Το site που επιμελείται ο Ι.Ν. Αγίας Βαρβάρας Αμφιάλης Κερατσινίου: https://agiavarvaramfialis.gr



Δευτέρα 28 Μαρτίου 2011

Ὁ Ἀντίχριστος ὡς πρόσωπο, 28/3/2011

CD 155



Ὁµιλία τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου Στεφάνου Ἀναγνωστοπούλου
στόν Ἱ. Ναό Εὐαγγελιστρίας Πατρῶν, στις 28 Μαρτίου 2011

Εἰσήγησις ἀπό τόν π. Ἀµβρόσιο:

Σεβαστοί πατέρες, ἀδελφοί µου,
µέ ἰδιαίτερη χαρά, ὅπως ἐχει ἀνακοινωθῆ, καί στά πλαίσια τοῦ ἑορτασµοῦ τῆς Παναγίας µας, µιά κι ἔτσι συνέπεσε κατ’ εὐλογίαν Θεοῦ, ἔχουµε τήν χαρά σήµερα νά ἔχουµε ἀνάµεσά µας τόν π. Στέφανο Ἀναγνωστόπουλο, πρωτοπρεσβύτερο τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Πειραιῶς, ὁ ὁποῖος εἶναι, νοµίζω, πολύ γνωστός σέ ὅλους µας εἴτε ἀπό τά βιβλία του, τά ὁποῖα εἶναι βιωµατικά βιβλία, περιέχουν δηλαδή ἐκτός ἀπό καθαρά θεολογική σκέψι καί ἐµπειρίες βιωµατικές συγχρόνων ἀνθρώπων καί ἁγίων ἀνθρώπων, εἴτε εἶναι γνωστός ἀπό τίς πνευµατικές συµβουλές, ἔχει συµβουλεύσει πολλούς ἀπό ἐµᾶς, µᾶς ἔχει καθοδηγήσει καί ἀρκετοί ἐξ ἡµῶν εἶναι καί πνευµατικά του παιδιά, καθώς µέ τήν εὐλογία τοῦ σεβασµιώτατου Μητροπολίτου µας (µέ τοῦ ὁποίου τήν εὐλογία καί σήµερα εἶναι ἀνάµεσά µας) ἐξοµολογεῖ καί δέχεται στό πετραχῆλι του πλῆθος συµπολιτῶν µας καί τούς ἀναπαύει καί τούς βοηθάει.
Τόν εὐχαριστοῦµε, διότι ἐπέλεξε νά ἔλθη στόν Ναό µας, τήν Εὐαγγελίστρια, καί µάλιστα αὐτές τίς ὄµορφες ἡµέρες τῆς Παναγίας µας, γιά νά µᾶς ὁµιλήση γιά ἕνα θέµα, τό ὁποῖο, ὅπως ἔχετε ἀντιληφθεῖ, εἶναι «Ο ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΣ ΩΣ ΠΡΟΣΩΠΟ».
Ἕνα θέµα ἀκανθῶδες, γιά τό ὁποῖο ὑπάρχουν πολλές ἀπόψεις ἀντικρουόµενες καί ὑπάρχουν ἴσως καί κάποιες ἀνεύθυνες φωνές καί φῆµες, ἐξ ὀνόµατος γερόντων κλπ, γι’ αὐτό καί ἐπειδή ὁ π. Στέφανος εἶναι - θά µοῦ ἐπιτρέψετε - καί φορέας µιᾶς παραδόσεως ἀπό τό Ἅγιον Ὄρος, τοῦ Γέροντος Ἰωσήφ τοῦ Ἡσυχαστοῦ, καθώς ὁ δικός του Γέροντας εἶναι ὁ π. Ἐφραίµ, δηλαδή τό πνευµατικό παιδί τοῦ π. Ἰωσήφ, νοµίζω λοιπόν ἔχει µιά ἐµπειρία περισσότερη νά µᾶς µεταφέρη µερικά πράγµατα καί νά µᾶς µιλήση µέ τόν δικό του λόγο καί νά µᾶς βοηθήση σ’ αὐτό τό ἰδιαίτερα δύσκολο θέµα, τό ὁποῖο νοµίζω ὅλους µᾶς ἀπασχολεῖ, καί ὡς κοινωνία καί ὡς Ἐκκλησία.
Τόν εὐχαριστοῦµε πάρα πολύ.
Νά ἔχουµε τήν εὐχή σας, πάτερ Στέφανε.
Καλή δύναµι.



- Εὐχαριστῶ πολύ.

«Ο ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΣ ΩΣ ΠΡΟΣΩΠΟ»

Ἀδελφοί καί σεβαστοί πατέρες,
Χριστιανοί µου,

κατ’ ἀρχάς ἐπιθυµῶ νά ζητήσω ὄχι µόνο τήν προσοχή σας ἀλλά ἰδιαιτέρως καί τήν προσευχή σας, γιά νά µπορέσω µέ τήν Χάρι τοῦ Θεοῦ νά παρουσιάσω ἕνα θέµα, τό ὁποῖον εἶναι πολύ "βαρύ" γιά τούς "ὤµους" µου.
Παρά ταῦτα ὅµως θά τό ἐπιχειρήσω, διότι τό θέµα αὐτό "κατέτρωγε τά σπλάγχνα µου" ἀπό τότε πού ἔγινα Κληρικός µέχρι καί σήµερα.

Θά προσπαθήσω λοιπόν, νά σᾶς ὁµιλήσω, ὅσο συντοµώτερα γίνεται, γιά τήν διδασκαλία περί τοῦ Ἀντιχρίστου, σύµφωνα µέ ὅσα µᾶς λέγει ἡ δογµατική διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας µας, βασισµένη στό τελευταῖο βιβλίο τῆς Καινῆς Διαθήκης, δηλαδή στήν Ἀποκάλυψι, ἀλλά καί σέ ὁλόκληρη τήν Ἁγία Γραφή, Παλαιά καί Καινή Διαθήκη, καί κυρίως στούς µεγάλους ἑρµηνευτές τῆς Ἀποκαλύψεως, ἅγιον Ἀνδρέα καί Ἀρέθα ἀρχιεπισκόπους Καισαρείας, τόν ἅγιο Ἰωάννη τόν Δαµασκηνό, τόν ἅγιο Εἰρηναῖο, τόν ἅγιο Ἱππόλυτο καί ἄλλους.

Οἱ χρόνοι κατά τούς ὁποίους θά πραγµατοποιηθῆ ἡ ἐµφάνισις τοῦ Ἀντιχρίστου, εἶναι σαφέστατα ἐσχατολογικοί, δηλαδή συµπίπτουν µέ τήν τελευταία περίοδο τῆς ἀνθρωπότητος καί τοῦ κόσµου.
Συγκεκριµένα, ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἀναφέρει ὅτι θά προηγηθῆ τῆς δευτέρας Παρουσίας τοῦ Χριστοῦ ἡ ἐµφάνισις τοῦ "ἀνθρώπου τῆς ἁµαρτίας", τοῦ "ἀνόµου" καί "υἱοῦ τῆς ἀπωλείας".
Ἑποµένως, ὁ Ἀντίχριστος θά εἶναι πρόσωπο φοβερό καί ἀποτρόπαιο, πού θά καταδιώξη κατά κύριον λόγον τούς εὐσεβεῖς Ὀρθοδόξους πιστούς χριστιανούς, ἐκείνους πού θά ἀρνηθοῦν τήν σφραγῖδα του, καθώς καί ὅλη τήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, µέ τελική ἐπιδίωξί του νά "θεοποιήση" τόν ἑαυτό του, µέ τήν βοήθεια τοῦ σατανᾶ. Τελικά ὅµως θά συντριβῆ ἀπό τόν Μεσσία Χριστό στήν δευτέρα Αὐτοῦ ἔνδοξη Παρουσία.
Ὅµως, ὁ ἀκριβής χρόνος τῆς ἐλεύσεως τοῦ Ἀντιχρίστου, σύµφωνα µέ τό θέληµα τοῦ ἁγίου Θεοῦ παραµένει παντελῶς ἄγνωστος.
Βέβαια, µαῦρα σηµεῖα τῶν καιρῶν βρίσκουµε σέ ὅλους τους αἰῶνες, καί εἶναι γεγονός ὅτι στίς ἡµέρες µας, στήν ἐποχή µας, ἔχουν πληθύνει ἀνησυχητικά.
Ὡστόσο, ὅσες ἑρµηνεῖες ἐδόθησαν κατά καιρούς, ἦσαν ἀνεπαρκεῖς, µέ πολλές ἀσάφειες καί ἀντικρουόµενες. Πολύ δέ περισσότερο οἱ σύγχρονες "ἑρµηνεῖες" εἶναι ἐφιαλτικές, καί τό µόνο πού κάνουν εἶναι νά µᾶς γεµίζουν µέ ἀδικαιολόγητο φόβο καί τρόµο.
Ἴσως θά πρέπει νά µᾶς προβληµατίση ἰδιαίτερα τό γεγονός ὅτι καί ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης, ἄν καί εἶχε τήν παρά τοῦ Θεοῦ σοφίαν καί Γνῶσιν, ἐν τούτοις ἀπέφυγε νά καταγράψη στό ἱερό κείµενο τῆς Ἀποκαλύψεως ὄχι µόνο τόν χρόνο τῆς ἐλεύσεως τοῦ µιαροῦ Ἀντιχρίστου, ἀλλά ἀκόµα καί τό ὄνοµά του, δίδοντας ἀντί αὐτοῦ ἕναν αἰνιγµατώδη ὑπολογισµό, µέ τά ἑλληνικά γράµµατα "χξς", πού ἄν τά ἀντικαταστήσουµε µέ τούς ἀραβικούς ἀριθµούς πού χρησιµοποιοῦµε σήµερα, προκύπτει ὁ γνωστός ἀριθµός "666".

Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ νεοµάρτυς καταγόταν ἀπό τό µικρό χωριό Γοῦβες τῆς Μονεµβασιᾶς.
Τά χρόνια ἐκεῖνα, ἡ περιοχή βρισκόταν κάτω ἀπό τόν ζυγό τῶν Τούρκων καί ὑπέφερε ἀπό τίς συχνές ἐπιδροµές τους, πού αἰχµαλώτιζαν τούς χριστιανούς, εἴτε γιά τό παιδοµάζωµα εἴτε γιά νά τούς πουλήσουν στά σκλαβοπάζαρα εἴτε ἅρπαζαν τίς κοπέλες γιά τά χαρέµια τους.
Κατά τήν διάρκεια µιᾶς τέτοιας ἐπιδροµῆς, σφαγιάστηκε ὁ ἱερέας πατέρας του, ἐνῶ ὁ ἴδιος µέ τήν µητέρα του αἰχµαλωτίστηκαν.
Τούς ὁδήγησαν στήν Λάρισα, ὅπου τούς πούλησαν σκλάβους σ’ ἕνα Τοῦρκο ἀπό τήν Θεσσαλονίκη, ὁ ὁποῖος, µή ἔχοντας δικά του παιδιά, ἀποφάσισε νά υἱοθετήση τόν µικρό Ἰωάννη καί νά τόν κάνη ν’ ἀσπαστῆ τήν πίστι του. Τίποτε ὅµως δέν στάθηκε ἱκανό νά µεταπείση τό δεκαπεντάχρονο παλληκαράκι.
- οὔτε οἱ ξυλοδαρµοί
- οὔτε οἱ ὑποσχέσεις γιά πλούτη καί δόξα
- οὔτε οἱ ἁµαρτωλές προκλήσεις πού ὑπέστη γιά νά χάση τήν ἁγνότητά του µέ χανούµισσες. Παρέµεινε ἁγνός ὡς ἄλλος πάγκαλος Ἰωσήφ.
Ὁ Τοῦρκος ἀφέντης καί ἡ γυναῖκα του, βλέποντας ὅτι ὁ Ἰωάννης µένει ἀνυποχώρητος στίς ἀπειλές τους, τόν ἔκλεισαν στό ὑπόγειο τοῦ σπιτιοῦ τους, ὅπου καθηµερινά τόν βασάνιζαν µέ διάφορους σκληρούς τρόπους πού τόν ὑπέβαλαν στό µαρτύριο τῆς πείνας, καθώς τοῦ ἔδιναν ἀρτύσιµα φαγητά κατά τήν περίοδο τῶν νηστειῶν τῆς Ἐκκλησίας µας.
Στίς προτροπές τῆς µητέρας του νά καταλύση τήν νηστεία γιά νά µήν πεθάνη, ὁ γενναῖος µικρός µάρτυς τοῦ Χριστοῦ ἀπαντοῦσε:
- Μάννα, µήν κλαῖς καί µή θρηνῆς διά λόγου µου. Ἐγώ εἶµαι παπᾶ γυιός καί πρέπει νά φυλάττω καλύτερα ἀπό τούς γυιούς τῶν λαϊκῶν τούς νόµους καί τά ἔθιµα τῆς ἁγίας µας Ἐκκλησίας, γιατί ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΦΥΛΑΤΤΟΥΜΕ ΤΑ ΜΙΚΡΑ, ΠΩΣ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΦΥΛΑΞΟΥΜΕ ΤΑ ΜΕΓΑΛΑ;
Ὁ Τοῦρκος, ἔξω φρενῶν, πού ἕνα µικρό παιδί ἀντιστεκόταν µέ αὐτόν τόν τρόπο στό θέληµά του, ἅρπαξε ἕνα µεγάλο µαχαίρι καί τό ἔµπηξε βαθειά στό στῆθος τοῦ Ἰωάννη, ὁ ὁποῖος ψυχορραγοῦσε µέσα σέ φρικτούς πόνους ἐπί δύο ὁλόκληρα µερόνυχτα, πρίν ἐκδηµήση στίς οὐράνιες σκηνές τῶν ἁγίων µαρτύρων.
Ἦταν 21 Ὀκτωβρίου τοῦ 1773
καί ὁ Ἰωάννης µόλις 15 χρονῶν...
Ὅταν πέρασαν τά χρόνια, ἡ µητέρα τοῦ µάρτυρος πῆρε τά εὐωδιάζοντα καί χαριτόβρυτα λείψανα τοῦ γυιοῦ της κι ἀφοῦ περπάτησε µερόνυχτα, γύρισε ἀπό τήν Λάρισα στό χωριό τους, τίς Γοῦβες.
Τελευταία της ἐπιθυµία ἦταν τά τίµια λείψανα τοῦ µονάκριβου γυιοῦ της νά ταφοῦν µαζί της µέσα σέ ἕνα σακούλι, ὅπως κι ἔγινε. Τό σακούλι αὐτό βρέθηκε ἄθικτο, ὅταν ἔπειτα ἀπό χρόνια χρειάστηκε ν’ ἀνοιχτῆ ὁ τάφος γιά νά ταφῆ κάποιος συγγενής.
Σήµερα, ἡ τιµία κάρα τοῦ ἁγίου νεοµάρτυρος Ἰωάννου φυλάσσεται στήν γυναικεία Ἱ. Μονή Ζερµπίτσης στήν Σπάρτη, ὅπου ὑπάρχει καί παρεκκλήσιο πρός τιµήν του.
Ἱερά λείψανα ὑπάρχουν σέ διάφορα µοναστήρια, κυρίως τῆς Πελοποννήσου καί τοῦ Ἁγίου Ὄρους, καθώς καί στίς Γοῦβες, τό χωριό τοῦ ἁγίου Ἰωάννου.
Ἱεροί Ναοί καί παρεκκλήσια ἔχουν ἀνεγερθεῖ στήν Λάρισα, στό Γεράκι καί τίς Γοῦβες Λακωνίας, στήν Μικρή Μαντίνεια Μεσσηνίας, στήν Ἁγία Τριάδα Αἰγάλεω καί ἀλλοῦ.

(ἀπό θρησκευτικό περιοδικό)

Στίς ἡµέρες µας, πού οἱ νέοι βυθίζονται δυστυχῶς ὅλο καί περισσότερο στήν ἀπιστία, στήν ἀθεΐα, στήν ἀδιαφορία καί στήν ἀνηθικότητα,
σήµερα, πού ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ παραθεωρεῖται καί ἡ πίστις µας χλευάζεται καί χτυπιέται ἀνελέητα µέ ὅλα τά µέσα πού διαθέτει ἡ τεχνολογία τῆς ἐποχῆς µας, ἡ ἱστορία µας ἀλλοιώνεται καί οἱ ἠθικές ἀξίες καταρρακώνονται,
ἔρχεται ἕνας 15χρονος νέος νά µᾶς δείξη τήν φωτεινή, πλήν µαρτυρική πορεία πού ὁδηγεῖ στήν ἐν Χριστῷ σωτηρία!


Ἀδελφοί µου,

κατά τόν ἀπόστολο Παῦλο, πρό τῆς ἐλεύσεως τοῦ Ἀνόµου - Ἀντιχρίστου, θά προηγηθῆ ἡ µεγάλη ἀποστασία τῶν λαῶν, πού εἶναι ταυτόχρονα καί σηµεῖον προγνωστικόν τῆς δευτέρας τοῦ Χριστοῦ Παρουσίας. "Ἐάν µή ἔλθῃ ἡ ἀποστασία πρῶτον..." (Β΄ Θεσ. 2, 3).
Αὐτή ἡ ἀποστασία ἀπό τήν λατρεία τοῦ ἀληθινοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ θά εἶναι καθολική, δηλαδή σέ ὁλόκληρη τήν οἰκουµένη, ἀκόµα καί στόν Ὀρθόδοξο λαό ἁπανταχοῦ τῆς γῆς, καί θά ὁδηγήση σέ µιά ἠθική καθίζησι καί σέ θεοποίησι
- τῶν τεχνολογικῶν ἐπιτευγµάτων,
- τῶν ὑλικῶν ἀπολαύσεων
- καί τῶν ἀνόµων ἡδονῶν.

Ὁ Ἴδιος ὁ Χριστός µᾶς προειδοποίησε µέσα ἀπό τήν Καινή Διαθήκη ὅτι οἱ ἔσχατοι καιροί θά χαρακτηρίζωνται
- ἀπό ἀναστατώσεις λαῶν,
- ἀπό φρικτούς πολέµους,
- ἀπό ἐµφυλίους σπαραγµούς, (προσθέτω κι ἐγώ: ἀπό φόνους ἀπό ἐκτρώσεις - στήν Πατρίδα µας ἀνῆλθαν σέ 300.000 τόν χρόνο! ἐκ τῶν ὁποίων οἱ 60.000 γίνονται ἀπό κορίτσια κάτω τῶν 14 ἐτῶν!),
- ἀπό λοιµώδεις ἀσθένειες,
- ἀπό πεῖνα,
- ἀπό καταστροφές, ἀκόµη καί ἀπό πυρηνικούς ἀντιδραστῆρες, ὅπως εἴχαµε στό παρελθόν τό Τσέρνοµπιλ καί τώρα τελευταῖα τήν Χουκουσίµα τῆς Ἰαπωνίας
- ἀπό ἀκραῖα καιρικά φαινόµενα,
- ἀπό ἐµφανίσεις λαοπλάνων, ψευδοπροφητῶν, ψευδοπροορατικῶν καί θρησκειοκαπήλων (προσέξτε το αὐτό: θρησκειοκαπήλων!). "ἐγερθήσονται γάρ ψευδόχριστοι καί ψευδοπροφῆται καί δώσουσι σηµεῖα καί τέρατα πρός τό ἀποπλανᾶν, εἰ δυνατόν, καί τούς ἐκλεκτούς" (Μάρκ. 13, 22).
- Θά χαρακτηρίζονται ἐπίσης ἀπό ἔλλειψι ἀγάπης, κατά τό "διά τό πληθυνθῆναι τήν ἀνοµίαν ψυγήσεται ἡ ἀγάπη τῶν πολλῶν" (Ματθ. 24, 12)
- καί τελικά ἀπό παραποίησι καί διαστρέβλωσι, ἕως καί τόν κίνδυνο τοῦ ἀφανισµοῦ τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως (τήν ὁποίαν καί θά ζητήση ὁ Κύριος ἀπό τόν καθένα µας χωριστά καί πρῶτα ἀπό µένα, κατά τήν δευτέρα Αὐτοῦ Παρουσία. Γιατί ρωτάει (ὁ Κύριος ρωτάει!): "πλήν ὁ υἱός τοῦ ἀνθρώπου ἐλθών ἆρα εὑρήσει τήν πίστιν ἐπί τῆς γῆς;" (Λουκ. 18, 8) καί στήν καρδιά τοῦ καθενός ἀπό µᾶς;) Προσέξτε ὅµως: Ἡ Ἐκκλησία ὡς Σῶµα Χριστοῦ δέν καταλύεται ποτέ, διότι "καί πύλαι ᾅδου οὐ κατισχύσουσιν αὐτῆς" (Ματθ. 16, 18). Τήν πίστι µας νά µήν χάσουµε!

