Ο οργανωμένος πόλεμος κατά τής Ορθοδόξου Εκκλησίας προβάλλοντας τά απόκρυφα Ευαγγέλια τών πρώτων αιώνων

227 α
Κυριακή του Τυφλού 2006

Σήμερα χριστιανοί μου είναι η Κυριακή του Τυφλού. Δηλαδή του Ευαγγελικού εκείνου Αναγνώσματος που αναφέρεται στη θεραπεία του εκ γενετής τυφλού.
Τυφλοί και σκοτεινοί είμαστε οι περισσότεροι από τους σημερινούς Νεοέλληνες Ορθοδόξους Χριστιανούς και μάλιστα οι νέοι. Το σκοτισμένο μυαλό και τη σύγχυση που έχουν τα Ελληνόπουλα, σήμερα την έχουν από μικρά, από το Δημοτικό σχολείο. Και όσο μεγαλώνουν, τόσο και αυξάνεται, όχι μόνον ο σκοτισμός τους αλλά και η αυθάδειά τους. Τόσο το θράσος τους όσο και η αγένειά τους. Και ταυτόχρονα είναι ασεβείς και προκλητικοί, χυδαίοι και αχάριστοι, και με τόση αγνωσία σε θέματα Ορθοδόξου πίστεως, που μας προκαλεί αφάνταστη λύπη. Αυτή τους δε η αναίδεια και η αναισχυντία, φαίνεται σε όλες τις εκδηλώσεις της ζωής τους, στο σχολείο, στο σπίτι, στους δρόμους, στις διασκεδάσεις, στις συζητήσεις και προπαντός στις κρίσεις τους.
Οι περισσότεροι νέοι ήσαν, από αυτούς στην Ορθόδοξη πατρίδα μας, που έδωσαν άριστα στους σατανόπληκτους Φιλανδούς τραγουδιστάς με τις δαιμονικές στολές που φορούσαν και με τα γκαρίσματα που έβγαζαν από τα κολασμένα λαρύγγια τους. Αυτό είναι το κατάντημα των νέων μας σήμερα, αλλά και ο ξεπεσμός, των μεγάλων και ωρίμων στην ηλικία ανδρών και γυναικών, που στην Ελλάδα μας δίνουν άριστα στα τέρατα.
Αυτό φανερώνει και το πνεύμα της εποχής μας, που ανέτρεψε τις ηθικές και πνευματικές αξίες και τις Ορθόδοξες Ευαγγελικές αρχές, και προβάλλει σαν πρότυπο την νέα εποχή, με την Σατανολατρεία, τον μηδενισμό, την ειδωλολατρεία και τον Παγανισμό, δηλαδή την επιστροφή της λατρείας στους δώδεκα θεούς του Ολύμπου, τη σαρκολατρεία, τα θεάματα και τον ευδαιμονισμό, την παγκοσμιοποίηση και τον συγχρωτισμό όλων των θρησκειών σε μια Βαβυλώνια αιχμαλωσία.
Και το ερώτημα που ανεβαίνει στα χείλη μας, τουλάχιστον στα δικά μου τα χείλη ανεβαίνει κάθε μέρα, «πού πάμε»; «Ποιος θα μας σώσει»; «Ποιος θα σωθεί»; «Πώς»; «Με ποιο τρόπο»; «Τι θα γίνει με τη δύστυχη πατρίδα μας»; «Τι θα γίνει αύριο με τα παιδιά μας και τα εγγόνια μας, τι θα γίνει»;
Μετράει όμως και η δική μας στάση. Και η στάσις ημών των σημερινών Ορθοδόξων Χριστιανών, εξαρτάται από το ΑΝ τα μάτια της ψυχής μας είναι ανοικτά ή κλειστά. Και δυστυχώς δεν είναι κλειστά, αλλά είναι τελείως τυφλά.
Ο τυφλός όμως του σημερινού Ευαγγελικού Αναγνώσματος, βρήκε την θεραπεία του και είδε το φως της ημέρας, και όλη την δημιουργία από τον ίδιο τον Θεό, τον Ιησούν Χριστόν.
Οι άλλοι όμως τυφλοί των Ευαγγελικών Αναγνωσμάτων, ανώνυμοι και επώνυμοι, όπως ήταν ο Βαρτυμαίος, μόλις επληροφορούντο πού ευρίσκεται ο Χριστός, έτρεχαν και Τον έβρισκαν και εφώναζαν και από μακρυά ακόμα, παρακλητικά και μετά πίστεως, «Ιησού Υιέ Δαυΐδ, ελέησον ημάς», και ο Χριστός, ως παντοδύναμος Θεός, στους δυστυχισμένους αυτούς ανθρώπους, τους προσέφερε το φώς Του.
Και αυτό που χτυπιέται σήμερα και βάλλεται ύπουλα από τις σκοτεινές δυνάμεις των Σιωνιστών, και των Εβραιομασόνων, είναι η θεότητα του Ιησού Χριστού. Επειδή πλέον δεν μπορούν να αρνηθούν την ιστορική ύπαρξη του Χριστού, αυτήν την ιστορική πραγματικότητα, Τον χτυπάνε πισώπλατα. Και Τον παρουσιάζουν μόνον ως άνθρωπο με όλες τις κακόσχημες αδυναμίες και πάθη που έχουν οι περισσότεροι από μας.
Και λέγουν οι εχθροί της πίστεως και οι προβατόσχημοι αυτοί λύκοι. Τι λέγουν;
«Ναι, ναι βέβαια, ήταν ένας μεγάλος σοφός και ένας άριστος νομοθέτης, όπως ο Μωυσής και τόσοι άλλοι, αλλά Θεός δεν είναι. Είχε λένε, οι σκοτεινές δυνάμεις της Νέας Εποχής, είχε ο Χριστός υπερφυσικές δυνάμεις, αλλά τα θαύματα τα έκανε με υποβολές, διότι δεν ήταν Θεός».
Ο Χριστός όμως ήταν Θεάνθρωπος, τέλειος Θεός, και τέλειος άνθρωπος εκτός της αμαρτίας, δηλαδή αναμάρτητος. Είχε μεν τα λεγόμενα αδιάβλητα πάθη, δηλαδή πεινούσε, διψούσε, έτρωγε, έπινε νερό, κοιμόταν, κουραζόταν, ίδρωνε, δάκρυζε, αγωνιούσε, και τόσα άλλα, αλλά δεν αμάρτησε ποτέ, ούτε με το λόγο διότι ουδέ δόλος ευρέθη εν τω στόματι αυτού, ούτε με τις πράξεις, ούτε με τη διάνοια, διότι ήτο τέλειος Θεός, Θεός αληθινός εκ Θεού αληθινού, όπως ομολογήσαμε λίγο πριν στο Σύμβολον της Πίστεως. Διότι εάν ο Χριστός ουκ εγείγερτο εκ νεκρών, και δεν ήταν και αληθινός Θεός, ματαία η πίστις ημών, φωνάζει και ο Απόστολος Παύλος.

