Παρασκευή 25 Μαρτίου 2011
Κυριακή 20 Μαρτίου 2011
Παρασκευή 18 Μαρτίου 2011
Ο έμφυτος ηθικός νόμος αλάνθαστος κριτής τών αβάπτιστων. Η συνειδησης όμως ως φωνη Θεου είναι ασυγκρίτως πιό αυστηρη καί απαιτητική
169 δ
Όσοι γαρ ανόμως ήμαρτον, ανόμως και απολούνται.
Και όσοι εν νόμω ήμαρτον, δια νόμου κριθήσονται.
Χριστιανοί μου, πολλές φορές αναρωτιόνται οι άνθρωποι, αλλά και μένα προσωπικά με ερωτούν, και σας ασφαλώς θα έχουν ρωτήσει πολλοί: «Πώς θα κρίνει ο Θεός τα δισεκατομμύρια των ανθρώπων που δεν είναι χριστιανοί; Όλοι αυτοί θα πάνε στην κόλαση;»
Την απάντηση μας την δίνει ο Απόστολος Παύλος μέσα από την Προς Ρωμαίους Επιστολή του, ένα απόσπασμα της οποίας ακούσαμε σήμερα από το δεύτερο κεφάλαιο και τους στίχους 10-16.
Σε κάθε άνθρωπο λοιπόν που εργάζεται το καλό, μας είπε ο Απόστολος, είτε αυτός είναι Ιουδαίος, είτε αυτός είναι ειδωλολάτρης, θα αποδοθεί από τον Θεόν δόξα και τιμή και ειρήνη, διότι ο Θεός δεν χαρίζεται σε πρόσωπα, και δεν κάνει διακρίσεις. Γι’ αυτό όσοι αμάρτησαν χωρίς να έχουν γνωρίσει τον γραπτό νόμο του Θεού, δηλαδή την Αγία Γραφή, θα τιμωρηθούν χωρίς να ληφθεί υπόψιν ο νόμος αυτός.
Αντίθετα πάλι, όσοι αμάρτησαν ενώ είχαν ακούσει και είχαν διδαχθεί το γραπτό νόμο του Θεού, θα κριθούν αυστηρά με βάση τον θεϊκό νόμο.
Έτσι το πρόβλημα λύνεται και οι απορίες έχουν τις σωστές τους απαντήσεις. Ο Παύλος δηλαδή μας βεβαιώνει ότι δεν πρόκειται να αδικηθεί κανένας από την κρίση του Θεού. Ο Θεός δεν θα κάνει χατίρια διότι δεν είναι προσωπολήπτης. Εβραίοι και ειδωλολάτρες, χριστιανοί και άπιστοι, βαπτισμένοι και αβάπτιστοι, Ορθόδοξοι και ετερόδοξοι, πιστοί χριστιανοί και αλλόθρησκοι, ευσεβείς και ασεβείς, όλοι οι άνθρωποι όλων των αιώνων θα κριθούν με απόλυτη δικαιοσύνη.
Αυτό σημαίνει ότι όσοι δεν άκουσαν τις Ευαγγελικές αλήθειες του Θεού, δεν θα κριθούν με βάση το Ευαγγέλιο, αλλά με βάση τον ένθετο ηθικό νόμο της συνειδήσεως. Γι’ αυτόν ακριβώς τον νόμον μας μίλησε το σημερινό Αποστολικό Ανάγνωσμα. Και αυτός ο νόμος, ο έμφυτος ηθικός νόμος, είναι ο νόμος της συνειδήσεως που είναι εγγεγραμμένος στις καρδιές όλων των ανθρώπων είτε το θέλουν είτε δεν το θέλουν. Συνυπάρχει δηλαδή μαζί με την ψυχή και είναι η φωνή του Θεού, η φωνή του Δημιουργού και Πλάστου.
Όπως όλοι γνωρίζουμε, ο Θεός μας έπλασε κατ’ εικόνα αυτού και καθ’ ομοίωσιν. Μέσα λοιπόν σ’ αυτό το κατ’ εικόνα, στο νοερό μέρος δηλαδή του ανθρώπου, υπάρχει η δυνατότητα και η ελευθερία της εκλογής ανάμεσα στο καλό και στο κακό. Και αυτή η δυνατότητα της ελεύθερης επιλογής, είναι ο έμφυτος ηθικός νόμος, η φωνή της συνειδήσεως. Έτσι εάν οι αβάπτιστοι και οι ειδωλολάτρες έπραξαν το αγαθό, το καλό, το ηθικό, θα τιμηθούν και θα δοξασθούν από τον Θεόν, μας είπε προηγουμένως η Αγία Γραφή.
Προσέξτε όμως. Είπαμε για όσους δεν άκουσαν ποτέ ή δεν κατηχήθησαν ποτέ για το Σωτήρα Χριστό και την Ευαγγελική Του διδασκαλία. Μόνον αυτοί θα κριθούν με βάση τον ένθετο ηθικό νόμο της συνειδήσεως, που τους φωνάζει ποιο είναι το καλό και ποιο είναι το κακό. Ποιο το δίκαιο και ποιο το άδικο και συγχρόνως τους προτρέπει να εφαρμόσουν το σωστό.
Και όταν εφαρμόζουν το αγαθό και εργάζονται το καλό, τότε η φωνή της συνειδήσεως, μας λέγει ο Απόστολος Παύλος, συμμαρτυρεί – τι θα πεί συμμαρτυρεί – είναι δηλαδή ο εσωτερικός μάρτυρας που τους υπερασπίζεται αυτούς τους ανθρώπους. Η δε εσωτερικοί τους λογισμοί, λέγει πιο κάτω ο Απόστολος Παύλος, μεταξύ τους αντιμάχονται, βρίσκονται σε αντιπαράθεση, άλλοτε κατηγορούν και ελέγχουν και άλλοτε πάλι απολογούνται και υπερασπίζονται.
Και αυτό είναι φοβερό για μας αδελφοί μου, για μας τους χριστιανούς. Αφού ο έμφυτος ηθικός νόμος της συνειδήσεως, λειτουργεί με τόση αλάνθαστη ακρίβεια, στους αβαπτίστους, στους απίστους, και γενικά στους μη χριστιανούς, για σκεφθείτε τι θα ζητηθεί από μας τους Ορθοδόξους χριστιανούς, που μας έχει φανερωθεί όλη η αλήθεια από τον Σωτήρα μας Ιησού Χριστό, τον Θεάνθρωπο Κύριο, τον αληθινό Θεό. Γι’ αυτό και δεν έχουμε καμιά δικαιολογία και κανένα ελαφρυντικό όλοι εμείς οι Ορθόδοξοι χριστιανοί. Τις αλήθειες της πίστεώς μας, τις ξέρουμε από μικρά παιδιά. Από μωρά μας έμαθαν να κάνουμε το Σταυρό μας και να λέμε «Άγιος, Άγιος …»… Έχουμε στο σπίτι εικόνες και εικονοστάσια, ανάβουμε το κερί και το καντήλι και το θυμιατό, έχουμε ναούς, ακούμε τις καμπάνες, έχουμε μοναστήρια, έχουμε Άγια λείψανα. Συμμετέχουμε στα Άγια μυστήρια, πηγαίνουμε στους γάμους, στις βαπτίσεις, σε κηδείες, σε μνημόσυνα, κοινωνούμε των Αχράντων Μυστηρίων, έχουμε πανηγύρια και λιτανείες, έχουμε το ράσο να κυκλοφορεί στο δρόμο, προσευχόμαστε στο Χριστό μας, στην Παναγία μας, στους Αγίους μας και άλλα πολλά, να μην τα λέμε όλα. Τίποτα δεν μας λείπει.
Αμάρτησες; Μπορείς να σωθείς. Το μυστήριον της μετανοίας σε περιμένει.
Έπεσες; Μπορείς να σηκωθείς. Ο Χριστός σε ανασταίνει.
Χάθηκες; Μην ανησυχείς. Θα έλθει και θα σε βρει για να σε σώσει ο Καλός Ποιμένας, ο Χριστός.
