Η αξία πού έχει τό σώμα μας ως έμψυχος Ναός τού Αγίου Πνεύματος

222-α
Κυρ. τού Ασώτου, 2006

«Το σώμα ημών ναός του εν ημίν Αγίου Πνεύματος εστίν».
Βαρυσήμαντος ο σημερινός λόγος του Αποστόλου Παύλου, χριστιανοί μου, σήμερα ημέρα Κυριακή του Ασώτου. Για πολλά χρόνια ασχοληθήκαμε με την παραβολή αυτή που αποδεικνύει ολόκληρο το μεγαλείον της άπειρης ευσπλαχνίας, της άπειρης αγαθότητος, μακροθυμίας και αγάπης του Θεού Πατρός προς το πεσμένο πλάσμα Του που επιστρέφει κοντά Του μετανοημένο.
Κάποτε μας απασχόλησε και η σκληρή στάσις του πρεσβυτέρου υιού, που τυπικά ήταν πλησίον του Πατρός του. Η καρδιά του όμως ήταν γεμάτη από σκληρότητα, ασπλαχνία και υποκρισία. Εκείνο που ιδιαιτέρως τονίζαμε όλα αυτά τα χρόνια, ήταν αφενός μεν το αποτέλεσμα της αληθινής μετανοίας, και αφετέρου ο ωκεανός της αγάπης και της συγχωρητικότητος του Αγίου Θεού, που στη μετάνοια του πλάσματός Του, τον δικαιώνει, τον αναγεννά, του αποκαθιστά την υιοθεσία και τον κάμνει και πάλι μέτοχον και κληρονόμον της Βασιλείας των Ουρανών.
Δόξα στη μακροθυμία Σου Κύριε!
Εμείς όμως θα ασχοληθούμε σήμερα με λίγα λόγια με το σώμα του ανθρώπου, ως ναόν του Αγίου Πνεύματος, σώμα που το παρέδωσε ο Άσωτος Υιός και κάθε άσωτος στην αμαρτία και στην πορνεία.

Χριστιανοί μου, κάθε άνθρωπος που γεννιέται σύμφωνα με την αποκάλυψη που μας έκαμε ο ίδιος ο Θεός, και που είναι η μόνη αλήθεια, είναι διπλός στη φύση. Υλικός και πνευματικός. Από ύλη ως προς το σώμα και από πνεύμα ως προς την ψυχή. Είναι δηλαδή ψυχοσωματικός. Έτσι από την πρώτη ημέρα της δημιουργίας του, φέρει μέσα του και την πνοήν του Θεού, διότι λέγει η Γραφή, στο δεύτερο κεφάλαιο της Γενέσεως, «και ενεφήσησεν ο Θεός πνοήν ζωής και εγένετο ο άνθρωπος εις πνοήν ζώσα». Και όχι μόνον αυτό, αλλά μας εβεβαίωσε επιπλέον ότι μας έπλασε και κατ’ εικόνα Του και καθ’ ομοίωσίν Του, δηλαδή κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν Θεού.
Και επειδή το κατ’ εικόνα αναφέρεται στο νοερό μέρος της ψυχής του ανθρώπου, άρα το σώμα είναι και ναός του Αγίου εν Τριάδι Θεού.
Αυτό ο άνθρωπος δεν μπορεί να το κατανοήσει πριν από το Άγιον Βάπτισμα απλά και μόνον διαθέτει μέσα του μία έμφυτον κλίση προς τον Θεόν και γενικά προς την άλφα ή την βήτα θρησκεία, η οποία όμως δεν τον σώζει. Μέσα όμως από το Άγιον Βάπτισμα – διότι ο πιστεύσας και βαπτισθείς σωθήσεται – ο άνθρωπος ονομάζεται χριστιανός και ενδύεται τον Θεάνθρωπον Χριστόν. Μας το βεβαιώνει η Γραφή λέγοντας με το στόμα του Αποστόλου Παύλου «όσοι εις Χριστόν εβαπτίσθητε, Χριστόν ενεδύσασθε». Να το πούμε σε πρώτο πρόσωπο, πληθυντικό. «όσοι εις Χριστόν εβαπτίσθημεν, Χριστόν ενεδύθημεν». Αυτό σημαίνει ότι καθιστάμεθα έμψυχος ναός του Θεού. Και επειδή είμεθα ψυχοσωματικοί, άρα και το σώμα μας γίνεται με τη σειρά του και αυτό, ναός του Θεού. Ή καλύτερα όπως το τόνισε το σημερινό Αποστολικό Ανάγνωσμα με το οποίο και μεις αρχίσαμε, «ναός του εν ημίν Αγίου Πνεύματος εστίν το σώμα ημών».
Όπως γνωρίζουμε η πίστις μας είναι και ανήκει στον ένα Θεόν. Είναι πίστις μας Τριαδική. Στον Πατέρα, στον Υιόν και στο Άγιον Πνεύμα. Ένας Θεός που διακρίνεται σε τρία πρόσωπα – υποστάσεις, γι’ αυτό και αποκαλούμε τον έναν Θεόν τρισυπόστατον.
Αυτός λοιπόν ο άπειρος Θεός, που δεν Τον χωράει όχι μόνον ο νους μας, αλλά και ολόκληρο το Σύμπαν, έρχεται και κατοικεί μέσα μας. Έτσι όλος ο χριστιανός γίνεται κατοικητήριον του ενός Τριαδικού Θεού. Δηλαδή γίνεται έμψυχος ναός και του Θεού Πατρός, και του Υιού Θεού Λόγου και Θεανθρώπου Ιησού Χριστού, και του Αγίου Πνεύματος.
Και θα τολμούσα να πω, και μάλιστα να το φωνάξω δυνατά, ότι κάθε φορά που κοινωνούμε των Αχράντων Μυστηρίων, όπως σήμερα, του Σώματος και του Αίματος του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού, αποκτάμε ασυγκρίτως μεγαλυτέρα αξία από τον κάθε ιερόν ναόν, όταν αυτοί είναι άδειοι, όταν σ’ αυτούς δεν τελούνται Άγια Μυστήρια και όταν στερούνται του Αγίου Αρτοφορίου. Αυτό το πράγμα, το φτωχό μας το αμαρτωλό μυαλό δεν μπορεί να το πιάσει. Δεν μπορεί να το καταλάβει. Δεν μπορεί να το συλλάβει.

