Εκ του παις και τηρείν
Πατήρ: εκ του παις και τηρείν.
Β' ερμηνεία: εκ του παν και τηρείν.
Δηλαδή ο τα πάντα τηρών χωρίς καμμία απολύτως εξαίρεση.
Εδώ έχει θέση και η Θεία Πρόνοια ως συντήρησις και κυβέρνησις του κόσμου.
Ο Θεός Πατήρ τηρεί τα πάντα, επιβλέπει τα πάντα.
Η Αγία Γοργονία
Θα ήθελα να σας διαβάσω τον Αγιο Γρηγόριο τον Θεολόγο και να σας πω τι έλεγε για την αδελφή του τη Γοργονία.
Για να δείτε ότι εργάστηκε και αυτή σύμφωνα με όσα μας καταμαρτυρεί ο Αγιος Γρηγόριος ότι εργάστηκε για τη δόξα του Θεού, ήξερε τον προορισμόν της μέσα από όσα έζησε και μέσα από όσα τράβηξε.
Ο Αγιος Γρηγόριος λοιπόν ο Θεολόγος λέγει τα εξής για την αδελφή του:
Αν και παντρεύτηκε κατάφερε να ξεπεράσει όλες τις γυναίκες του καιρού της στη σωφροσύνη ώστε έσμιξε το γάμο με την παρθενία.
Αυτά τα λέει στον επικήδιο λόγο, δηλαδή όταν εκοιμήθη η αδελφή του.
Διδάσκοντας πως ούτε η παρθενία μόνη ενώνει με τον Θεόν, ούτε ο γάμος πάλι μπορεί να δεσμεύσει με τον κόσμο και να χωρίσει από τον Θεόν για τον οποίο και επλάσθηκε.
Και διά του γάμου και διά της αγαμίας πρέπει να δοξάζεται ο Θεός και σ' αυτή τη δόξα να αποβλέπει ο άνθρωπος είτε έγγαμος, είτε άγαμος.
Ετσι ούτε ο γάμος παντελώς να αποφεύγεται, από φυγοπονία, ούτε η παρθενία μονόπλευρα να επαινείται αλλά ο νους του ανθρώπου είναι εκείνος που είτε είναι παντρεμένος είτε άγαμος μπορεί να ενώσει τον άνθρωπον με τον Θεόν και να απολαύσει την άφατο δόξα Αυτού, ή να τον ενώσει με τον κόσμον και να χωρισθεί από αυτή τη δόξα την οποία διά της αμαρτίας θα περιφρονήσει.
Η Γοργονία με το να παντρευτεί δεν χωρίστηκε από τον Θεόν και με το να έχει κεφαλή της τον άνδρα της δεν σημαίνει ότι ξεχωρίστηκε από την πρώτη κεφαλή, τον Χριστόν, που ήταν και η δόξα της αλλά δούλεψε λίγο στον κόσμο και στη φύση, κατά τους ανθρώπινους νόμους που και ο
Θεός επέτρεψε, όλον δε τον εαυτό της τον αφιέρωσε σε Εκείνον, μέσα και από τη συζυγία και από την παιδοποιία.
Ωραία πράγματα δεν λέει ο Αγιος Γρηγόριος;
Για μας.
Κατόρθωσε τον άνδρα της να τον φέρει με την αγαθή της γνώμη και την πολλή της υπομονή δίχως
να τον έχει κακό αφέντη αλλά καλό σύμβουλο πάντοτε στην αγαθοεργία και τα τέκνα της με το παράδειγμά της, κυρίως με το παράδειγμά της, και τις συμβουλές της, τα έκαμε χαριτωμένα.
Ετσι έκαμε το γάμο αξιέπαινο και ευαρέστησεν τον Θεόν με τις αρετές της και την καλλιτεκνία της. Σεμνή, κοσμία, ήσυχη, υπομονετική.
Σπάνια τη βλέπαμε στους δρόμους.
Οι άνδρες δεν τη γνώριζαν.
Τα μάτια της ήταν σώφρονα.
Δεν κοιτούσαν άτακτα εδώ και εκεί αλλά ήταν αφοσιωμένα στη ζεστασιά του σπιτιού που η ίδια είχε
δημιουργήσει.
Δεν γελούσε, χαμογελούσε μόνον αν ήταν ανάγκη ήσυχα και σεμνά.
