Τελώνου καί Φαρισαίου, 2006

221-γ
Τελώνου καί Φαρισαίου, 2006

Χριστιανοί μου, στο σημερινό Αποστολικό Ανάγνωσμα της Κυριακής Τελώνου και Φαρισαίου, όπου άρχεται ταυτόχρονα και το Τριώδιον, ο Απόστολος Παύλος απευθυνόμενος στον μαθητήν του Τιμόθεον, του λέγει τα εξής με απλά λόγια:
Συ παιδί μου, έχεις παρακολουθήσει από πολύ κοντά την Ευαγγελική μου διδασκαλία, την συμπεριφορά, την αναστροφή, τις αγνές μου διαθέσεις, την φωτισμένη και ζωντανή πίστη μου, την μακροθυμία μου, την αγάπη και την υπομονή μου. Έχεις παρακολουθήσει και είδες από πολύ κοντά τους διωγμούς και τα παθήματα που μου έγιναν από τους εχθρούς της πίστεως στην Αντιόχεια, στο Ικόνιον, και στα Λύστρα, και πώς ο Κύριος με λύτρωσε από τους μεγάλους αυτούς πειρασμούς. Και μια είναι η αλήθεια. «Οι θέλοντες ευσεβώς ζείν εν Χριστώ Ιησού, διωχθήσονται». Που σημαίνει ότι όσοι χριστιανοί θέλουν να ζήσουν όπως διδάσκει το Ευαγγέλιον του Χριστού, θα υποστούν πολλούς πειρασμούς, ακόμα και διωγμούς και τραμπουκισμούς και ξυλοδαρμούς και θάνατο.
Στη συνέχεια κάνει λόγο ο Παύλος για τους κακούς και πονηρούς ανθρώπους, τους μοχθηρούς και απατεώνες που ως συνήθως προκόβουν στα πλούτη, στη δύναμη και στην εξουσία, πλανώντες και πλανώμενοι.
Αλλά συ Τιμόθεε, συνεχίζει ο Παύλος, θα στηρίζεσαι στο λόγο της Αγίας Γραφής, στην οποίαν εντρυφάς από παιδικής ηλικίας, διότι αυτή δια του Αγίου Πνεύματος θα σε καταστήσει σοφόν και συνετόν, αφού το περιεχόμενο περιέχει όλες τις αλήθειες της πίστεως, που οδηγούν τους πιστεύοντας εις σωτηρίαν, διότι «πάσα γραφή θεόπνευστος». Αφού έχει γραφεί δηλαδή με τον φωτισμόν και την έμπνευση του Αγίου Πνεύματος. Έτσι καθίσταται ωφέλιμη και σωστική για τον κάθε χριστιανό που την μελετά, αποκαλύπτει και διδάσκει την αλήθεια για τον Ένα Τριαδικό Θεό, ελέγχει την πλάνη, την κακία, την πονηριά και την αδικία, διορθώνει και ανορθώνει τους παρεκτρεπομένους, οδηγώντας αυτούς στην μετάνοια, και μεταμορφώνει θεοφιλώς όλους εκείνους που είναι καλοπροαίρετοι στην αρετή.
Χριστιανοί μου, αυτά ήταν με απλά λόγια η διδασκαλία του Αποστολικού Αναγνώσματος που ακούσαμε σήμερα. Είναι αλήθεια ότι στο παρελθόν, στα εικοσιτέσσερα συνεχή χρόνια που βρίσκομαι σ’ αυτόν εδώ τον μικρό ναό της Αγίας Βαρβάρας, πολλές φορές ασχοληθήκαμε και με την παραβολήν του Τελώνου και Φαρισαίου, και με το Αποστολικό Ανάγνωσμα. Τονίσαμε ιδιαίτερα την αξία της αληθινής μετανοίας, και της συναίσθησης της αμαρτωλότητος, ενώ επανειλημμένες φορές καυτηριάζαμε την υπερηφάνεια, την ευσεβοφάνεια, την υποκρισία και την αυτοδικαίωση του Φαρισαίου. Και άλλες φορές πάλι ασχοληθήκαμε με άλλα θέματα από το Αποστολικόν Ανάγνωσμα.

