Οι συνέπειες της αμαρτίας στην Π.Δ. και στην Κ.Δ. και το πάθημα της ανυπακοής του ανωνύμου προφήτου

226 α
14/05/2006

Πόσο θα ζήσουμε ακόμα; Ο καιρός περνάει…Ο Κύριος εγγύς. Ο θάνατος δίπλα μας. Και παρόλο που ελπίζουμε στο πανάγιον έλεος του Αγίου Θεού, δεν μπορούμε απέναντι στην αμαρτία να ήμεθα θρασείς. «Ίδε, υγιής γέγονας μηκέτι αμάρτανε ίνα μη χείρον τι σοι γένοιται». Κοίταξε, του είπε ο Χριστός, τώρα έγινες καλά. Φρόντισε να μην ξαναμαρτήσεις για να μη σου γίνουν τα χειρότερα. Αυτά είπε ο Κύριος χριστιανοί μου, στον από 38 ολόκληρα χρόνια παράλυτο. Η αρρώστια της παραλυσίας του ήταν αποτέλεσμα της αμαρτωλής ζωής που έκαμε. Η αμαρτία και ο διάβολος τον πλήρωσαν και όχι ο Θεός.
Ας το δούμε όμως αυτό το θέμα από δυο πλευρές. Η μία είναι η θέσις της Παλαιάς Διαθήκης και η δευτέρα της Καινής.

Πρώτα ας έρθουμε στην Παλιά Διαθήκη και ειδικότερα σε ένα γεγονός.
Μετά από μια νικηφόρο εκστρατεία του βασιλέως Ιεροβοάμ, γιος του σοφού Σολωμόντος εναντίον των φυλών του Ισραήλ που είχαν επαναστατήσει εναντίον του, επιβάλλει τη βασιλεία του και την θεμελιώνει με θυσίες στα είδωλα. Επαναφέρει δηλαδή στην ουσία την ειδωλολατρία. Και να που ξαφνικά έρχεται στην πόλη Βαιθήλ κατόπιν εντολής του Θεού, ένας άγνωστος προφήτης. Ο άνθρωπος του Θεού, όπως αποκαλείται στην Αγία Γραφή, που κατήγετο από την Ιουδαία, για να ελέγξει τον Ιεροβοάμ που ήταν έτοιμος να θυσιάσει στα είδωλα. Οι στιγμές ήταν πολύ επίσημες και ο Ιεροβοάμ σ’ όλο του το μεγαλείο. Πάρα ταύτα πηγαίνει ο προφήτης μπροστά στο θυσιαστήριο και με εντολή του Θεού λέγει τα εξής: «Θυσιαστήριον, θυσιαστήριον. Τάδε λέγει Κύριος ο Θεός ο Παντοκράτωρ. Θα γεννηθεί κάποιος από τους απογόνους του Δαυίδ με το όνομα Ιωσίας ο οποίος θα σφάξει πάνω σου όλους τους ειδωλολάτρες ιερείς και τα οστά τους θα τα κάψει και θα τα κάμει στάχτη». Η προφητεία αυτή όντως επαληθεύθη ύστερα από 350 χρόνια όπως μας το αναφέρει και πάλι η Αγία Γραφή στον Ησαΐα στο 44ο κεφάλαιο. Και συνεχίζει ο Προφήτης «και για την αλήθεια αυτής της προφητείας όπου ελάλησε Κύριος ο Θεός, αυτή τη στιγμή, τώρα, θα σχιστεί το θυσιαστήριο στη μέση και θα χυθεί κάτω η λιπαρή στάχτη που προήλθε από τα θυσιαζόμενα ζώα». Κι αμέσως, πριν προλάβει να τελειώσει τα λόγια του ο Προφήτης, σχίζεται το θυσιαστήριο στα δύο. Ναι χριστιανοί μου, άκουσαν οι πέτρες του θυσιαστηρίου και σχίστηκαν στη μέση και διαλύθησαν τα πάντα και σκορπίστησαν οι λιπαρές στάχτες των ζώων. Ράγισε το θυσιαστήριο, αλλά η καρδιά του Ιεροβοάμ δε ράγισε.
