Τά χαρίσματα τού Θεού δίδονται στούς χριστιανούς , κατά τό μέτρο τής δωρεάς τού Χριστού

195-γ
Κυριακή 7.1.2007

«Ενί δε εκάστω, εδόθη η Χάρις κατά το μέτρον της δωρεάς του Χριστού», από το Αποστολικόν Ανάγνωσμα που διαβάζεται την Κυριακή μετά τα Φώτα.
Ο στίχος αυτός μας ομιλεί χριστιανοί μου για την διανομή των χαρισμάτων και των δωρεών του Τριαδικού Θεού στον καθέναν από μας, γιατί όλοι παίρνουμε Τριαδικές δωρεές και χαρίσματα, σύμφωνα με τα μέτρα μας, σύμφωνα με το δοχείον της χωρητικότητος της ψυχής μας, ο δε τρόπος και το μέτρον διανομής και χορηγήσεως γίνεται από τον Θεόν με σοφία πολλή και δικαιοσύνη.
Ποιο όμως είναι το κυριότερο δώρο που χαρίζει σε μας ο Θεός;
Ποια είναι η μεγίστη δωρεά αυτή του Χριστού;
Είναι αυτήν την οποίαν ο Κύριος σαν Θεάνθρωπος έφερε στον κόσμο και την έφερε για μας. Τι έφερε; Έφερε το πλήρωμα της Θεότητος. Για να μπορέσουν οι άνθρωποι αν θέλουν να συμμετέχουν σ’ αυτό το πλήρωμα.
Πρέπει όμως πρώτα να πιστέψουν και ύστερα να βαπτιστούν.
Στη συνέχεια οφείλουν να τηρήσουν τις Ευαγγελικές εντολές, να καλλιεργήσουν τις αντίστοιχες αρετές, να πολεμήσουν και να ξεριζώσουν τα πάθη από μέσα τους. Να έχουν Ευαγγελική ζωή και συνέπεια πίστεως.
Αυτό σημαίνει ότι μπορούν να συμμετέχουν στη μεγάλη αυτή δωρεά του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού, διά μέσου της Θείας Λατρείας.
Διότι ο χριστιανός ζώντας μέσα σ’ αυτήν, και μ’ αυτήν, όπως ακριβώς συνέβη στην σημερινή μας Κυριακή, γεμίζει, πληρούται δια των Τιμίων Δώρων από το πλήρωμα της Θεότητος Αυτού.
Κανένα μυστήριο και κανένα ιερό έργο δεν τελεσιουργείται χωρίς την παρουσία του Παναγίου Πνεύματος.
Άρα δια του Αγίου Πνεύματος αποστέλλει ο Κύριος τις θεοδώρητες και άγιες δυνάμεις Του, δια μέσου των οποίων κάνει κατοικία τις καθαρές καρδιές το πλήρωμα της Θεότητος Αυτού.

Η την Θεοφορίαν έχοντες και την Θεοπτίαν κατέχοντες, όσοι πιστοί χριστιανοί, δεν εννοούνται αυτοί έξω από την Εκκλησία, διότι αυτά ακριβώς είναι τα μόνα πιστά τέκνα της, τα μόνα ενεργά μέλη της.
Όλοι οι άλλοι είναι εκτός της Κιβωτού της Εκκλησίας και θα τους καταπνίξει ο κατακλυσμός της ζωής.
Γι’ αυτό και η Εκκλησία είναι κεφαλαιώδης δωρεά του Θεανθρώπου Χριστού προς όλον τον κόσμον.
Μέσα σ’ αυτήν υπάρχουν και βρίσκονται όλα τα δώρα της Τριαδικής Θεότητος.
Αυτή είναι η Χάρις κατά το μέτρον της δωρεάς του Χριστού.