Ἡ ἀποστασία αὐτῶν τῶν χρόνων, ὅπως βλέπουµε, φέρει ἀντίχριστο χαρακτῆρα καί θεοµαχία. Αὐτό γίνεται φανερό στά ὑλιστικά συστήµατα τῆς ἐποχῆς µας, πού εἶναι ἐκτός τοῦ πνεύµατος τοῦ ἀληθινοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ καί ὁδηγοῦν στήν ἀποστέωσι κάθε θρησκευτικῆς συνειδήσεως.
Οἱ σκοτεινές δυνάµεις τῆς Νέας Ἐποχῆς ἐξελίχθηκαν σέ πολιτικές ἐξουσίες µεγίστης ἰσχύος, πού ἀπειλοῦν ὁλόκληρη τήν ἀνθρωπότητα µέ διάβρωσι καί καταστροφή.

Παράλληλα πρός τήν ἀπιστία, ἡ ἀποστασία θά χαρακτηρίζεται ἀπό τήν ζοφερά ἔκλυσι τῶν ἠθῶν, τήν καταπάτησι τῶν εὐαγγελικῶν θεσµῶν καί τήν διαστροφή ὅλων τῶν ἠθικῶν ἀξιῶν τῆς ζωῆς.
Οἱ ἄνθρωποι θά κατρακυλοῦν συνεχῶς -µά συνεχῶς!- στό σκότος τῆς ἁµαρτίας καί θά βυθίζωνται στόν βόρβορο τῶν αἰσθησιακῶν ἀπολαύσεων. Θά φθάσουν δηλαδή σέ κτηνώδη κατάστασι, θά γίνουν "ἀνήµεροι", ὅπως τονίζει ὁ ἀπόστολος Παῦλος στήν Β΄ πρός Τιµόθεον ἐπιστολή του, ὁµοιάζοντας µέ ἀγέλη ἀγρίων θηρίων.
(Ρίχνοντας µιά µατιά στήν πατρίδα µας, µέ φρίκη θά διαπιστώσουµε πόσο αὐξάνονται καθηµερινῶς οἱ ἐγκληµατικές πράξεις Ἑλλήνων καί ἀλλοδαπῶν, χωριστά ἡ διαστροφή - νά µέ συγχωρέσετε, θά τίς πῶ τίς λέξεις - στήν ὁµοφυλοφιλία, στήν παιδεραστία, στά ναρκωτικά, στήν κτηνοβασία, στήν πορνεία, στήν ἀσέλγεια καί τά ὅµοια αὐτῶν.)
Μέσα σ’ αὐτό τό βορβορῶδες πέλαγος θά δῆ τό φῶς τῆς ζωῆς καί ὁ υἱός τῆς κολάσεως, δηλαδή ὁ Ἀντίχριστος, ἄξιον κατά πάντα τέκνον τῶν χαλεπῶν ἐκείνων καιρῶν καί ἐξολοθρευτής τῆς ἤδη παραστρατηµένης ἀνθρωπότητος.

Μελετῶντας τούς κύριους ἑρµηνευτές τῆς Ἀποκαλύψεως (ἅγιο Ἀνδρέα καί Ἀρέθα, ἐπισκόπους Καισαρείας) βλέπουµε νά ἀποροῦν σχετικά µέ τό πῶς ἕνας ἄνθρωπος πού ἐπλάσθη "κατ’ εἰκόνα καί καθ’ ὁµοίωσιν" Θεοῦ, µπορεῖ νά µεταβληθῆ σέ "ὁλοκληρωµένη εἰκόνα καί ὁµοίωσι" τοῦ σατανᾶ ἐπί τῆς γῆς. δηλαδή σέ ἕνα δοχεῖο γεµάτο ἀπό ἠθική ἀκαθαρσία καί κοπριά. σέ ἕνα πλάσµα τό ὁποῖον ὅµως µέ τήν θέλησί του καί τήν ἐλευθέρα βούλησί του θά ἄγεται καί θά φέρεται ἀπό τόν σατανᾶ, ἀντανακλῶντας τρόπον τινά µέσα στήν διεστραµµένη ὑπόστασί του ὅλον τόν σκοτασµόν τῆς κολάσεως, καί ἀναδίδοντας ἀπό τό "εἶναι" του τήν φρικαλεότητα τῆς κάθε ἁµαρτίας καί κακίας.
Μέ ἄλλα λόγια, ἡ ἁµαρτία θά ἔχη τήν πλήρη ἀντιπροσώπευσί της στό πρόσωπο τοῦ Ἀντιχρίστου.

Ἔτσι, κατά τήν Ἁγία Γραφή, ὁ Ἀντίχριστος θά εἶναι ἱστορική πραγµατικότητα, ἕνας ἄνθρωπος µέσα στόν ὁποῖον θά ἐνοικῆ ὁ σατανᾶς, Ἑβραῖος στήν καταγωγή, ἀπό τήν φυλή τοῦ Δάν καί υἱός πόρνης (καί ὄχι, ἀσφαλῶς, ὁ... πολύπλοκος µηχανισµός τῶν Βρυξελλῶν!) Ἑποµένως, ὁ ἐρχοµός τοῦ Ἀντιχρίστου δέν ἀποτελεῖ ἀποκύηµα τῆς µυθοπλαστικῆς φαντασίας τῶν ἀνθρώπων.

Αὐτή ἡ πραγµατικότητα ὅµως δέν θά πρέπει νά δηµιουργῆ φόβο πρός τόν διάβολο καί τόν δοῦλο του τόν Ἀντίχριστο, ἀλλά νά αὐξάνη τήν ἀγάπη µας πρός τόν Χριστό, τόσο ὥστε νά τήν ὁµολογοῦµε, νά τήν διακηρύττουµε καί νά τήν διδάσκουµε µέ τήν ζωή µας καί τό παράδειγµά µας.
Μπορεῖ ὁ Ἀντίχριστος µέ τήν ἐνέργεια τοῦ σατανᾶ νά χαρακτηριστῆ ὡς ἄρχοντας τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου, δηλαδη κοσµοκράτορας, ἀλλά ὁπωσδήποτε δέν θά εἶναι ποτέ παντοκράτωρ. Ἕνας εἶναι ὁ Παντοκράτωρ, Κύριος ὁ Θεός ἡµῶν.
Ἄρα, ὄχι φόβος καί πανικός, ἀλλά ἀνδρεία ψυχική. Ἕνα παληκάρι 15 χρονῶν µᾶς τό ἀπέδειξε!

* * *

Χριστιανοί µου,
στούς ἐσχάτους ἐκείνους καιρούς, καθ’ ὅν χρόνον θά πληθύνεται ἡ ἁµαρτία καί ἡ ἀποστασία πάνω στή γῆ, θά λάµψη ἔτι περισσότερον ἡ θεία Χάρις στό πρόσωπον τῶν ὀλίγων πιστῶν χριστιανῶν, οἱ ὁποῖοι θά εἶναι καί οἱ λαµπρότεροι µάρτυρες ὅλης τῆς Ἐκκλησίας, ἀπό τήν Πεντηκοστή ἕως ἐκείνη τήν µαρτυρική ἐποχή. Καί θά εἶναι λαµπρότεροι γιά δύο λόγους:
- Ἀφ’ ἑνός µέν διότι ἡ ἀποστασία θά εἶναι καθολική,
- καί ἀφ’ ἑτέρου διότι θά ἐκλείπουν τά ζωντανά παραδείγµατα ὥστε νά στηρίζωνται καί νά ἀλληλοβοηθοῦνται µεταξύ τους οἱ πιστοί χριστιανοί.
Αὐτό µᾶς θυµίζει τήν προφητεία τοῦ ἁγίου Κοσµᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ, πού µᾶς λέγει ὅτι οἱ χριστιανοί θά διανύουν πολλά χιλιόµετρα γιά νά συναντήσουν ἕναν ἄλλον ἀληθινό καί γνήσιο χριστιανό, ἀνόθευτο ὡς πρός τήν πίστι, γιά νά ἐνισχύση ὁ ἕνας τόν ἄλλον.

Καί τώρα µιά ἱστορία ἀληθινή.
Ἐπειδή τό κήρυγµα εἶναι κάπως "βαρύ", γι’ αὐτό ἀναφερόµεθα καί σέ πραγµατικά γεγονότα µαρτύρων, πού ἀπέδειξαν µέσα ἀπό τήν καρδιά τους ὅτι ἦσαν ἀληθινοί πιστοί χριστιανοί κι ὄχι νερόβραστοι!

Ὁ ἅγιος Καλλιόπιος, λοιπόν, ἐπειδή ἔµεινε σταθερός καί ἀκλόνητος στήν πίστι του στόν Χριστό, καταδικάστηκε σέ σταυρικό θάνατο. Τά µαρτύρια δέ τοῦ ἁγίου ἔµοιαζαν µέ τά Πάθη πού ὑπέστη ὁ Κύριος
- ὄχι µόνο ὡς πρός τόν τρόπο τοῦ θανάτου,
- ἀλλά καί ὡς πρός τόν καιρό πού αὐτά συνέβησαν, διότι, ὅταν ἐλήφθη ἡ ἀπόφασις νά τόν θανατώσουν, ἦταν Μεγάλη Πέµπτη, ἡµέρα πού ἡ Ἐκκλησία µας ἑορτάζει τό βράδυ τά φρικτά Πάθη τοῦ Κυρίου.

Γι’ αὐτό καί ἡ Θεόκλεια, ἡ µητέρα τοῦ Καλλιοπίου, ζήτησε ἀπό τούς διῶκτες νά θανατώσουν τόν γυιό της µέ σταυρικό θάνατο, µέ τήν διαφορά ὅµως τό κεφάλι νά εἶναι πρός τά κάτω , ὅπως τοῦ ἀποστόλου Πέτρου. Μάλιστα δέ, γιά νά πετύχη τόν τρόπο αὐτό τῆς θανατώσεως τοῦ γυιοῦ της ὑπέρ τοῦ Χριστοῦ, προσέφερε στούς δηµίους πέντε χρυσᾶ νοµίσµατα.
Καί τήν Μεγάλη Παρασκευή στίς τρεῖς τό ἀπόγευµα, ὁ ἅγιος Καλλιόπιος παρέδωσε τό πνεῦµα του στόν Χριστό.
Μόλις ἀποκαθήλωσαν τόν Μάρτυρα ἀπό τόν σταυρό, ἡ µητέρα του λιποθύµησε καί, χωρίς νά ἀνακτήση πλέον τίς αἰσθήσεις της, παρέδωσε τήν ψυχή της στόν Θεό καί ἐνταφιάστηκε µαζί µέ τόν ἅγιο µάρτυρα καί γυιό της.

(Ἀρχ. Παύλου Ντανᾶ, «Μεγάλα θαύµατα καί µηνύµατα»)


Ἄραγε, ὁ δικός µας ἀγῶνας σήµερα, µοιάζει ἔστω καί λίγο µέ τήν φλογερή πίστι τοῦ ἁγίου Καλλιοπίου καί τῆς ἁγίας µητρός του Θεόκλειας;...
Γι’ αὐτό χρειάζεται νά µή δειλιάσουµε µπροστά στά ἐπερχόµενα δεινά καί στούς σκοτεινούς καιρούς πού µᾶς ἔρχονται, ἀλλά νά δείξουµε µέ τήν ζωή καί τά ἔργα µας ὅτι εἴµεθα οἱ ἀκλόνητοι στυλοβάτες τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως, ἀκόµη καί µέχρι µαρτυρικοῦ θανάτου.


Ἀδελφοί καί πατέρες, ἀδελφοί µου,

τήν δαιµονική φύσι τοῦ Ἀντιχρίστου τήν περιγράφει πολύ καλά ὁ ἀπόστολος Παῦλος στήν Β΄ πρός Θεσσαλονικεῖς ἐπιστολή του (2, 2-3) µέ τρεῖς χαρακτηρισµούς:

- "ὁ ἄνθρωπος τῆς ἁµαρτίας",

- "ὁ υἱός τῆς ἀπωλείας"

- "ὁ ἀντικείµενος καί ὑπεραιρόµενος ἐπί πάντα λεγόµενον Θεόν ἤ σέβασµα", ἀποδίδοντας ἔτσι ὅλο τό βάθος τῆς σκοτεινῆς καί ἀπαίσιας µορφῆς τοῦ Ἀντιχρίστου.

Ἀλλά καί ἡ ἱερά Ἀποκάλυψις περιγράφει ἄριστα τήν δαιµονική καί θηριώδη φύσι τοῦ Ἀντιχρίστου, παριστῶντας τον ὡς θηρίον, ἐξαίροντας
- ἀφ’ ἑνός µέν τήν ὑπεράνθρωπον δύναµίν του "ὥστε πλανῆσαι, εἰ δυνατόν, καί τούς ἐκλεκτούς" (Ματθ. 24, 24)
- καί ἀφ’ ἐτέρου τόν διαβολικό χαρακτῆρα του.
Οἱ πολλές κεφαλές καί τά πολλά κέρατα τοῦ θηρίου τῆς Ἀποκαλύψεως παρουσιάζονται, κατά τούς ἁγίους ἑρµηνευτές, ὡς σύµβολα
δυνάµεως,
ἐξουσίας
καί γνώσεως.
Ἔτσι, στόν Ἀντίχριστο βλέπουµε νά συνυπάρχουν στόν ὕψιστο βαθµό µιά ἀκαταµάχητος δύναµις γιά παγκόσµια ἐπικράτησι µαζί µέ κτηνώδη ἐπιθετικότητα.
Τίς ἰδιότητες αὐτές µποροῦµε εὔκολα νά τίς βροῦµε καί σήµερα, στά πρόσωπα ἰσχυρῶν πολιτικῶν προσωπικοτήτων µέσα στήν ἱστορία τῆς ἀνθρωπότητος.
Γι’ αὐτό καί ὁ Ἀντίχριστος φαίνεται ὅτι θά εἶναι πολιτικός ἄρχοντας καί δυνάστης τῶν ἐσχάτων καιρῶν, θά διαθέτη ἀσυναγώνιστη στρατιωτική καί πολιτική δύναµι καί θά ἱδρύση ἕνα καί µόνο κράτος, ὡς πλανητάρχης, περιλαµβάνοντας στούς κόλπους του ὅλους τούς λαούς τῆς γῆς, ἀνεξαρτήτως θρησκεύµατος καί χρώµατος.
(Ἤδη ἐµᾶς τούς Ἕλληνες ἔχουν ἀρχίσει νά µᾶς προετοιµάζουν σιγά-σιγά γι’ αὐτό τό κράτος µέ τό νά µᾶς ἐπιβάλλουν τήν παγκοσµιοποίησι καί τούς µηχανισµούς της.)
Σ’ αὐτό τό παγκόσµιο κράτος, ἡ ἀληθινή λατρεία τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ ὄχι µόνο θά καταπιέζεται, ἀλλά καί θά διώκεται µετά βασανιστηρίων, γιά νά µπορέση ὁ Ἀντίχριστος νά ἐπιβληθῆ µέ κάθε µέσο ἀνοµίας καί ψεύδους - προσέξτε! - ὡς νέος µεσσίας!
Τότε εἶναι πού θά ἐπιβληθῆ τό σφράγισµά του στό χέρι καί στό µέτωπο.
Μέχρι τώρα ὁ ἴδιος ὁ σατανᾶς, πότε φανερά καί πότε κρυφά, ἐπιδιώκει νά παρασύρη τούς ἀνθρώπους στήν εἰδωλολατρία, ὅπως τό βλέπουµε καί στήν ἐποχή µας, µέ τήν ἐπαναφορά καί τή λατρεία τοῦ δωδεκάθεου, τήν θεοποίησι τῆς ἐξουσίας καί τῆς δυνάµεως, τοῦ χρήµατος καί τῆς ἀναπαύσεως, τῆς ἁµαρτωλῆς ἡδονῆς καί κάθε εἴδους ἀκατονοµάστου διαστροφῆς, ἀκόµα καί τοῦ "ἐγώ" (ἐγωλάτρης καί ἐγωπαθής κατήντησε ὁ σηµερινός δῆθεν πολιτισµένος ἄνθρωπος).
Ὅµως ὁ Ἀντίχριστος, γνωρίζοντας πολύ καλά ὅτι ἡ θρησκευτική πίστις, καί δή τῶν Ὀρθοδόξων χριστιανῶν, εἶναι ἀδύνατον νά ξεριζωθῆ ἀπό τήν ἀνθρώπινη καρδιά, κατ’ ἀρχάς δέν θά τήν διώξη, ἀλλά θά φροντίση νά τήν ὑποκαταστήση στό δικό του πρόσωπο, πλανῶντας τους ἀκόµα καί µέ θαύµατα δαιµονικά.
Ὁρµώµενος λοιπόν ὁ Ἀντίχριστος, πού εἶναι καί υἱός τῆς ἀνοµίας, ἀπό τόν διάβολο, δέν θά ἐπιδιώξη ἁπλᾶ καί µόνον τήν ἰσοθεΐαν, ὅπως τήν ἔπραξε κατ’ ἀρχάς ὁ Ἑωσφόρος, τότε, πρίν ἀπό τήν δηµιουργία τοῦ ἀνθρώπου, ξεπέφτοντας ἀπό τό φῶς στό σκοτάδι, ἀλλά ὑπερθεΐαν, δηλαδή θά θελήση νά ὑψωθῆ ὑπεράνω τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ καί Σωτῆρος Χριστοῦ, πού σήµερα ἀπολαµβάνει σεβασµό καί λατρεία ἐκ µέρους ὅλων τῶν χριστιανῶν.
Αὐτή εἶναι καί ἡ ἑρµηνεία τοῦ ἁγιογραφικοῦ χωρίου τοῦ Παύλου: "Ἐπί πάντα λεγόµενον Θεόν ἤ σέβασµα" (Β΄ Θεσ. 2, 4), σύµφωνα µέ τούς ἑρµηνευτές πού σᾶς ἀνέφερα.
Καί ἀκόµη πιό ἀναλυτικά, γιά νά γίνω πιό σαφής: Τόσο πολύ θά ἀλαζονευθῆ ὁ Ἀντίχριστος, ὥστε θά καθίση ὡς θεός στόν Ναόν τοῦ Θεοῦ στήν γῆ καί θά προσπαθῆ µέ πονηρά καί δόλια τεχνάσµατα νά ἀποδείξη τόν ἑαυτό του ὅτι εἶναι θεός - µεσσίας.
Ἐδῶ ὁ ἀπόστολος Παῦλος δέν µᾶς ἐξηγεῖ ἄν ὁ Ναός στόν ὁποῖο θά καθήση ὁ Ἄνοµος, θά εἶναι ἰουδαϊκός ἤ χριστιανικός, ἀλλά αὐτό ὡς γεγονός µᾶς ὑποδηλώνει µέ πολλή σαφήνεια ὅτι στίς ἔσχατες ἐκεῖνες ἡµέρες ἡ λατρεία τοῦ ἀληθινοῦ ἐν Τριάδι Θεοῦ θά περιέλθη στήν ἐσχάτη κατάπτωσι καί ὁ Ναός, ἀπό τόπος λατρείας καί κατοικητήριον τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ, θά ἐρηµωθῆ καί θά κυριαρχῆται ἀπό τό πνεῦµα τοῦ Ἀντιχρίστου.
Ἀσφαλῶς βρισκόµαστε µπροστά στήν µεγαλύτερη κρίσι στήν ἱστορία τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ ἐπί τῆς γῆς, τήν ὁποία ἀδυνατοῦµε παντελῶς νά κατανοήσουµε (ὄχι νά ἑρµηνεύσουµε, ὅπως κάνουν µερικοί τώρα!)
Δηλαδή ὁ Ἀντίχριστος θά εἶναι κλέπτης καί σφετεριστής τῆς λατρείας πού ὀφείλουµε πρός τόν Θεόν.
Γιά νά πετύχη δέ ἀκόµα καλύτερα τούς καταχθόνιους σκοπούς του, θά προβῆ στήν ἀποµίµησι τοῦ λυτρωτικοῦ ἔργου τοῦ Χριστοῦ, πραγµατοποιῶντας ὄχι µόνο ποικιλία θαυµάτων, ἀλλά καί ψευδοθυσία τοῦ ἑαυτοῦ του!
Προσέξτε! Ὅπως δηλαδή ὁ Χριστός ἔπαθε πάνω στόν Σταυρό ὑπέρ τῆς τοῦ κόσµου ζωῆς καί σωτηρίας ὡς τό "ἐσφαγµένον Ἀρνίον", ἔτσι κι αὐτός θά φέρη βαθειά πληγή ἀπό µαχαίρι, ὅτι δῆθεν πάσχει µέχρι θανάτου γιά τήν σωτηρία τῆς ἀνθρωπότητος.
Μάλιστα, τό γεγονός ὅτι δῆθεν θά ἀναζήση ἐκ τῆς πληγῆς, θά κάνη βαθειά ἐντύπωσι στούς ὑποτεταγµένους λαούς καί ὑπηκόους του, γι’ αὐτό καί θά ξεσπάσουν σέ δαιµονικές δοξολογίες. Ἔτσι θά αἰχµαλωτισθοῦν οἱ ψυχές τῶν χλιαρῶν Ὀρθοδόξων χριστιανῶν ἀπό τά ἀκατάλυτα δεσµά τῆς δουλικῆς ὑπακοῆς καί ἀφοσιώσεως στήν σατανική δύναµι τοῦ Ἀνόµου.
Καί δέν θά λυγίσουν µόνον οἱ ὀλιγόψυχοι χριστιανοί, ἀλλά θά πλανηθοῦν ἀκόµη καί οἱ ἐκλεκτοί, σύµφωνα µέ τούς λόγους τοῦ Κυρίου: "ὥστε πλανῆσαι ...καί τούς ἐκλεκτούς" (Ματθ. 24, 24).