Για να γίνει όμως κατανοητό το αγιασμένο παράδειγμα και η θεοσεβής διδασκαλία ενός γέροντος ή ενός πνευματικού ιερέως ή ενός ιεροκήρυκος, ή ενός επισκόπου της Ορθοδόξου ημών Εκκλησίας, και η σωστή από μας σωστική ανταπόκρισις, χρειάζεται και ο φωτισμός του Αγίου Πνεύματος. Χωρίς την προσωπική μας μεταμόρφωση και την χάρη της Πεντηκοστής, δηλαδή του Αγίου Πνεύματος, δεν θα μπορέσουμε ποτέ, να ανακαλύψουμε και να αξιοποιήσουμε για την ψυχική μας ωφέλεια, τον κεκρυμμένον θησαυρό που κρύβουν οι καρδιές ορισμένων αγιασμένων κληρικών και γεροντάδων, και πολύ περισσότερο τα πολύτιμα πνευματικά μαργαριτάρια που ενυπάρχουν στην Αγία Γραφή και δη στην Καινή Διαθήκη, στα Φιλοκαλικά κείμενα, στα συγγράματα των πατέρων, στα γεροντικά και στα συναξάρια των Αγίων και σε όλα τα πνευματικά βιβλία που τόσο ευρέως κυκλοφορούν σήμερα.

Δυστυχώς οι περισσότεροι από τους Νεοέλληνες Ορθοδόξους Χριστιανούς δεν μελετάνε τα ιερά γράμματα της Ευαγγελικής διδασκαλίας του Σωτήρος Χριστού, δεν εκκλησιάζονται με συνέπεια, απέχουν και καταπολεμούν την Ιερά Εξομολόγηση, και αρνούνται να κοινωνήσουν των Αχράντων Μυστηρίων και πολλές φορές κοροϊδεύουν τα μυστήρια.
Κι όταν ο Έλληνας χριστιανός, δεν θέλει να μάθει, δεν θέλει ν’ ακούσει, και δεν θέλει να διαβάσει το Ευαγγέλιο, πώς θα φωτιστεί και πώς θα οδηγηθεί στη σωτηρία; Όταν εμείς από μικρά παιδιά, ακούμε τους θεοσεβείς γονείς μας, τους παππούδες και γιαγιάδες μας, για τα απλά θέματα της πίστεως, και όταν βλέπουμε το αγιασμένο παράδειγμά τους στη νηστεία, στην προσευχή, στην εγκράτεια, στον εκκλησιασμό, στην Θεία Κοινωνία και στην Ιερά Εξομολόγηση, όταν τους βλέπουμε με πόσην ευλάβεια τηρούν τις εντολές του Ευαγγελίου, τη δυνατή τους πίστη στην πρόνοια του Αγίου Θεού, και την ευδόκιμη υπομονή τους στις μεταξύ τους σχέσεις και στους πειρασμούς της ζωής, όλα αυτά και άλλα πολλά, μαζί με την καλοσύνη τους, την ανοικτή τους την καρδιά και την κρυφή τους ελεημοσύνη, όλα αυτά φυτεύονται μέσα στις παιδικές ψυχούλες, βαθιές οι ρίζες της Ορθοδόξου πίστεως και μεγαλώνουμε μέσα στο φως του Αγίου Πνεύματος, όπως ακριβώς το περιγράφει ο Απόστολος Παύλος για την παιδική του μαθητού του Τιμοθέου.