Αλλά από μας εξαρτάται, δηλαδή από την πίστη μας, από την ενεργουμένη αγάπη μας, από την μεγαλόψυχη υπομονή μας, που δεν την έχουμε, από την ταπείνωση και την καθαρότητα του νού και της καρδιάς, αν θα γίνει οδοδείκτης στη ζωή μας η Θεία Χάρις.
Τώρα, κατά πόσον θα ωφεληθούμε απ’ αυτήν την Θεία Δωρεά, και κατά πόσον θα μπορέσουμε να την αυξήσουμε «εις μέτρον ηλικίας του πληρώματος του Χριστού», που μας είπε και το Αποστολικόν Ανάγνωσμα σήμερα, αυτό εξαρτάται από την βαθειά και αληθινή μετάνοιά μας. Διότι κακά τα ψέματα, οι εξομολογήσεις μας αποδεικνύουν ότι δεν έχουμε βαθειά αληθινή μετάνοια.
Με την άπειρη φιλανθρωπία Του, ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, άφησε και δώρησε σ’ όλους εμάς και στον καθένα χωριστά, ολόκληρο τον εαυτόν Του. Αφού για μας έφθασε μέχρι θανάτου, θανάτου δε Σταυρού. Όλα τα δώρα Του, όλα τα χαρίσματά Του, όλες Του τις Θείες δυνάμεις, όλες Του τις αγιότητες, δηλαδή όλη την Εκκλησία, την χάρισε σ’ εμάς.

Και πως το βλέπουμε αυτό; Να πούμε ένα δυο παραδείγματα όμως.
Ο Θεός είναι Πανάγαθος. Έτσι την δωρεά αυτή της αγαθότητος, δηλαδή της Θείας Χάριτος, διά μέσου αυτής μπορούμε και εμείς να αγαπήσουμε, να αγαθοποιούμε, να υπομένουμε, να συγχωρούμε, που δεν συγχωρούμε, να είμεθα ενάρετοι και καλοί.

Ο Θεός είναι ελεήμων, φιλεύσπλαχνος, παντελεήμων, άρα διά της Θείας δωρεάς της Χάριτος αυτού, μπορούμε και εμείς να ελεούμε, να ευεργετούμε τον πλησίον μας, ακόμα και τον εχθρό μας, αλλά και μείς όμως να ελπίζουμε στο Θείον έλεος.

Ο Θεός είναι δίκαιος. Δίκαιος κριτής και δίκαιος νομοθέτης. Δώρισε και μας σπέρματα δικαιοσύνης. Για να μπορούμε να ξεχωρίζουμε το δίκαιο απ’ το άδικο, τι καλό απ’ το κακό, το ψέμα από την αλήθεια, το φώς από το σκοτάδι, και έτσι να μπορούμε να αγαπούμε το δίκαιο και την δικαιοσύνη, και να αποστρεφόμεθα την αδικία.

Επίσης ο Θεός είναι πάνσοφος, είναι παντογνώστης. Έδωσε όμως και σε μας σοφία, για να αποκτήσομε Θεογνωσία, και όχι τις μάταιες κοσμικές γνώσεις, που οι περισσότερες είναι άχρηστες για τη σωτηρία μας. Όχι, δεν λέω ότι είναι, χρειάζονται για να μας αντιπροσωπεύσουν στην πεζότητα της παρούσης ζωής, για να μπορέσουμε να τα βγάλουμε πέρα, αλλά για τη σωτηρία μας είναι άχρηστες. Μας έδωσε σοφία για να μάθουμε σωστά να κυβερνάμε τον εαυτό μας. Ελάτε να μου πείτε τώρα, όποιος θέλει από σας, στο τέλος της Θείας Λειτουργίας, ότι «εγώ πάτερ κυβερνώ σωστά τον εαυτόν μου». Εγώ θα του βάλω μια στρωτή μετάνοια. Που, πως και πότε, να ελέγχουμε το κακό και τα νεύρα μας. Πότε και πώς να συμβουλεύουμε αλλά και να μπορούμε να ακούμε τον πλησίον. Πότε και με ποιους τρόπους θα αξιοποιήσουμε όλες αυτές τις γνώσεις προς ωφέλειά μας και προς ωφέλειαν του συνόλου.

Επίσης ο Θεός είναι παντοδύναμος, μας χάρισε και μας δύναμη. Αυτή η δύναμις βρίσκεται στο βασιλικόν αξίωμα του Κυρίου, το οποίον το παίρνουμε και μείς μέσα απ’ το Άγιον Βάπτισμα, γι’ αυτό λέω «μας χάρισε και δύναμη». Δύναμη για να καλλιεργούμε το καλό και την αρετή. Δύναμη για να υπομένουμε την δοκιμασία, την θλίψη, τον πειρασμό. Δύναμη στο μαρτύριο αλλά και δύναμη στην ομολογία. Δύναμη για να πολεμούμε το κακό, την πονηριά, τα πάθη μας, το διάβολο, το φόβο του θανάτου, να πολεμούμε τους κακούς λογισμούς.