Χριστιανοί µου,

τήν λατρεία τοῦ Ἀντιχρίστου θά ὑλοποιήση ἀκόµη περισσότερον καί θά τήν ἐπιβάλη κτηνωδῶς, λίγα χρόνια πρίν, ὁ ψευδοπροφήτης, δηλαδή τό δεύτερο θηρίο, "τό ἀναβαῖνον ἐκ τῆς γῆς" (Ἀποκ. 13, 11), πού θά προέρχεται ἀπό τόν ὑπόκοσµο τῆς κοινωνίας, δηλαδή ἀπό τά "χαµερπῆ" (τά κατώτερα) κοινωνικά στρώµατα.
Ἡ ἐξωτερική ἐµφάνισις τοῦ ψευδοπροφήτου θά εἶναι τελείως ὑποκριτική, γιατί θά ἐµφανίζεται ὡς ἄκακον ἀρνίον, σέ ἀντίθεσι µέ τήν φονική διάθεσι τῆς ψυχῆς του. (Αὐτό εἶναι καί τό συνηθισµένο γνώρισµα τῶν ψευδοπροφητῶν καί τῶν ψευδοπροορατικῶν καί τῶν αἱρετικῶν: νά µᾶς ἔρχωνται µέ σχῆµα προβάτου, ἐνῶ στό βάθος εἶναι λύκοι αἱµοβόροι καί ἅρπαγες.)
Τό ἔργον τοῦ ψευδοπροφήτου θά εἶναι ἡ µέ κάθε τρόπο στήριξις τῆς ἐξουσίας καί δυνάµεως τοῦ Ἀντιχρίστου, γι’ αὐτό καί ὁ ἅγιος Εἰρηναῖος τόν χαρακτηρίζει καί ὡς ὑπασπιστήν του.
Ὅ,τι πράττει, εἶναι ἀποτέλεσµα ἀπάτης καί "γοητείας", γιατί σ’ αὐτόν δόθηκε ἡ ἐξουσία νά κάνη σηµεῖα καί τέρατα µέ τέτοιου εἴδους µαγεῖες καί γητεύµατα, προκειµένου νά ἐξαπατήση τούς ἀνθρώπους καί νά τούς κάνη νά πιστέψουν ὅτι ὁ Ἀντίχριστος εἶναι θεός καί µεσσίας.
Ἔτσι, θά ἔχη τήν διαβολική δύναµι, ὥστε νά ζωντανέψη ἀκόµα καί ἕνα ἄγαλµα, γιά νά φανῆ ὅτι αὐτό δῆθεν ὁµίλησε. Καί πῶς θά γίνη αὐτό; "διαβολικῇ ἐνεργείᾳ".
Εἶναι ἀλήθεια ὅτι σώζονται ἱστορίες ἀπό τόν ἀρχαῖο ποιητή Ἀπολλώνιο καί ἀπό ἄλλους συγχρόνους του, πού µᾶς ἀναφέρουν ὅτι οἱ δαίµονες πολλές φορές λαλοῦσαν διά µέσου ἀγαλµάτων, ξοάνων, δένδρων καί νερῶν.
Λαλοῦσαν ἀκόµα καί διά νεκρῶν σωµάτων, ὅπως ὁ Κύνωψ ὁ µάγος, πού ἔδειξε στούς Ρωµαίους νεκρόν νά κινῆται µπροστά στόν ἀπόστολο Ἰωάννη, τόν Εὐαγγελιστή. (Βέβαια, ὁ ἀπόστολος Ἰωάννης, σύµφωνα µέ τόν Συναξαριστή του, ἀπεκάλυψε τήν σατανική ἀπάτη καί ἤλεγξε τόν µάγο, ἐξευτελίζοντάς τον.)

Στήν προτροπή αὐτοῦ τοῦ ψευδοπροφήτου ὅλοι, µικροί καί µεγάλοι, πλούσιοι καί πτωχοί, ἄρχοντες καί ἀρχόµενοι, θά προσκυνήσουν τήν εἰκόνα τοῦ Ἀντιχρίστου καί εἰς ἔνδειξιν αὐτῆς τῆς ὑποταγῆς καί προσκυνήσεως θά εἶναι ἡ σφραγῖδα τοῦ Ἀντιχρίστου εἴτε στό δεξί χέρι εἴτε στό µέτωπο. Τότε!...
Ὁ σκοπός αὐτῶν τῶν σηµείων καί τεράτων εἶναι νά κάνη τούς ἤδη πιστούς Ὀρθοδόξους χριστιανούς νά ἀποσκιρτήσουν ἀπό τήν πίστι.
Αὐτοί πού θά ὑποτάσσωνται καί θά καταφέρνη ὁ Ἀντίχριστος νά τούς ἀπατᾶ, θά σφραγίζωνται
- στό µέν δεξί χέρι, γιά νά µήν τούς ἐπιτρέπεται πλέον νά πράττουν τά καλά καί ἀγαθά ἔργα, οὔτε κἄν τόν σταυρό τους,
- καί στό µέτωπο, γιά νά προκαλῆται σκοτασµός ὄχι µόνο στά µάτια ἀλλά κυρίως µέσα στόν νοῦ, κι ἔτσι βυθισµένοι στό διαβολικό σκοτάδι νά µήν ἀντέχουν τήν κατά Θεόν εὐσέβεια καί νά ἀποστρέφωνται τά ἔργα τοῦ φωτός. Τό λέει ὁ Κύριος: "Πᾶς γάρ ὁ φαῦλα πράσσων µισεῖ τό φῶς" (Ἰωάν. 3, 20).
Κατά τούς φοβερούς ἐκείνους χρόνους, ἡ θεοµάχος δρᾶσις τοῦ Ἀντιχρίστου θά ὑπηρετῆται ἀπό ὅλες τίς δυνάµεις τῆς πολιτείας καί τῆς κοινωνίας καί µέ ὅλα τά µέσα τοῦ πολιτισµοῦ καί τῶν τεχνικῶν ἐπιτευγµάτων τοῦ ἀνθρώπου, δηλαδή τῆς ὅλης τεχνολογικῆς προόδου, ἀκόµα καί ἀπό τήν παιδεία.
Ὥστε οἱ ταλαντευόµενοι χριστιανοί, ἐξ αἰτίας τῆς ἀθέου παιδείας (τήν ἄθεη παιδεία τήν βλέπουµε καί στίς ἡµέρες µας) νά δέχωνται χωρίς δυσκολία τό σφράγισµα, δηλαδή τήν τελεία ὑποδούλωσι στίς δαιµονικές ἐπιδιώξεις τοῦ ἐχθροῦ τοῦ Θεοῦ καί τῶν ἀνθρώπων, τοῦ Ἀντιχρίστου.
Τό σφράγισµα τοῦ Θηρίου θά προσπαθήση ὁ ὑπασπιστής του νά τό ἐπιβάλη παντοῦ καί κυρίως στίς ἀγορές καί στίς πωλήσεις, σύµφωνα µέ ὅσα µᾶς ἀναφέρει ἡ Ἀποκάλυψις στό 13ο κεφάλαιο (πού εἶναι καί τό σπουδαιότερο κεφάλαιο), ὥστε ἐκεῖνοι ἐκ τῶν πιστῶν Ὀρθοδόξων χριστιανῶν πού δέν θά τό δεχθοῦν, θά στερηθοῦν τά ἀναγκαῖα ὑλικά ἀγαθά γιά νά ζήσουν, ὑφιστάµενοι τό µαρτύριο τῆς πείνας. Αὐτό µᾶς τό βεβαιώνει καί ὁ ἅγιος Ἱππόλυτος στίς ἐπιστολές του. (Μερικοί παρασύρονται καί µαζεύουν τρόφιµα ἀπό σήµερα. Τί νά πῆ κανείς;)
Ἐµεῖς ὅµως τονίζουµε καί βεβαιώνουµε καί βροντοφωνάζουµε ὅτι ΔΕΝ θά δεχθοῦν νά σφραγιστοῦν ὅσοι ἤδη ἔχουν τή σφραγῖδα τοῦ Ἁγίου Πνεύµατος, τοῦ ἁγίου Χρίσµατος, "Σφραγίς δωρεᾶς Πνεύµατος Ἁγίου. Ἀµήν", γιατί θά δυναµώνωνται µέ τήν τήρησι τῶν ἐντολῶν καί δή τῆς πίστεως καί µέ τήν συµµετοχή στά πανάχραντα Μυστήρια "µετά φόβου Θεοῦ, πίστεως καί ἀγάπης".
Φόβος στούς χριστιανούς τῆς ἐποχῆς ἐκείνης πού θά εἶναι ἐνδεδυµένοι µέ τόν ὁλοφώτεινο χιτῶνα τῆς ἀληθινῆς πίστεως, δέν θά ὑπάρχη στήν καρδιά τους, ἀλλά ἀντιθέτως θά εἶναι πληµµυρισµένη ἀπό µιά ἀκράτητη ἐπιθυµία γιά µαρτύριο.
Ἔτσι θά θριαµβεύση ἡ ζωντανή Ὀρθόδοξος πίστις!
Αὐτή θά νικήση
καί τόν Ἀντίχριστον,
καί τόν σατανᾶν
καί τόν διάβολο
καί ὅλες τίς δυνάµεις τοῦ κακοῦ!

Χριστιανοί µου,

κάποιος χριστιανός στήν Βόρειο Ἤπειρο, τήν ἐποχή τοῦ καθεστῶτος τοῦ Χότζα, συνελήφθη καί γιά χρόνια πολλά εἶχε ὑποστεῖ ταλαιπωρίες καί βασανιστήρια.
«Ἐγώ, λέγει, ὅπως καί ἄλλοι πολλοί, µαρτυρήσαµε γιατί γυρίσαµε τίς πλάτες στό ἰσλάµ. Ὅµως ἔζησα τόσες τροµερές καταστάσεις, πού παρακαλοῦσα χίλιες φορές τόν Θεόν νά εἶχα τελειώσει, νά εἶχα πεθάνει. Καταστάσεις πού δέν περιγράφονται οὔτε καί πιστεύονται, κι αὐτό γιατί; Γιατί ἔκαµα ἁπλῶς τόν σταυρό µου!
Μέσα στήν φυλακή ἀγανάκτησα µιά µέρα, ὅταν µέ τιµώρησαν ἄδικα µέ 50 βουρδουλιές καί, χωρίς νά τό καταλάβω, φώναξα δυνατά:
- Θεέ µου, Παναγία µου, βάλε τό χέρι σου!
Καί ἔκανα ἀσυναίσθητα τόν σταυρό µου.
Ὁ ἐπικεφαλῆς ἀξιωµατικός γούρλωσε τά µάτια του σάν θηρίο, σηκώθηκε ἀπό τό γραφεῖο του, ἄρχισε νά οὐρλιάζη σάν τρελλός καί διέταξε τούς φρουρούς καί µέ πῆραν σηκωτό σ’ ἄλλη φυλακή.
Ἐκεῖ µέ ὑπέβαλαν σ’ ἕνα φοβερό µαρτύριο. Μέ κρέµασαν ἀπό τόν λαιµό, πατῶντας πάνω σέ πλάκες πάγου. Ὅταν αὐτές θά ἄρχιζαν νά λειώνουν σιγά-σιγά, ἐγώ θά πέθαινα κρεµασµένος, µέ µαρτύριο φρικτό.
Μέ ἄφησαν ἔτσι καί ἔφυγαν...
Κι ἐγώ τότε... Κι ἐγώ τότε ΤΟΝ ΕΙΔΑ!... ΗΤΑΝ Ο ΙΔΙΟΣ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΜΕ ΚΟΚΚΙΝΗ ΧΛΑΜΥΔΑ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟ ΑΚΑΝΘΙΝΟ ΣΤΕΦΑΝΙ ΣΤΟ ΚΕΦΑΛΙ. Σάν ὅραµα, σάν ὀπτασία.
- Μήν φοβᾶσαι, παιδί µου! Ἐγώ εἶµαι ἐδῶ!
Ἀπό ἐκείνη τή στιγµή καί ὅλο τό βράδυ τά πόδια µου, παρ’ ὅλο πού ἦταν στόν πάγο, δέν κρύωναν. Ἦταν πολύ ζεστά καί ὁ πάγος δέν ἔλειωνε, ἀλλά ἔµεινε παγωµένος ἐκεῖ γιά νά πατῶ καί νά µήν µέ πνίξη τό σχοινί.
Τήν ἑποµένη τό πρωί οἱ φύλακες ἔµειναν κατάπληκτοι, βλέποντας τά κοµµάτια τοῦ πάγου ἔτσι ἀκριβῶς ὅπως τά εἶχαν ἀφήσει ἀπό τήν προηγουµένη, χωρίς οὔτε µιά σταγόνα νά ἔχη λειώση, καί ἐµένα εὐδιάθετο, χαρούµενο καί δυνατό καί νά ψάλω: ¨Χριστός ἀνέστη ἐκ νεκρῶν...¨
Αὐτό δέν τό ξεχνῶ ποτέ στή ζωή µου...»
Ἀργότερα ὁ χριστιανός αὐτός ἐλευθερώθηκε.

(Διασκευή ἀπό "Συγκλονιστικές Μαρτυρίες φυλακισµένων", ἐκδ. Ὀρθόδοξος Κυψέλη, σελ. 116)

Ἰδού, µιά δυνατή παρηγοριά γιά ὅλους ἐµᾶς τούς "νερόβραστους" χριστιανούς!...

* * *

Χριστιανοί µου,

ἐπειδή γίνεται πολύς λόγος γιά τόν ἀριθµό τοῦ Ἀντιχρίστου, ὁ ὁποῖος περιλαµβάνεται στό 13ο κεφάλαιο τῆς Ἀποκαλύψεως (στ. 18), θέλουµε νά τονίσουµε ὅτι αὐτό τό συγκεκριµένο χωρίο εἶναι ἀπό τά δυσκολώτερα τῆς Ἁγίας Γραφῆς καί δή τῆς Ἀποκαλύψεως καί ἐπί πλέον πολύ παρεξηγηµένο.
Οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας µας εἶναι σαφεῖς καί προσεγγίζουν τήν ἑρµηνεία τῆς Ἁγίας Γραφῆς µέ πίστι καί ταπείνωσι καί προσευχή, χωρίς νά αὐτοσχεδιάζουν οὔτε νά ἐκφέρουν τήν γνώµη τους ἐπιµένοντας σ’ αὐτήν. Γι’ αὐτό πολλές φορές γιά κάποιο ἁγιογραφικό θέµα δέν διστάζουν νά παραδεχθοῦν ὅτι δέν τό γνωρίζουν.
Τό ὄνοµα τοῦ Ἀντιχρίστου, σύµφωνα µέ τήν Ἀποκάλυψι, εἶναι, ὅπως εἴπαµε, ἀριθµός ἀνθρώπου, τό "χξς".
ἅγιος Ἀνδρέας Καισαρείας µαζί µέ τόν Ἀρέθα Καισαρείας, ἐπίσκοποι καί οἱ δύο, λένε πώς τήν ἀκρίβεια τέτοιου εἴδους ὑπολογισµῶν "ὁ χρόνος ἀποκαλύψει καί ἡ πεῖρα τοῖς νήφουσιν".
Δηλαδή χρειάζονται ὡς προϋποθέσεις γιά τήν κατανόησι τοῦ ὀνόµατος τοῦ Ἀντιχρίστου
- ὁ χρόνος τῆς πραγµατοποιήσεως,
- ἡ πνευµατική πεῖρα,
- ἡ νῆψις καί ἡ ἐγρήγορσις.
Ἀρέθας Καισαρείας τονίζει ὅτι ὁ Ἰωάννης δέν ἔγραψε καθαρά τό ὄνοµα αὐτό, διότι δέν ἀξίζει νά γράφεται µέσα στήν Ἁγία Γραφή τό ὄνοµα τοῦ Ἀντιχρίστου. Γιατί ἄν ἔπρεπε νά γίνη γνωστό ἕνα τέτοιο ὄνοµα, ὅπως ἀναφέρουν συγχρόνως καί οἱ δύο ἑρµηνευτές τῆς Ἀποκαλύψεως, σαφῶς ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης, πού ἔβλεπε τά θεῖα ὁράµατα, θά τό ἀπεκάλυπτε.
Οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας ἐπιµένουν ὅτι δέν πρέπει νά κάνουµε ὑπολογισµούς καί µετρήσεις γιά νά βροῦµε τό ὄνοµα βάσει τοῦ ἀριθµοῦ, γιατί πολλά καί διάφορα ὀνόµατα µπορεῖ νά ἀντιστοιχοῦν σ’ αὐτόν τόν ἀριθµό.
Ὁ ἅγιος Εἰρηναῖος λέγει ἐπί λέξει: "Ἀσφαλέστερον καί ἀκινδυνότερον τό περιµένειν τήν ἔκβασιν τῆς προφητείας". (Ἔχουµε χρόνια ἀκόµα µπροστά µας, γιά νά δοῦµε τήν ἐκπλήρωσι τῆς προφητείας.)