Αντιθέτως η τραγική πραγματικότητα μας φανερώνει ότι στις περισσότερες Ελληνικές οικογένειες επικρατεί η ημιμάθεια αναμεμειγμένη με προλήψεις και δεισιδαιμονίες, η άγνοια, η αδιαφορία, ακόμα και η εχθρότητα για την πίστη μας και τους ιερείς μας και τέλος η θεομαχία. Και όλα αυτά καθημερινά πληθαίνουν όλο και περισσότερο από τον νέον τρόπο ζωής που μας επέβαλλε ο άθεος πολιτισμός της δύσεως, Ευρώπης και Αμερικής.
Όταν καταφρονούμε τα Άγια Μυστήρια της Εκκλησίας μας, τη διδασκαλία του Ευαγγελίου, που ο Θεός την έγραψε με το αίμα Του πάνω στο Σταυρό, όταν αρνούμεθα την Ιερά Παράδοση της Ορθοδόξου πίστεως, τα ιερά και τα όσια της Ελληνικής μας φυλής, και το κυριότερο όταν αρνούμεθα και κοροϊδεύουμε το ιερότατο μυστήριο της οικογένειας, μητρότητος και συζυγίας, τότε ακολουθούν όσα είπαμε την περασμένη Κυριακή και της οποίας συνέπειες μου ζητήσατε αρκετοί από σας να τις επαναλάβω και σήμερα.
Και αυτές είναι: τα ναρκωτικά, τα ξενύχτια με όσα ξεδιάντροπα και αίσχη συμβαίνουν σ’ αυτά, το πιοτό και το μεθύσι, το τσιγάρο με το χασίσι, η διαβολική ροκ και μέταλ μουσική, οι ασύδοτες πανσεξουαλικές διασκεδάσεις, οι παράνομες προγαμιαίες σχέσεις και από την σχολική ακόμα ηλικία, οι τριακόσιες χιλιάδες εκτρώσεις το χρόνο, - από έγγαμες και άγαμες, - η έξαρσις της ομοφυλοφιλίας και των σοδομιτικών αμαρτημάτων, η έντονη βία στη σχέση μας και ιδίως μεταξύ των συζύγων, η ψυχρότητα και η αδιαφορία μεταξύ μας, η ασέβεια προς τους γονείς, το οδυνηρό και αφύσικο φαινόμενο των αγάμων μητέρων, ακόμα και με εξωσωματικές γονιμοποιήσεις με άγνωστα σπέρματα, τα αυξανόμενα διαζύγια, τα προβληματικά παιδιά των διαλελυμένων οικογενειών, η αποφυγή της τεκνογονίας, η ασυδοσία των εχόντων δύναμη πολιτική, δύναμη εξουσίας και δύναμη πλούτου και άλλα πολλά ακόμα.
Και τώρα πληρώνουμε. Πληρώνουμε πρώτον την ασέβειά μας, δεύτερον την κακή μας παιδική ανατροφή και ιδίως όταν χωρίζουν οι γονείς, και τρίτον ότι αγκαλιάσαμε τον νέο υλιστικό άθεο τρόπο της δύσεως. Και τέταρτον το ότι αρνούμεθα να γνωρίσουμε βιωματικά την αλήθεια και το φως της Ορθοδόξου ημών πίστεως, με τα σωστικά μυστήρια της Εκκλησίας μας, με την μελέτη του Ευαγγελίου με βάση τους Αγίους Πατέρας και τους Αγίους της Εκκλησίας μας.
Όλα αυτά μας θυμίζουν την βεβαίωση της Αγίας Γραφής που λέγει «χείμαρροι ανομίας εθάντησάν με», από την Β’ Βασιλειών. Κατακλυσμοί και χείμαρροι ανομίας κατέκλυσαν την πατρίδα μας, τις Ορθόδοξες οικογένειές μας, τα παιδιά και τα εγγόνια μας.