Τραυματίστηκες θανάσιμα από την κακία του διαβόλου και από τα πάθη σου; Μη φοβάσαι! Θα σε γιατρέψει αυτός που είναι ο ιατρός των ψυχών και των σωμάτων, ο Χριστός.
Ειδικά εμάς τους χριστιανούς, μας βοηθά ασύγκριτα πιο καλά και πιο αποτελεσματικά, αυτό το μεγάλο μυστήριο της ψυχής που λέγεται επαναλαμβάνω συνείδησις. Μια παράξενη φωνή μέσα στα σπλάχνα μας. Άλλοτε γλυκειά, παρηγορητική, ήρεμη, ήσυχη. Και άλλοτε δυστυχώς βασανιστική, ελεγκτική, τυραννική, ανεπιθύμητη, ακόμα και φρικιαστική. Έτσι την αισθανόμαστε όταν αμαρτάνομε θανάσιμα. Δεν ησυχάζουμε με τίποτα. Χάνουμε τον ύπνο μας. Αγριεύει το πρόσωπό μας, όλα και όλοι μας φταίνε!... Ασήκωτο το βάρος πάνω στο στήθος, εφιάλτης τη νύχτα. Πονοκέφαλοι και πόνοι ανεξήγητοι σε ολόκληρο το σώμα. Ταραχές, εκνευρισμοί, αδιαθεσίες, ψυχοφάρμακα. Αλλά τέλος δεν υπάρχει σ’ αυτά. Το στόμα αυτής της φωνής δεν κλείνει παρά μόνον με ένα τρόπο. Με τη μετάνοια. Τη συντριβή. Τα δάκρυα, και την Ιερά Εξομολόγηση στο πετραχήλι του πνευματικού. Αυτή είναι η μόνη θεραπεία, η μόνη λύτρωσις, η μόνη σωτηρία για όλους μας.
Αν χριστιανοί μου ο έμφυτος ηθικός νόμος, με την παράξενη αυτή φωνή της συνειδήσεως, από τα δισεκατομμύρια των ανθρώπων που δεν γνώρισαν και δεν άκουσαν ποτέ ούτε για το Ευαγγέλιο, ούτε για τον Χριστό, τον Υιόν και Λόγον του Θεού και Θεό, τον Θεάνθρωπο Κύριο και Σωτήρα, αυτή η φωνή, άλλους μεν θα καταδικάσει στην Κόλαση και άλλους θα βραβεύσει, πόσο μάλλον όλους εμάς τους βεβαπτισμένους χριστιανούς και μάλιστα τους Ορθοδόξους; Αυτή τη φωνή δυστυχώς, δεν την ακούνε όσοι έχουν εγκαταλείψει την Ορθοδοξία μας. Όσοι προδίδουν ακόμα και την πίστη μας και στρέφονται προς τις αιρέσεις του προτεσταντισμού, προς τους Ιεχωβάδες, τους Ουνίτες και τον Παπισμό, τους Σατανιστάς, τους μασόνους και τους γκουρού, και προς τόσες άλλες κακοδοξίες και καταστροφικές θρησκείες. Όλοι αυτοί οι προδότες της πίστεως και μαζί τους όλοι οι αιρετικοί, και μαζί μ’ αυτούς και όλοι οι αμετανόητοι αμαρτωλοί χριστιανοί, δεν θα σωθούν. Αν όμως ακούσουν την φωνή της συνειδήσεώς των, δηλαδή τη φωνή του Θεού, μετανοήσουν αληθινά, και επιστρέψουν στο Χριστό και στην Ορθόδοξη Εκκλησία Του, τότε ασφαλώς θα σωθούν. Θα σωθούν οπωσδήποτε.
Αλλά και όλοι εμείς οι Ορθόδοξοι πιστοί Χριστιανοί, πρέπει και οφείλουμε να στήνουμε το αυτί μας κάθε μέρα, και πρώτος απ’ όλους εγώ, στη φωνή της συνειδήσεώς μας, στη φωνή του Θεού. Και κάνοντας πράξη τις θεϊκές προσταγές της, ασφαλώς όχι μόνο θα σωθούμε, αλλά και τον Παράδεισο θα προαπολαμβάνουμε από τώρα, όσο ζούμε πάνω στη γη, ναι, θα τον προαπολαμβάνουμε αυτόν τον Παράδεισο. Οφείλουμε όμως να στήνουμε αυτί, κάθε μέρα, κάθε ώρα, κάθε στιγμή, στη φωνή της συνειδήσεως. Στη φωνή του Θεού.
Ε, αυτό το στήσιμο του αυτιού, το εύχομαι με όλη μου την καρδιά εις όλους σας, και σείς να το εύχεσθε σε μένα,
Αμήν.
Και όσοι εν νόμω ήμαρτον, δια νόμου κριθήσονται.
Χριστιανοί μου, πολλές φορές αναρωτιόνται οι άνθρωποι, αλλά και μένα προσωπικά με ερωτούν, και σας ασφαλώς θα έχουν ρωτήσει πολλοί: «Πώς θα κρίνει ο Θεός τα δισεκατομμύρια των ανθρώπων που δεν είναι χριστιανοί; Όλοι αυτοί θα πάνε στην κόλαση;»
Την απάντηση μας την δίνει ο Απόστολος Παύλος μέσα από την Προς Ρωμαίους Επιστολή του, ένα απόσπασμα της οποίας ακούσαμε σήμερα από το δεύτερο κεφάλαιο και τους στίχους 10-16.
Σε κάθε άνθρωπο λοιπόν που εργάζεται το καλό, μας είπε ο Απόστολος, είτε αυτός είναι Ιουδαίος, είτε αυτός είναι ειδωλολάτρης, θα αποδοθεί από τον Θεόν δόξα και τιμή και ειρήνη, διότι ο Θεός δεν χαρίζεται σε πρόσωπα, και δεν κάνει διακρίσεις. Γι’ αυτό όσοι αμάρτησαν χωρίς να έχουν γνωρίσει τον γραπτό νόμο του Θεού, δηλαδή την Αγία Γραφή, θα τιμωρηθούν χωρίς να ληφθεί υπόψιν ο νόμος αυτός.
Αντίθετα πάλι, όσοι αμάρτησαν ενώ είχαν ακούσει και είχαν διδαχθεί το γραπτό νόμο του Θεού, θα κριθούν αυστηρά με βάση τον θεϊκό νόμο.
Έτσι το πρόβλημα λύνεται και οι απορίες έχουν τις σωστές τους απαντήσεις. Ο Παύλος δηλαδή μας βεβαιώνει ότι δεν πρόκειται να αδικηθεί κανένας από την κρίση του Θεού. Ο Θεός δεν θα κάνει χατίρια διότι δεν είναι προσωπολήπτης. Εβραίοι και ειδωλολάτρες, χριστιανοί και άπιστοι, βαπτισμένοι και αβάπτιστοι, Ορθόδοξοι και ετερόδοξοι, πιστοί χριστιανοί και αλλόθρησκοι, ευσεβείς και ασεβείς, όλοι οι άνθρωποι όλων των αιώνων θα κριθούν με απόλυτη δικαιοσύνη.
Αυτό σημαίνει ότι όσοι δεν άκουσαν τις Ευαγγελικές αλήθειες του Θεού, δεν θα κριθούν με βάση το Ευαγγέλιο, αλλά με βάση τον ένθετο ηθικό νόμο της συνειδήσεως. Γι’ αυτόν ακριβώς τον νόμον μας μίλησε το σημερινό Αποστολικό Ανάγνωσμα. Και αυτός ο νόμος, ο έμφυτος ηθικός νόμος, είναι ο νόμος της συνειδήσεως που είναι εγγεγραμμένος στις καρδιές όλων των ανθρώπων είτε το θέλουν είτε δεν το θέλουν. Συνυπάρχει δηλαδή μαζί με την ψυχή και είναι η φωνή του Θεού, η φωνή του Δημιουργού και Πλάστου.