Όπως δε ραγίζουν και οι δικές μας καρδιές. Ακούνε οι άψυχες πέτρες και δεν ακούει ο άνθρωπος. Κι είναι φοβερόν και το είδαμε στο Γολγοθά. Εσχίσθη το καταπέτασμα του ναού από άνωθεν έως κάτω, εσχίσθησαν οι πέτρες, ανεώχθησαν τα μνημεία, εσκοτίσθη ο ήλιος και οι άνθρωποι παρέμεινα αναίσθητοι. Πέτρες και βράχια.
Με αυτό το θαύμα που έγινε αμέσως εσφραγίσθη ο λόγος του ανθρώπου του Θεού που ήτο όντως Προφήτης και σταλμένος από τον Θεόν για τον αποστάστη βασιλέα Ιεροβοάμ. Μόλις όμως ο Ιεροβοάμ άκουσε τα λόγια του προφήτου και είδε το θαύμα, αντί να συνέλθει, σήκωσε το χέρι του έτσι και διέταξε τους στρατιώτες να συλλάβουν τον προφήτη. Αλλά πριν προλάβουν να κινηθούν οι στρατιώτες ξεραίνεται το χέρι του βασιλέως Ιεροβοάμ στον αέρα. Τότε ο βασιλιάς ταπεινώνεται και παρακαλεί και ζητά βοήθεια από τον Προφήτη. Και πράγματι ο Προφήτης κάνει προσευχή στον Κύριο και Θεόν και αποκαθίσταται η υγεία της ξηραμένης χειρός του Ιεροβοάμ. Κατόπιν ο βασιλιάς προσκαλεί τον προφήτη στο παλάτι του για να του προσφέρει δείπνο και πλούσια δώρα. Ο προφήτης όμως αρνήθηκε λέγοντας ότι η εντολή του Θεού ήταν η εξής «ούτε άρτον θα φάγεις ούτε ύδωρ θα πιείς και θα επιστρέψεις στην πατρίδα σου από τον ίδιο δρόμο που επορεύθης». Και πιστός στις εντολές του Θεού, ο άνθρωπος αυτός του Θεού έφυγε αμέσως από την πόλη Βαιθήλ.
Στην πόλη όμως αυτή υπήρχε και ένας ψευδοπροφήτης που μόλις έμαθε τα γεγονότα που συνέβησαν θέλησε να συναντήσει τον άνθρωπο του Θεού που ήδη έχει πάρει τον δρόμον της επιστροφής. Τον προλαβαίνει λοιπόν με το γάιδαρό του, με την πρόθεση βέβαια να τον εξαπατήσει, διότι οι ψευδοπροφήτες υπήρξαν πάντοτε οι κατ’ εξοχήν εχθροί των αληθινών προφητών. -Μήπως και στις ημέρες μας, κι ανάμεσά μας δε βασιλεύουν οι πλάνες; Και σε μας τους κληρικούς παντός βαθμού και στον κόσμο και στους μοναχούς..παντού πλανάται η πλάνη.- Τον έφτασε και τον βρήκε να ξεκουράζεται στη σκιά μιας βελανιδιάς. Κι ευθύς αμέσως με κολακείες και ψέματα πήγε τον άνθρωπο του Θεού να επιστρέψει στη Βαιθήλ, δήθεν για να τον φιλοξενήσει στο σπίτι του και να ξεκουραστεί. Ο άνθρωπος του Θεού έφερε όπως ήταν επόμενο τις αντιρρήσεις λέγοντας ότι ο Κύριος τον διέταξε να μη φάγει άρτον και να μην πιεί ύδωρ αλλά να επιστρέψει αμέσως στην Ιουδαία. Τον ξεγέλασε όμως ο προφήτης λέγοντας τα εξής: «κι εγώ προφήτης είμαι όπως κι εσύ και άγγελος εξ’ ουρανού μου μεταβίβασε ρητήν την εντολή του Κυρίου όπως επιστρέψεις στην πόλη μας Βαιθήλ για να φιλοξενηθείς στο σπίτι μου για να δειπνήσεις μαζί μου και να αναπαυθείς». Με τα ψέματα αυτά ξεγέλασε τον προφήτη ο οποίος παραβίασε έτσι την εντολή του Θεού, γι’ αυτό και τιμωρήθηκε σκληρά. Και ιδού πώς. Επιστρέφοντας με το γαϊδουράκι του ο προφήτης στην Ιουδαία, στο δρόμο του επιτέθηκε ένα λιοντάρι, τον δάγκασε στο λαιμό και τον σκότωσε ρίχνοντάς τον κάτω. Και τώρα τα παράδοξα θαύματα της Θείας δικαιοσύνης. Το σώμα νεκρό και κατασπαραγμένο στο λαιμό, ακίνητο μέσα στο δρόμο, το γαϊδουράκι ολοζώντανο δίπλα στο πτώμα χωρίς να κινείται αλλά και το λεοντάρι ακινητοποιήθηκε όρθιο δίπλα στο νεκρό σώμα του προφήτη.