Είπαμε ότι με το Άγιον Βάπτισμά μας, ενδυόμεθα τον Ιησούν Χριστόν. Με το Άγιον Χρίσμα πάλι λαμπρυνόμεθα και στολιζόμεθα ψυχοσωματικά με τα πλούσια χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος. Και με τη Θεία Κοινωνία καθιστάμεθα σύναιμοι και σύσσωμοι Ιησού Χριστού, πνευματοφόροι και Χριστοφόροι. Ναι, είναι πλέον βέβαιον, ότι έχομεν τον Χριστόν κατοικούντα εν ταις καρδίαις ημών, κατά την ρητήν διαβεβαίωση του Αποστόλου Παύλου από την προς Εφεσίους επιστολήν. Γι’ αυτό και αμέσως μετά το Άγιον Βάπτισμα, το Άγιον Χρίσμα, τη Θεία Κοινωνία και την ενεργουμένη νοερά καρδιακή προσευχή, την ανερχομένην εις θεωρίαν επίφασιν, μας βεβαιώνει ο ίδιος ο Κύριος στο Ευαγγέλιό Του, ότι ως Αγία Τριάς, προς αυτόν ειδικά τον χριστιανόν «ελευσόμεθα και μονήν παρ’ αυτώ ποιήσομεν».
Γι’ αυτό και μπορούμε να βροντοφωνάξουμε θριαμβευτικά «Δόξα στη μακροθυμία Σου Κύριε. Δόξα στην ανέκφραστη Θεέ μου συγκατάβασή Σου».
Ποιος άραγε από μας χριστιανοί μου να το έζησε και να το εβίωσε αυτό έστω και μία φορά; «Προς αυτόν ελευσόμεθα και μονήν παρ’ αυτώ ποιήσομεν». Δηλαδή, λέει ο Θεός, ο Τριαδικός Θεός, θα φτιάξουμε, θα δημιουργήσουμε μια πνευματική κατοικία, ένα βασιλικό θρόνο, στον οποίον θα ίσταται, θα βασιλεύει και θα κυβερνά Κύριος ο Θεός, ο Πατήρ, ο Υιός και το Άγιον Πνεύμα. Γι’ αυτό και το σώμα καλείται «έμψυχος ναός του Αγίου Πνεύματος».
Διότι δια του Αγίου Πνεύματος κατέρχεται η Θεία Χάρις, και θρονιάζει τον Χριστόν μέσα μας δια των τεσσάρων σωστικών μυστηρίων μας και της ενεργουμένης νοεράς καθαρής προευχής. Αυτό το Άγιον Πνεύμα είναι αυτό που καθαρίζει πάντας ημάς δια του αίματος του Ιησού Χριστού, από παντός μολυσμού σαρκός και πνεύματος, πράξεων, λόγων, σκέψεων, ενθυμήσεων και επιθυμιών. Καμία πνευματική πράξις και κανένας αγιασμός δεν πραγματοποιείται χωρίς το Άγιον Πνεύμα. Διότι και αυτές οι ουράνιες αγγελικές δυνάμεις όλων των τάξεων δεν είναι από τη φύση τους άγιες. Τον αγιασμό τον πήραν και συνεχώς τον λαμβάνουν από το Άγιον Πνεύμα. Αν ήσαν από τη φύση τους άγιες, δεν θα είχαν καμιά διαφορά από το Άγιον Πνεύμα!... Και μάλιστα ανάλογα με την μεταξύ τους υπεροχή και αποστολή, έχουν και το μέτρον αγιασμού από το Άγιον Πνεύμα. - Τούτα τα λόγια είναι του Αγίου και Μεγάλου Βασιλείου, από έναν λόγο του «Περί του Αγίου Πνεύματος», στο δέκατο έκτο κεφάλαιο.
Έτσι λοιπόν και τα σώματά μας, λαμβάνουν την χάρη και τον αγιασμό και καθίστανται ναός από το Άγιον Πνεύμα. Γι’ αυτό και πρέπει να διατηρείται το σώμα καθαρό, αγνό και αμόλυντο, όσον μας είναι δυνατόν. Και μόνον έτσι είναι και πανάγιος ναός του Αγίου Πνεύματος, και όταν είναι έτσι, τότε ο νους αποκτά σοφία, φωτισμό, θεογνωσία, ισχυρά θέληση και δύναμη Θεού.
Και αυτά δεν είναι μόνον λόγια για να περνάει η ώρα, και να λέμε έτσι στο τροχάδην ένα απλό κήρυγμα. Είναι η αληθινή πνευματική ζωή. Και τότε πιάνει η ψυχή μας κάτι το ακατάληπτον, το ασύλληπτον για τα πτωχούτσικα αμαρτωλά μυαλά μας. Δηλαδή τι πιάνει; Τι πιάνει ο καθαρός ο νους και η τεταπεινωμένη καρδία μας; Συλλαμβάνει ότι η υπερακατάληπτη ουράνια καθαρότητα, του ενός Τριαδικού Θεού, του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, είναι αδύνατον να ενώνεται και να μεταμορφώνει θεϊκά εκείνη την ανθρώπινην φύσιν που θέλει να παραμένει ψυχοσωματικά μέσα στη βρωμιά και στην ακαθαρσία της αμαρτίας. Μόνον η αληθινή μετάνοια παρέχει την δυνατότητα στον μόνον αμόλυντον και πανάσπιλον Θεόν να προσεγγίζει τον χριστιανόν εκείνον που καθαρίστηκε από τα πανάγια σωστικά μυστήρια και μέσα στο λουτρό των δακρύων.
Και μετά την προσέγγιση αυτή, να τον καθιστά και κατοικητήριον της Θείας Χάριτος και έμψυχον ναόν του Παναγίου Πνεύματος.