Τό ἔργο τοῦ Ἀντιχρίστου πάνω στή γῆ θά ἔχη µικρή χρονική διάρκεια: µόνον 42 µῆνες, δηλαδή τριάµισυ χρόνια.
Εἶναι τό χρονικό διάστηµα, κατά τό ὁποῖο θά παρουσιαστοῦν οἱ δύο προφῆτες, Ἠλίας καί Ἐνώχ, καί θά δράσουν προφητικά ἐναντίον τοῦ Ἀντιχρίστου στήν πατρίδα τους, καταγγέλλοντάς τον ὡς ψευδοµεσσία, ἀπό τόν ὁποῖον καί θά θανατωθοῦν µέ θάνατον φρικτόν.
Θά εἶναι ἐνδεδυµένοι µέ σάκκους, γιά νά δηλώνουν τό βαρύ πένθος καί τήν λύπη πού θά ἔχουν µέσα στίς καρδιές τους γιά ὅλους ἐκείνους πού θά ἐξαπατῶνται ἀπό τόν Ἀντίχριστο.
Σύµφωνα µέ τήν Ἁγία Γραφή, θά κηρύξουν 1260 ἡµέρες, δηλαδή τριάµισυ χρόνια. Μετά τό τέλος τοῦ χρονικοῦ αὐτοῦ διαστήµατος τῶν τριάµισυ ἐτῶν, θά ἔλθη ἐντελῶς ξαφνικά καί τό τέλος τοῦ Ἀντιχρίστου.
Τό ὅτι θά ἔλθη ὁ προφήτης Ἠλίας εἶναι φανερό µέσα ἀπό τήν Ἁγία Γραφή διά τοῦ προφήτου Μαλαχίου (4, 4), πού λέγει: "Ἰδού ἐγώ ἀποστελῶ ὑµῖν Ἠλίαν τόν Θεσβίτην, πρίν ἤ ἐλθεῖν τήν ἡµέραν Κυρίου τήν µεγάλην καί ἐπιφανῆ".
Γιά δέ τόν Ἐνώχ ἡ Ἁγία Γραφή λέγει: "Καί εὐηρέστησεν Ἐνώχ τῷ Θεῷ καί οὐχ εὑρίσκετο, ὅτι µετέθηκεν αὐτόν ὁ Θεός" (Γέν. 5, 24).
Κατά τήν ἱερά Παράδοσι, ὅπως αὐτή διατυπώνεται ρητῶς στήν "Ἔκθεσι τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως" τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Δαµασκηνοῦ (κεφ. 6), ὁ Ἐνώχ φυλάσσεται ὅπως καί ὁ προφήτης Ἠλίας γιά τό τέλος τοῦ κόσµου, µέ σκοπό νά πολεµήσουν τόν Ἀντίχριστο καί νά ἀποδείξουν µέ τούς πύρινους λόγους τους ὅτι εἶναι ψευδοµεσσίας. Ἔτσι θά συντελέσουν στό νά µετανοήσουν πολλοί ἀπό τούς συµπατριῶτες τους.
Τό τέλος τους θά εἶναι νά συλληφθοῦν, νά βασανιστοῦν καί νά φονευθοῦν µέ θάνατο φρικτό, ἐνῶ τά πτώµατά τους θά παραµείνουν ἄταφα, κατά τήν διαταγή τοῦ Ἀντιχρίστου, γιά τρεισήµισυ µέρες στήν κεντρική πλατεῖα τῆς Ἱερουσαλήµ. Ὅσοι θά ζοῦν τότε, θά δοῦν αὐτό τό φρικτό θέαµα (προφανῶς µέσῳ τῶν τηλεοράσεων) καί πολύ πιθανόν θά τροµοκρατηθοῦν ἀκόµη περισσότερον ὅλοι οἱ ἄνθρωποι καί ἰδιαιτέρως οἱ χριστιανοί.
Ὡστόσο,
- Ἡ δραµατική πάλη τοῦ Ἀντιχρίστου ἐναντίον τῶν ἐκλεκτῶν καί τῶν δικαίων ἐκ τῶν Ὀρθοδόξων χριστιανῶν,
- τό φθοροποιόν ἔργον του,
- ἡ αὐτοδιάλυσις τοῦ βασιλείου του,
- ἡ καταστροφή τῆς πρωτεύουσάς του,
- µαζί µέ τήν συντριβή ὅλων τῶν θεοµάχων δυνάµεων,
πάντα ταῦτα θά ἔχουν θριαµβευτική ἀπήχησι στό πλήρωµα τῶν ἁγίων τοῦ οὐρανοῦ (ὅπως µᾶς λέγει ἡ Ἀποκάλυψις), ὅπου ἄγγελοι καί ἅγιοι θά ψάλλουν τήν θριαµβευτική νίκη τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ ἔναντι τοῦ Ἀντιχρίστου.
Ἀλλά καί ὁ ἀπόστολος Παῦλος τήν συντριβή τοῦ Ἀντιχρίστου τήν ἀποδίδει στόν Χριστό, ὁ Ὁποῖος, ὅταν ἔλθη κατά τήν δευτέρα Αὐτοῦ Παρουσία "ἀναλώσει (τόν ἄνοµον) τῷ πνεύµατι τοῦ στόµατος αὐτοῦ καί καταργήσει τῇ ἐπιφανείᾳ τῆς παρουσίας αὐτοῦ" (Β΄ Θεσ. 2, 8), πού σηµαίνει: "Καί τότε θά ξεσκεπαστῆ καί θά φανερωθῆ ὁ ἄνοµος, τόν ὁποῖον ὁ Κύριος θά ἐξολοθρεύση καί θά ἀφανίση τόσο εὔκολα, σάν µέ ἕνα φύσηµα ἁπλῶς τοῦ στόµατός Του καί θά τόν ἐξουδετερώση µέ τήν ἔνδοξη ἐµφάνισι τῆς παρουσίας Του".

Ἀπό τά προηγούµενα συνάγεται τό συµπέρασµα ὅτι τήν δύναµι τοῦ Ἀντιχρίστου µαζί µέ ὁλόκληρο τό σατανικό οἰκοδόµηµα τῆς ἐξουσίας του, ἀρκεῖ µόνον µιά κίνησις ἀπό τά χείλη τοῦ Κυρίου γιά νά τά συντρίψη, νά τά ἀφανίση καί νά τά ἐξακοντίση στό ἐξώτερον σκότος τῆς κολάσεως, µαζί µέ ὅλους τούς ἐργάτες τῆς ἁµαρτίας καί τῆς ἀνοµίας, πού θά προσκυνήσουν τήν εἰκόνα του.
Διότι, ναί µέν ὁ διάβολος καί ἡ ἁµαρτία µπορεῖ νά ἔχουν ἰσχυρή δύναµι σ’ ἐκείνους τούς ἀνθρώπους πού βυθίζονται -δυστυχῶς- στό σκοτάδι τῆς ἁµαρτίας, εἰδικώτερα τῶν φοβερῶν παθῶν (γι’ αὐτό καί ἐκλήθη ἀπό τήν ἴδια τήν Ἁγία Γραφή "ἄρχοντας τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου"), ὅµως ἀπέναντι στόν Θεό καί στίς πνευµατικές δυνάµεις τῆς βασιλείας Του, ἀκόµα καί στούς ἐν ζωῇ εὑρισκοµένους ἁγίους, ἡ δύναµίς του παρουσιάζεται ὡς τό πλέον τιποτένιο ἄχυρο καί χῶµα πού πατᾶµε.
Γι’ αὐτό καί θά µπορῆ ἕνας καί µόνον ἐν ζωῇ ἅγιος, νά ἐξουδετερώση τήν δύναµι τοῦ Ἀντιχρίστου, τοῦ σατανᾶ καί ὅλων τῶν δαιµόνων. Ἕνας καί µόνον!...

Γύρω στό 1814 βρέθηκε στό Ἀγρίνιο ὁ γυιός ἑνός δερβίση ἀπό τήν Κόνιτσα. Ὁ νεαρός µουσουλµάνος δέν ἀρεσκόταν στά τούρκικα γλέντια καί ξεφαντώµατα. Εὕρισκε περισσότερη παρηγοριά καί ἀνάπαυσι στόν ἀσκητικό καί συγκρατηµένο τρόπο ζωῆς κάποιων χριστιανῶν πού συναναστρεφόταν. Καί χωρίς νά τό πολυκαταλαβαίνη, ἄρχισε νά ἀκολουθῆ τίς χριστιανικές νηστεῖες!
Ἔτσι ὅµως ἄνοιξε στόν Χριστό τήν πόρτα τῆς καρδιᾶς του. Καί ὁ Χριστός πέρασε µέσα ἀπό αὐτήν, φωτίζοντάς τον κάθε µέρα καί περισσότερο, καί ὁδηγῶντας τον στήν ἀληθινή Θεογνωσία.
Ἔτσι ὁ πρώην δερβίσης σέ λίγο ζήτησε καί βαπτίστηκε χριστιανός καί πῆρε τό ὄνοµα Ἰωάννης. Κατάλαβε ὅτι ἄξιζε κάθε θυσία καί κάθε κόπο, γιά νά µπῆ µέσα στό εὐλογηµένο Σπίτι τοῦ Χριστοῦ, στήν Ἐκκλησία Του.
Τόσο πολύ πῆρε στά σοβαρά τήν νέα του πίστι καί τήν σωτηρία του, ὥστε, ὅταν ὁ πατέρας του τόν ἀνακάλυψε καί τόν ἀνακάλεσε στήν προηγούµενη θρησκεία του καί λατρεία τοῦ Μωάµεθ, προσπαθῶντας νά... "τόν φέρη στά συγκαλά του", ὁ ἅγιος (πλέον) Ἰωάννης δέν ὑπολόγισε οὔτε νειάτα οὔτε οἰκογένεια.
Ἀλλά, ἔχοντας ὁλοκληρωτικά θεραπευθεῖ ἀπό τήν πλάνη τοῦ Ἰσλάµ, ὁµολόγησε τήν πίστι του στόν µόνο Ἀληθινό Θεό, τόν Κύριό µας Ἰησοῦ Χριστό, καί δέχτηκε ὕστερα ἀπό φρικτά µαρτύρια τόν θάνατο, κόβοντάς του τό κεφάλι µέ γαϊταγάνι, δίπλα ἀπό τήν Ἐκκλησία τοῦ ἁγίου Δηµητρίου Ἀγρινίου, στίς 23 Σεπτεµβρίου τοῦ 1814.

Ἦταν Τοῦρκος. Κατάλαβε ὅµως ὅτι ἡ ζωή δέν εἶναι γιά χόρτασι καί ὅτι ἡ κραιπάλη δέν δίνει οὔτε ἀληθινή χαρά οὔτε ἀληθινή εὐτυχία οὔτε ἀληθινή ἐλευθερία. Καί ἔτσι ἄρχισε νά ἀγαπάη τήν νηστεία, τήν ἐγκράτεια, τήν ἁγνότητα καί ὅλες τίς ἀρετές τοῦ Εὐαγγελίου.


(Διασκευή ἀπό "Λυχνία Νικοπόλεως", Σεπτέµβριος 2006)

Ἄν ὁ γυιός ἑνός µουσουλµάνου δερβίση, µέ τέτοια αὐταπάρνησι καί µέ τόσα βασανιστήρια κατεφρόνησε τήν δύναµι τοῦ διαβόλου στό πρόσωπο τῶν Τούρκων δηµίων του, πολύ περισσότερο ἐµεῖς ὡς Ὀρθόδοξοι χριστιανοί θά πρέπει νά φτάσουµε στό σηµεῖο µέ τήν δύναµι καί τήν Χάρι τοῦ Σωτῆρος Ἰησοῦ Χριστοῦ, µ’ ἕνα ἁπλῶς νεῦµα µας καί µέ τήν ὁµολογία τοῦ Ὀνόµατός Του νά ἐξουδετερώνουµε τήν φρυγανώδη δύναµι τῶν δαιµόνων.

Xριστιανοί µου, τελειώνουµε.

Ἀπό πολλούς Πατέρες, παλαιούς καί νεωτέρους ἐρευνητές, γεννήθηκε τό ἐρώτηµα:

Ποιό σκοπό θά ἐξυπηρετήση ἡ κατά παραχώρησιν Θεοῦ ἐµφάνισις τοῦ Ἀντιχρίστου µέσα στόν κόσµο; Ποιό νόηµα ἔχει ἡ ἔλευσις τοῦ µιαροῦ αὐτοῦ στούς ἐσχάτους καιρούς;

Πολλοί πιστεύουν ὅτι ὁ σκοπός εἶναι διπλός.
- Πρῶτον, ὅτι θά χρησιµεύση ὡς µία πρώτη Κρίσις τοῦ Θεοῦ γιά ὅλους τούς ἀνθρώπους ἐκείνης τῆς ἐποχῆς, πού µέ τό ψεῦδος καί τήν ἀδικία, ἐλεύθερα, ἀρνήθηκαν τήν ἀλήθεια καί τήν δικαιοσύνη τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι τέλειος Θεός.
Διότι, παρά τό κοσµοσωτήριον ἔργον τοῦ Χριστοῦ καί τήν ἐξάπλωσιν τοῦ Εὐαγγελίου σέ ὁλόκληρη τήν οἰκουµένη, ἐν τούτοις ἡ πώρωσις τοῦ κόσµου τῆς ἁµαρτίας θά αὐξάνη, µέ ἀποκορύφωσι τούς ἐσχάτους χρόνους. Γι’ αὐτό καί ἡ ἐποχή τοῦ Ἀντιχρίστου θά σηµάνη γιά τούς θεοµάχους καί ἀµετανόητους ἁµαρτωλούς ἀλγεινό προοίµιο τῆς καθολικῆς Κρίσεως τοῦ κόσµου καί προανάκρουσµα τῆς αἰωνίου κολάσεως.

- Ὁ δεύτερος σκοπός τῆς ἐµφανίσεως τοῦ Ἀντιχρίστου εἶναι ὁ ἑξῆς:
Γιά νά δοκιµαστοῦν οἱ ὀλίγοι ἀλλά ἐκλεκτοί Ὀρθόδοξοι χριστιανοί "ὡς χρυσός ἐν χωνευτηρίῳ", ὥστε ἡ πίστις τους νά τελειοποιηθῆ ἔτι περισσότερον.
Γι’ αὐτό καί θά ἀποτελέσουν τό λαµπρότερον παράδειγµα σέ ὁλόκληρη τήν ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας, χωρίς αὐτό νά σηµαίνη ὅτι θά λείψουν οἱ ἐκπλήξεις µεταστροφῆς αἱρε¬τικῶν, ἀλλοθρήσκων καί ἀθέων!

Καί ἰδού ἕνα παράδειγµα:

Τό 1630 ζοῦσε στίς Σέρρες ἕνας ψευτοπαληκαράς ἀλλά νερόβραστος χριστιανός (διότι καί τότε εἴχαµε νερόβραστους!). Ἦταν τότε 33 χρονῶν. Λεγόταν Ἀλεξανδρής Ταταρχάνης. Ἄνθρωπος µέ καλή καρδιά.
Ἀλλά, τί τά θέλετε; Σάν ψευτοπαληκαράς καί αὐτός, ἔκανε παρέα µέ τούς ὁµοίους του, γι’ αὐτό καί γύριζαν τίς νύχτες µέ σπαθιά καί µέ µαχαίρια καί ἔκαναν ψευτοκατορθώµατα!
Ἕνα βράδυ ἔκλεψαν τό σπίτι ἑνός Τούρκου, τόν ὁποῖον ἔδειραν καί ξυλοκόπησαν ἀλύπητα καί τόν ἄφησαν µισοπεθαµένο. Ἡ πρᾶξι τους ὅµως δέν ἔµεινε στό σκοτάδι καί ἔτσι τούς ἔπιασαν.
Ὅπως ἦταν ἑπόµενον, ξεσηκώθηκαν ὅλοι οἱ µουσουλµάνοι τῶν Σερρῶν! Μέσα στήν µεγάλη ἀγανάκτησι καί στίς φωνές τοῦ τουρκικοῦ ὄχλου, ὁ δικαστής ἔβγαλε τήν ἀπόφασί του: Νά τόν κρεµάσουν ἀµέσως.
Τότε πολλοί Τοῦρκοι φώναξαν στόν Ἀλεξανδρή:
- Γίνε, µπρέ, Τοῦρκος, νά γλυτώσης!
(Τότε, ὅποιος Ὀρθόδοξος χριστιανός γινόταν µουσουλµάνος, ἀπαλλασσόταν ἀµέσως ἀπό κάθε τιµωρία, γιά ὁποιοδήποτε ἔγκληµα, ἀκόµα καί γιά φόνο.)
Ὅλοι περίµεναν ὅτι ὁ Ἀλεξανδρής θά τό δεχόταν εὐχαρίστως γιά νά γλυτώση τή ζωή του. Ἡ πρότασί τους ἦταν πολύ δελεαστική, ἀφοῦ ἐπρόκειτο γιά τήν ζωή του.
Καί ἰδού τό θαῦµα! Αὐτός πού ἦταν χλιαρός καί νερόβραστος, ἔγινε θερµότατος! Καί ἄκουσαν τόν Ἀλεξανδρή νά φωνάζη σταθερά:
- Τοῦρκος ἐγώ δέν γίνοµαι!
Μάνιασαν οἱ Τοῦρκοι, ἔβγαλαν τά µαχαίρια τους καί ἄρχισαν νά τόν κτυποῦν µέ πολλή ὀργή σέ ὁλόκληρο τό σῶµα! Καί ἐνῶ ἀκόµη ἀνέπνεε, τόν κρέµασαν.
Ἦταν 8 Ἰουνίου τοῦ 1630.
Ἔτσι ἔγινε µάρτυρας, ἕνας ἀπό τούς νεοµάρτυρες τῆς ἐποχῆς ἐκείνης καί ὁλοκλήρου τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας!


(Γ. Καφταντζῆ, ἡ Σερραϊκή Χρονογραφία τοῦ παπα-Συναδινοῦ,
ἔκδ. Ἱ. Μ. Σερρῶν καί Νιγρίτης, Σέρρες 1989, σελ. 52)


Ἀλήθεια! Πόσοι ἀπό τούς σηµερινούς νερόβραστους χριστιανούς θά εἶχαν τό σθένος µιᾶς ὁµολογίας σάν τοῦ νεοµάρτυρος Ἀλεξανδρῆ;
Ὅπως µπόρεσε ἐκεῖνος, µέ τά στήθη του γεµάτα ἀπό φλόγα πίστεως, νά ἐκµηδενίση τήν µανία τῶν Τούρκων, ἔτσι µποροῦµε κι ἐµεῖς κι ἐσεῖς ὅλοι καί ὁ καθένας χωριστά νά ἀντιτάξουµε τήν φλογερή µας πίστι ἀπέναντι στά σχέδια τῶν θεοµάχων πολιτικῶν ἀλλά καί στόν ἴδιο τόν διάβολο, τόν Ἀντίχριστο καί τόν σατανᾶ καί δέν ξέρω ποιόν ἄλλον!...
Ὁ πιστός Ὀρθόδοξος χριστιανός δέν φοβᾶται καί δέν τροµοκρατεῖται µπροστά σέ κανέναν διώκτην καί σέ κανέναν δήµιον!