Σε λίγο πέρασαν από το δρόμο κάποιοι διαβάτες και αντικρίζοντας το παράξενο φαινόμενο, φοβήθηκαν, επέστρεψαν στη Βαιθήλ και ανακοίνωσαν το φριχτό γεγονός στους κατοίκους της πόλης. Μόλις όμως πληροφορήθηκε τα συμβάντα ο ψευδοπροφήτης είπε: «αυτός όντως είναι άνθρωπος του Θεού και αληθινός προφήτης, ο οποίος παραβιάζοντας την εντολή του Κυρίου παρόλα όσα του είπα γω τα ψέματα, ελύπησε τον Θεό. Τον επίκρανε τον Θεόν. Τον εξόργισε τον Θεόν, γι’ αυτό και τον τιμώρησε τόσο σκληρά. Ο ψευδοπροφήτης κατόπιν πήγε στο μέρος εκείνο που εγένετο το μεγάλο κακό και με έκπληξη είδε ότι το λιοντάρι ήταν τελείως ακίνητο χωρίς να έχει αγγίξει ή να κατασπαράξει ούτε το σώμα το νεκρό του προφήτου ούτε και το γαϊδουράκι. Αμέσως πήρε το νεκρό σώμα του ανθρώπου του Θεού, το φόρτωσε στο γαϊδουράκι, το έφερε στην πόλη και το έθαψε στον οικογενειακό του τάφο. Ολόκληρη αυτή η ιστορία και με άλλες λεπτομέρειες αναφέρονται στο 13ο Κεφάλαιον τρίτης Βασιλειών της Παλαιάς Διαθήκης.

Ας δούμε όμως τι μας λέγουν οι Πατέρες της Εκκλησίας μας και τι χρήσιμα συμπεράσματα βγάζουν. Μπορεί να σας κουράζω καμιά φορά, …αλλά ο λόγος του Θεού είναι, και τη Μεγάλη Εβδομάδα έψαλλε η Εκκλησία μας «τον λόγον να μην τον κρύπτουμε».
Αμέσως πήρε…πρώτα πρώτα συγκλονίζεται ο ψευδοπροφήτης και αισθάνεται το βαρύ αμάρτημά του με το να ξεγελάσει ψευδόμενος τον άνθρωπο του Θεού. Τον συγκλονίζει κατά δεύτερον το γεγονός ότι εάν ο προφήτης της Ιουδαίας τιμωρήθηκε τόσο σκληρά για την ανυπακοή του προς τον Θεόν, πόσο μεγαλύτερη έμελλε να είναι η δική του τιμωρία που εξαπάτησε τον γνήσιον προφήτην και άνθρωπο του Θεού;

Η δικαιοσύνη όμως του Θεού αδελφοί μου, είναι ανεξιχνίαστη. Ο παράλυτος του σημερινού ευαγγελικού αναγνώσματος ήταν παράλυτος και αξιοθρήνητος εξαιτίας των πολλών του αμαρτημάτων. Επαναλαμβάνω «Ίδε, υγιής γέγονας μηκέτι αμάρτανε ίνα μη χείρον τι σοι γένοιται». Αυτά ήσαν και τα βεβαιωτικά λόγια του Κυρίου «πρόσεξε να μην ξαναμαρτήσεις για να μην πάθεις τα χειρότερα». Αλλού η Αγία Γραφή μας βεβαιώνει ότι τα οψόνια της αμαρτίας, θάνατος. Δηλαδή, οι