Όπως όλοι γνωρίζουμε, ο Θεός μας έπλασε κατ’ εικόνα αυτού και καθ’ ομοίωσιν. Μέσα λοιπόν σ’ αυτό το κατ’ εικόνα, στο νοερό μέρος δηλαδή του ανθρώπου, υπάρχει η δυνατότητα και η ελευθερία της εκλογής ανάμεσα στο καλό και στο κακό. Και αυτή η δυνατότητα της ελεύθερης επιλογής, είναι ο έμφυτος ηθικός νόμος, η φωνή της συνειδήσεως. Έτσι εάν οι αβάπτιστοι και οι ειδωλολάτρες έπραξαν το αγαθό, το καλό, το ηθικό, θα τιμηθούν και θα δοξασθούν από τον Θεόν, μας είπε προηγουμένως η Αγία Γραφή.
Προσέξτε όμως. Είπαμε για όσους δεν άκουσαν ποτέ ή δεν κατηχήθησαν ποτέ για το Σωτήρα Χριστό και την Ευαγγελική Του διδασκαλία. Μόνον αυτοί θα κριθούν με βάση τον ένθετο ηθικό νόμο της συνειδήσεως, που τους φωνάζει ποιο είναι το καλό και ποιο είναι το κακό. Ποιο το δίκαιο και ποιο το άδικο και συγχρόνως τους προτρέπει να εφαρμόσουν το σωστό.
Και όταν εφαρμόζουν το αγαθό και εργάζονται το καλό, τότε η φωνή της συνειδήσεως, μας λέγει ο Απόστολος Παύλος, συμμαρτυρεί – τι θα πεί συμμαρτυρεί – είναι δηλαδή ο εσωτερικός μάρτυρας που τους υπερασπίζεται αυτούς τους ανθρώπους. Η δε εσωτερικοί τους λογισμοί, λέγει πιο κάτω ο Απόστολος Παύλος, μεταξύ τους αντιμάχονται, βρίσκονται σε αντιπαράθεση, άλλοτε κατηγορούν και ελέγχουν και άλλοτε πάλι απολογούνται και υπερασπίζονται.
Και αυτό είναι φοβερό για μας αδελφοί μου, για μας τους χριστιανούς. Αφού ο έμφυτος ηθικός νόμος της συνειδήσεως, λειτουργεί με τόση αλάνθαστη ακρίβεια, στους αβαπτίστους, στους απίστους, και γενικά στους μη χριστιανούς, για σκεφθείτε τι θα ζητηθεί από μας τους Ορθοδόξους χριστιανούς, που μας έχει φανερωθεί όλη η αλήθεια από τον Σωτήρα μας Ιησού Χριστό, τον Θεάνθρωπο Κύριο, τον αληθινό Θεό. Γι’ αυτό και δεν έχουμε καμιά δικαιολογία και κανένα ελαφρυντικό όλοι εμείς οι Ορθόδοξοι χριστιανοί. Τις αλήθειες της πίστεώς μας, τις ξέρουμε από μικρά παιδιά. Από μωρά μας έμαθαν να κάνουμε το Σταυρό μας και να λέμε «Άγιος, Άγιος …»… Έχουμε στο σπίτι εικόνες και εικονοστάσια, ανάβουμε το κερί και το καντήλι και το θυμιατό, έχουμε ναούς, ακούμε τις καμπάνες, έχουμε μοναστήρια, έχουμε Άγια λείψανα. Συμμετέχουμε στα Άγια μυστήρια, πηγαίνουμε στους γάμους, στις βαπτίσεις, σε κηδείες, σε μνημόσυνα, κοινωνούμε των Αχράντων Μυστηρίων, έχουμε πανηγύρια και λιτανείες, έχουμε το ράσο να κυκλοφορεί στο δρόμο, προσευχόμαστε στο Χριστό μας, στην Παναγία μας, στους Αγίους μας και άλλα πολλά, να μην τα λέμε όλα. Τίποτα δεν μας λείπει.
Αμάρτησες; Μπορείς να σωθείς. Το μυστήριον της μετανοίας σε περιμένει.
Έπεσες; Μπορείς να σηκωθείς. Ο Χριστός σε ανασταίνει.
Χάθηκες; Μην ανησυχείς. Θα έλθει και θα σε βρει για να σε σώσει ο Καλός Ποιμένας, ο Χριστός.
Τραυματίστηκες θανάσιμα από την κακία του διαβόλου και από τα πάθη σου; Μη φοβάσαι! Θα σε γιατρέψει αυτός που είναι ο ιατρός των ψυχών και των σωμάτων, ο Χριστός.
Ειδικά εμάς τους χριστιανούς, μας βοηθά ασύγκριτα πιο καλά και πιο αποτελεσματικά, αυτό το μεγάλο μυστήριο της ψυχής που λέγεται επαναλαμβάνω συνείδησις. Μια παράξενη φωνή μέσα στα σπλάχνα μας. Άλλοτε γλυκειά, παρηγορητική, ήρεμη, ήσυχη. Και άλλοτε δυστυχώς βασανιστική, ελεγκτική, τυραννική, ανεπιθύμητη, ακόμα και φρικιαστική. Έτσι την αισθανόμαστε όταν αμαρτάνομε θανάσιμα. Δεν ησυχάζουμε με τίποτα. Χάνουμε τον ύπνο μας. Αγριεύει το πρόσωπό μας, όλα και όλοι μας φταίνε!... Ασήκωτο το βάρος πάνω στο στήθος, εφιάλτης τη νύχτα. Πονοκέφαλοι και πόνοι ανεξήγητοι σε ολόκληρο το σώμα. Ταραχές, εκνευρισμοί, αδιαθεσίες, ψυχοφάρμακα. Αλλά τέλος δεν υπάρχει σ’ αυτά. Το στόμα αυτής της φωνής δεν κλείνει παρά μόνον με ένα τρόπο. Με τη μετάνοια. Τη συντριβή. Τα δάκρυα, και την Ιερά Εξομολόγηση στο πετραχήλι του πνευματικού. Αυτή είναι η μόνη θεραπεία, η μόνη λύτρωσις, η μόνη σωτηρία για όλους μας.
Αν χριστιανοί μου ο έμφυτος ηθικός νόμος, με την παράξενη αυτή φωνή της συνειδήσεως, από τα δισεκατομμύρια των ανθρώπων που δεν γνώρισαν και δεν άκουσαν ποτέ ούτε για το Ευαγγέλιο, ούτε για τον Χριστό, τον Υιόν και Λόγον του Θεού και Θεό, τον Θεάνθρωπο Κύριο και Σωτήρα, αυτή η φωνή, άλλους μεν θα καταδικάσει στην Κόλαση και άλλους θα βραβεύσει, πόσο μάλλον όλους εμάς τους βεβαπτισμένους χριστιανούς και μάλιστα τους Ορθοδόξους; Αυτή τη φωνή δυστυχώς, δεν την ακούνε όσοι έχουν εγκαταλείψει την Ορθοδοξία μας. Όσοι προδίδουν ακόμα και την πίστη μας και στρέφονται προς τις αιρέσεις του προτεσταντισμού, προς τους Ιεχωβάδες, τους Ουνίτες και τον Παπισμό, τους Σατανιστάς, τους μασόνους και τους γκουρού, και προς τόσες άλλες κακοδοξίες και καταστροφικές θρησκείες. Όλοι αυτοί οι προδότες της πίστεως και μαζί τους όλοι οι αιρετικοί, και μαζί μ’ αυτούς και όλοι οι αμετανόητοι αμαρτωλοί χριστιανοί, δεν θα σωθούν. Αν όμως ακούσουν την φωνή της συνειδήσεώς των, δηλαδή τη φωνή του Θεού, μετανοήσουν αληθινά, και επιστρέψουν στο Χριστό και στην Ορθόδοξη Εκκλησία Του, τότε ασφαλώς θα σωθούν. Θα σωθούν οπωσδήποτε.