Ο Τριαδικός Θεός είναι και Άγιος. Ψάλουμε κάθε Κυριακή και σε κάθε Λειτουργία, «Άγιος ο Θεός, Άγιος Ισχυρός, Άγιος Αθάνατος, ελέησον ημάς». Άγιος ο Θεός ο Πατήρ ο Άναρχος, Άγιος Ισχυρός ο Υιός ο Συνάναρχος, Άγιος Αθάνατος το Πανάγιον Πνεύμα, Τριάς Αγία Δόξα Σοι, ελέησον πάντας ημάς.
Γι’ αυτό και προς όλους εμάς, εντέλλεται και παρακαλεί, μας παρακαλεί, «άγιοι γίνεσθε, ότι Άγιος εγώ ειμί Κύριος ο Θεός υμών ο Παντοκράτωρ». Και δια του Αποστόλου Πέτρου μας λέγει ότι «Αυτός που σας εκάλεσε είναι ο Θεός ο Άγιος, γι’ αυτό και σείς όλοι οι χριστιανοί, οφείλετε να γίνετε Άγιοι. Άγιοι με τους τρόπους σας, έτσι λέει ο Απόστολος Πέτρος, άγιοι με τη συμπεριφορά σας, άγιοι με τα λόγια σας, άγιοι με τα έργα σας, άγιοι με την εν γένει διαγωγή σας.
Και κατά λέξιν μας λέει ο Πέτρος : «Και κατά τον καλέσαντα ημάς Άγιον, και αυτοί Άγιοι εν πάσι τη αναστροφή γενήθητε».
Με την αγιότητα τηρούμε το σύνολο των Ευαγγελικών εντολών, οπότε προσευχόμεθα αδιαλείπτως με το «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με», υπομένουμε αγογγύστως, μαρτυρούμε ευχαρίστως, αγαπάμε μέχρι θυσίας.
Διά της αγιότητος τα πάντα «φαίνει πάσι Χριστώ».
Δια της αγιότητος η πτωχή μας πίστις κάνει θαύματα και τα ενεργήματα της Θείας Χάριτος μέσα στη καρδιά μας είναι φως! Είναι αλήθεια, είναι ζωή, είναι Ανάστασις.

Είπαμε λοιπόν ότι ο Θεός είναι αγάπη, είναι ελεήμων, είναι δίκαιος, πανάγαθος, πάνσοφος και τα λοιπά.
Όλα αυτά ανήκουν στα μεταδιδόμενα προσόντα του Θεού, που είναι ταυτόχρονα θετικά και καταφατικά.
Και δι’ όλων αυτών, ο πιστός αγωνιζόμενος χριστιανός, πλημμυρίζει από πολλές χάριτες και άλλες άκτιστες δωρεές.
Αυτά τα είπαμε πριν από χρόνια, με πολύ πολύ μεγάλη ανάλυση σε βραδινά μας κηρύγματα, και καταλήξαμε ότι διά μέσου αυτών ο χριστιανός εκκλησιοποιείται και χριστοποιείται. Και όσο περισσότερο δένεται με την Εκκλησία, ως μέλος αυτής, τόσο και πιο πολύ έχει μερίδιο, και συμμετοχή στο μεγάλο δείπνο του Θεανθρώπου Ιησού Χριστού.

Το κύριο και πρώτιστο δώρο που Αυτός μας δίνει, που Αυτός μας δωρίζει, είναι η αιώνια ζωή. Μας το βεβαιώνει και ο Απόστολος Παύλος. «Το δε χάρισμα του Θεού, ζωή αιώνιος εν Χριστώ Ιησού τω Κυρίω ημών».

Άρα η χάρις δίδεται και δωρίζεται στον καθένα μας, κατά το μέτρον της δωρεάς του Χριστού.
Έτσι ο Κύριος με πολλή σοφία μετρά τη Χάρη Του, -μετρά την Χάρη Του-, στον κάθε χριστιανό σύμφωνα με τον αγώνα του, με τη βαθειά του ταπείνωση, με την μετάνοιά του, με τον κόπο του στην αγάπη, στην υπομονή, στην θλίψη, στον πειρασμό, στην προσευχή και αλλού.
Το επισφραγίζει πάλι ο Παύλος λέγοντας: «έκαστος τον ίδιον μισθόν λήψεται, κατά τον ίδιον αυτού κόπον». Ο καθένας παίρνει τον δικό του μισθό, σύμφωνα με τον κόπο που κατέβαλε. Αυτό σημαίνει ότι ο Θεός με πανσοφία μοιράζει την Χάρη Του, και την Θεία Του δωρεά. Ανάλογα δηλαδή, όχι μόνον με τους κατά Χριστόν κόπους, αλλά και με το πόσον χωράει το δοχείον της ψυχής μας. Ανάλογα με την αγαθή μας προαίρεση, ανάλογα με το πόσον μπορούν να σηκώσουν οι ώμοι μας και οι πλάτες μας, ανάλογα και με τις θυσίες που κάνομε εμείς για την αγάπη, - και δυστυχώς δεν κάνομε θυσίες.