Χριστιανοί μου,
Αν αγαπάμε τον Θεόν εξ όλης ψυχής και καρδίας και ισχύος και διανοίας, τότε ολόκληρη η ανθρώπινη φύσις μας, καθίσταται ναός έμψυχος του Αγίου Πνεύματος.
-Δεύτερον. Αν αγαπάμε τον πλησίον μας μέχρι αυτοθυσίας, και ειδικά τους ανθρώπους που μας έχουν κάνει κακό, και εξακολουθούν να μας εχθρεύονται, και να μας επιβουλεύονται, καμιά φορά και εξ αγνοίας, τότε και πάλιν ψυχοσωματικά, μας καθιστά η Θεία Χάρις ναόν του Αγίου Πνεύματος.
-Τρίτον. Αν τηρούμε τις Ευαγγελικές εντολές, με ταπεινό το φρόνημα και ζωντανή την πίστη, και πάλι τότε το σώμα μας καθίσταται ναός του εν ημίν Αγίου Πνεύματος.
-Τέταρτον. Αν συμμετέχουμε στα Πανάχραντα Μυστήρια μετά φόβου Θεού, πίστεως και αγάπης, τότε τα σώματά μας χριστοφορούμενα από το Σώμα και το Αίμα του Ιησού Χριστού, λαμπροστολίζουν μυστικά με ουράνια χαρίσματα τον ναόν του Αγίου Πνεύματος, δηλαδή την ψυχή και το σώμα μας. Και
-Πέμπτον, Όταν τακτικά, μυστικά και αθόρυβα προσεύχεται ο νούς μας με το όνομα του Ιησού Χριστού, με την ευχούλα, με το «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με», καθιστά και τότε το σώμα μας ναόν λογικής λατρείας, δηλαδή ναόν του Αγίου Πνεύματος, όπου η ευωδία του Αγίου Πνεύματος και η ευωδία της νοεράς καρδιακής προσευχής καταλαμβάνει όχι μόνον τον ναόν του σώματός μας, όχι μόνον ολόκληρον τον άνθρωπον, αλλά και τον χώρον γύρω μας, και ανέρχεται αυτή η ευωδία της λογικής λατρείας του ονόματος του Ιησού Χριστού μέχρι και το υπερουράνιον θυσιαστήριον.
Τι άλλο να προσθέσουμε; Διότι υπάρχουν και άλλες πολλές υπερβατικές αποκαλύψεις στις φράσεις αυτές τις αγιοπνευματικές του Αποστόλου Παύλου, που ακούσαμε σήμερα στο Αποστολικόν Ανάγνωσμα, και θα αρκεστούμε σ’ αυτές που αναφέραμε και μόνον.

Εύχομαι λοιπόν ταπεινά και με όλη μου την καρδιά, εγώ που είμαι αμαρτωλός και τρισάθλιος, όπως όλοι μας να βιώσουμε αυτήν την βεβαιωμένη πραγματικότητα, ότι δηλαδή είμεθα όλοι μας χωρίς καμιά εξαίρεση έμψυχος ναός του Αγίου Πνεύματος.
Το επαναλαμβάνω, είμεθα όλοι μας έμψυχος ναός του Αγίου Πνεύματος,

Αμήν.