Αλλά και όλοι εμείς οι Ορθόδοξοι πιστοί Χριστιανοί, πρέπει και οφείλουμε να στήνουμε το αυτί μας κάθε μέρα, και πρώτος απ’ όλους εγώ, στη φωνή της συνειδήσεώς μας, στη φωνή του Θεού. Και κάνοντας πράξη τις θεϊκές προσταγές της, ασφαλώς όχι μόνο θα σωθούμε, αλλά και τον Παράδεισο θα προαπολαμβάνουμε από τώρα, όσο ζούμε πάνω στη γη, ναι, θα τον προαπολαμβάνουμε αυτόν τον Παράδεισο. Οφείλουμε όμως να στήνουμε αυτί, κάθε μέρα, κάθε ώρα, κάθε στιγμή, στη φωνή της συνειδήσεως. Στη φωνή του Θεού.
Ε, αυτό το στήσιμο του αυτιού, το εύχομαι με όλη μου την καρδιά εις όλους σας, και σείς να το εύχεσθε σε μένα,
Αμήν.
Παρασκευή 11 Μαρτίου 2011
Τά τρία μέτωπα πολέμου εναντίον τής Ορθοδοξίας
115 β
Κυριακή Ορθοδοξίας, 1994.
Εγεννήθησαν ισχυροί εν πολέμω.
Χριστιανοί μου σήμερα πρώτη Κυριακή της Σαρακοστής, είναι η μεγάλη ημέρα της Ορθοδοξίας. Η Κυριακή της Ορθοδοξίας είναι αφιερωμένη στις νίκες της Εκκλησίας μας εναντίον όλων των εχθρών της και ιδιαιτέρως των εικονομάχων, που κατασπάραξαν το σώμα της περισσότερο από εκατό χρόνια.
Το σημερινό Αποστολικό Ανάγνωσμα, αναφέρεται στα ηρωικά κατορθώματα των δικαίων και των προφητών της Παλαιάς Διαθήκης. Με όσα θαυμαστά μας περιγράφει ο Απόστολος Παύλος, μας βάζει σιγά σιγά μέσα στην τραγική ατμόσφαιρα και των συγχρόνων πολέμων εναντίον της Ορθοδοξίας.
Έχουν ήδη ανοίξει αδελφοί μου οι φρικτές πύλες της Κολάσεως και ξεχύθηκαν οι δαιμονικές ακρίδες της, που δηλητηριάζουν και σκοτώνουν τις ψυχές των Ορθοδόξων χριστιανών.
Η λύσσα κατά της Εκκλησίας, των ιερέων και των θεσμών της είναι πρωτοφανής. Τα μέτωπα αυτού του πολέμου είναι κυρίως τρία:
Ο πρώτος πόλεμος προέρχεται από τις σκοτεινές δυνάμεις. Δεν είναι μόνον η αθεΐα, η απιστία, ο υλισμός, ο πιθηκισμός, η νεωτέρα ειδωλολατρία και λοιπά, αλλά κυρίως η μασονία, ο χιλιασμός και τα αποκρυφιστικά συστήματα.
Και η μεν μασονία πίσω απ’ την καρναβαλίστικη μάσκα της φιλανθρωπίας κρύβει και σκεπάζει μια δαιμονική θρησκεία με σκοτεινές τελετές τριάντα τριών βαθμών.
Ο δε χιλιασμός είναι σατανική οργάνωσις και όχι θρησκεία, που διευθύνεται από έναν φοβερά μεγάλο οικονομικό οργανισμό από το Μπρούκλιν της Αμερικής.
Οι ομάδες πάλι παραψυχολογίας, αστρολογίας, πνευματισμού, υπνωτισμού, μαγείας και αποκρυφιστικών συστημάτων είναι ατέλειωτες. Οι επίσημες οργανωμένες αποκρυφιστικές αυτές ομάδες, είναι περίπου εκατόν τριάντα, μόνον στην Αττική, αστρολόγοι δε μάγοι, μέντιουμ και λοιπά είναι περισσότεροι από δέκα χιλιάδες.
Όλες αυτές οι σκοτεινές δυνάμεις είτε ενεργούν συλλογικά, είτε με την δύναμιν της εξουσίας και του χρήματος, έχουν κάμει μια θανάσιμη αγκαλιά που περισφίγγουν μεθοδικά και ύπουλα το σώμα της Ορθοδόξου Εκκλησίας διασύροντας την τιμήν των ιερέων και των επισκόπων της, χλευάζοντες τα μυστήρια και κοροϊδεύοντες την αγία μας πίστη. Δηλαδή επιδιώκουν τον εξευτελισμό και τον παραγκωνισμό της Ορθοδοξίας.
Ο δεύτερος πόλεμος προέρχεται από τους αιρετικούς. Εκατοντάδες αιρέσεις προτεσταντών ανενόχλητοι οργώνουν και δρούνε μέσα στην Ορθόδοξη πατρίδα μας. Μεγάλη η δύναμις και με την ανοχή των πολιτικών μας για να μην χάσουν ψήφους, έχουν αποκτήσει οι Πεντηκοστιανοί και οι Ευαγγελικοί. Με τους Προτεστάντες μαζί έχουμε και τους παπικούς. Επίσης τους μονοφυσιτίζοντες της Ανατολής, και τους οπαδούς του λεγομένου Οικουμενισμού.
Άλλο Οικουμενική Εκκλησία και άλλο Οικουμενισμός. Με το Οικουμενικό της, -το Πατριαρχείο μας είναι Οικουμενικό,- η Εκκλησία του Χριστού μαθητεύει πάντα τα έθνη και είναι μία, Αγία, Καθολική, Αποστολική. Ο Χριστός είναι ο ενανθρωπίσας Θεός Λόγος, ο Θεάνθρωπος Κύριος. Είναι ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός όστις εσταυρώθη επί Ποντίου Πιλάτου, και ανέστη εκ νεκρών την Τρίτη ημέρα κατά τας Γραφάς. Όχι μόνον για μας τους Ορθοδόξους, αλλά και για ολόκληρον τον κόσμον, για την Οικουμένην όλην, ο Χριστός είναι η ουσία και ο νους, η διάνοια και η καρδιά, η συνείδησις και το αγαθόν, η αρετή και η αγάπη, ο σκοπός και η ζωή. Ο Χριστός είναι η αλήθεια και η δικαιοσύνη, η χαρά και η θέωσις, η χριστοποίησις και ο αγιασμός, η Τριαδοποίησις και η σωτηρία, ο Σταυρός και η Ανάστασις, η Ανάληψις και η Πεντηκοστή, η Αθανασία και η Αιωνιότης. Και όχι μόνον. Ο Χριστός είναι το δάκρυ και ο στεναγμός της μετανοίας, ο Μυστικός Δείπνος και η Θεία Ευχαριστία, είναι τα επτά μυστήρια, είναι το δόγμα και η πίστις, είναι το πηδάλιον της Εκκλησίας, και η Ιερά Παράδοσίς της. Είναι τα μυροβλύζοντα λείψανα των αγίων της, είναι οι μυριάδες των μαρτύρων και των ομολογητών της, είναι τα μιλιούνια των οσίων, είναι οι σεπτές εικόνες, είναι το κερί και το λιβάνι, είναι το καντηλάκι και το τριμμένο κομποσκοινάκι. Είναι ο Παράδεισος, είναι η Θεία Μακαριότης.
Όλα αυτά είναι ο Χριστός και μόνον ο Χριστός διά μέσου της Θεανθρωπότητός Του. Διά μέσου του Θεανθρωπίνου σώματός Του. Δηλαδή της μιας και Αγίας Εκκλησίας, Εκκλησίας Αποστολικής, Εκκλησίας Αγιοπατερικής, Εκκλησίας Αγιοπαραδοσιακής, Εκκλησίας Οικουμενικής, δηλαδή της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Με δυο λόγια, ο Θεάνθρωπος Χριστός, ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, είναι η Ορθόδοξος Εκκλησία. Τα περισσότερα από αυτά που είπαμε είναι του Μεγάλου Ορθοδόξου Θεολόγου, του πατρός Ιουστίνου Πόποβιτς του Σέρβου. Όλα όσα ειπώθησαν για τον Χριστό και την Εκκλησίαν Του, ανήκουν στον όρο Οικουμενικότης.