* * *


Σεβαστοί πατέρες καί ἀδελφοί µου,

ὁ Ἀντίχριστος, ναί µέν θά εἶναι ἱστορικό πρόσωπο τῶν ἐσχάτων καιρῶν, ὅπως τό ἀποδείξαµε ἐν ἐκτάσει (συγχωρέστε µε καί γιά τήν ὥρα), θά ἔχη ὅµως (σύµφωνα µέ τήν διδασκαλία τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Δαµασκηνοῦ), ὡς προδρόµους τούς ἑκάστοτε ἀντιχρίστους καί ψευδοπροφῆτες.
Δηλαδή ὅλους τούς αἱρετικούς πού ἀρνοῦνται τά βασικώτερα δόγµατα τῆς θείας ἀληθείας καί ὅλους ἐκείνους τούς θεοµάχους πού θά διαταράσσουν καί θά καταπολεµοῦν τήν ἑνότητα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας.
Ἐπιπλέον, παρακολουθῶντας τήν ἱστορία ὁλόκληρης τῆς ἀνθρωπότητας, εὔκολα διαπιστώνουµε ὅτι καί οἱ σκοτεινές δυνάµεις τῆς Νέας Ἐποχῆς θά κυριαρχοῦν ὡς πρόδροµοι τοῦ Ἀντιχρίστου, προκαλῶντας πυρηνικούς πολέµους, ἐµφυλίους σπαραγµούς, πεῖνα καί λοιµούς µέ ἑκατοµµύρια θύµατα.
Δυστυχῶς, σ’ αὐτόν τόν πνευµατικό κατήφορο συντελεῖ - συγχωρέστε µε - καί ἡ ἐκκοσµίκευσις τοῦ Ὀρθόδοξου Κλήρου, πού παρατηρεῖται στίς ἡµέρες µας, χωρίς βέβαια νά λείπουν καί οἱ ἐπαινετές ἐξαιρέσεις καί οἱ ἅγιοι.
Ἔτσι ὅµως ἀποστεώνεται ἡ χριστιανική Ὀρθοδόξη Εὐαγγελική διδασκαλία καί -προσέξτε! - ὑποβιβάζεται ἀφρόνως σέ κοινωνική διδασκαλία µέ στενές ἠθικές νοµικίστικες προεκτάσεις, χωρίς νά ἀποσκοπῆ πλέον στόν πραγµατικό σκοπό τῆς ζωῆς τοῦ ἀνθρώπου καί εἰδικώτερα τοῦ χριστιανοῦ, πού εἶναι ἡ κάθαρσις ἐκ τῶν παθῶν καί ἀδυναµιῶν, ὁ φωτισµός, ἀκόµα καί ἡ θέωσίς του.
Δαιµονικός καθίσταται ἐπίσης καί ὁ κλάδος τῆς παιδείας ὄχι µόνο στήν Ἑλλάδα µας ἀλλά καί διεθνῶς καί κατά συνέπειαν πρόδροµος τοῦ Ἀντιχρίστου, ὅταν ἀποβλέπη στήν ἐγκεφαλική καί µόνο µόρφωσι (παραµόρφωσι) τοῦ ἀνθρώπου, ἀποκρύπτοντας σκοπίµως τίς ἀξίες τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ, τίς ὁποῖες Ἐκεῖνος σφράγισε µέ τό Αἷµα Του καί τίς ὁποῖες συνεχῶς..., συνεχῶς..., συνεχῶς διαστρεβλώνουν µέσα στά βιβλία τῶν σχολείων µας.
Τό ἴδιο θά µπορούσαµε νά ποῦµε καί γιά ὅλες ἐκεῖνες τίς ἐπιστῆµες, οἱ ὁποῖες, ἐνῶ µποροῦν νά ὠφελήσουν τήν ἀνθρωπότητα, ἐν τούτοις τήν ὁδηγοῦν στό βάραθρο τῆς ἀπωλείας.

Ἀδελφοί µου,
ὁλοκληρώνοντας αὐτή τή σηµερινή ὁµιλία (γιά τήν ὁποία εὐχαριστῶ πάρα πολύ τόν π. Ἀµβρόσιο καί τούς ἀδελφούς καί πατέρες κι ἐσᾶς, ὅλους ἐσᾶς, πού ἤρθατε νά ἀκούσετε ἐµένα τόν ἀνάξιο καί ἄθλιο) µιά προτροπή βγαίνει αὐθόρµητα ἀπό τό βάθος τῆς καρδιᾶς µου:
Ὅπως ὅλοι µαζί, κλῆρος καί λαός, συνταυτιστοῦµε σέ µιά ἑνότητα Θεοτριαδική,
χωρίς παρεκκλίσεις,
οὔτε ὑποχωρήσεις,
οὔτε νοθεύσεις
οὔτε καί συµβιβασµούς.
Διότι αὐτή ἡ σύµπνοια θά µᾶς δώση τήν δύναµι νά ἀντιµετωπίσουµε καί τό κακό καί τήν ἁµαρτία καί αὐτόν τόν Ἀντίχριστον, µέχρι αἵµατος, θυσίας καί µαρτυρίου!

Καί ξέρετε πῶς τελειώνει ἡ ἱερά Ἀποκά¬λυψις: "ΚΥΡΙΕ, ΕΡΧΟΥ ΤΑΧΥ!"
Εἴµαστε ἕτοιµοι νά ποῦµε τό "Ἀµήν";
Εἴθε νά τό δώση ὁ Θεός σ’ ὅλους µας, σέ σᾶς καί σέ µᾶς µαζί, σέ ὅλο τόν Ὀρθόδοξο λαό καί στόν Κλῆρο παντός βαθµοῦ, µαζί µέ τούς µοναχούς καί τίς µοναχές, ὥστε νά βροντοφωνάξουµε µέ µιά φωνή:

Ἀµήν. Γένοιτο.

Σηκωθῆτε ὄρθιοι, παρακαλῶ... Μή χειροκροτᾶτε.
Εὐχαριστῶ πολύ πού µέ ἀνεχθήκατε.
Ὁ Θεός καί ἡ Παναγία πάντοτε µαζί σας.


- (π. Ἀµβρόσιος) Ἐµεῖς εὐχαριστοῦµε τόν π. Στέφανο γιά τήν εὐλογία πού εἴχαµε. Εὐχαριστοῦµε θερµῶς...


Πηγές καί βοηθήµατα:
1. + Ἀνδρέου Θεοδώρου, "Ἡ περί Ἀντιχρίστου ἰδέα", 1969, σελ. 151 - 161.
2. Γεωργίου Μαυροµάτη, "Ἑρµηνεία στήν Ἀποκάλυψι τοῦ Ἰωάννου", σελ. 218 - 222.

Σημείωσις: Λόγῳ τῶν πολλῶν θεολογικῶν ἐλλείψεων πού ἀναγνωρίζω στόν ἑαυτό µου, παρακαλῶ θερµά τούς πλέον εἰδικούς ἐκ τῶν θεολόγων, κληρικῶν ἤ καί λαϊκῶν, ἀλλά θεουµένων καί θεοπτῶν, νά προβοῦν σέ ἁγιοπατερικές διορθώσεις τοῦ ὅλου κειµένου, πού µέ τόση πνευµατική φτώχεια προσπάθησα νά ἀποδώσω.

Παρασκευή 25 Μαρτίου 2011

Κυριακή 20 Μαρτίου 2011

Παρασκευή 18 Μαρτίου 2011

Ο έμφυτος ηθικός νόμος αλάνθαστος κριτής τών αβάπτιστων. Η συνειδησης όμως ως φωνη Θεου είναι ασυγκρίτως πιό αυστηρη καί απαιτητική

169 δ



photo
Όσοι γαρ ανόμως ήμαρτον, ανόμως και απολούνται.
Και όσοι εν νόμω ήμαρτον, δια νόμου κριθήσονται.
Χριστιανοί μου, πολλές φορές αναρωτιόνται οι άνθρωποι, αλλά και μένα προσωπικά με ερωτούν, και σας ασφαλώς θα έχουν ρωτήσει πολλοί: «Πώς θα κρίνει ο Θεός τα δισεκατομμύρια των ανθρώπων που δεν είναι χριστιανοί; Όλοι αυτοί θα πάνε στην κόλαση;»
Την απάντηση μας την δίνει ο Απόστολος Παύλος μέσα από την Προς Ρωμαίους Επιστολή του, ένα απόσπασμα της οποίας ακούσαμε σήμερα από το δεύτερο κεφάλαιο και τους στίχους 10-16.
Σε κάθε άνθρωπο λοιπόν που εργάζεται το καλό, μας είπε ο Απόστολος, είτε αυτός είναι Ιουδαίος, είτε αυτός είναι ειδωλολάτρης, θα αποδοθεί από τον Θεόν δόξα και τιμή και ειρήνη, διότι ο Θεός δεν χαρίζεται σε πρόσωπα, και δεν κάνει διακρίσεις. Γι’ αυτό όσοι αμάρτησαν χωρίς να έχουν γνωρίσει τον γραπτό νόμο του Θεού, δηλαδή την Αγία Γραφή, θα τιμωρηθούν χωρίς να ληφθεί υπόψιν ο νόμος αυτός.
Αντίθετα πάλι, όσοι αμάρτησαν ενώ είχαν ακούσει και είχαν διδαχθεί το γραπτό νόμο του Θεού, θα κριθούν αυστηρά με βάση τον θεϊκό νόμο.
Έτσι το πρόβλημα λύνεται και οι απορίες έχουν τις σωστές τους απαντήσεις. Ο Παύλος δηλαδή μας βεβαιώνει ότι δεν πρόκειται να αδικηθεί κανένας από την κρίση του Θεού. Ο Θεός δεν θα κάνει χατίρια διότι δεν είναι προσωπολήπτης. Εβραίοι και ειδωλολάτρες, χριστιανοί και άπιστοι, βαπτισμένοι και αβάπτιστοι, Ορθόδοξοι και ετερόδοξοι, πιστοί χριστιανοί και αλλόθρησκοι, ευσεβείς και ασεβείς, όλοι οι άνθρωποι όλων των αιώνων θα κριθούν με απόλυτη δικαιοσύνη.
Αυτό σημαίνει ότι όσοι δεν άκουσαν τις Ευαγγελικές αλήθειες του Θεού, δεν θα κριθούν με βάση το Ευαγγέλιο, αλλά με βάση τον ένθετο ηθικό νόμο της συνειδήσεως. Γι’ αυτόν ακριβώς τον νόμον μας μίλησε το σημερινό Αποστολικό Ανάγνωσμα. Και αυτός ο νόμος, ο έμφυτος ηθικός νόμος, είναι ο νόμος της συνειδήσεως που είναι εγγεγραμμένος στις καρδιές όλων των ανθρώπων είτε το θέλουν είτε δεν το θέλουν. Συνυπάρχει δηλαδή μαζί με την ψυχή και είναι η φωνή του Θεού, η φωνή του Δημιουργού και Πλάστου.
Όπως όλοι γνωρίζουμε, ο Θεός μας έπλασε κατ’ εικόνα αυτού και καθ’ ομοίωσιν. Μέσα λοιπόν σ’ αυτό το κατ’ εικόνα, στο νοερό μέρος δηλαδή του ανθρώπου, υπάρχει η δυνατότητα και η ελευθερία της εκλογής ανάμεσα στο καλό και στο κακό. Και αυτή η δυνατότητα της ελεύθερης επιλογής, είναι ο έμφυτος ηθικός νόμος, η φωνή της συνειδήσεως. Έτσι εάν οι αβάπτιστοι και οι ειδωλολάτρες έπραξαν το αγαθό, το καλό, το ηθικό, θα τιμηθούν και θα δοξασθούν από τον Θεόν, μας είπε προηγουμένως η Αγία Γραφή.
Προσέξτε όμως. Είπαμε για όσους δεν άκουσαν ποτέ ή δεν κατηχήθησαν ποτέ για το Σωτήρα Χριστό και την Ευαγγελική Του διδασκαλία. Μόνον αυτοί θα κριθούν με βάση τον ένθετο ηθικό νόμο της συνειδήσεως, που τους φωνάζει ποιο είναι το καλό και ποιο είναι το κακό. Ποιο το δίκαιο και ποιο το άδικο και συγχρόνως τους προτρέπει να εφαρμόσουν το σωστό.
Και όταν εφαρμόζουν το αγαθό και εργάζονται το καλό, τότε η φωνή της συνειδήσεως, μας λέγει ο Απόστολος Παύλος, συμμαρτυρεί – τι θα πεί συμμαρτυρεί – είναι δηλαδή ο εσωτερικός μάρτυρας που τους υπερασπίζεται αυτούς τους ανθρώπους. Η δε εσωτερικοί τους λογισμοί, λέγει πιο κάτω ο Απόστολος Παύλος, μεταξύ τους αντιμάχονται, βρίσκονται σε αντιπαράθεση, άλλοτε κατηγορούν και ελέγχουν και άλλοτε πάλι απολογούνται και υπερασπίζονται.
Και αυτό είναι φοβερό για μας αδελφοί μου, για μας τους χριστιανούς. Αφού ο έμφυτος ηθικός νόμος της συνειδήσεως, λειτουργεί με τόση αλάνθαστη ακρίβεια, στους αβαπτίστους, στους απίστους, και γενικά στους μη χριστιανούς, για σκεφθείτε τι θα ζητηθεί από μας τους Ορθοδόξους χριστιανούς, που μας έχει φανερωθεί όλη η αλήθεια από τον Σωτήρα μας Ιησού Χριστό, τον Θεάνθρωπο Κύριο, τον αληθινό Θεό. Γι’ αυτό και δεν έχουμε καμιά δικαιολογία και κανένα ελαφρυντικό όλοι εμείς οι Ορθόδοξοι χριστιανοί. Τις αλήθειες της πίστεώς μας, τις ξέρουμε από μικρά παιδιά. Από μωρά μας έμαθαν να κάνουμε το Σταυρό μας και να λέμε «Άγιος, Άγιος …»… Έχουμε στο σπίτι εικόνες και εικονοστάσια, ανάβουμε το κερί και το καντήλι και το θυμιατό, έχουμε ναούς, ακούμε τις καμπάνες, έχουμε μοναστήρια, έχουμε Άγια λείψανα. Συμμετέχουμε στα Άγια μυστήρια, πηγαίνουμε στους γάμους, στις βαπτίσεις, σε κηδείες, σε μνημόσυνα, κοινωνούμε των Αχράντων Μυστηρίων, έχουμε πανηγύρια και λιτανείες, έχουμε το ράσο να κυκλοφορεί στο δρόμο, προσευχόμαστε στο Χριστό μας, στην Παναγία μας, στους Αγίους μας και άλλα πολλά, να μην τα λέμε όλα. Τίποτα δεν μας λείπει.
Αμάρτησες; Μπορείς να σωθείς. Το μυστήριον της μετανοίας σε περιμένει.
Έπεσες; Μπορείς να σηκωθείς. Ο Χριστός σε ανασταίνει.
Χάθηκες; Μην ανησυχείς. Θα έλθει και θα σε βρει για να σε σώσει ο Καλός Ποιμένας, ο Χριστός.
Τραυματίστηκες θανάσιμα από την κακία του διαβόλου και από τα πάθη σου; Μη φοβάσαι! Θα σε γιατρέψει αυτός που είναι ο ιατρός των ψυχών και των σωμάτων, ο Χριστός.
Ειδικά εμάς τους χριστιανούς, μας βοηθά ασύγκριτα πιο καλά και πιο αποτελεσματικά, αυτό το μεγάλο μυστήριο της ψυχής που λέγεται επαναλαμβάνω συνείδησις. Μια παράξενη φωνή μέσα στα σπλάχνα μας. Άλλοτε γλυκειά, παρηγορητική, ήρεμη, ήσυχη. Και άλλοτε δυστυχώς βασανιστική, ελεγκτική, τυραννική, ανεπιθύμητη, ακόμα και φρικιαστική. Έτσι την αισθανόμαστε όταν αμαρτάνομε θανάσιμα. Δεν ησυχάζουμε με τίποτα. Χάνουμε τον ύπνο μας. Αγριεύει το πρόσωπό μας, όλα και όλοι μας φταίνε!... Ασήκωτο το βάρος πάνω στο στήθος, εφιάλτης τη νύχτα. Πονοκέφαλοι και πόνοι ανεξήγητοι σε ολόκληρο το σώμα. Ταραχές, εκνευρισμοί, αδιαθεσίες, ψυχοφάρμακα. Αλλά τέλος δεν υπάρχει σ’ αυτά. Το στόμα αυτής της φωνής δεν κλείνει παρά μόνον με ένα τρόπο. Με τη μετάνοια. Τη συντριβή. Τα δάκρυα, και την Ιερά Εξομολόγηση στο πετραχήλι του πνευματικού. Αυτή είναι η μόνη θεραπεία, η μόνη λύτρωσις, η μόνη σωτηρία για όλους μας.
Αν χριστιανοί μου ο έμφυτος ηθικός νόμος, με την παράξενη αυτή φωνή της συνειδήσεως, από τα δισεκατομμύρια των ανθρώπων που δεν γνώρισαν και δεν άκουσαν ποτέ ούτε για το Ευαγγέλιο, ούτε για τον Χριστό, τον Υιόν και Λόγον του Θεού και Θεό, τον Θεάνθρωπο Κύριο και Σωτήρα, αυτή η φωνή, άλλους μεν θα καταδικάσει στην Κόλαση και άλλους θα βραβεύσει, πόσο μάλλον όλους εμάς τους βεβαπτισμένους χριστιανούς και μάλιστα τους Ορθοδόξους; Αυτή τη φωνή δυστυχώς, δεν την ακούνε όσοι έχουν εγκαταλείψει την Ορθοδοξία μας. Όσοι προδίδουν ακόμα και την πίστη μας και στρέφονται προς τις αιρέσεις του προτεσταντισμού, προς τους Ιεχωβάδες, τους Ουνίτες και τον Παπισμό, τους Σατανιστάς, τους μασόνους και τους γκουρού, και προς τόσες άλλες κακοδοξίες και καταστροφικές θρησκείες. Όλοι αυτοί οι προδότες της πίστεως και μαζί τους όλοι οι αιρετικοί, και μαζί μ’ αυτούς και όλοι οι αμετανόητοι αμαρτωλοί χριστιανοί, δεν θα σωθούν. Αν όμως ακούσουν την φωνή της συνειδήσεώς των, δηλαδή τη φωνή του Θεού, μετανοήσουν αληθινά, και επιστρέψουν στο Χριστό και στην Ορθόδοξη Εκκλησία Του, τότε ασφαλώς θα σωθούν. Θα σωθούν οπωσδήποτε.
Αλλά και όλοι εμείς οι Ορθόδοξοι πιστοί Χριστιανοί, πρέπει και οφείλουμε να στήνουμε το αυτί μας κάθε μέρα, και πρώτος απ’ όλους εγώ, στη φωνή της συνειδήσεώς μας, στη φωνή του Θεού. Και κάνοντας πράξη τις θεϊκές προσταγές της, ασφαλώς όχι μόνο θα σωθούμε, αλλά και τον Παράδεισο θα προαπολαμβάνουμε από τώρα, όσο ζούμε πάνω στη γη, ναι, θα τον προαπολαμβάνουμε αυτόν τον Παράδεισο. Οφείλουμε όμως να στήνουμε αυτί, κάθε μέρα, κάθε ώρα, κάθε στιγμή, στη φωνή της συνειδήσεως. Στη φωνή του Θεού.
Ε, αυτό το στήσιμο του αυτιού, το εύχομαι με όλη μου την καρδιά εις όλους σας, και σείς να το εύχεσθε σε μένα,

Αμήν.

