02 Τί είναι πίστις. Πίστις καί έργα

Στρατιώτες του Γεδεών - Φύλακες του Σολομώντα- Φρόνιμες παρθένες

Την εποχή που ζούσε ο Γεδεών υπήρχαν πολλοί εχθροί στο Ισραήλ. Πάρα πολλοί. Κάποιοι από αυτούς ονομάζονταν Μαδιανίτες. Για να καταστρέψει, λοιπόν, τη δύναμη αυτή των εχθρών ο Γεδεών πήρε 300 άνδρες που τους εξέλεξε ανάμεσα σε 10000 και έδωσε στον καθένα να κρατάει στο χέρι του, στο ένα χέρι, μια σάλπιγγα. Στο δεύτερο χέρι και πάνω στο ώμο να κρατάει μία πολύ μεγάλη στάμνα, όπου μέσα υπήρχε ένα αναμμένο δαδί. Οταν θα έδινε το σύνθημα οι στάμνες θα έπεφταν κάτω, θα έκαναν τρομαχτικό κρότο, αφού θα ήταν γύρω από το στρατόπεδο, αμέσως θα παρουσιάζονταν αναμμένες
οι λαμπάδες και όλες μαζί οι σάλπιγγες και οι 300 θα σάλπιζαν. Αυτό θα εδημιουργούσε πανικό και νίκη των ολίγων έναντι των πολλών. Και έτσι πράγματι έγινε. Οι σάλπιγγες σαλπίζουν, οι στάμνες σπάζουν και δημιουργούν τρομαχτικό κρότο και οι λαμπάδες φεγγοβολούν και ορμούν στο στρατόπεδο και το διαλύουν. Ησαν 300. Τι σχέση έχει αυτό με την πίστη; Θα το δούμε.

Μας αναφέρει και δεύτερο παράδειγμα ο Αγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος. Μας λέγει ότι εκείνοι οι οποίοι φύλασσαν την κλίνη, το κρεββάτι, του βασιλέως και σοφού Σολομώντος, ήσαν 60 αλλά ο καθένας από αυτούς έφερε στο πλευρό του και μία ρομφαία, ένα σπαθί.

Και τρίτο παράδειγμα μας λέει. 5 ήσαν οι φρόνιμες παρθένες, οι οποίες βγήκαν να προυπαντήσουν τον Κύριον και κάθε μια από αυτές τις φρόνιμες είχε και μια αναμμένη λαμπάδα.

Τι σημαίνουν όλα αυτά; ρωτάει ο Αγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος. Και απαντάει: Πίσω από τις υδρίες, τις στάμνες, και τις σάλπιγγες κτλ., πίσω από τη ρομφαία του στρατιώτη και από την αναμμένη λαμπάδα της φρονίμου παρθένου δεν βρίσκεται τίποτε άλλο παρά η ατομική πίστις του καθενός χριστιανού άνευ της οποίας παραμένει η θύρα της Βασιλείας των Ουρανών κλειστή. Μόνος του ένας από τους στρατιώτες δεν θα έκανε αυτή τη δουλειά που έκαναν και οι 300 μαζί αλλά ο καθένας από αυτούς είχε και τη δική του ευθύνη μέσα στο σύνολο. Το ίδιο συνέβη και με τους 60. Μπορεί να ήσαν 60, μπορεί να είχαν όλοι σπαθιά αλλά ο καθένας είχε τη δική του ευθύνη για την καλή φυλακή και τήρηση του βασιλέως Σολομώντος. Ολες μαζί υποδέχθησαν, οι 5 δηλαδή παρθένες, οι φρόνιμες, τον Κύριο. Αλλά η κάθε μια αμοίφθηκε χωριστά επειδή η κάθε μια από μόνη της ήταν γρηγορούσα. Φρόντισε δηλαδή να έχει λάδι στην άκρη ούτως ώστε όταν έλθει ο Κύριος να μπορεί να ανάψει την λαμπάδα για να τον υποδεχθεί. Αυτή είναι η ευθύνη της ατομικής πίστεως και βάσει αυτής της ευθύνης η μελέτη και η έρευνα του λόγου του Θεού είναι υποχρεωτική διότι οι Γραφές μαρτυρούν περί Εμού.