Οικουμενισμός όμως τι είναι; Οικουμενισμός είναι ένα τραγικό συνονθύλευμα θρησκειών και αιρέσεων που παρασύρει και τους Ορθοδόξους σαν ισότιμα μέλη σε μια παγκόσμια θρησκευτική ένωση. Ο Οικουμενισμός θέλει την Ορθοδοξία σαν ισότιμο μέλος, διότι πιστεύει ότι η αλήθεια της πίστεως έχει διαιρεθεί, σε πολλά πολλά κομμάτια. Κάθε δε χριστιανική ομολογία και αίρεσις, όπως και κάθε θρησκεία, ο Ισλαμισμός, ο Βουδισμός, ο Βραχμανισμός και λοιπά, έχουν δήθεν από ένα κομμάτι αυτής της αλήθειας. Και πρέπει, μας λέγει ο Οικουμενισμός, αυτά τα κομμάτια να ενωθούν σε ένα.
Όλα αυτά όμως είναι πλάνη και ψεύδος και απάτη. Διότι το αξιοθρήνητο αυτό κατασκεύασμα έχει σαν αποτέλεσμα τον συγχρωτισμό, τον συγκρητισμό, την σύγχυση και την κατάργηση των ιερών κανόνων και των δογμάτων της Ορθοδόξου ημών πίστεως. Η Ορθοδοξία χριστιανοί μου έχει και την συνείδηση και την πίστη ότι κατέχει όλη την αλήθεια και όχι μόνον ένα μέρος. Ότι αυτή και μόνον είναι η μία Αγία και Καθολική και Αποστολική Εκκλησία, έχει δε στα σπλάχνα της το Άγιον Πνεύμα που την οδηγεί πάντοτε εις πάσαν την αλήθειαν. Διότι όντως είναι Εκκλησία Θεού Ζώντος, στύλος και εδραίωμα της αληθείας, όπως βεβαιώνει ο Απόστολος Παύλος στην πρώτη προς Τιμόθεον Επιστολήν του. Και πάντα ταύτα στηρίζονται στην θεόπνευστη αποκάλυψη της Αγίας Γραφής, και στις αποφάσεις των επτά Οικουμενικών Συνόδων. Άρα εμείς δεν ψάχνουμε για καμιά αλήθεια, διότι ολόκληρη υπάρχει μέσα στην Ορθόδοξη Εκκλησία, φυλάσσεται ακεραία και προσφέρεται ανόθευτη.
Άν λοιπόν οι ξένες χριστιανικές ομολογίες και θρησκείες θέλουν ένωση, ας εγκαταλείψουν τις δοξασίες και τις πλάνες τους, και ας ενταχτούν αυτές στο Σώμα της Ορθοδοξίας και όχι εμείς σ’ εκείνες. Εμείς δεν συμβιβαζόμαστε με κανέναν και για τίποτα. Δεν υποχωρούμε ιώτα έν.
Μια άλλη θανάσιμη απειλή εκτός του Οικουμενισμού και των αιρέσεων που αναφέραμε, είναι το κράτος του Βατικανού. Οι Φραγκολεβαντίνοι παπικοί. Τα αμέτρητα πλοκάμια τους σφίγγουν ολοένα και περισσότερο το Σώμα της Ορθοδόξου πίστεώς μας. Οι Ουνίτες, που είναι ο Δούρειος Ίππος του παπισμού, με απερίγραπτη μανία σπαράζει τους Ορθοδόξους χριστιανούς στη Ρουμανία, στην Πολωνία, στην Τσεχία, στην Σλοβακία, στην Ουκρανία, ακόμα και μέσα στη Ρωσία. Οι πιέσεις αφόρητες, το χρήμα άφθονον και η προπαγάνδα οργιάζει. Το πιο τραγικό θύμα του παπισμού είναι ο Ορθόδοξος Σερβικός λαός. Ο διαμελισμός και το δράμα της Γιουγκοσλαβίας, υποκινήθηκε και σχεδιάστηκε από τους κύκλους του Βατικανού, με τις πλάτες βέβαια της Ευρώπης. Έτσι χρησιμοποίησε τις μεγάλες Δυτικές δυνάμεις, για να εξοντώσει τους Σέρβους Ορθοδόξους χριστιανούς, όπως το έκαμε και το 1940-43 με τους 800.000 νεκρούς Σέρβους Ορθοδόξους χριστιανούς, από τους παπικούς Κροάτες Ουστάσι. Έχουν εξαγοράσει όλα τα Ευρωπαϊκά μέσα ενημερώσεως, και εξαπολύουν ένα φοβερό όργιο συκοφαντιών, και ψευδών ειδήσεων για να επηρεάζουν την παγκόσμια κοινή γνώμη εναντίον των Ορθοδόξων. Ο μεγαλύτερος λοιπόν κίνδυνος για την Ορθοδοξία μας προέρχεται από την φρικτή προπαγάνδα των παπικών. Γι’ αυτό και ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, ο μεγάλος αυτός Εθναπόστολος του Έθνους και της Εκκλησίας έλεγε: «Τον Πάπα να καταράσθε αδελφοί μου, αυτός είναι η συμφορά του Έθνους».
Ας αφήσουμε όμως τον Πάπα και το Βατικανό, και ας έλθουμε στον τρίτο πόλεμο. Δυστυχώς, ο τρίτος αυτός πόλεμος προέρχεται από μας τους ίδιους. Είναι δική μας αιμορροούσα πληγή. Έχει δε δύο όψεις. Η μία είναι η διχόνοια και η άλλη η αδιαφορία. Έτσι εύκολα διαιρούμεθα και σε τίποτα δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε. Μας λείπει η αγάπη, η κατανόησις, η καλοσύνη, η σύμπνοια, και όταν ακόμα ενεργούμε συλλογικά και σε ομάδες, πάλι δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε καθόλου. Έχουμε τον ίδιο πνευματικό πατέρα, κι όμως μεταξύ μας διαφωνούμε και δεν μπορούμε να πάρουμε μια σωστή ορθή απόφαση. Έχουμε την ίδια πίστη, κοινωνούμε από το ίδιο Άγιον Ποτήριον, λειτουργούμεθα μέσα στους ίδιους ναούς και όμως μεταξύ μας είμεθα διαιρημένοι. Όχι μονιασμένοι, όχι αγαπημένοι, δεν βαστάζουμε αλλήλων τα βάρη, δεν μακροθυμούμε, δεν ρίχνουμε κάτω τον εγωισμό μας, δεν υποχωρούμε, δε δίνουμε τόπο στην οργή και στον εγωισμό μας. Πώς κατόπιν όλων αυτών να στερεωθούμε στην πίστη και να ανέβουμε πνευματικά;
Επίσης υπάρχει και η δευτέρα όψις, της αδιαφορίας. Αδιαφορούμε για όλους και για όλα και προπαντός για τα θέματα της πίστεως. Η αδιαφορία συντηρεί την ημιμάθεια. Η ημιμάθεια τρέφει τις δεισιδαιμονίες τον φανατισμό και το πείσμα. Αν αδιαφορήσουμε παραδείγματος χάριν στα σήματα κυκλοφορίας κινδυνεύουμε να σκοτωθούμε. Και αν αδιαφορήσουμε στις εντολές των γιατρών, η πίεσις θα ανέβη στα είκοσι. Η ημιπληγία καιροφυλακτεί και το έμφραγμα παραμονεύει. Το ίδιο λοιπόν συμβαίνει και με την αδιαφορία μας στα θέματα της πίστεως και σωτηρίας. Ο θάνατος της ψυχής, δηλαδή η κόλασις, καραδοκεί για μας, για τις ψυχές μας.
Δυστυχώς τα φαινόμενα της διχόνοιας και της αδιαφορίας, μερικές φορές τα δίνουμε και μείς οι ρασοφόροι παντός βαθμού. Άλλωστε αυτό το βλέπουμε και στις αναλύσεις της Αποκαλύψεως που κάνουμε τώρα κάθε Κυριακή.