Παρασκευή 11 Μαρτίου 2011

Τά τρία μέτωπα πολέμου εναντίον τής Ορθοδοξίας

115 β
Κυριακή Ορθοδοξίας, 1994.



photo
Εγεννήθησαν ισχυροί εν πολέμω.
Χριστιανοί μου σήμερα πρώτη Κυριακή της Σαρακοστής, είναι η μεγάλη ημέρα της Ορθοδοξίας. Η Κυριακή της Ορθοδοξίας είναι αφιερωμένη στις νίκες της Εκκλησίας μας εναντίον όλων των εχθρών της και ιδιαιτέρως των εικονομάχων, που κατασπάραξαν το σώμα της περισσότερο από εκατό χρόνια.
Το σημερινό Αποστολικό Ανάγνωσμα, αναφέρεται στα ηρωικά κατορθώματα των δικαίων και των προφητών της Παλαιάς Διαθήκης. Με όσα θαυμαστά μας περιγράφει ο Απόστολος Παύλος, μας βάζει σιγά σιγά μέσα στην τραγική ατμόσφαιρα και των συγχρόνων πολέμων εναντίον της Ορθοδοξίας.
Έχουν ήδη ανοίξει αδελφοί μου οι φρικτές πύλες της Κολάσεως και ξεχύθηκαν οι δαιμονικές ακρίδες της, που δηλητηριάζουν και σκοτώνουν τις ψυχές των Ορθοδόξων χριστιανών.
Η λύσσα κατά της Εκκλησίας, των ιερέων και των θεσμών της είναι πρωτοφανής. Τα μέτωπα αυτού του πολέμου είναι κυρίως τρία:

Ο πρώτος πόλεμος προέρχεται από τις σκοτεινές δυνάμεις. Δεν είναι μόνον η αθεΐα, η απιστία, ο υλισμός, ο πιθηκισμός, η νεωτέρα ειδωλολατρία και λοιπά, αλλά κυρίως η μασονία, ο χιλιασμός και τα αποκρυφιστικά συστήματα.
Και η μεν μασονία πίσω απ’ την καρναβαλίστικη μάσκα της φιλανθρωπίας κρύβει και σκεπάζει μια δαιμονική θρησκεία με σκοτεινές τελετές τριάντα τριών βαθμών.
Ο δε χιλιασμός είναι σατανική οργάνωσις και όχι θρησκεία, που διευθύνεται από έναν φοβερά μεγάλο οικονομικό οργανισμό από το Μπρούκλιν της Αμερικής.
Οι ομάδες πάλι παραψυχολογίας, αστρολογίας, πνευματισμού, υπνωτισμού, μαγείας και αποκρυφιστικών συστημάτων είναι ατέλειωτες. Οι επίσημες οργανωμένες αποκρυφιστικές αυτές ομάδες, είναι περίπου εκατόν τριάντα, μόνον στην Αττική, αστρολόγοι δε μάγοι, μέντιουμ και λοιπά είναι περισσότεροι από δέκα χιλιάδες.
Όλες αυτές οι σκοτεινές δυνάμεις είτε ενεργούν συλλογικά, είτε με την δύναμιν της εξουσίας και του χρήματος, έχουν κάμει μια θανάσιμη αγκαλιά που περισφίγγουν μεθοδικά και ύπουλα το σώμα της Ορθοδόξου Εκκλησίας διασύροντας την τιμήν των ιερέων και των επισκόπων της, χλευάζοντες τα μυστήρια και κοροϊδεύοντες την αγία μας πίστη. Δηλαδή επιδιώκουν τον εξευτελισμό και τον παραγκωνισμό της Ορθοδοξίας.

Ο δεύτερος πόλεμος προέρχεται από τους αιρετικούς. Εκατοντάδες αιρέσεις προτεσταντών ανενόχλητοι οργώνουν και δρούνε μέσα στην Ορθόδοξη πατρίδα μας. Μεγάλη η δύναμις και με την ανοχή των πολιτικών μας για να μην χάσουν ψήφους, έχουν αποκτήσει οι Πεντηκοστιανοί και οι Ευαγγελικοί. Με τους Προτεστάντες μαζί έχουμε και τους παπικούς. Επίσης τους μονοφυσιτίζοντες της Ανατολής, και τους οπαδούς του λεγομένου Οικουμενισμού.
Άλλο Οικουμενική Εκκλησία και άλλο Οικουμενισμός. Με το Οικουμενικό της, -το Πατριαρχείο μας είναι Οικουμενικό,- η Εκκλησία του Χριστού μαθητεύει πάντα τα έθνη και είναι μία, Αγία, Καθολική, Αποστολική. Ο Χριστός είναι ο ενανθρωπίσας Θεός Λόγος, ο Θεάνθρωπος Κύριος. Είναι ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός όστις εσταυρώθη επί Ποντίου Πιλάτου, και ανέστη εκ νεκρών την Τρίτη ημέρα κατά τας Γραφάς. Όχι μόνον για μας τους Ορθοδόξους, αλλά και για ολόκληρον τον κόσμον, για την Οικουμένην όλην, ο Χριστός είναι η ουσία και ο νους, η διάνοια και η καρδιά, η συνείδησις και το αγαθόν, η αρετή και η αγάπη, ο σκοπός και η ζωή. Ο Χριστός είναι η αλήθεια και η δικαιοσύνη, η χαρά και η θέωσις, η χριστοποίησις και ο αγιασμός, η Τριαδοποίησις και η σωτηρία, ο Σταυρός και η Ανάστασις, η Ανάληψις και η Πεντηκοστή, η Αθανασία και η Αιωνιότης. Και όχι μόνον. Ο Χριστός είναι το δάκρυ και ο στεναγμός της μετανοίας, ο Μυστικός Δείπνος και η Θεία Ευχαριστία, είναι τα επτά μυστήρια, είναι το δόγμα και η πίστις, είναι το πηδάλιον της Εκκλησίας, και η Ιερά Παράδοσίς της. Είναι τα μυροβλύζοντα λείψανα των αγίων της, είναι οι μυριάδες των μαρτύρων και των ομολογητών της, είναι τα μιλιούνια των οσίων, είναι οι σεπτές εικόνες, είναι το κερί και το λιβάνι, είναι το καντηλάκι και το τριμμένο κομποσκοινάκι. Είναι ο Παράδεισος, είναι η Θεία Μακαριότης.
Όλα αυτά είναι ο Χριστός και μόνον ο Χριστός διά μέσου της Θεανθρωπότητός Του. Διά μέσου του Θεανθρωπίνου σώματός Του. Δηλαδή της μιας και Αγίας Εκκλησίας, Εκκλησίας Αποστολικής, Εκκλησίας Αγιοπατερικής, Εκκλησίας Αγιοπαραδοσιακής, Εκκλησίας Οικουμενικής, δηλαδή της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Με δυο λόγια, ο Θεάνθρωπος Χριστός, ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, είναι η Ορθόδοξος Εκκλησία. Τα περισσότερα από αυτά που είπαμε είναι του Μεγάλου Ορθοδόξου Θεολόγου, του πατρός Ιουστίνου Πόποβιτς του Σέρβου. Όλα όσα ειπώθησαν για τον Χριστό και την Εκκλησίαν Του, ανήκουν στον όρο Οικουμενικότης.
Οικουμενισμός όμως τι είναι; Οικουμενισμός είναι ένα τραγικό συνονθύλευμα θρησκειών και αιρέσεων που παρασύρει και τους Ορθοδόξους σαν ισότιμα μέλη σε μια παγκόσμια θρησκευτική ένωση. Ο Οικουμενισμός θέλει την Ορθοδοξία σαν ισότιμο μέλος, διότι πιστεύει ότι η αλήθεια της πίστεως έχει διαιρεθεί, σε πολλά πολλά κομμάτια. Κάθε δε χριστιανική ομολογία και αίρεσις, όπως και κάθε θρησκεία, ο Ισλαμισμός, ο Βουδισμός, ο Βραχμανισμός και λοιπά, έχουν δήθεν από ένα κομμάτι αυτής της αλήθειας. Και πρέπει, μας λέγει ο Οικουμενισμός, αυτά τα κομμάτια να ενωθούν σε ένα.
Όλα αυτά όμως είναι πλάνη και ψεύδος και απάτη. Διότι το αξιοθρήνητο αυτό κατασκεύασμα έχει σαν αποτέλεσμα τον συγχρωτισμό, τον συγκρητισμό, την σύγχυση και την κατάργηση των ιερών κανόνων και των δογμάτων της Ορθοδόξου ημών πίστεως. Η Ορθοδοξία χριστιανοί μου έχει και την συνείδηση και την πίστη ότι κατέχει όλη την αλήθεια και όχι μόνον ένα μέρος. Ότι αυτή και μόνον είναι η μία Αγία και Καθολική και Αποστολική Εκκλησία, έχει δε στα σπλάχνα της το Άγιον Πνεύμα που την οδηγεί πάντοτε εις πάσαν την αλήθειαν. Διότι όντως είναι Εκκλησία Θεού Ζώντος, στύλος και εδραίωμα της αληθείας, όπως βεβαιώνει ο Απόστολος Παύλος στην πρώτη προς Τιμόθεον Επιστολήν του. Και πάντα ταύτα στηρίζονται στην θεόπνευστη αποκάλυψη της Αγίας Γραφής, και στις αποφάσεις των επτά Οικουμενικών Συνόδων. Άρα εμείς δεν ψάχνουμε για καμιά αλήθεια, διότι ολόκληρη υπάρχει μέσα στην Ορθόδοξη Εκκλησία, φυλάσσεται ακεραία και προσφέρεται ανόθευτη.
Άν λοιπόν οι ξένες χριστιανικές ομολογίες και θρησκείες θέλουν ένωση, ας εγκαταλείψουν τις δοξασίες και τις πλάνες τους, και ας ενταχτούν αυτές στο Σώμα της Ορθοδοξίας και όχι εμείς σ’ εκείνες. Εμείς δεν συμβιβαζόμαστε με κανέναν και για τίποτα. Δεν υποχωρούμε ιώτα έν.
Μια άλλη θανάσιμη απειλή εκτός του Οικουμενισμού και των αιρέσεων που αναφέραμε, είναι το κράτος του Βατικανού. Οι Φραγκολεβαντίνοι παπικοί. Τα αμέτρητα πλοκάμια τους σφίγγουν ολοένα και περισσότερο το Σώμα της Ορθοδόξου πίστεώς μας. Οι Ουνίτες, που είναι ο Δούρειος Ίππος του παπισμού, με απερίγραπτη μανία σπαράζει τους Ορθοδόξους χριστιανούς στη Ρουμανία, στην Πολωνία, στην Τσεχία, στην Σλοβακία, στην Ουκρανία, ακόμα και μέσα στη Ρωσία. Οι πιέσεις αφόρητες, το χρήμα άφθονον και η προπαγάνδα οργιάζει. Το πιο τραγικό θύμα του παπισμού είναι ο Ορθόδοξος Σερβικός λαός. Ο διαμελισμός και το δράμα της Γιουγκοσλαβίας, υποκινήθηκε και σχεδιάστηκε από τους κύκλους του Βατικανού, με τις πλάτες βέβαια της Ευρώπης. Έτσι χρησιμοποίησε τις μεγάλες Δυτικές δυνάμεις, για να εξοντώσει τους Σέρβους Ορθοδόξους χριστιανούς, όπως το έκαμε και το 1940-43 με τους 800.000 νεκρούς Σέρβους Ορθοδόξους χριστιανούς, από τους παπικούς Κροάτες Ουστάσι. Έχουν εξαγοράσει όλα τα Ευρωπαϊκά μέσα ενημερώσεως, και εξαπολύουν ένα φοβερό όργιο συκοφαντιών, και ψευδών ειδήσεων για να επηρεάζουν την παγκόσμια κοινή γνώμη εναντίον των Ορθοδόξων. Ο μεγαλύτερος λοιπόν κίνδυνος για την Ορθοδοξία μας προέρχεται από την φρικτή προπαγάνδα των παπικών. Γι’ αυτό και ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, ο μεγάλος αυτός Εθναπόστολος του Έθνους και της Εκκλησίας έλεγε: «Τον Πάπα να καταράσθε αδελφοί μου, αυτός είναι η συμφορά του Έθνους».

Ας αφήσουμε όμως τον Πάπα και το Βατικανό, και ας έλθουμε στον τρίτο πόλεμο. Δυστυχώς, ο τρίτος αυτός πόλεμος προέρχεται από μας τους ίδιους. Είναι δική μας αιμορροούσα πληγή. Έχει δε δύο όψεις. Η μία είναι η διχόνοια και η άλλη η αδιαφορία. Έτσι εύκολα διαιρούμεθα και σε τίποτα δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε. Μας λείπει η αγάπη, η κατανόησις, η καλοσύνη, η σύμπνοια, και όταν ακόμα ενεργούμε συλλογικά και σε ομάδες, πάλι δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε καθόλου. Έχουμε τον ίδιο πνευματικό πατέρα, κι όμως μεταξύ μας διαφωνούμε και δεν μπορούμε να πάρουμε μια σωστή ορθή απόφαση. Έχουμε την ίδια πίστη, κοινωνούμε από το ίδιο Άγιον Ποτήριον, λειτουργούμεθα μέσα στους ίδιους ναούς και όμως μεταξύ μας είμεθα διαιρημένοι. Όχι μονιασμένοι, όχι αγαπημένοι, δεν βαστάζουμε αλλήλων τα βάρη, δεν μακροθυμούμε, δεν ρίχνουμε κάτω τον εγωισμό μας, δεν υποχωρούμε, δε δίνουμε τόπο στην οργή και στον εγωισμό μας. Πώς κατόπιν όλων αυτών να στερεωθούμε στην πίστη και να ανέβουμε πνευματικά;
Επίσης υπάρχει και η δευτέρα όψις, της αδιαφορίας. Αδιαφορούμε για όλους και για όλα και προπαντός για τα θέματα της πίστεως. Η αδιαφορία συντηρεί την ημιμάθεια. Η ημιμάθεια τρέφει τις δεισιδαιμονίες τον φανατισμό και το πείσμα. Αν αδιαφορήσουμε παραδείγματος χάριν στα σήματα κυκλοφορίας κινδυνεύουμε να σκοτωθούμε. Και αν αδιαφορήσουμε στις εντολές των γιατρών, η πίεσις θα ανέβη στα είκοσι. Η ημιπληγία καιροφυλακτεί και το έμφραγμα παραμονεύει. Το ίδιο λοιπόν συμβαίνει και με την αδιαφορία μας στα θέματα της πίστεως και σωτηρίας. Ο θάνατος της ψυχής, δηλαδή η κόλασις, καραδοκεί για μας, για τις ψυχές μας.
Δυστυχώς τα φαινόμενα της διχόνοιας και της αδιαφορίας, μερικές φορές τα δίνουμε και μείς οι ρασοφόροι παντός βαθμού. Άλλωστε αυτό το βλέπουμε και στις αναλύσεις της Αποκαλύψεως που κάνουμε τώρα κάθε Κυριακή.

Οι σκοτεινές λοιπόν δυνάμεις, ο διεθνής Σιωνισμός και η Μασονία, τα αποκρυφιστικά συστήματα και ο χιλιασμός, η πληθώρα των αιρετικών και οι φραγκολεβαντίνοι παπικοί, οργιάζουν ανενόχλητοι εις βάρος όλων των Ορθοδόξων αλλά και της πατρίδος μας. Η πίστις μας, μαζί με την Ορθόδοξη Εκκλησία μας και πάλι είναι σε κίνδυνο. Οι εχθροί της καθημερινώς πολλαπλασιάζονται. Ας μη μένουμε αργοί και νωθροί. Ας μην αδιαφορούμε. Ας μιμηθούμε λοιπόν τους Αγίους της πίστεώς μας, τους μάρτυρας και τους ομολογητάς μας, να γίνουμε και μείς σαν κι αυτούς, ισχυροί εν πολέμω, να γίνουμε ισχυροί και δυνατοί.
Να πετάξουμε από πάνω μας την δειλία διότι ου γαρ έδωκεν ημάς ο Θεός πνεύμα δειλίας αλλά δυνάμεως. Οι σκοτεινές δυνάμεις και οι αιρετικοί, μπορεί να διαθέτουν και χρήμα, και κοσμική δύναμη και πολλούς κουλτουριάρηδες υποστηρικτές.
Εμείς όμως οι Ορθόδοξοι χριστιανοί έχουμε την μεγάλη δύναμη της ευσεβείας μέσα από τη νηστεία, την αγρυπνία και ιδιαιτέρως την προσευχή.
Έχουμε ακόμα για βοήθεια τους αγγέλους, τους Αγίους και προπαντός την Παναγία μας, την Υπεραγία Θεοτόκο, και η κραταιά δύναμις του Αγίου Θεού μεγαλώνει όσο εμείς κρατούμε ανόθευτη την διδασκαλία των Αποστόλων και των Πατέρων της Εκκλησίας μας. Και όση δύναμη και οργάνωση και αν διαθέτει το κράτος του Βατικανού, όσο ύπουλα και αν χρησιμοποιεί τα πάντα, μπροστά στην πνευματική δύναμη της Ορθοδοξίας θα πέσουν σαν χάρτινοι πύργοι, θα εξαφανιστούν σαν πλαστικά λιονταράκια.
Τη δύναμη την διαθέτουμε, αλλά σωστά την χρησιμοποιούμε;
Γι’ αυτό λοιπόν όσοι πιστοί «Στώμεν Καλώς»!
Όσοι πιστοί, «Πρόσχωμεν»,
Όσοι πιστοί, «Γρηγορείτε και Προσεύχεσθε»!
Και όλοι μαζί ας φωνάξουμε : «Ουκ αρνησόμεθά σε φίλη Ορθοδοξία». Δεν θα σε αρνηθούμε ποτέ φίλη και πιστή μας Ορθοδοξία.
Και αν το καλέσουν οι περιστάσεις και οι καιροί, χίλιες φορές για την πίστη του Χριστού την Αγία ας πεθάνουμε,
Αμήν.