Πρόσεχε τι ακούει και πού να προσέξει;
Κουραζόταν στις αργολογίες και φύλαγε τη γλώσσα της από τα πολλά όπως κάμνουν οι πολλές. Ηξερε να έχει φύλακα της γλώσσης τον νου που ωραίζονταν από την παρουσία του Θεού.
Δεν στολιζόταν με χρυσαφικά.
Δεν καλοχτένιζε την κώμη της.
Ηξερε όλα τα κοσμικά τερτίπια όμως κανένα από αυτά δεν θέλησε.
Μονάχα ένα.
Τον στολισμό της ψυχής με τα στολίδια που λέγονται αρετές.
Μια κοκκινάδα αγάπησε εκείνη που ανθεί στα πρόσωπα των τιμίων και των σεμνών, της καλής ντροπής και της ευλάβειας.
Και μια ασπράδα.
Αυτήν που γεννά η εγκράτεια και η νηστεία.
Τόση ήταν η εξυπνάδα της ώστε όλοι την είχαν σύμβουλό τους όχι μόνο συγγενείς αλλά και ξένοι και γείτονες και συμπατριώτες.
Η φρόνιμη συμβουλή της ήταν για αυτούς νόμος απαράβατος.
Τους ναούς τους γέμισε με αφιερώματα, τους ιερείς τους τίμησε όσο κανείς και το είχε μεγάλη υπόθεση να φιλοξενεί στο σπίτι της τους ανθρώπους του Θεού.
Συμπαθητική και εύσπλαχνη στους πάσχοντες.
Τους φτωχούς πάντοτε ελεούσε.
Ξένος έξω από το σπίτι της δεν έμεινε ποτέ.
Την φιλοξενία εδίωκε όπως λέγει η Γραφή.
Εγινε σαν τον Ιώβ μάτι των τυφλών, πόδι των χωλών, μητέρα των ορφανών, αληθινή φίλη των χηρών.
Τα υπάρχοντά της ήσαν κοινά με όσους είχαν ανάγκη.
Δεξιώθηκε πολλές φορές τον ίδιο τον Χριστόν διαμέσου των φτωχών.
Τίποτα δεν έκανε φανερά και επιδεικτικά αλλά κρυφά, τηρώντας την εντολήν :
Τα πάντα εν τω ταμείω.
Οσα μπορούσε και όχι για τους ανθρώπους αλλά μόνο για Εκείνον, τον Θεόν.
Κοντά στην ελεημοσύνη είχε τη νηστεία, την εγκράτεια, την εγκράτεια κοντά στην ευσπλαχνία και σε όλα αυτά την πολλήν προσευχή.
Πάντα καταγινόταν στην ανάγνωση των θείων Γραφών για αυτό και αγρυπνούσε στις προσευχές ορθή, γονατιστή, με καρδιά ταπεινή, με δάκρυα πολλά.
Φανέρωσε ότι η διαφορά των ανδρών από τις γυναίκες είναι μονάχα κατά το σώμα, βιολογική και όχι κατά την ψυχήν.
Ανδρεία και υπομονετική στις αρρώστιες της τις οποίες θεράπευε με την προσευχήν.
Παραμονές του θανάτου της η έτοιμη από καιρόν το μόνο που ποθούσε ήταν η βάπτιση του ανδρός της.
Να μην το ξεχνάμε.
Ηταν μέχρι τότε ειδωλολάτρης που και αυτό τις τελευταίες στιγμές το κέρδισε.
Αφού προγνώρισε τον θάνατό της σαν μια φίλανδρη, φιλότεκνη και φιλάδελφη γυναίκα έδωσε τις
τελευταίες συμβουλές της προγευομένη την ουράνια ειρήνη και μακαριότητα του Θεού την οποία πλέον θα απολάμβανε εις τους αιώνας των αιώνων.
Εν ειρήνη επί τω αυτώ κοιμηθήσομαι και υπνώσω.
Ενδειξη και απόδειξη στερνής της προς τον Θεόν αγάπης και παρρησίας της.
Αυτή ήταν η Αγία Γοργονία, αδελφή του μεγάλου Βασιλείου που η εκκλησία μας την τιμά ως Αγία στις 23 Φεβρουαρίου.
Με τη ζωή της η Αγία Γοργονία έδειξε όλα αυτά που είπαμε μέχρι τώρα, τα έδειξε και τα απέδειξε στην πράξη.
Δεν μένει τίποτε άλλο σε μας παρά να ακολουθήσουμε και εμείς την ίδια γραμμή και την ίδια γνώμη, τον ίδιο τρόπο ζωής.