Οι σκοτεινές λοιπόν δυνάμεις, ο διεθνής Σιωνισμός και η Μασονία, τα αποκρυφιστικά συστήματα και ο χιλιασμός, η πληθώρα των αιρετικών και οι φραγκολεβαντίνοι παπικοί, οργιάζουν ανενόχλητοι εις βάρος όλων των Ορθοδόξων αλλά και της πατρίδος μας. Η πίστις μας, μαζί με την Ορθόδοξη Εκκλησία μας και πάλι είναι σε κίνδυνο. Οι εχθροί της καθημερινώς πολλαπλασιάζονται. Ας μη μένουμε αργοί και νωθροί. Ας μην αδιαφορούμε. Ας μιμηθούμε λοιπόν τους Αγίους της πίστεώς μας, τους μάρτυρας και τους ομολογητάς μας, να γίνουμε και μείς σαν κι αυτούς, ισχυροί εν πολέμω, να γίνουμε ισχυροί και δυνατοί.
Να πετάξουμε από πάνω μας την δειλία διότι ου γαρ έδωκεν ημάς ο Θεός πνεύμα δειλίας αλλά δυνάμεως. Οι σκοτεινές δυνάμεις και οι αιρετικοί, μπορεί να διαθέτουν και χρήμα, και κοσμική δύναμη και πολλούς κουλτουριάρηδες υποστηρικτές.
Εμείς όμως οι Ορθόδοξοι χριστιανοί έχουμε την μεγάλη δύναμη της ευσεβείας μέσα από τη νηστεία, την αγρυπνία και ιδιαιτέρως την προσευχή.
Έχουμε ακόμα για βοήθεια τους αγγέλους, τους Αγίους και προπαντός την Παναγία μας, την Υπεραγία Θεοτόκο, και η κραταιά δύναμις του Αγίου Θεού μεγαλώνει όσο εμείς κρατούμε ανόθευτη την διδασκαλία των Αποστόλων και των Πατέρων της Εκκλησίας μας. Και όση δύναμη και οργάνωση και αν διαθέτει το κράτος του Βατικανού, όσο ύπουλα και αν χρησιμοποιεί τα πάντα, μπροστά στην πνευματική δύναμη της Ορθοδοξίας θα πέσουν σαν χάρτινοι πύργοι, θα εξαφανιστούν σαν πλαστικά λιονταράκια.
Τη δύναμη την διαθέτουμε, αλλά σωστά την χρησιμοποιούμε;
Γι’ αυτό λοιπόν όσοι πιστοί «Στώμεν Καλώς»!
Όσοι πιστοί, «Πρόσχωμεν»,
Όσοι πιστοί, «Γρηγορείτε και Προσεύχεσθε»!
Και όλοι μαζί ας φωνάξουμε : «Ουκ αρνησόμεθά σε φίλη Ορθοδοξία». Δεν θα σε αρνηθούμε ποτέ φίλη και πιστή μας Ορθοδοξία.
Και αν το καλέσουν οι περιστάσεις και οι καιροί, χίλιες φορές για την πίστη του Χριστού την Αγία ας πεθάνουμε,
Αμήν.
Κυριακή Ορθοδοξίας, 1994.
Χριστιανοί μου σήμερα πρώτη Κυριακή της Σαρακοστής, είναι η μεγάλη ημέρα της Ορθοδοξίας. Η Κυριακή της Ορθοδοξίας είναι αφιερωμένη στις νίκες της Εκκλησίας μας εναντίον όλων των εχθρών της και ιδιαιτέρως των εικονομάχων, που κατασπάραξαν το σώμα της περισσότερο από εκατό χρόνια.
Το σημερινό Αποστολικό Ανάγνωσμα, αναφέρεται στα ηρωικά κατορθώματα των δικαίων και των προφητών της Παλαιάς Διαθήκης. Με όσα θαυμαστά μας περιγράφει ο Απόστολος Παύλος, μας βάζει σιγά σιγά μέσα στην τραγική ατμόσφαιρα και των συγχρόνων πολέμων εναντίον της Ορθοδοξίας.
Έχουν ήδη ανοίξει αδελφοί μου οι φρικτές πύλες της Κολάσεως και ξεχύθηκαν οι δαιμονικές ακρίδες της, που δηλητηριάζουν και σκοτώνουν τις ψυχές των Ορθοδόξων χριστιανών.
Η λύσσα κατά της Εκκλησίας, των ιερέων και των θεσμών της είναι πρωτοφανής. Τα μέτωπα αυτού του πολέμου είναι κυρίως τρία:
Ο πρώτος πόλεμος προέρχεται από τις σκοτεινές δυνάμεις. Δεν είναι μόνον η αθεΐα, η απιστία, ο υλισμός, ο πιθηκισμός, η νεωτέρα ειδωλολατρία και λοιπά, αλλά κυρίως η μασονία, ο χιλιασμός και τα αποκρυφιστικά συστήματα.
Και η μεν μασονία πίσω απ’ την καρναβαλίστικη μάσκα της φιλανθρωπίας κρύβει και σκεπάζει μια δαιμονική θρησκεία με σκοτεινές τελετές τριάντα τριών βαθμών.
Ο δε χιλιασμός είναι σατανική οργάνωσις και όχι θρησκεία, που διευθύνεται από έναν φοβερά μεγάλο οικονομικό οργανισμό από το Μπρούκλιν της Αμερικής.
Οι ομάδες πάλι παραψυχολογίας, αστρολογίας, πνευματισμού, υπνωτισμού, μαγείας και αποκρυφιστικών συστημάτων είναι ατέλειωτες. Οι επίσημες οργανωμένες αποκρυφιστικές αυτές ομάδες, είναι περίπου εκατόν τριάντα, μόνον στην Αττική, αστρολόγοι δε μάγοι, μέντιουμ και λοιπά είναι περισσότεροι από δέκα χιλιάδες.
Όλες αυτές οι σκοτεινές δυνάμεις είτε ενεργούν συλλογικά, είτε με την δύναμιν της εξουσίας και του χρήματος, έχουν κάμει μια θανάσιμη αγκαλιά που περισφίγγουν μεθοδικά και ύπουλα το σώμα της Ορθοδόξου Εκκλησίας διασύροντας την τιμήν των ιερέων και των επισκόπων της, χλευάζοντες τα μυστήρια και κοροϊδεύοντες την αγία μας πίστη. Δηλαδή επιδιώκουν τον εξευτελισμό και τον παραγκωνισμό της Ορθοδοξίας.
Ο δεύτερος πόλεμος προέρχεται από τους αιρετικούς. Εκατοντάδες αιρέσεις προτεσταντών ανενόχλητοι οργώνουν και δρούνε μέσα στην Ορθόδοξη πατρίδα μας. Μεγάλη η δύναμις και με την ανοχή των πολιτικών μας για να μην χάσουν ψήφους, έχουν αποκτήσει οι Πεντηκοστιανοί και οι Ευαγγελικοί. Με τους Προτεστάντες μαζί έχουμε και τους παπικούς. Επίσης τους μονοφυσιτίζοντες της Ανατολής, και τους οπαδούς του λεγομένου Οικουμενισμού.
