν κλείνει παρά μόνον με ένα τρόπο. Με τη μετάνοια. Τη συντριβή. Τα δάκρυα, και την Ιερά Εξομολόγηση στο πετραχήλι του πνευματικού. Αυτή είναι η μόνη θεραπεία, η μόνη λύτρωσις, η μόνη σωτηρία για όλους μας.
Αν χριστιανοί μου ο έμφυτος ηθικός νόμος, με την παράξενη αυτή φωνή της συνειδήσεως, από τα δισεκατομμύρια των ανθρώπων που δεν γνώρισαν και δεν άκουσαν ποτέ ούτε για το Ευαγγέλιο, ούτε για τον Χριστό, τον Υιόν και Λόγον του Θεού και Θεό, τον Θεάνθρωπο Κύριο και Σωτήρα, αυτή η φωνή, άλλους μεν θα καταδικάσει στην Κόλαση και άλλους θα βραβεύσει, πόσο μάλλον όλους εμάς τους βεβαπτισμένους χριστιανούς και μάλιστα τους Ορθοδόξους; Αυτή τη φωνή δυστυχώς, δεν την ακούνε όσοι έχουν εγκαταλείψει την Ορθοδοξία μας. Όσοι προδίδουν ακόμα και την πίστη μας και στρέφονται προς τις αιρέσεις του προτεσταντισμού, προς τους Ιεχωβάδες, τους Ουνίτες και τον Παπισμό, τους Σατανιστάς, τους μασόνους και τους γκουρού, και προς τόσες άλλες κακοδοξίες και καταστροφικές θρησκείες. Όλοι αυτοί οι προδότες της πίστεως και μαζί τους όλοι οι αιρετικοί, και μαζί μ’ αυτούς και όλοι οι αμετανόητοι αμαρτωλοί χριστιανοί, δεν θα σωθούν. Αν όμως ακούσουν την φωνή της συνειδήσεώς των, δηλαδή τη φωνή του Θεού, μετανοήσουν αληθινά, και επιστρέψουν στο Χριστό και στην Ορθόδοξη Εκκλησία Του, τότε ασφαλώς θα σωθούν. Θα σωθούν οπωσδήποτε.
Αλλά και όλοι εμείς οι Ορθόδοξοι πιστοί Χριστιανοί, πρέπει και οφείλουμε να στήνουμε το αυτί μας κάθε μέρα, και πρώτος απ’ όλους εγώ, στη φωνή της συνειδήσεώς μας, στη φωνή του Θεού. Και κάνοντας πράξη τις θεϊκές προσταγές της, ασφαλώς όχι μόνο θα σωθούμε, αλλά και τον Παράδεισο θα προαπολαμβάνουμε από τώρα, όσο ζούμε πάνω στη γη, ναι, θα τον προαπολαμβάνουμε αυτόν τον Παράδεισο. Οφείλουμε όμως να στήνουμε αυτί, κάθε μέρα, κάθε ώρα, κάθε στιγμή, στη φωνή της συνειδήσεως. Στη φωνή του Θεού.
Ε, αυτό το στήσιμο του αυτιού, το εύχομαι με όλη μου την καρδιά εις όλους σας, και σείς να το εύχεσθε σε μένα,
Αμήν.