συνέπειες και ο μισθός της αμαρτίας και της κάθε παραβάσεως των εντολών του Θεού είναι ο αιώνιος ψυχικός θάνατος. Η κόλαση. Τίποτα όμως δεν αποκλείεται από τη δικαιοσύνη του Θεού. Και το δυστύχημα και η αναπηρία και η αρρώστια, ακόμα και ο σωματικός θάνατος. Αυτό βεβαιώνεται και πάλιν αγιογραφικώς από τον Απόστολο Παύλο στην Α’ προς Κορινθίους επιστολή του λέγοντας ότι όσοι κοινωνούν αναξίως του σώματος και του αίματος του Ιησού Χριστού τιμωρούνται ποικιλοτρόπως. «Δια τούτο» λέγει «εν υμίν πολλοί ασθενείς και άρρωστοι και κοιμώνται ικανοί». Και επειδή αναξίως κοινωνείτε από τα Τίμια Δώρα, λέγει ο Παύλος, γι’ αυτό υπάρχουν ανάμεσά σας, μεταξύ δηλαδή των χριστιανών της Κορίνθου, πολλοί ασθενείς και πολλοί βαριά άρρωστοι και αρκετοί πεθαίνουν.
Κι αυτοί οι λόγοι του Αποστόλου Παύλου εξακολουθούν να ισχύουν και μέχρι σήμερα και θα ισχύουν μέχρι της Δευτέρας του Χριστού Παρουσίας. Και θα ισχύουν πολύ περισσότερο για μας που είμεθα λειτουργοί. Μη λοιπόν, παίρνουμε επιπόλαια της παραβάσεις, ακόμα και τις πιο μικρές από τις εντολές του Ευαγγελίου, διότι αν δεν υπάρξει αληθινή μετάνοια, οι συνέπειες μπορεί να είναι καταστρεπτικές και για μας προσωπικά και για την οικογένειά μας. Για τα μέλη των οικογενειών μας. Διότι ποιος ξέρει ποια κρυφή κρυφή αμαρτία οιήσεως και υποκρισίας βασιλεύει μέσα μας…
Η Παλιά Διαθήκη βέβαια στέκεται με πολύ αυστηρότητα στις παραβάσεις των εντολών του Θεού και η τιμωρία ήταν πάντοτε σκληρή στους παραβάτες. Μετά την ενανθρώπιση όμως του Θεού Λόγου στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού ζούμε περίοδο χάριτος και σωτηρίας. Κυριαρχεί το έλεος και η αγάπη του Θεού, που δια μέσου των μυστηρίων χαρίζεται η Βασιλεία του Θεού, γι’ αυτό και ο Θεός δεν θέλει τον θάνατο του αμαρτωλού ως το επιστρέψαι και ζειν αυτόν. Κερδίζει η μετάνοια και συγχωρούνται τα πάντα αφού μας παρέχονται δωρεάν βάπτισμα, χρίσμα, Θεία Κοινωνία και Ιερά εξομολόγηση. Βασιλεύει η αγάπη, το έλεος, η συγχώρησις, η μετάνοια, η ελπίδα και η Θεία Χάρις. Ενώ στην Παλιά Διαθήκη τα πράγματα διαφέρουν.