Το έργο που παίχτηκε πέρισι στους κινηματογράφους, με το φρικτό πάθος του φραγγελώματος, του αγκαθωτού στεφάνου, της άρσεως του Σταυρού στους ώμους, και της Σταυρικής Θυσίας, ήταν μια καλοβαλμένη παγίδα, για να δείξει τον Χριστόν μόνον ως άνθρωπον. Σαν ένα κοινό θνητό που υποφέρει και βασανίζεται σκληρά και τέλος πεθαίνει και τίποτε άλλο. Δεν μας καταθέτει την μαρτυρία ότι όλα τα άντεξε μέχρι το τέλος, διότι ήταν και τέλειος Θεός, που εκουσίως έπαθε και εσταυρώθη διά την ημών σωτηρία, δηλαδή για την σωτηρία εκείνων των ανθρώπων που θα Τον πιστέψουν όχι μόνον ως άνθρωπον τέλειον, αλλά και ως τέλειον Θεόν, τον θεάνθρωπον Ιησούν Χριστόν, στο πρόσωπον του οποίου Ιησού Χριστού ενυπάρχουν οι δύο φύσεις, θεία και ανθρωπίνη, αδιαιρέτως, ασυγχύτως και ατρέπτως ενωμένες, σύμφωνα με τους όρους της Τετάρτης Οικουμενικής Συνόδου.
Από τη θεϊκή πλευρά, αυτή τη θεϊκή πλευρά της θεότητος του Ιησού Χριστού, δεν μας την έδειξε ο σκηνοθέτης αυτού του έργου, διότι αφενός μεν είναι σαϊεντολόγος, και αφετέρου έχει ασπασθεί τον Ινδουισμόν. Να λοιπόν πώς ένας Ινδουιστής, και εχθρός της Ορθοδόξου πίστεως, μας απέκρυψε την θεότητα του Ιησού Χριστού, και μας τον προέβαλε μόνον ως άνθρωπον.