Άλλο Οικουμενική Εκκλησία και άλλο Οικουμενισμός. Με το Οικουμενικό της, -το Πατριαρχείο μας είναι Οικουμενικό,- η Εκκλησία του Χριστού μαθητεύει πάντα τα έθνη και είναι μία, Αγία, Καθολική, Αποστολική. Ο Χριστός είναι ο ενανθρωπίσας Θεός Λόγος, ο Θεάνθρωπος Κύριος. Είναι ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός όστις εσταυρώθη επί Ποντίου Πιλάτου, και ανέστη εκ νεκρών την Τρίτη ημέρα κατά τας Γραφάς. Όχι μόνον για μας τους Ορθοδόξους, αλλά και για ολόκληρον τον κόσμον, για την Οικουμένην όλην, ο Χριστός είναι η ουσία και ο νους, η διάνοια και η καρδιά, η συνείδησις και το αγαθόν, η αρετή και η αγάπη, ο σκοπός και η ζωή. Ο Χριστός είναι η αλήθεια και η δικαιοσύνη, η χαρά και η θέωσις, η χριστοποίησις και ο αγιασμός, η Τριαδοποίησις και η σωτηρία, ο Σταυρός και η Ανάστασις, η Ανάληψις και η Πεντηκοστή, η Αθανασία και η Αιωνιότης. Και όχι μόνον. Ο Χριστός είναι το δάκρυ και ο στεναγμός της μετανοίας, ο Μυστικός Δείπνος και η Θεία Ευχαριστία, είναι τα επτά μυστήρια, είναι το δόγμα και η πίστις, είναι το πηδάλιον της Εκκλησίας, και η Ιερά Παράδοσίς της. Είναι τα μυροβλύζοντα λείψανα των αγίων της, είναι οι μυριάδες των μαρτύρων και των ομολογητών της, είναι τα μιλιούνια των οσίων, είναι οι σεπτές εικόνες, είναι το κερί και το λιβάνι, είναι το καντηλάκι και το τριμμένο κομποσκοινάκι. Είναι ο Παράδεισος, είναι η Θεία Μακαριότης.
Όλα αυτά είναι ο Χριστός και μόνον ο Χριστός διά μέσου της Θεανθρωπότητός Του. Διά μέσου του Θεανθρωπίνου σώματός Του. Δηλαδή της μιας και Αγίας Εκκλησίας, Εκκλησίας Αποστολικής, Εκκλησίας Αγιοπατερικής, Εκκλησίας Αγιοπαραδοσιακής, Εκκλησίας Οικουμενικής, δηλαδή της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Με δυο λόγια, ο Θεάνθρωπος Χριστός, ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, είναι η Ορθόδοξος Εκκλησία. Τα περισσότερα από αυτά που είπαμε είναι του Μεγάλου Ορθοδόξου Θεολόγου, του πατρός Ιουστίνου Πόποβιτς του Σέρβου. Όλα όσα ειπώθησαν για τον Χριστό και την Εκκλησίαν Του, ανήκουν στον όρο Οικουμενικότης.
Οικουμενισμός όμως τι είναι; Οικουμενισμός είναι ένα τραγικό συνονθύλευμα θρησκειών και αιρέσεων που παρασύρει και τους Ορθοδόξους σαν ισότιμα μέλη σε μια παγκόσμια θρησκευτική ένωση. Ο Οικουμενισμός θέλει την Ορθοδοξία σαν ισότιμο μέλος, διότι πιστεύει ότι η αλήθεια της πίστεως έχει διαιρεθεί, σε πολλά πολλά κομμάτια. Κάθε δε χριστιανική ομολογία και αίρεσις, όπως και κάθε θρησκεία, ο Ισλαμισμός, ο Βουδισμός, ο Βραχμανισμός και λοιπά, έχουν δήθεν από ένα κομμάτι αυτής της αλήθειας. Και πρέπει, μας λέγει ο Οικουμενισμός, αυτά τα κομμάτια να ενωθούν σε ένα.
Όλα αυτά όμως είναι πλάνη και ψεύδος και απάτη. Διότι το αξιοθρήνητο αυτό κατασκεύασμα έχει σαν αποτέλεσμα τον συγχρωτισμό, τον συγκρητισμό, την σύγχυση και την κατάργηση των ιερών κανόνων και των δογμάτων της Ορθοδόξου ημών πίστεως. Η Ορθοδοξία χριστιανοί μου έχει και την συνείδηση και την πίστη ότι κατέχει όλη την αλήθεια και όχι μόνον ένα μέρος. Ότι αυτή και μόνον είναι η μία Αγία και Καθολική και Αποστολική Εκκλησία, έχει δε στα σπλάχνα της το Άγιον Πνεύμα που την οδηγεί πάντοτε εις πάσαν την αλήθειαν. Διότι όντως είναι Εκκλησία Θεού Ζώντος, στύλος και εδραίωμα της αληθείας, όπως βεβαιώνει ο Απόστολος Παύλος στην πρώτη προς Τιμόθεον Επιστολήν του. Και πάντα ταύτα στηρίζονται στην θεόπνευστη αποκάλυψη της Αγίας Γραφής, και στις αποφάσεις των επτά Οικουμενικών Συνόδων. Άρα εμείς δεν ψάχνουμε για καμιά αλήθεια, διότι ολόκληρη υπάρχει μέσα στην Ορθόδοξη Εκκλησία, φυλάσσεται ακεραία και προσφέρεται ανόθευτη.
Άν λοιπόν οι ξένες χριστιανικές ομολογίες και θρησκείες θέλουν ένωση, ας εγκαταλείψουν τις δοξασίες και τις πλάνες τους, και ας ενταχτούν αυτές στο Σώμα της Ορθοδοξίας και όχι εμείς σ’ εκείνες. Εμείς δεν συμβιβαζόμαστε με κανέναν και για τίποτα. Δεν υποχωρούμε ιώτα έν.
Μια άλλη θανάσιμη απειλή εκτός του Οικουμενισμού και των αιρέσεων που αναφέραμε, είναι το κράτος του Βατικανού. Οι Φραγκολεβαντίνοι παπικοί. Τα αμέτρητα πλοκάμια τους σφίγγουν ολοένα και περισσότερο το Σώμα της Ορθοδόξου πίστεώς μας. Οι Ουνίτες, που είναι ο Δούρειος Ίππος του παπισμού, με απερίγραπτη μανία σπαράζει τους Ορθοδόξους χριστιανούς στη Ρουμανία, στην Πολωνία, στην Τσεχία, στην Σλοβακία, στην Ουκρανία, ακόμα και μέσα στη Ρωσία. Οι πιέσεις αφόρητες, το χρήμα άφθονον και η προπαγάνδα οργιάζει. Το πιο τραγικό θύμα του παπισμού είναι ο Ορθόδοξος Σερβικός λαός. Ο διαμελισμός και το δράμα της Γιουγκοσλαβίας, υποκινήθηκε και σχεδιάστηκε από τους κύκλους του Βατικανού, με τις πλάτες βέβαια της Ευρώπης. Έτσι χρησιμοποίησε τις μεγάλες Δυτικές δυνάμεις, για να εξοντώσει τους Σέρβους Ορθοδόξους χριστιανούς, όπως το έκαμε και το 1940-43 με τους 800.000 νεκρούς Σέρβους Ορθοδόξους χριστιανούς, από τους παπικούς Κροάτες Ουστάσι. Έχουν εξαγοράσει όλα τα Ευρωπαϊκά μέσα ενημερώσεως, και εξαπολύουν ένα φοβερό όργιο συκοφαντιών, και ψευδών ειδήσεων για να επηρεάζουν την παγκόσμια κοινή γνώμη εναντίον των Ορθοδόξων. Ο μεγαλύτερος λοιπόν κίνδυνος για την Ορθοδοξία μας προέρχεται από την φρικτή προπαγάνδα των παπικών. Γι’ αυτό και ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, ο μεγάλος αυτός Εθναπόστολος του Έθνους και της Εκκλησίας έλεγε: «Τον Πάπα να καταράσθε αδελφοί μου, αυτός είναι η συμφορά του Έθνους».