Για παράδειγμα, να ξανάρθουμε πάλι στον προφήτη της Ιουδαίας. Από επιπολαιότητα πείστηκε στα λόγια του ψευδοπροφήτου που ήσαν όλα ψέματα και γύρισε πίσω να ξεκουράσει κάπως τον εαυτόν του. Κι όμως τιμωρήθηκε με θάνατο. Φοβερό θα πείτε…για μια τέτοια μικρή παράβαση. Φοβερόν γιατί αποδεικνύεται ότι το αμάρτημα της ανυπακοής του ήταν πολύ μεγάλο και δεν υπήρχε καμιά δικαιολογία επειδή τον ξεγέλασαν και τον εξαπάτησαν με τα ψεύδη που του είπε ο ψευδοπροφήτης. Έπρεπε να μην τον ακούσει καθόλου. Η εντολή του Θεού ήταν ρητή σ’ αυτόν: αφού ελέγξει το ειδωλολατρικόν θυσιαστήριον και τον Ιεροβοάμ, να εγκαταλείψει αμέσως τη Βαιθήλ και να επιστρέψει πίσω χωρίς να δεχθεί κανενός τη φιλοξενία. Αφού δεν ανακάλεσε ο ίδιος ο Θεός με τη δική Του εντολή και φωνή, άρα έπρεπε να του γεννηθούν μέσα του αμφιβολίες στα λόγια του ξένου που όπως αποδείχθηκε αργότερα ήταν ψευδοπροφήτης. Η τιμωρία του μπορεί να μας φαίνεται σκληρή αλλά ήταν σύμφωνη προς την δικαιοσύνη του Θεού. Παρέβη την εντολήν του Θεού και τιμωρήθηκε. Και στον Αδάμ και στην Εύα, τι τους είπε; Την ημέρα που θα φάτε από τους καρπούς αυτού του δέντρου, θανάτω αποθανείσθε.

Και μεις δεν ακούμε κανέναν. Κανέναν. Η δικαιοσύνη όμως του Θεού συνεχίζεται διότι ενώ επιτρέπει τον τραγικό θάνατο του προφήτου, το σώμα του δεν κατασπαράσσεται απ’ το λιοντάρι, το γαϊδουράκι παραμένει ολοζώντανο και το λιοντάρι τελείως ακίνητο και ήσυχο. Αλλά και οι μετέπειτα διαβάτες που έφθασαν μπροστά στο φρικτό θέαμα παρέμειναν ανενόχλητοι από την παρουσία του άγριου ζώου. Όλ’ αυτά μας αποδεικνύουν ότι τα πάντα έγιναν κάτω από το άγρυπνο σπλαχνικό βλέμμα του Αγίου Θεού. Πάρα ταύτα βλέπουμε ότι η οργή του Θεού προκαλείται όσο περισσότερον μετά θράσους και περιφρονήσεως παραβαίνουμε τις εντολές του Θεού, έστω κι αν μας φαίνονται μικρής σημασίας.

Να’ρθουμε τώρα στις ημέρες μας. Ποιος λογαριάζει τα μικροψέματα και τα κατά συνθήκη ψεύδη σαν αμαρτίες; Ποιος δίδει σημασία στο καθημερινό κουτσομπολιό και στις κατακρίσεις που κάνει με το μυαλό του, μέσα του, με τα μάτια του, με τα λόγια του, με τη σκέψη του; Ποιος λαμβάνει σοβαρά τις μικρές προσβολές που λέμε ο ένας στον άλλον και ιδίως οι μεγάλοι στα παιδιά μας; Χαζέ. Βλάκα. Ηλίθιε. Κουτέ. Στραβέ και τόσα άλλα. Το να μουντζώνουμε οδηγώντας το αυτοκίνητο…είναι μικρό το αμάρτημα; Για ασήμαντες αφορμές, οι περισσότεροι βρίζουν, διαβολοστέλνουν, αναθεματίζουν. Και καταριόνται οι περισσότεροι από μας…ναι, καταριόνται…το λένε και σε μας τους πνευματικούς. Α…πάτερ μου, εγώ τον έχω συγχωρέσει, τον αγαπώ...αλλά απ’ το Θεό να το βρει. Πόσες ώρες δε χάνονται σε αμαρτωλά θεάματα και διεστραμμένες διασκεδάσεις; Οι συχνές πικρές κουβέντες που ανταλλάσσουν συνήθως τα αντρόγυνα και φαρμακώνονται οι ψυχούλες τους…είναι μικρό το κακό; Η έλλειψις καλού παραδείγματος στα παιδιά, οι θυμοί και τα νεύρα. Ο μη σοβαρός έλεγχος στην ασυδοσία των παιδιών. Τι είναι αυτά; Είναι ή δεν είναι παραβάσεις των εντολών του Αγίου Θεού; Θα μπορούσαμε μέχρι το βράδυ να απαριθμούμε χιλιάδες μικρές μικρές παραβάσεις που στα μάτια του Θεού είναι παρακοές.