Σας το εύχομαι.
Πατήρ: εκ του παις και τηρείν.
Β' ερμηνεία: εκ του παν και τηρείν.
Δηλαδή ο τα πάντα τηρών χωρίς καμμία απολύτως εξαίρεση.
Εδώ έχει θέση και η Θεία Πρόνοια ως συντήρησις και κυβέρνησις του κόσμου.
Ο Θεός Πατήρ τηρεί τα πάντα, επιβλέπει τα πάντα.
Η Αγία Γοργονία
Θα ήθελα να σας διαβάσω τον Αγιο Γρηγόριο τον Θεολόγο και να σας πω τι έλεγε για την αδελφή του τη Γοργονία.
Για να δείτε ότι εργάστηκε και αυτή σύμφωνα με όσα μας καταμαρτυρεί ο Αγιος Γρηγόριος ότι εργάστηκε για τη δόξα του Θεού, ήξερε τον προορισμόν της μέσα από όσα έζησε και μέσα από όσα τράβηξε.
Ο Αγιος Γρηγόριος λοιπόν ο Θεολόγος λέγει τα εξής για την αδελφή του:
Αν και παντρεύτηκε κατάφερε να ξεπεράσει όλες τις γυναίκες του καιρού της στη σωφροσύνη ώστε έσμιξε το γάμο με την παρθενία.
Αυτά τα λέει στον επικήδιο λόγο, δηλαδή όταν εκοιμήθη η αδελφή του.
Διδάσκοντας πως ούτε η παρθενία μόνη ενώνει με τον Θεόν, ούτε ο γάμος πάλι μπορεί να δεσμεύσει με τον κόσμο και να χωρίσει από τον Θεόν για τον οποίο και επλάσθηκε.
Και διά του γάμου και διά της αγαμίας πρέπει να δοξάζεται ο Θεός και σ' αυτή τη δόξα να αποβλέπει ο άνθρωπος είτε έγγαμος, είτε άγαμος.
Ετσι ούτε ο γάμος παντελώς να αποφεύγεται, από φυγοπονία, ούτε η παρθενία μονόπλευρα να επαινείται αλλά ο νους του ανθρώπου είναι εκείνος που είτε είναι παντρεμένος είτε άγαμος μπορεί να ενώσει τον άνθρωπον με τον Θεόν και να απολαύσει την άφατο δόξα Αυτού, ή να τον ενώσει με τον κόσμον και να χωρισθεί από αυτή τη δόξα την οποία διά της αμαρτίας θα περιφρονήσει.
Η Γοργονία με το να παντρευτεί δεν χωρίστηκε από τον Θεόν και με το να έχει κεφαλή της τον άνδρα της δεν σημαίνει ότι ξεχωρίστηκε από την πρώτη κεφαλή, τον Χριστόν, που ήταν και η δόξα της αλλά δούλεψε λίγο στον κόσμο και στη φύση, κατά τους ανθρώπινους νόμους που και ο
Θεός επέτρεψε, όλον δε τον εαυτό της τον αφιέρωσε σε Εκείνον, μέσα και από τη συζυγία και από την παιδοποιία.
Ωραία πράγματα δεν λέει ο Αγιος Γρηγόριος;
Για μας.
Κατόρθωσε τον άνδρα της να τον φέρει με την αγαθή της γνώμη και την πολλή της υπομονή δίχως
να τον έχει κακό αφέντη αλλά καλό σύμβουλο πάντοτε στην αγαθοεργία και τα τέκνα της με το παράδειγμά της, κυρίως με το παράδειγμά της, και τις συμβουλές της, τα έκαμε χαριτωμένα.
Ετσι έκαμε το γάμο αξιέπαινο και ευαρέστησεν τον Θεόν με τις αρετές της και την καλλιτεκνία της. Σεμνή, κοσμία, ήσυχη, υπομονετική.
Σπάνια τη βλέπαμε στους δρόμους.
Οι άνδρες δεν τη γνώριζαν.
Τα μάτια της ήταν σώφρονα.
Δεν κοιτούσαν άτακτα εδώ και εκεί αλλά ήταν αφοσιωμένα στη ζεστασιά του σπιτιού που η ίδια είχε
δημιουργήσει.
Δεν γελούσε, χαμογελούσε μόνον αν ήταν ανάγκη ήσυχα και σεμνά.