Ως χείμαρρος ορμητικός ξεσηκώθηκαν όπως είδατε τώρα τελευταία, αυτές τις ημέρες οι μουσουλμάνοι, όταν οι Δανοί και οι Ευρωπαίοι γελοιογράφησαν τον Μωάμεθ. Και καλά έκαμαν και μπράβο τους. Βέβαια δεν εγκρίνουμε τη βία, αλλά μόνον την διαμαρτυρία. Όταν όμως καθημερινά ξεχύνεται ως χείμαρρος, ο οχετός των ύβρεων του ονόματος του Ιησού Χριστού, του Θεού μας, της Παναγίας και των Αγίων μας, μέσα στην ίδια την πατρίδα μας, την ορθόδοξη Ελλάδα μας, και βρίζουν άντρες και γυναίκες, νέοι μεγάλοι και μικροί, ακόμα και μικρά κοριτσάκια, κανένας μας δεν κοκκινίζει από ντροπή και κανένας χωροφύλακας και αστυνομικός και κανένας εισαγγελεύς δεν τολμά να πιάσει όλους αυτούς που βρίζουν τα θεία, απ’ τ’ αυτί και να τους βάλλει φυλακή. Ας είναι και πολιτικοί. Ας είναι και άρχοντες. Όποιοι και αν είναι αυτοί. Εφόσον βρίζουν τα θεία η θέσις τους είναι πίσω από τα σίδερα.
Καθημερινά ακούμε όχι για πλημμύρες, πυρκαγιές και χιονοστιβάδες, αλλά για χειμάρρους ανομίας, ασυδοσίας, αχαριστίας, προδοσίας και αναρχίας. Χείμαρρος βρωμιάς από τις οθόνες των τηλεοράσεων και των ηλεκτρονικών υπολογιστών, χείμαρρος ανηθικότητος και παντός είδους αισχρότητος, από τα ροζ τηλέφωνα και από τα ροζ κινητά που έχουν ακόμα και μικρά παιδιά Δημοτικού σχολείου, από τις ροζ ταινίες, από τις ροζ ιστοσελίδες και από τα ροζ βρώμικα περιοδικά που τόσο ευρέως κυκλοφορούν.

Ποτέ άλλοτε ίσως χριστιανοί μου, στη διάρκεια της ανθρώπινης ιστορίας, δεν υπήρξαν τόσο μεγάλοι οι χείμαρροι της ανομίας, της αδικίας, της πονηριάς, της κακίας και της ανηθικότητος. Πόσο καταστρεπτικοί είναι αυτοί οι χείμαρροι, δεν ξέρω αν υπήρξε άλλη εποχή. Και είμεθα ακόμα στην αρχή. Το τι μας περιμένει τα επόμενα χρόνια, φοβάμαι και να το προβλέψω και να το πω. Αλίμονον στις επόμενες γενιές, στα παιδιά και στα εγγόνια μας, αν δεν έχουν μέσα τους βαθιά ριζωμένη την πίστη του Χριστού την Αγία, στο Χριστό και στη διδασκαλία του.
Και το μεγαλύτερο κακό στην εποχή μας είναι ότι νομιμοποιείται ο φόνος για τις εκτρώσεις, και το ψήφισαν οι τριακόσιοι στην Ελληνική Βουλή, οι τριακόσιοι βουλευτές, τους οποίους εμείς ψηφίσαμε, άρα έχουμε και μείς ευθύνη απέναντι στο Θεό, και όταν θα βρεθούμε στην Κρίση, μεθαύριο η Κυριακή των Απόκρεω, που θ’ αναφερθούμε σ’ αυτό το Ευαγγελικό απόσπασμα, να δούμε τι θα έχουμε να απολογηθούμε μπροστά στο δίκαιο Κριτή.