Χριστιανοί μου, οι μικρές παρακοές οδηγούνε στις μεγάλες παραβάσεις των εντολών του Θεού. Πάρα ταύτα, δεν μπορούμε να κρίνουμε τη δικαιοσύνη του Θεού που είναι ανεξιχνίαστη και υπέρλογη, γι’ αυτό και δεν μπορούμε να την συλλάβουμε με τα πτωχά μας, πεπερασμένα μυαλά. Να πω ένα παράδειγμα της περασμένης εβδομάδας. Διαπίστωσα μετά λύπης μου, ότι παραμένει στη ζωή μια γριά μάγισσα ενενήντα ετών με τα μυαλά της τετρακόσια που εξακολουθεί να καταστρέφει ψυχές που καταφεύγουν κοντά της εκουσίως, με τη θέλησή τους, για να λυθούν, δήθεν, τα προβλήματά τους κι έτσι οδηγούνται στην κόλαση, ενώ πριν από είκοσι μέρες συντετριμμένος πατέρας μου λέγει ότι έχασε το παιδί του 16 ετών από πνευμονικόν οίδημα. Κοιτάξτε τη μια, κοιτάξτε και την άλλη περίπτωση.
Στο γεγονός που αναφέραμε της Παλιά Διαθήκης βλέπουμε ότι ο άνθρωπος του Θεού για μια παρακοή προς το Θεόν πεθαίνει σαν εγκληματίας, ενώ ο ψευδοπροφήτης που εξαπάτησε ψευδόμενος τον άνθρωπο του Θεού εξακολουθεί να ζει εν ειρήνη κι ο αιματοβαμμένος ειδωλολάτρης βασιλιάς Ιεροβοάμ ν’απολαμβάνει τις βασιλικές τιμές του με κάθε δύναμη και μεγαλοπρέπεια.
Κόσμος της Αμερικής, Καναδά, της Ευρώπης κι εδώ στην πατρίδα μας, όλοι εμείς, απολαμβάνουμε πλούσια όλες τις υλικές απολαύσεις που μας παρέχει ο τεχνικός δυτικός άθεος πολιτισμός. Ενώ σε κάποιες χώρες της Αφρικής πεθαίνουν κάθε μέρα δυο χιλιάδες παιδιά από την πείνα. Λέτε όλα αυτά να μείνουν ατιμώρητα; Βρίζουμε τα θεία από το πρωί μέχρι το βράδυ όλοι οι Έλληνες, σ’ ολόκληρη την Ελλάδα. Τρομάζουν και οι ξένοι που μας έρχονται μετανάστες…για αυτή μας την αθεοφοβία. Διακόσιες, τριακόσιες χιλιάδες εκτρώσεις κάθε χρόνο. Πανσεξουαλισμός παντού βασιλεύει. Λέτε αυτά να μείνουν ατιμώρητα;
Πάρα ταύτα δοξολογούμε το όνομα του Θεού αναφωνώντας «Ω Κύριε πόσο θαυμαστά είναι τα έργα σου και πόσον ανεξιχνίαστες και ακατάληπτες είναι οι ενέργειες και οι βουλές σου. Άβυσσος στα κρίματά σου ο Θεός». Εμείς όλοι είμεθα πολύ μικροί για να κρίνουμε και τους άλλους ανθρώπους από τις σκληρές δοκιμασίες που περνούν, είτε από τις πολλές τους αμαρτίες, κι όμως πολύ καλά καλοπερνούν, είτε με τις αδικίες που κυβερνούν. Οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι και οι πτωχοί βασανίζονται και υποφέρουν.