Την ίδια αισχρή πολεμική, και πολύ καλά καμουφλαρισμένη παγίδα χρησιμοποιούν και κάποιοι σημερινοί σκηνοθέτες, και κάποιοι που έγραψαν το έργο «Ο κώδικας ντα Βίντσι». Το έργο τους είναι καθαρά υβριστικό για την θεανθρωπότητα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, τον οποίον και παρουσιάζουν όχι μόνον άνθρωπον ατελή αλλά και αμαρτωλό.
Όργανα της Νέας Εποχής και του Εβραιομασονισμού, οι σκηνοθέτες θέλουν να γελοιοποιήσουν την θεότητα του Ιησού Χριστού, και να κλονίσουν τις συνειδήσεις των χριστιανών που δυστυχώς έχουν άγνοια των δογμάτων της Ορθοδόξου ημών πίστεως. Βρίζουν την Εκκλησία μας, τα μυστήριά μας, και δει την Θεία Κοινωνία, τα Ιερά και τα Όσια της πίστεώς μας και την παράδοση των Αγίων μας. Ο συγγραφεύς στηρίζεται όπως λέγει στα χειρόγραφα της Νεκράς Θαλάσσης και στα γνωστικά Ευαγγέλια, ενώ συγχρόνως απορρίπτει τελείως όλα τα κείμενα της Καινής Διαθήκης. Τα χειρόγραφα όμως της Νεκράς Θαλάσσης που ανακαλύφθηκαν πριν από 80 μόλις χρόνια, δεν περιέχουν τίποτα το χριστιανικό, παρά μόνο τμήματα της Παλαιάς Διαθήκης, χωρίς καμιά αναφορά στο Χριστό ή στο Άγιο Δισκοπότηρο. Τίποτα απολύτως, ξεγελάνε τον κόσμο και τον σέρνουν στην Κόλαση. Τα δε γνωστικά Ευαγγέλια του Θωμά, του Φιλίππου, της Μαρίας της Μαγδαληνής, των Αιγυπτίων και λοιπά, είναι αιρετικά, της αιρέσεως των γνωστικών και ψευδεπίγραφα. Το ίδιο ισχύει και για την δήθεν ανακάλυψη που έκαμαν για το Ευαγγέλιον του Ιούδα. Αυτό υπάρχει εδώ και 1500 χρόνια, 1700 .. όχι τώρα.. Και αυτό υπάγεται στην ίδια κατηγορία και έχουν ένα μόνο σκοπό, να γελοιοποιήσουν και κακοποιήσουν και να βρίσουν την θεότητα του Ιησού Χριστού και να τον παρουσιάσουν σαν ένα κοινό θνητό με αμαρτωλά πάθη και αδυναμίες.

Στα χρόνια των αυτοκρατόρων του Βυζαντίου Ιουστινιανού του Πρώτου και του Δευτέρου, ανεγνωρίσθη επισήμως ο κανόνας των βιβλίων της Αγίας Γραφής. Οι τοπικές Σύνοδοι εν Λαοδικεία και Καρκαβένης, αναγνωρίζουν και ορίζουν τον ακριβή κανονικό αριθμό των βιβλίων της Αγίας Γραφής, και η Πενθέκτη Οικουμενική Σύνοδος το 691 μΧ τον επικυρώνει. Έτσι έχουμε 27 βιβλία της Καινής Διαθήκης και 49 της Παλιάς Διαθήκης. Όλα τα άλλα, τα λεγόμενα απόκρυφα Ευαγγέλια, όπως το Πρωτοευαγγέλιον του Ιακώβου, το Ευαγγέλιον του Θωμά, το κατά Πέτρον Ευαγγέλιον, το κατά Εβραίους Ευαγγέλιον, το κατά Φίλιππον Ευαγγέλιον, το κατά Βαρθολομαίον, το κατά Ιούδα, το κατά Ανδρέαν, όλα είναι ψευδεεπίγραφα και νόθα, και απορριπτέα από την Ορθόδοξη πίστη μας. Είναι δε και περισσότερα μάλιστα από 60 τον αριθμόν. Επίσης έχουμε Απόκρυφες Πράξεις διαφόρων δήθεν Αποστόλων, όπως και πλήθος από επισφαλείς νότες. Έχουμε ακόμα και Απόκρυφες Αποκαλύψεις, όπως είναι η επίσημος Αποκάλυψις του Ιωάννου, έχουμε και απόκρυφες τέτοιες, τέτοιες είναι του Πέτρου, του Παύλου, του Θωμά, του Ζαχαρία, του Στεφάνου, και άλλων. Όλα αυτά τα Απόκρυφα τα χαρακτηρίζει η Εκκλησία μας δια του Μεγάλου Φωτίου ως μοιρία παιδαριώδη, και απίθανα και κακόπλαστα και ψευδή και μωρά και αλλήλοις μαχόμενα και ασεβή και άθεα, έκαστον δε πηγή και μητέρα πάσης αιρέσεως εστί. Μυριόβιβλος 118.
Και μόνον αυτή η διατύπωσις του Μεγάλου Φωτίου μας τα λέγει όλα. Είναι άθεα και ασεβή, ψευδή και κακόπλαστα. Και όμως τα χρησιμοποιούν οι εχθροί της πίστεως, για να κτυπήσουν την Εκκλησία μας, την πίστη μας, και την Ορθοδοξία μας, ποντάροντας στην άγνοια των περισσοτέρων χριστιανών και δη των νέων, για το ποια είναι τα δόγματα της πίστεώς μας, και κυρίως ό,τι αφορά
την Τριαδικότητα του Ενός Θεού,
τα υποστατικά ιδιώματα των τριών προσώπων της Αγίας Τριάδος,
του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος,
την ενανθρώπιση του Θεού Λόγου στο πρόσωπον του Ιησού Χριστού
εκ Πνεύματος Αγίου και Μαρίας της Παρθένου,
την θεότητα του Ιησού Χριστού,
την ίδρυση της Εκκλησίας ως Σώμα Χριστού,
τα σωστικά μυστήρια της Εκκλησίας μας, Βάπτισμα, Χρίσμα, Θεία Κοινωνία, Ιερά Εξομολόγηση, Ιεροσύνη και λοιπά, τη Σταυρική Θυσία,
την Ανάστασή Του εκ νεκρών,
και προπαντός και ιδιαίτερα χτυπούν και φοβούνται την Δευτέρα Αυτού Παρουσία και
την Δικαία του αμερόληπτη Κρίση που θα κρίνει ζώντας και νεκρούς,
βεβαίως κτυπούν και την Ιερά Παράδοση και τόσα άλλα.