Πρόσεχε τι ακούει και πού να προσέξει;
Κουραζόταν στις αργολογίες και φύλαγε τη γλώσσα της από τα πολλά όπως κάμνουν οι πολλές. Ηξερε να έχει φύλακα της γλώσσης τον νου που ωραίζονταν από την παρουσία του Θεού.
Δεν στολιζόταν με χρυσαφικά.
Δεν καλοχτένιζε την κώμη της.
Ηξερε όλα τα κοσμικά τερτίπια όμως κανένα από αυτά δεν θέλησε.
Μονάχα ένα.
Τον στολισμό της ψυχής με τα στολίδια που λέγονται αρετές.
Μια κοκκινάδα αγάπησε εκείνη που ανθεί στα πρόσωπα των τιμίων και των σεμνών, της καλής ντροπής και της ευλάβειας.
Και μια ασπράδα.
Αυτήν που γεννά η εγκράτεια και η νηστεία.
Τόση ήταν η εξυπνάδα της ώστε όλοι την είχαν σύμβουλό τους όχι μόνο συγγενείς αλλά και ξένοι και γείτονες και συμπατριώτες.
Η φρόνιμη συμβουλή της ήταν για αυτούς νόμος απαράβατος.
Τους ναούς τους γέμισε με αφιερώματα, τους ιερείς τους τίμησε όσο κανείς και το είχε μεγάλη υπόθεση να φιλοξενεί στο σπίτι της τους ανθρώπους του Θεού.
Συμπαθητική και εύσπλαχνη στους πάσχοντες.
Τους φτωχούς πάντοτε ελεούσε.
Ξένος έξω από το σπίτι της δεν έμεινε ποτέ.
Την φιλοξενία εδίωκε όπως λέγει η Γραφή.
Εγινε σαν τον Ιώβ μάτι των τυφλών, πόδι των χωλών, μητέρα των ορφανών, αληθινή φίλη των χηρών.
Τα υπάρχοντά της ήσαν κοινά με όσους είχαν ανάγκη.
Δεξιώθηκε πολλές φορές τον ίδιο τον Χριστόν διαμέσου των φτωχών.
Τίποτα δεν έκανε φανερά και επιδεικτικά αλλά κρυφά, τηρώντας την εντολήν :
Τα πάντα εν τω ταμείω.
Οσα μπορούσε και όχι για τους ανθρώπους αλλά μόνο για Εκείνον, τον Θεόν.
Κοντά στην ελεημοσύνη είχε τη νηστεία, την εγκράτεια, την εγκράτεια κοντά στην ευσπλαχνία και σε όλα αυτά την πολλήν προσευχή.
Πάντα καταγινόταν στην ανάγνωση των θείων Γραφών για αυτό και αγρυπνούσε στις προσευχές ορθή, γονατιστή, με καρδιά ταπεινή, με δάκρυα πολλά.
Φανέρωσε ότι η διαφορά των ανδρών από τις γυναίκες είναι μονάχα κατά το σώμα, βιολογική και όχι κατά την ψυχήν.
Ανδρεία και υπομονετική στις αρρώστιες της τις οποίες θεράπευε με την προσευχήν.
Παραμονές του θανάτου της η έτοιμη από καιρόν το μόνο που ποθούσε ήταν η βάπτιση του ανδρός της.
Να μην το ξεχνάμε.
Ηταν μέχρι τότε ειδωλολάτρης που και αυτό τις τελευταίες στιγμές το κέρδισε.
Αφού προγνώρισε τον θάνατό της σαν μια φίλανδρη, φιλότεκνη και φιλάδελφη γυναίκα έδωσε τις
τελευταίες συμβουλές της προγευομένη την ουράνια ειρήνη και μακαριότητα του Θεού την οποία πλέον θα απολάμβανε εις τους αιώνας των αιώνων.
Εν ειρήνη επί τω αυτώ κοιμηθήσομαι και υπνώσω.
Ενδειξη και απόδειξη στερνής της προς τον Θεόν αγάπης και παρρησίας της.
Αυτή ήταν η Αγία Γοργονία, αδελφή του μεγάλου Βασιλείου που η εκκλησία μας την τιμά ως Αγία στις 23 Φεβρουαρίου.
Με τη ζωή της η Αγία Γοργονία έδειξε όλα αυτά που είπαμε μέχρι τώρα, τα έδειξε και τα απέδειξε στην πράξη.
Δεν μένει τίποτε άλλο σε μας παρά να ακολουθήσουμε και εμείς την ίδια γραμμή και την ίδια γνώμη, τον ίδιο τρόπο ζωής.
Σας το εύχομαι.