Σάββατο 5 Μαρτίου 2011

Συμπλήρωμα Περί Νηστείας. Ιωάννου Χρυσοστόμου

3 δ
1986




photo
Να συμπληρώσουμε ολίγα στοιχεία περί της νηστείας από τον Άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομον, παίρνοντας αφορμήν από αυτό που γράφει ο προφήτης, «αγιάσατε νηστείαν και κηρύξατε θεραπείαν», δηλαδή κηρύξατε δια του τρόπου της νηστείας, την θεραπείαν των ψυχών.
Και τι δεν κάμει η νηστεία!
Ξεφουσκώνει το πρήξιμο του θυμού,
μεταπλάσσει την σκληρότητα του φθόνου σε καλοσύνη,
κάνει εγχείριση στους όγκους των ταπεινών επιθυμιών,
αφανίζει τους πυρετούς των αισχρών ηδονών,
διαλύει τις ψευδαισθησίες της κενοδοξίας,
χαρίζει ήσυχον ύπνον σ’ αυτούς που ταράζονται την νύχτα από τις βιωτικές μέριμνες,
καθαρίζει τις ανήθικες φαγάνες από τα μάτια.
Η νηστεία μαθήτευσε κοντά στο Θεό και έχει για επιστήμη της την γιατρειά του ανθρώπου που είναι άρρωστος. Είναι αξία κάθε εμπιστοσύνης. Αυτός ο γιατρός της νηστείας, μετά τη θεραπεία που κάνει, δεν ζητεί ιατρικήν αμοιβήν. Μπορώ να βεβαιώσω, συνεχίζει ο Άγιος, μάλιστα πως πληρώνει τον άρρωστό της. Ζητάς να μάθεις τι μισθό δίνει; Καλόν είναι να μάθεις.
Δίνει λοιπόν για μισθό όχι χρήματα αλλά σώφρονας λογισμούς, δε δίνει χρυσάφι αλλά άγιον βίον.
Δε σωριάζει μπροστά σου ασήμι, αλλά σου παρέχει καθαρότητα ανώτερη από την καθαρότητα του ασημιού στα σωματικά σου μέλη,
δε σου δωρίζει πολύτιμα πετράδια, αλλά κάνει το μυαλό σου να γεννά ευλαβείς λογισμούς.
Δε σου ράβει λαμπρά φορέματα, σε ντύνει όμως με αδιάβλητες σωματικές αισθήσεις.
Στις ανήθικες δίνει για μισθό τη σεμνότητα.
Στους μέθυσους δίνει ξαστεριά στον εγκέφαλο,
τους νωθρούς κάνει δημιουργικούς,
τους φιλαργύρους σπρώχνει στην φιλανθρωπία,
σ’ αυτούς που μισούν τον αδελφό τους, διδάσκει την αγάπη και την φιλοξενία,
και όποιος είναι στενόκαρδος άνθρωπος μαθαίνει με την νηστεία να μακροθυμεί.
Και το μεγαλύτερο που δίνει η νηστεία είναι η νέα ζωή και η ένωσις με τον Θεόν, γιατί πρέπει να ξέρουμε, δεν μπορεί να επικοινωνήσει κανείς με τον Θεόν, αν προηγουμένως δεν πάρει το καθαρτικό φάρμακο της νηστείας.
Οι άνθρωποι της εποχής του Νώε, επειδή ζούσαν έκκλητο βίο, τράβηξαν πάνω τους την φοβερή καταδίκη του κατακλυσμού που τους αφάνισε κυριολεκτικώς,
οι Σοδομίτες, επειδή είχαν βυθιστεί στις αισθησιακές ηδονές, όπως γνωρίζουμε, δέχτηκαν στα κεφάλια τους τους κεραυνούς της οργής του Θεού, γιατί επολιτεύθηκαν σαν να ήταν εχθροί του. Σόδομα και Γόμορα λοιπόν θα καταντήσει και η εποχή μας όταν απομακρύνεται από το θείον αυτό δώρον της διπλής νηστείας της ψυχής και του σώματος.
Το φαγητό είναι εκείνο που στέρησε τον Ησαύ απ’ τα κληρονομικά προνόμια των πρωτοτοκίων και από την αγάπη του πατέρα του.
Το αλόγιστο φαγοπότι του Ισραηλιτικού λαού μετέβαλε την αγάπη του Θεού σε εχθρότητα του Θεού, που με τόσα θαύματα και σημάδια υπερφυσικά τον καθοδήγησε μετά την έξοδο απ’ τη σκλαβιά της Αιγύπτου, στη γη Χαναάν.
Ο προφήτης Ησαΐας κατηγόρησε τον λαόν για κατάχρηση των οινοπνευματοδών ποτών.
Το κρασί και η μέθη διέλυσαν τη φιλία του Ηρώδη προς τον Ιωάννη και τον Ιησούν Χριστόν.
Λοιπόν γνώρισες εκείνους που λόγω της ακρασίας των, έγιναν φίλοι του Θεού.
Ο Άβελ, όχι με το φαγοπότι, αλλά με την εκλεκτή προσφορά του στο Θεό, έγινεν ευχάριστος.
Με τη νηστεία του ο Μωυσής ονομάσθη πιστός φίλος του Θεού.
Με τη νηστεία ο προφήτης Ηλίας σαν φίλος του Θεού ανελήφθη στον ουρανό και οι προφήται γενικώς εγνώρισαν τα μυστήρια του Θεού με αποκαλύψεις που έλαβαν κατόπιν νηστείας.
Ο προφήτης Ησαΐας ύστερα από νηστεία είδε και περιέγραψε τα εξαπτέρυγα Σεραφείμ.
Ο προφήτης Ιεζεκιήλ εντελώς νηστικός ηξιώθη να γνωρίσει καλά τα πολυόματα Χερουβείμ.
Ο Θεός τόσον τους τρείς παίδας που ερίφθηκαν στο καμίνι της Βαβυλώνος, όσον και τον Δανιήλ στον λάκκο των λεόντων, προφύλαξε σα φίλους επειδή ενήστεψαν για χατίρι του Θεού.
Και ας μην ξεχνάμε ότι ο Μωυσής ήταν εκείνος ο οποίος ενήστεψε κατ’ εξοχήν σαράντα ολόκληρες μέρες όταν ευρίσκονταν πάνω στο όρος Σινά για να πάρει τις εντολές του Αγίου Θεού.
Και τι δε βέβαια δεν θα μπορούσαμε να πούμε ακόμα για την νηστεία.
Οι αμαρτωλοί Νινευΐτες, ενώ ήσαν εχθροί του Θεού, με την νηστεία έγιναν φίλοι του.
Και ο Δαυΐδ από εχθρός, έτσι έγινε φίλος.
Όσοι συνδέονται αμαρτωλά, συνδέοντο αμαρτωλό με την γυναίκαν του Αρείου, εχθρευόταν το Θεό. Απ’ τη στιγμή όμως που εμετανόησε και εταπεινώθη και νήστεψε, τράβηξε την συμπάθεια του Θεού και είπε: «Ηύρον Δαυΐδ τον του Ιεσσαί, άνδρα κατά την καρδίαν».
Ο Ιωάννης ο Πρόδρομος ο υιός του Ζαχαρία, ήταν φίλος του Νυμφίου Χριστού γιατί; γιατί έμεινε μακριά απ’ τον κόσμον στην ερημιά, και για τροφή του εμάζευε ακρίδες και μέλι άγριο.
Και πολλοί άλλοι το ίδιο έκαμαν.
Μπροστά μας έχουμε τη νηστεία, συνεχίζει ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, που σώζει ψυχή και σώμα, γιατί δίδει μια ιδιότυπη ανάσταση και μας ασκεί σε πνευματικούς αγώνες όπως ασκούνται οι αθληταί που αλείφουν τα σώματά τους με λάδι, κατά συμβουλήν των προπονητών και έτσι μπαίνουν στο στίβο.
Η προσευχή και η νηστεία είναι έργον αγγελικόν, είναι η πύλη του ουρανού, είναι μέσον καθαρμού των αμαρτωλών. Η νηστεία δίνει παρρησία για να ατενίζει ο άνθρωπος τον Θεόν, είναι η της καρδιάς καθαρότης, είναι το κεφάλαιο όλων των αγαθών που μας έδωσεν ο Θεός.
Η νηστεία είναι ο αγιασμός της ψυχής, η υγεία του σώματος, του σπιτιού μας η ασφάλεια, ο παιδαγωγός των νέων, ο φύλακας των νηπίων, ο σωφρονισμός των γερόντων, η σεμνότης και η στερεότης του χαρακτήρος της γυναικός.
Όταν μάλιστα μαζί με την προσευχή και την νηστεία βρίσκεται και η ελεημοσύνη και η πίστις, τότε ο θρησκευτικός ο άνθρωπος, ο αγωνιζόμενος χριστιανός, που πιστεύει και εργάζεται για την δοξαν του Θεού, γίνεται πλούσιος πνευματικά.
Ποια η ωφέλεια όταν κανείς νηστεύει αποφεύγοντας να παίρνει ορισμένες τροφές στο στόμα του, τη στιγμή που με τα έργα του γίνεται φονιάς; Γι’ αυτό λοιπόν, να προσέξουμε όπως μαζί με την νηστεία εφαρμόζουμε τις εντολές και καλλιεργούμε τον υπόλοιπον κατάλογον των αρετών.
Αμήν.

Παρασκευή 4 Μαρτίου 2011

Περί νηστείας

145 β
Κυριακή τής ΤΥΡΙΝΗΣ, 1998




photo
Ελύληθεν η νηστεία.
Η μήτηρ της σωφροσύνης, η κατήγορος της αμαρτίας, η συνήγορος της μετανοίας, η πολιτεία των αγγέλων, η σωτηρία των ανθρώπων, διότι οι πιστοί ανακράξωμεν, o Θεός ελέησον ημάς.
Από αύριο χριστιανοί μου μπαίνουμε στην Αγία και Μεγάλη Τεσσαρακοστή. Κύριο γνώρισμα της περιόδου αυτής είναι η νηστεία. Και οι Ορθόδοξοι χριστιανοί καλούνται όλοι να νηστέψουν.
Βέβαια ο λόγος μας θα γίνει για την νηστεία, και δεν πρέπει να ασχολούμεθα μ’ αυτήν μόνον στις περιόδους που η Εκκλησία μας ορίζει την νηστεία, αλλά πάντοτε. Έτσι αυτή την περίοδο θα νηστέψουν οι χριστιανοί από κρέας, γάλα, αυγά, ψάρια και θα αρκεστούν στα νερόβραστα και στα λαδερά φαγητά.
Αλλά γεννιέται το ερώτημα: Νηστεύουν οι χριστιανοί την Αγία αυτή περίοδο της Εκκλησίας; Νηστεύουν όλοι; Όχι.
Πιστεύω ότι όταν η πίστη ήταν πιο ζωντανή και τα ήθη πιο αυστηρά, οι χριστιανοί νήστευαν, νήστευαν τα παιδιά, νήστευαν οι άνδρες, οι γυναίκες, μικροί και μεγάλοι, όλοι νήστευαν. Νήστευαν και οι παππούδες και οι γιαγιάδες. Σαν σήμερα το βράδυ μάλιστα, υπήρχε και διετηρείτο το έθιμο στην πατρίδα μου, το έθιμο της χάσκας με ένα αυγό, θυμάμαι ότι τότε οι γιαγιάδες και οι μεγάλοι έλεγαν ότι με αυγό πρέπει να κλείνει το στόμα, το βράδυ της Κυριακής της Τυρινής, και με αυγό να ανοίγει πάλι το βράδυ της Αναστάσεως.
Ενήστευαν λοιπόν κάποτε οι χριστιανοί, όλοι μικροί και μεγάλοι.
Η νηστεία της Μεγάλης Σαρακοστής θύμιζε τα παλιά χρόνια τη νηστεία της αμαρτωλής πόλεως Νινευΐ, που οι κάτοικοί της ύστερα από το κήρυγμα Ιωνά του προφήτου, ήρθαν σε τόση μετάνοια ώστε νήστεψαν όλοι – ακόμα και τα μωρά στερήθηκαν το μητρικό τους γάλα. Νηστεία που επεβλήθη και στα ζώα, μικρά και μεγάλα. Για ένα τριήμερο λοιπόν, η νηστεία ήτο φοβερή, από κάθε είδους τροφής, και μάλιστα όλοι φόρεσαν σάκους και έβαλαν στάχτη στο κεφάλι τους. Και ο Θεός βλέποντας την ειλικρινή, την αληθινή τους μετάνοια, απέτρεψε την ολοκληρωτική τους καταστροφή.
Στα παιδικά μου χρόνια θυμάμαι κρεοπώλη, που έκλεινε το κρεοπωλείο του την Κυριακή των Απόκρεω, και το άνοιγε το Μεγάλο Σάββατο το πρωί. Κι όμως ποτέ του δεν επείνασε, ούτε αυτός ούτε η οικογένειά του.
Όπως και ένας μικρός εστιάτορας που δεν μαγείρευε φαγητά με κρέας αυτή την μεγάλη περίοδο.
Αλλά που να ακούσουν οι άνθρωποι της εποχής μας και ιδίως οι Νεοέλληνες χριστιανοί, για νηστεία και εγκράτεια, για μετάνοια και προσευχή. Οι περισσότεροι τα κοροϊδεύουν και τα γελάνε. Και όχι μόνο τα κοροϊδεύουν αλλά και κατηγορούν την νηστεία ότι την εφεύραν οι παπάδες και οι καλόγεροι. Τι θα απαντήσουμε σε αυτούς; Που μας κατηγορούν κατ’ αυτόν τον τρόπο.
Η νηστεία δεν είναι εντολή τωρινή. Έχει τη ρίζα της στα παλιά χρόνια της ανθρωπότητος. Η νηστεία εμφανίστηκε μόλις εμφανίστηκε και ο άνθρωπος. Συνομήλικη του ανθρώπου ονομάζει την νηστεία ο Μέγας Βασίλειος. Διότι αν ανοίξουμε την Αγία Γραφή και δούμε εκεί την δημιουργία του πρώτου ανθρώπου, του Αδάμ και της Εύας, βλέπουμε ότι η πρώτη εντολή που δόθηκε σε αυτούς ήταν η εντολή της νηστείας.
- Θα φάτε, είπε ο Θεός τότε στους Πρωτοπλάστους, από τους καρπούς όλων των δένδρων, εκτός όμως από τους καρπούς ενός δένδρου. Χιλιάδες δένδρα εκεί.
Η δοκιμή ετέθη. Και η τήρηση της εντολής ήταν πολύ εύκολη, αλλά δυστυχώς δεν τηρήθηκε. Κατέλησαν την εντολή, κατέλησαν την νηστεία και διώχθηκαν απ’ τον Παράδεισο. Όχι μόνο στη Γένεση αλλά και στα άλλα βιβλία ολοκλήρου της Αγίας Γραφής, γίνεται λόγος για τη νηστεία.
Νομίζουν λοιπόν ότι ο Χριστός, δε μίλησε ούτε αυτός για τη νηστεία. Και όμως. Μόνο το σημερινό Ευαγγέλιο, το Ευαγγελικό Ανάγνωσμα της Κυριακής της Τυρινής, αν το ανοίξουν, αν το προσέξουν, θα αποδείξουν, θα αποδείξει ότι βρίσκονται σε πλάνη.
Ο Χριστός μιλώντας για τη νηστεία δεν την καταργεί, αλλά την αναγνωρίζει σαν ιερό θεσμό, και με όσα λέει γι’ αυτήν, θέλει να την απαλλάξει από το Φαρισαϊκό πνεύμα, να την εξυψώσει πνευματικά. Να νηστεύετε, λέει, αλλά όχι όπως οι Φαρισαίοι. Όταν νηστεύετε να νηστεύετε κατά τέτοιον τρόπον ώστε να μην σας βλέπουν οι άνθρωποι. Να μην είστε σκυθρωποί, να μην κάνετε επίδειξη της νηστείας. Ο Χριστός λοιπόν είναι εναντίον της νηστείας των Φαρισαίων, αλλά είναι υπέρ της νηστείας όπως ο ίδιος την εδίδαξε και την εφήρμοσε. Και όπως μας λέγει μάλιστα το Ευαγγέλιο, για σαράντα μέρες νήστεψε. Ούτε έφαγε, ούτε ήπιε.
Το παράδειγμα του Χριστού το μιμήθηκαν αργότερα οι Απόστολοι, οι διδάσκαλοι και οι Πατέρες της Εκκλησίας μας και όλοι οι Άγιοι. Εντολή λοιπόν του Θεού είναι η νηστεία. Και ό,τι διατάζει ο Θεός είναι πάντοτε για την ωφέλεια του ανθρώπου.
Η νηστεία όπως αποδεικνύουν τα πράγματα είναι οικονομία των υλικών αγαθών, είναι μέτρο υγείας, είναι χάρη των παθών, είναι φάρμακο ψυχής και σώματος. Πότε όμως; Όταν γίνεται σύμφωνα με το πνεύμα του Ευαγγελίου, όταν δηλαδή η νηστεία δεν περιορίζεται μόνο στην αποφυγή κάποιων φαγητών, αλλά επεκτείνεται και συμπεριλαμβάνει όλα τα ήδη της κακίας. Η νηστεία από μόνη της δε λέει τίποτα. Πρέπει να γίνει πνευματική. Γι’ αυτό και ο χριστιανός, ο κάθε χριστιανός πρέπει να νηστεύει απ’ το ψέμα, τη διαβολή, τη συκοφαντία, το κουτσομπολιό, την κατάκριση, την βλασφήμια, την κλοπή, την απάτη, την εκμετάλευση, την φιλαργυρία, την πλεονεξία, την πορνεία, τη μοιχεία, τις κακές σκέψεις, να νηστεύει η γλώσσα που κόκαλα δεν έχει και κόκαλα τσακίζει, να νηστεύει ο νους, να νηστεύουν οι σκέψεις, οι λογισμοί, αυτού του είδους η νηστεία είναι όντως φάρμακο ψυχής. Η νηστεία που περιορίζεται μόνο στην αποχή ορισμένων τροφών και συνοδεύεται από κακίες και από ελαττώματα και από πάθη, δεν είναι νηστεία χριστιανική. Θα τολμούσα να μπορώ να σας πω ότι η νηστεία αυτή είναι διαβολική, είναι σατανική. Γιατί; Γιατί και ο Σατανάς νηστεύει. Δεν τρώει ποτέ του, δεν πίνει ποτέ του. Αλλά έχει όλη την κακία και όλο το φθόνο και όλη τη μοχθηρία και ανθρωποχθόνος ήν απ’ αρχής.
Η χριστιανική νηστεία λοιπόν, έχει σκοπό να βοηθήσει τον άνθρωπο στην πνευματική του ανόρθωση, και στην κοινωνία του με το Θεό. Γίνεται από αγάπη στο Θεό, και συνδυάζεται με την αποχή από την αμαρτία, την προσευχή και την αγάπη. Τροφή του πνεύματος είναι η νηστεία. Όλα αυτά σημαίνουν ότι η Εκκλησία είναι εκείνη που γνωρίζει πότε πρέπει να νηστεύουμε.
Ο σκοπός της νηστείας είναι πνευματικός. Επί αιώνες η ζωή της εδώ στη γη με την πείρα και τον αγώνα των αγίων της, την οδήγησε στο να καθιερώσει τα χρονικά διαστήματα της νηστείας που όλοι μας γνωρίζουμε. Έτσι λοιπόν όλες οι νηστείες είναι συνδεδεμένες με τον εορτασμό των μεγάλων γεγονότων της ζωής του Χριστού. Για να καταλάβουμε λίγο καλύτερα το σκοπό της νηστείας της Μεγάλης Σαρακοστής, πρέπει να δούμε το γιατί νηστεύουμε Τετάρτη και Παρασκευή όλο το χρόνο, που είναι σμικρογραφία η νηστεία της Σαρακοστής.
Η αρχαιότερη καθιερωμένη νηστεία είναι η νηστεία Τετάρτης και Παρασκευής. Το βλέπουμε σαν εντολή στο κείμενο των Αποστολικών Διαταγών ενός βιβλίου που γράφτηκε τους πρώτους χριστιανικούς χρόνους. «Η δε νηστεία υμών μη έστωσαν μετά των υποκριτών Τρίτης και Πέμπτης, όπως των Ιουδαίων και Φαρισαίων, υμείς δε νηστεύσατε Τετράδα και Παρασκευήν». Και τότε μάλιστα η νηστεία της Τετάρτης και της Παρασκευής ήτανε ημέρες ξηροφαγίας, χωρίς κατάλυση, οίνου και ελαίου και μάλιστα μετά την τρίτη απογευματινή.
Γιατί όμως νηστεύουμε αυτές τις ημέρες; Τις δυο αυτές ημέρες κάθε εβδομάδα. Ο Άγιος Επιφάνιος Κύπρου, μας λέγει ότι πρέπει την Τετάρτη και την Παρασκευή να παραμένουμε εν νηστεία μέχρι της τρίτης το απόγευμα, επειδή την μεν Τετάρτην επροδόθη ο Κύριος και την Παρασκευή εσταυρώθη. Και στο βιβλίο Αποστολικαί Διαταγαί λέγεται : «Τετράδα δε και Παρασκευήν προσέταξεν ημίν νηστεύειν, την μεν διά την προδοσίαν, την δε δια του πάθους του». Βέβαια εάν υπάρξει γιορτή Αγίου ή ενός γεγονότος, τότε έχουμε κατάλυση, σύμφωνα πάντοτε με τις υποδείξεις της Εκκλησίας, και όπως έχουμε δώσει και ειδικά νηστειοδρόμια για να βοηθήσουμε τους χριστιανούς πότε και πως πρέπει να νηστεύουν. Επίσης υπάρχει κατάλυσις της νηστείας όταν έχουμε σοβαρούς λόγους υγείας. Τότε η Εκκλησία οικονομεί τον ασθενούντα.
Ο λόγος πάντως για τον οποίον γίνεται η νηστεία όχι μόνον Τετάρτης και Παρασκευής, αλλά και των Σαρακοστών, και ειδικά της Μεγάλης που αρχίζει αύριο, καθορίζει συγχρόνως και τον τρόπο της συμμετοχής στην νηστεία. Ως σωστοί πιστοί Ορθόδοξοι χριστιανοί δεν πρέπει να νηστεύουμε επειδή μας το λένε οι μεγαλύτεροι ή οι παπάδες, ούτε πάλι πρέπει να νηστεύουμε για να τρόπον τινά αυτοδικαιώσουμε τον εαυτό μας απέναντι στα σφάλματά μας, ούτε πάλι για να καυχόμεθα για τις αυστηρές μας ξηροφαγίες, και πολύ περισσότερο ούτε για να καλοπιάσουμε το Θεό.
Νηστεύουμε για να ζήσουμε τα σωτήρια πάθη του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού, και να αναγνωρίσουμε μέσα από τα βάθη της καρδιάς μας ότι απ’ αυτά και μόνον προήλθε η σωτηρία μας. Έτσι η νηστεία μέσα από την πνευματικότητα διακρίνεται από τρείς χαρακτήρες, και ο πρώτος της είναι δογματικός.
Με τη νηστεία ομολογούμε το πάθος της Σταυρικής Θυσίας του Χριστού.
Ο δεύτερος χαρακτήρας είναι δοξολογικός και ευχαριστηριακός. Η νηστεία αναπέμπεται ως προσευχή ευχαριστίας προς τον Θεόν, μέσα από τα Ευαγγελικά έργα, τον σεβασμό προς την παράδοση, την μίμηση των Αγίων, τη συμμετοχή στα Πανάγια Μυστήρια και κυρίως στο να δαμαστεί το σαρκικό φρόνημα και τα ένστικτα του ανθρώπου.
Και ο τρίτος χαρακτήρας της νηστείας είναι αναγεννητικός. Κάθε Τετάρτη και Παρασκευή, όπως και Σαρακοστές, ο χριστιανός με την νηστεία και την εγκράτεια σκοτώνει το σαρκικό του φρόνημα, και με την μικρή του σωματική ταλαιπωρία συμμετέχει στο πάθος του Χριστού, για να ζήσει την Ανάστασή Του.