Πληρώνοντας λοιπόν την άγνοιά μας, εμείς οι χριστιανοί, αλλά και την κακή μας προαίρεση στο να μη θέλουμε να μάθουμε και να πράξουμε το σωστό, οδηγούμεθα δυστυχώς στην αιώνια απώλεια της ψυχής μας. Να σας κάνω μια φορά μια συγκέντρωση, και να ακούσω ερωτήσεις από σας που να είναι ερωτήσεις πνευματικές και δογματικές. Οι περισσότεροι δεν θα ξέρετε να με ρωτήσετε. Γιατί αυτό; Γιατί δεν έχουμε ενδιαφέροντα πνευματικά που να αφορούν την τελείωση της ψυχής μας, την σωτηρία της ψυχής μας. Μα και δεν διαβάζουμε. Μας απορροφούν τα θεάματα. Ώρες και ώρες ατέλειωτες..

Χριστιανοί μου, ο σκοπός μας σήμερα ήταν να σας μιλήσω για τις πνευματικές αισθήσεις του κάθε πιστού χριστιανού, για τις αισθήσεις δηλαδή της ψυχής, όπως και για την πνευματική πείνα και δίψα της ψυχής, αλλά προέκυψαν οι σημερινές πολύτιμες πληροφορίες, βάση των οποίων, αν τις συγκρατήσετε, μπορείτε να αποστομώνεται τους συκοφάντες της πίστεως, και όλους εκείνους που θέλουν να αγνοούν τις βασικές αρχές της Θείας Αποκαλύψεως, που φανερώθησαν, πριν 2000 χρόνια στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού, του Θεανθρώπου και αληθινού Θεού ημών.
Και ας μη ξεχνάμε ότι σε κάθε απόλυση ιεράς ακολουθίας, και του εσπερινού, και μεσονυχτικού, όρθρου, ωρών, αποδείπνου, όπως και σε όλα τα μυστήρια αρχίζουμε ως εξής και λέμε: «Χριστός ο αληθινός Θεός ημών» ή «ο αναστάς εκ των νεκρών Χριστός ο αληθινός Θεός ημών». Το διακηρρύσσουμε και πρέπει να το κάνουμε βίωμα. Ναι ο Χριστός, είναι ο αληθινός Θεός ημών.
Αυτό είναι το πιστεύω μας και αυτή είναι η αλήθεια.
Αύτη η πίστις των Αποστόλων.
Αύτη η πίστις των Αγίων.
Αύτη η πίστις των Πατέρων.
Αύτη η πίστις των Ορθοδόξων χριστιανών,
αύτη η πίστις την οικουμένην εστήριξεν.
Αυτώ η δόξα και το κράτος και η προσκύνησις
συν τω Ανάρχω αυτού Πατρί και τω Παναγίω και Αγαθώ και Ζωοποιώ αυτού Πνεύματι, νύν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων..

Αμήν.