Είναι κατόπιν και ο εξευτελισμός, της ανθρωπίνης προσωπικότητος, με την νομιμοποίηση των λεγομένων δήθεν γάμων των ομοφυλοφίλων. Έτσι το κακό οργιάζει, η αρετή εξευτελίζεται, καταπολεμείται, κατακοροϊδεύεται, γι’ αυτό και δεν θ’ αργήσει να πέσει ο πέλεκυς του Αγίου Θεού, η οργή του Θεού επί τους υιούς της απειθείας. Και ήδη έχει φανεί προειδοποιητικά αυτή η οργή με τις κάθε τόσο θεομηνίες, με τους μεγάλους σεισμούς, με τα τσουνάμια, με τις φοβερές μεταδοτικές ασθένειες, - δεν είναι αυτό που λέμε τίποτα μέσα απ’ τα πτηνά, τρώτε αυγά τώρα, τρώτε; τις τρελές αγελάδες και τους χιλιάδες τόνους από τα χαλασμένα τρόφιμα -… Έχουμε κατόπιν τις μεγάλες ξηρασίες, τις παρατεταμένες παγωνιές, την αλλαγή του κλίματος σ’ ολόκληρη τη γη και τόσα άλλα, μαζί με την πείνα, όπου δυο χιλιάδες παιδιά πεθαίνουν κάθε μέρα επειδή δεν έχουν ένα ποτήρι γάλα, τους πολέμους, τις ταραχές, τα πυρηνικά όπλα, τις επαναστάσεις, και τόσα άλλα, και τόσα άλλα που μας κρύβουν…
Και αλίμονό μας αν έχουμε μάτια και δεν βλέπουμε, αν έχουμε αυτιά και δεν ακούμε, και αν έχουμε μυαλό και είναι θολό και σκοτισμένο από την αμαρτία.

Ένας μόνο δεν φοβάται, ένας.
Ένας μόνον δεν τρομάζει.
Ένας μόνον δεν ολιγοψυχεί.
Ένας μόνον δεν απελπίζεται.
Ποιος είναι αυτός;
Ο αληθινός ορθόδοξος χριστιανός!
Είναι αυτός που τον διακρίνει η ευλαβής συνέπεια στα όσα λέγει ο λόγος του Θεού μέσα στο Ευαγγέλιο.
Είναι αυτός που έχει πρώτα αληθινή μετάνοια, και ύστερα συμμετέχει μετά φόβου Θεού, πίστεως και αγάπης στα Πανάχραντα Μυστήρια.
Είναι αυτός που καίγεται ολόκληρος από τη φωτιά της πίστεως και από την καύση της αγάπης μέχρι θυσίας, μαρτυρίου, βασάνων και θανάτου.
Είναι ο ορθόδοξος χριστιανός που έχει ταπεινό το φρόνημα και συντετριμμένη την καρδιά με απόλυτη συναίσθηση ότι είναι αμαρτωλός.
Είναι αυτός που ελπίζει στο έλεος του Θεού και δεν απελπίζεται.
Είναι αυτός που αισιοδοξεί σε όλες τις εκδηλώσεις της ζωής του γιατί μετά φόβου και στο κατά δύναμιν, όσο δηλαδή μπορεί, τηρεί τις εντολές του Θεού και καλλιεργεί τις αρετές.
Δεν είναι ο γκρινιάρης, ο μεμψίμοιρος, ο απαισιόδοξος, ο κατσούφης, ο βλοσυρός, - βλοσυρός σαν κι εμένα, - αλλά
είναι ο χαρούμενος χριστιανός που βιώνει εν Χριστώ την χαρά του Παραδείσου, τη χαρά των αγγέλων και τη χαρά των αγίων.
Δηλαδή μπορεί νάσαι και συ, μπορεί νάσαι και συ, και συ, και συ, και συ, και όλοι μας και γω μαζί σας, τελευταίος ο αμαρτωλός.

Είμεθα, είθε να είμεθα εμείς όλοι.
Γι’ αυτό ας έχει δόξα τιμή και προσκύνησις
ο Πατήρ, ο Υιός και το Άγιον Πνεύμα,
τώρα και πάντοτε,
και εις τους απεράντους αιώνας των αιώνων,

Αμήν.