Έτσι βλέπομε στον έναν ο Θεός να δίνει πέντε τάλαντα ή πέντε χαρίσματα, σε άλλον να δίδει δύο και σε άλλον να δίδει ένα. Υπάρχει και σχετική παραβολή γύρω από την διάθεση των ταλάντων.
Σε όλους όμως δίδει ο Θεός. Σε άλλους δίδει πολλά χαρίσματα, σε άλλους δίδει λίγα και σε άλλους δίδει ένα. Σε όλους όμως δίδει. Δεν υπάρχει ούτε ένας χριστιανός που να μην έχει έστω και ένα χάρισμα.
Να σας πω κάνα δυό τρία;

Το ότι γεννηθήκαμε από χριστιανούς γονείς είναι χάρισμα.
Το ότι σήμερα βρίσκεσθε όλοι εσείς όσοι βρίσκεσθε σήμερα στην εκκλησία, είναι χάρισμα.
Το ότι βαπτισθήκαμε Ορθόδοξοι Χριστιανοί είναι δωρεά και χάρισμα.
Το ότι μπορούμε και κοινωνούμε των Αχράντων Μυστηρίων, Σώμα και Αίμα Χριστού εις άφεσιν αμαρτιών και εις ζωήν αιώνιον είναι μέγα χάρισμα.
Το ότι μπορούμε να πάμε σε οποιαδήποτε στιγμή και να πέσουμε στα πόδια του πνευματικού και με κλάματα να ζητήσουμε το έλεος του Παναγίου Θεού, και το παίρνομε αμέσως και αυτοστιγμεί, είναι μέγα, μέγα, μέγα χάρισμα.
Το ότι μπορούμε να προσευχηθούμε στο όνομα του Ιησού Χριστού, οποιαδήποτε ώρα της ημέρας σε οποιαδήποτε στιγμή και τόπο, είναι και αυτό χάρισμα.
Η πίστις είναι χάρισμα, η μετάνοια, η αγάπη, η ελεημοσύνη, η συγχωρητικότητα, η υπομονή, η πραότητα, η ταπείνωσις, η αυτοκυριαρχία στον εαυτό μας, τα δάκρυα της μετανοίας, και όλα τα άλλα, όλες δηλαδή οι αρετές, είναι δωρεές και χαρίσματα του Αγίου Θεού, που μπορούμε όμως εμείς αυτά τα χαρίσματα και να τα αυξήσουμε, και να τα πολλαπλασιάσουμε, αν καταβάλουμε λίγους κόπους και κάνουμε κάποιο μικρό πνευματικό αγώνα.

Πάντως όσο πιο βαθειά είναι η μετάνοιά μας, όσο πιο φλογερή είναι η πίστις μας, όσο πιο αληθινή η συντριβή και η ταπείνωσίς μας, και όσο πιο καθαρή από πάθη και αδυναμίες είναι η καρδιά μας, τόσο και περισσότερον πολλαπλασιάζονται τα χαρίσματα και οι δωρεές του Θεού μέσα μας. Και γίνονται φανερές και στον έξω κόσμο.

Όσοι πιστοί προσέλθετε στην Κιβωτό της σωτηρίας, στην Κιβωτό της Εκκλησίας, και εκεί η τράπεζα γέμει πλουσίων χαρισμάτων και τρυφήσατε πάντες. Τα θεϊκά χαρίσματα μας χαριτώνουν, μας χριστοποιούν, μας θεώνουν, μας θεανθρωποποιούν, και πάντοτε κατά το μέτρον της δωρεάς του Ιησού Χριστού,
εις τον οποίον ανήκει πάσα δόξα τιμή και προσκύνησις,
τώρα και πάντοτε και εις τους απεράντους αιώνας των αιώνων,

Αμήν.