Κι ο δίκαιος Ιώβ που ήταν άμεμπτος; Ηθικός; Δίκαιος; Θεοσεβής; Χάνει μέσα σε μια μέρα όλα του τα αγαθά με τα χιλιάδες ζώα. Την ίδια μέρα χάνει και τα δέκα του τα παιδιά, επτά αγόρια και τρία κορίτσια. Δεν ξέρω ποιος από μας αντέχει το θάνατο δυο παιδιών του ταυτόχρονα; Γεμίζει ο ίδιος από λέπρα. Τον πετάνε έξω από την πόλη και κάθεται πάνω σε μια κοπριά. Οι φίλοι του τον εγκαταλείπουν, γιατί τον θεωρούν μεγάλο αμαρτωλό. Και η γυναίκα του κάθε μέρα τον προτρέπει να βλασφημήσει το Θεό. Και τι απαντά σε όλα αυτά…και τι απάντησε ο Ιώβ; Αυτό που η Εκκλησία μας θριαμβευτικά ψάλλει κάθε Κυριακή «Είη το όνομα Κυρίου ευλογημένο από του νυν και έως του αιώνος». Στους δικαίους είναι αυτός θρίαμβος της πίστεως γι’ αυτό στους δικαίους στους καλούς και ευλογημένους χριστιανούς φθείρεται μεν το σώμα κι έρχονται πολλά δεινά για να σωθεί όμως η ψυχή. Ενώ στους πολλούς αλλά αμετανοήτους ανθρώπους και αμετανοήτους χριστιανούς που επιμένουν στην κακία, στην πονηριά και στην αδικία, καλοτρέφεται το σώμα τους για να ωριμάσει η ψυχή τους για την κόλαση. Κι άλλοτε πάλι υποφέρουν και τιμωρούνται για να συνέλθουν και μετανοήσουν. Ναι, μπορούν κι αυτοί να σωθούν αν το θελήσουν.

Χριστιανοί μου τελειώσαμε. Τελειώσαμε και δεν τελειώσαμε και δεν θα τελειώσουμε ποτέ. Πάντως όμως πολύ σύντομα έρχεται η δικαία οργή του Θεού επί τους υιούς της απειθείας. Στώμεν καλώς. Οι Απόστολοι, οι Άγιοι Απόστολοι πέθαναν. Οι Μεγάλοι Ιεράρχες και Πατέρες της Εκκλησίας μας, κι αυτοί πέθαναν. Οι εν ασκήσει διαλάμψαντες Άγιοι και Όσιοι της ερήμου, κι αυτοί με τη σειρά τους έφυγαν απ’ τη ζωή. Τα εκατομμύρια των μαρτύρων και ομολογητών πέθαναν μαρτυρικά και οι δίκαιοι και οι θεοσεβείς χριστιανοί στους αιώνας που πέρασαν πέθαναν κι αυτοί. Πολλοί απ’ αυτούς πέθαναν πολύ νωρίς, πολύ νέοι, ειδικότερα οι μάρτυρες. Κι όμως παρέμειναν τα έργα τους κι η αγία τους ζωή και μαζί μ’ αυτά παρέμειναν τα λόγια τους, τα κηρύγματά τους, παρέμεινε ο λόγος του Θεού, το Ευαγγέλιον της σωτηρίας, παρέμεινε η ορθόδοξος πίστη τους και το αγιασμένο παράδειγμά τους. Παρέμεινε η Εκκλησία και τα μυστήριά της ως σώμα Χριστού και κιβωτός σωτηρίας. Παρέμεινε η θεανθρώπινη και αναμάρτητη ζωή του Κυρίου προς μίμησιν. Η ανυπέρβλητη, θεϊκή και κοσμοσωτήρια διδασκαλία. Παρέμειναν το πλήθος των θαυμάτων Του και κυρίως η σταυρική Του θυσία και τα πάθη. Η ταφή και η κάθοδος στον Άδη, η πανένδοξος Ανάστασίς Του, η θριαμβευτική Του Ανάληψη εις τους αιώνας. Και τώρα; Και τώρα; Και σήμερα μπορεί…και το βράδυ μπορεί…δεν ξέρουμε πότε. Περιμένουμε τη Δευτέρα του Χριστού Παρουσία που θα κρίνει ζώντας και νεκρούς με αμερόληπτη δικαιοσύνη. Η περίοδος της Χάριτος χριστιανοί μου τελειώνει. Ας την εκμεταλλευτούμε με αληθινή μετάνοια όσο αναπνέουμε. Όσο ζούμε για να σωθούμε. Πράγμα που το εύχομαι.
Τέλος και τω Θεώ δόξα.
Αμήν.