Τρίτη 1 Μαρτίου 2011

Το πνευματικό νόημα της Μεγάλης Σαρακοστής και η επιστροφή μας στον Παράδεισο

167 β
Κυριακή ΤΥΡΙΝΗΣ 2001




photo
Η Κυριακή της Τυρινής χριστιανοί μου, είναι η πύλη διά μέσου της οποίας εισερχόμεθα στην Αγία και Μεγάλη Τεσσαρακοστή. Τα ιερά αναγνώσματα, οι πνευματικές ωδές, οι υπέροχες ψαλμωδίες και τα κατανυχτικά τροπάρια, τόσο του εσπερινού όσο και του όρθρου, μας εισάγουν στην μεγάλη περίοδο της Σαρακοστής, δίδοντάς μας συγχρόνως και τρόπους πνευματικούς, όπως είναι η αυστηρά νηστεία, η προσευχή, το πένθος, η συντριβή και η μετάνοια.
Πένθος για τα φρικτά πάθη του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού,
πένθος για τις αμαρτίες μας τις καθημερινές, διότι εξαιτίας αυτών και αντί για μας σταυρώθηκε εκείνος πάνω στο Γολγοθά.
Πένθος και για τις αδικαιολόγητες αμαρτίες όλων των Ορθοδόξων Χριστιανών, αφού ο ηθικός μας ξεπεσμός είναι τόσο ξεδιάντροπος, που απορώ πώς μας ανέχεται ακόμα ο Θεός.
Το πένθος όμως εξωτερικεύεται ιδιαίτερα με τη διπλή νηστεία. Και τη σωματική, με την αποχή από κάποιες τροφές, και την πνευματική, με την αποχή από την αμαρτία και το κακόν.
Το πένθος εκδηλώνεται ακόμα, με την αδιάλειπτη προσευχή, τη συντριβή και την μετάνοια.

Πρόλογος όμως της Μεγάλης Σαρακοστής είναι η σημερινή ημέρα. Η Κυριακή της Τυροφάγου. Διότι μας θυμίζει αφενός μεν την θεϊκή μας καταγωγή, και αφετέρου την έξωσή μας από τον Παράδεισο.
Σχετικό είναι και το σημερινό εξαποστειλάριο του Όρθρου, που ακούσαμε εις τους Αίνους. «Αποικισθέντες Κύριε Παραδείσου το πρώτον δια της του ξύλου βρώσεως…». Θα το δούμε, θα το αναλύσουμε αυτό το εξαποστειλάριο σε τρία μέρη. Μας θυμίζει δηλαδή η εκκλησιαστική μας υμνολογία, την δημιουργία των Πρωτοπλάστων Αδάμ και Εύας, και μάλιστα κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν του Δημιουργού τους Θεού, και την τιμητική τους τοποθέτηση στον Παράδεισο.
Προικισμένοι οι Πρωτόπλαστοι από τα αρχέγονα δώρα της Θείας Δικαιοσύνης, ζούσαν ευτυχισμένοι και μακάριοι μέσα στην τρυφή του Παραδείσου. Η δε Αγία μας Γραφή ονομάζει τον Παράδεισον, Παράδεισον της τρυφής, διότι όντως ο Παράδεισος είναι θεϊκή απόλαυσις, θεϊκή μακαριότης, θεϊκή ευφροσύνη και πολλά άλλα. Και πώς να μην είχαν οι Πρωτόπλαστοι θεϊκή την απόλαυση και την μακαριότητα, όταν συνομιλούσαν και επικοινωνούσαν απευθείας με τον ίδιο το Θεό, κυρίαρχοι και βασιλείς όλης της κτίσεως ήσαν ο Αδάμ και η Εύα. Το δικαίωμα να μείνουν αθάνατοι εις τους αιώνας το είχαν από τις ειδικές δωρεές, με τις οποίες τους είχε προικίσει ο Δημιουργός Θεός, όπως αναφέραμε και προηγουμένως, και απελάμβαναν όλα τα αγαθά του Παραδείσου, ευφραινόμενοι και αγαλλόμενοι καθημερινώς.
Ο Θεός όμως που έπλασε τον άνθρωπον, κατ’ εικόνα αυτού και καθ’ ομοίωσιν, τον έπλασε και με το δικαίωμα της επιλογής, της κρίσεως, της ελευθερίας δηλαδή της ελευθέρας βουλήσεως. Και για να δοκιμασθεί η ελευθερία αυτή των Πρωτοπλάστων, τους ετέθη μια δοκιμασία. Τους είπε ο Θεός:
- «Θα απολαμβάνετε τους καρπούς όλων των δένδρων εκτός από ένα».
Αυτή λοιπόν ήταν η δοκιμασία της ελευθερίας των.
Και η προειδοποίησις του Θεού ήτο σαφής:
- «Αν φάτε απ’ αυτόν τον καρπόν, θανάτω αποθανείσθε».
Και όμως οι Πρωτόπλαστοι, παρέβησαν την εντολήν του Θεού, παρασυρόμενοι από τις ψεύτικες υποσχέσεις του πονηρού όφεως, του διαβόλου. Και καθόλου δεν αντέδρασαν ακόμα και στις συκοφαντικές του δηλώσεις. Υπέκυψαν στον πειρασμό, και έφαγαν από το απαγορευμένο δένδρο, τον εντυπωσιακό και ωραίο καρπό.
Τότε για λόγους δικαιοσύνης και αγάπης, αποικίσθησαν του Παραδείσου, δηλαδή, εξορίσθηκαν.
Αν ζητούσαν συγγνώμη, και μετανοούσαν ευθύς αμέσως για την πράξη τους, ασφαλώς διαφορετική θα ήτο και η απόφασις του Θεού. Και επειδή δεν μετανόησαν, και ο ένας έριχνε την ευθύνη στον άλλον, και μάλιστα και εις αυτόν τον Θεόν, γι’ αυτό και εξορίσθηκαν και διώχτηκαν από τον Παράδεισο. Και μάλιστα όπως μας διηγείται το πρώτο βιβλίο της Αγίας Γραφής, η Γένεσις, «έβαλεν ο Θεός τα Χερουβείμ, με την φλογίνην ρομφαίαν, την στρεφομένην, φυλάσσειν την είσοδον του Παραδείσου, ώστε να μην μπορεί ο άνθρωπος να εισέλθει ξανά εις αυτόν».
Ένα δε άλλο σημερινό τροπάριο, μας λέγει, ή μας είπε τα εξής: Ότι «εκάθισεν ο Αδάμ απέναντι του Παραδείσου, και την ιδίαν γύμνασιν θρηνών οδύρετο». Δηλαδή κάθισε ο Αδάμ απέναντι από τον Παράδεισο, και βλέποντας τα χάλια του, τη γύμνια του και τη βρωμιά του, θρηνούσε οδυρόμενος. Κτυπούσε το κεφάλι του κλαίγοντας, αλλά ήταν πλέον πολύ αργά. Όπως θα είναι και για τον καθέναν από μας, πολύ πολύ αργά, αν φύγει και φύγουμε απ’ αυτήν εδώ τη ζωή χωρίς αληθινή μετάνοια. Πρώτα μετανοείς αδελφέ μου και ύστερα σώζεσαι.
Πιστεύω πως όλη αυτή η τραγική ιστορία της πτώσεως των Πρωτοπλάστων να είναι σε όλους μας γνωστή, από τότε που είμασταν μαθηταί στο Δημοτικό Σχολείο. Αλλά και η συνέχεια πρέπει να μας είναι γνωστή. Το πώς δηλαδή το έλεος και η αγάπη του Αγίου Θεού, οικονόμησε τη σωτηρία, τη σωτηρία μας, τη σωτηρία όλων των ανθρώπων. Και αυτό μας το δηλώνει στη συνέχειά του το εξαποστειλάριον το οποίον και μας λέγει: «Αντεισήγαγες πάλι δια Σταυρού και του πάθους Σου Σωτήρ και Θεέ μου». Απευθύνεται τώρα ο ιερός υμνογράφος προς τον Σωτήρα και Θεόν του που είναι Σωτήρας και Θεός όλων μας, και με πολλή ευγνωμοσύνη Τον ευχαριστεί, διότι δεν άφησε την πόρτα του Παραδείσου για πάντα κλειστή, για να δέρνεται και να θρηνεί έξω από τον Παράδεισο ολόκληρο το ανθρώπινον γένος.
Αλλά τι έκανε; Όταν ήλθε το πλήρωμα του χρόνου, το Δεύτερο πρόσωπο της Αγίας Τριάδος, ο Υιός και Λόγος του Θεού, αδειάζει τους ουρανούς, και γίνεται άνθρωπος στο πρόσωπον του Ιησού Χριστού, εκ Πνεύματος Αγίου και Μαρίας της Παρθένου, τέλειος άνθρωπος και τέλειος Θεός, ο Θεάνθρωπος και αναμάρτητος Κύριος.
Σαρκώνεται λοιπόν ο Θεός Λόγος, διδάσκει, θαυματουργεί, και Σταυρώνεται στο Γολγοθά αντί ημών, και χάριν ημών.
Και με τον τρόπον αυτόν μας ξανάβαλε πάλι στον Παράδεισον, και μάλιστα με πολλή πολλή δόξα, αφού ανεστήθη και ανελήφθη εις τους Ουρανούς εν Δόξη και τιμή πολλή.
Τότε δια του ξύλου του δένδρου εξεδιώχθησαν από τον Παράδεισον, οι Πρωτόπλαστοι και μαζί μ’ αυτούς ολόκληρο το ανθρώπινο γένος.
Τώρα δια του Ξύλου του Σταυρού, μας ξαναβάζει στον Παράδεισο ο Χριστός.
Δόξα τη μακροθυμία Σου Κύριε.
Δόξα τη ευσπλαχνία Σου.
Δόξα τη ανεκφράστω Λόγε συγκαταβάσει Σου.
Βέβαια, με τον Σταυρόν και την Σταυρική Θυσία του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού, δεν μας ανοίχθηκε Παράδεισος υλικών απολαύσεων, με δένδρα, φυτά, πουλιά και ζώα και φαγοπότια και διασκεδάσεις. Όχι. Μας ανοίχθηκε Παράδεισος πνευματικός με Θεία Μακαριότητα και θεϊκές απολαύσεις, ακατανόητες από το ανθρώπινο πεπερασμένο μυαλό μας. Τέτοια θα είναι η Θεία Ευφροσύνη και χαρά, που δεν την χωράει ούτε την καταλαβαίνει η ξερή λογική μας. Τέτοια θα είναι εκείνα τα υπερουράνια αγαθά, «α οφθαλμός ουκ είδε και ους ουκ ήκουσεν και επί καρδίαν ανθρώπου ουκ ανέβη α ετοίμασεν ο Θεός τοις αγαπώσιν Αυτόν», όπως μας βεβαιώνει και ο Απόστολος Παύλος, ο ουρανοβάμονας στην Πρώτη προς Κορινθίους του Επιστολή β,9.
Το μεγάλο αυτό γεγονός της σωτηρίας μας δια του Σταυρού, και της Σταυρικής Θυσίας του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, όπως και την Θεϊκή κληρονομιά του Παραδείσου διά μέσου πίστεως και βαπτίσματος, αληθινής μετανοίας και Θείας Κοινωνίας, μας το θυμίζει κάθε μέρα η Εκκλησία μας, με τα Ιερά γράμματα στις καθημερινές ακολουθίες της Μεγάλης Σαρακοστής. Όρθρος, Ώρες, κατανυκτικοί Εσπερινοί, Μεγάλα Απόδειπνα, Χαιρετισμοί της Παναγίας, Προηγιασμένες Λειτουργίες, προφητείες, κανόνες και τόσα άλλα, όλα μα όλα μας καλούν σε έμπρακτη μετάνοια, και μας μιλούν για τον ανοικτό Παράδεισο που μας περιμένει όλους.
Περίοδος πένθιμη και κατανυκτική η Μεγάλη Σαρακοστή, ναι, την οποίαν με ευλάβεια και προσευχή αλλά και με τη διπλή νηστεία από τροφές και πάθη, την διερχόμεθα οι περισσότεροι από μας, τους αγωνιζομένους Ορθοδόξους Χριστιανούς.
Είναι όμως περισσότεροι ή μήπως έπρεπε να πω ότι είναι λίγοι ή μάλλον πολύ λίγοι, ελάχιστοι;
Πάντως αυτό το πνεύμα της Σαρακοστής μας προκαλεί ο ιερός υμνογράφος με το εξαποστειλάριο που τελειώνει ως εξής, πώς είπαμε το διαιρέσαμε σε τρία μέρη; Και τελειώνει ως εξής: «δι ού», δηλαδή δια του Σταυρού, «ημάς οχύρωσον την νηστείαν πληρώσαι αγαθοπρεπώς, και την Θείαν έγερσιν προσκυνήσαι το Πάσχα το σωτήριον, σε τεκούσης πρεσβείαις». Που σημαίνουν αυτά, ότι ζητάμε την δύναμη και την ενίσχυση του Σταυρού και του Εσταυρωμένου Κυρίου ώστε την Αγία περίοδο της νηστείας να την περάσουμε με Άγιο και ταπεινό φρόνημα. Και στη συνέχεια να αξιωθούμε να φθάσουμε στο Άγιον Πάσχα, και με αγαλλίαση ψυχής να προσκυνήσουμε την εκ νεκρών Του Ανάστασιν. Όλα δε αυτά με τις άγιες πρεσβείες της Υπεραγίας Θεοτόκου, της Αειπαρθένου Μαρίας, της Παναχράντου Μητρός του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού.

Χριστιανοί μου, η Αγία και Μεγάλη Σαρακοστή είπαμε ότι είναι περίοδος πνευματική, κατανυκτική και πένθιμη. Περίοδος έντονης νηστείας με στέρηση τροφών και αποχής από την αμαρτία και το κακό. Συνδρομή σε αυτού του είδους τη νηστεία είναι η αδιάλειπτη προσευχή, το συντετριμμένο πνεύμα και η αληθινή μετάνοια. Χωρίς αυτά τα τέσσερα, δηλαδή τη διπλή νηστεία, την προσευχή, την συντριβή και τη μετάνοια, ούτε τη Σαρακοστή τη βιώνουμε σωστά και Ορθόδοξα, δηλαδή πνευματικά, ούτε και την πορεία μας προς τον Ουρανόν και τον Παράδεισο την κατορθώνουμε όπως πρέπει, όπως επιβάλλεται.
Η πόρτα του Παραδείσου έχει ήδη ανοιχθεί από την Σταυρική Θυσία και την Ανάσταση του Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού. Το είπαμε και το τονίσαμε. Η πόρτα ανοιχτή και μας περιμένει.
Έχεις ενεργουμένη πίστη αδελφέ μου μαζί με μετάνοια αληθινή; Αν έχεις, θα περάσεις.
Τηρείς τις εντολές της διπλής αγάπης, μακροθυμείς, υπομένεις, μετανοείς; Όπως μας το τόνισε και στην αρχή, στην αρχή του το Ευαγγελικό σημερινό Ανάγνωσμα; Αν ναι, τότε θα περάσεις οπωσδήποτε από την πόρτα του Παραδείσου.
Συμμετέχεις στη Θεία Λατρεία με Θεία Κοινωνία και αληθινή μετάνοια; Αν ναι, τότε η Βασιλεία των Ουρανών σε περιμένει.

Ο Χριστός αδελφέ μου σε περιμένει.
Και σένα περιμένει, και σένα περιμένει, και μένα περιμένει.
Ο Χριστός μας περιμένει όλους.
Ας ξεκινήσουμε λοιπόν όλοι μας από σήμερα, από τούτη τη στιγμή στο δρόμο που θα μας οδηγήσει στον Παράδεισο.
Και αυτός είναι ένας και μόνος.
Η αληθινή μετάνοια.

Αμήν.