Ας αφήσουμε όμως τον Πάπα και το Βατικανό, και ας έλθουμε στον τρίτο πόλεμο. Δυστυχώς, ο τρίτος αυτός πόλεμος προέρχεται από μας τους ίδιους. Είναι δική μας αιμορροούσα πληγή. Έχει δε δύο όψεις. Η μία είναι η διχόνοια και η άλλη η αδιαφορία. Έτσι εύκολα διαιρούμεθα και σε τίποτα δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε. Μας λείπει η αγάπη, η κατανόησις, η καλοσύνη, η σύμπνοια, και όταν ακόμα ενεργούμε συλλογικά και σε ομάδες, πάλι δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε καθόλου. Έχουμε τον ίδιο πνευματικό πατέρα, κι όμως μεταξύ μας διαφωνούμε και δεν μπορούμε να πάρουμε μια σωστή ορθή απόφαση. Έχουμε την ίδια πίστη, κοινωνούμε από το ίδιο Άγιον Ποτήριον, λειτουργούμεθα μέσα στους ίδιους ναούς και όμως μεταξύ μας είμεθα διαιρημένοι. Όχι μονιασμένοι, όχι αγαπημένοι, δεν βαστάζουμε αλλήλων τα βάρη, δεν μακροθυμούμε, δεν ρίχνουμε κάτω τον εγωισμό μας, δεν υποχωρούμε, δε δίνουμε τόπο στην οργή και στον εγωισμό μας. Πώς κατόπιν όλων αυτών να στερεωθούμε στην πίστη και να ανέβουμε πνευματικά;
Επίσης υπάρχει και η δευτέρα όψις, της αδιαφορίας. Αδιαφορούμε για όλους και για όλα και προπαντός για τα θέματα της πίστεως. Η αδιαφορία συντηρεί την ημιμάθεια. Η ημιμάθεια τρέφει τις δεισιδαιμονίες τον φανατισμό και το πείσμα. Αν αδιαφορήσουμε παραδείγματος χάριν στα σήματα κυκλοφορίας κινδυνεύουμε να σκοτωθούμε. Και αν αδιαφορήσουμε στις εντολές των γιατρών, η πίεσις θα ανέβη στα είκοσι. Η ημιπληγία καιροφυλακτεί και το έμφραγμα παραμονεύει. Το ίδιο λοιπόν συμβαίνει και με την αδιαφορία μας στα θέματα της πίστεως και σωτηρίας. Ο θάνατος της ψυχής, δηλαδή η κόλασις, καραδοκεί για μας, για τις ψυχές μας.
Δυστυχώς τα φαινόμενα της διχόνοιας και της αδιαφορίας, μερικές φορές τα δίνουμε και μείς οι ρασοφόροι παντός βαθμού. Άλλωστε αυτό το βλέπουμε και στις αναλύσεις της Αποκαλύψεως που κάνουμε τώρα κάθε Κυριακή.
Οι σκοτεινές λοιπόν δυνάμεις, ο διεθνής Σιωνισμός και η Μασονία, τα αποκρυφιστικά συστήματα και ο χιλιασμός, η πληθώρα των αιρετικών και οι φραγκολεβαντίνοι παπικοί, οργιάζουν ανενόχλητοι εις βάρος όλων των Ορθοδόξων αλλά και της πατρίδος μας. Η πίστις μας, μαζί με την Ορθόδοξη Εκκλησία μας και πάλι είναι σε κίνδυνο. Οι εχθροί της καθημερινώς πολλαπλασιάζονται. Ας μη μένουμε αργοί και νωθροί. Ας μην αδιαφορούμε. Ας μιμηθούμε λοιπόν τους Αγίους της πίστεώς μας, τους μάρτυρας και τους ομολογητάς μας, να γίνουμε και μείς σαν κι αυτούς, ισχυροί εν πολέμω, να γίνουμε ισχυροί και δυνατοί.
Να πετάξουμε από πάνω μας την δειλία διότι ου γαρ έδωκεν ημάς ο Θεός πνεύμα δειλίας αλλά δυνάμεως. Οι σκοτεινές δυνάμεις και οι αιρετικοί, μπορεί να διαθέτουν και χρήμα, και κοσμική δύναμη και πολλούς κουλτουριάρηδες υποστηρικτές.
Εμείς όμως οι Ορθόδοξοι χριστιανοί έχουμε την μεγάλη δύναμη της ευσεβείας μέσα από τη νηστεία, την αγρυπνία και ιδιαιτέρως την προσευχή.
Έχουμε ακόμα για βοήθεια τους αγγέλους, τους Αγίους και προπαντός την Παναγία μας, την Υπεραγία Θεοτόκο, και η κραταιά δύναμις του Αγίου Θεού μεγαλώνει όσο εμείς κρατούμε ανόθευτη την διδασκαλία των Αποστόλων και των Πατέρων της Εκκλησίας μας. Και όση δύναμη και οργάνωση και αν διαθέτει το κράτος του Βατικανού, όσο ύπουλα και αν χρησιμοποιεί τα πάντα, μπροστά στην πνευματική δύναμη της Ορθοδοξίας θα πέσουν σαν χάρτινοι πύργοι, θα εξαφανιστούν σαν πλαστικά λιονταράκια.
Τη δύναμη την διαθέτουμε, αλλά σωστά την χρησιμοποιούμε;
Γι’ αυτό λοιπόν όσοι πιστοί «Στώμεν Καλώς»!
Όσοι πιστοί, «Πρόσχωμεν»,
Όσοι πιστοί, «Γρηγορείτε και Προσεύχεσθε»!
Και όλοι μαζί ας φωνάξουμε : «Ουκ αρνησόμεθά σε φίλη Ορθοδοξία». Δεν θα σε αρνηθούμε ποτέ φίλη και πιστή μας Ορθοδοξία.
Και αν το καλέσουν οι περιστάσεις και οι καιροί, χίλιες φορές για την πίστη του Χριστού την Αγία ας πεθάνουμε,
Αμήν.
Σάββατο 5 Μαρτίου 2011
Συμπλήρωμα Περί Νηστείας. Ιωάννου Χρυσοστόμου
3 δ
1986
Να συμπληρώσουμε ολίγα στοιχεία περί της νηστείας από τον Άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομον, παίρνοντας αφορμήν από αυτό που γράφει ο προφήτης, «αγιάσατε νηστείαν και κηρύξατε θεραπείαν», δηλαδή κηρύξατε δια του τρόπου της νηστείας, την θεραπείαν των ψυχών.
Και τι δεν κάμει η νηστεία!
Ξεφουσκώνει το πρήξιμο του θυμού,
μεταπλάσσει την σκληρότητα του φθόνου σε καλοσύνη,
κάνει εγχείριση στους όγκους των ταπεινών επιθυμιών,
αφανίζει τους πυρετούς των αισχρών ηδονών,
διαλύει τις ψευδαισθησίες της κενοδοξίας,
χαρίζει ήσυχον ύπνον σ’ αυτούς που ταράζονται την νύχτα από τις βιωτικές μέριμνες,
καθαρίζει τις ανήθικες φαγάνες από τα μάτια.
Η νηστεία μαθήτευσε κοντά στο Θεό και έχει για επιστήμη της την γιατρειά του ανθρώπου που είναι άρρωστος. Είναι αξία κάθε εμπιστοσύνης. Αυτός ο γιατρός της νηστείας, μετά τη θεραπεία που κάνει, δεν ζητεί ιατρικήν αμοιβήν. Μπορώ να βεβαιώσω, συνεχίζει ο Άγιος, μάλιστα πως πληρώνει τον άρρωστό της. Ζητάς να μάθεις τι μισθό δίνει; Καλόν είναι να μάθεις.
Δίνει λοιπόν για μισθό όχι χρήματα αλλά σώφρονας λογισμούς, δε δίνει χρυσάφι αλλά άγιον βίον.
Δε σωριάζει μπροστά σου ασήμι, αλλά σου παρέχει καθαρότητα ανώτερη από την καθαρότητα του ασημιού στα σωματικά σου μέλη,
δε σου δωρίζει πολύτιμα πετράδια, αλλά κάνει το μυαλό σου να γεννά ευλαβείς λογισμούς.
Δε σου ράβει λαμπρά φορέματα, σε ντύνει όμως με αδιάβλητες σωματικές αισθήσεις.
Στις ανήθικες δίνει για μισθό τη σεμνότητα.
Στους μέθυσους δίνει ξαστεριά στον εγκέφαλο,
τους νωθρούς κάνει δημιουργικούς,
τους φιλαργύρους σπρώχνει στην φιλανθρωπία,
σ’ αυτούς που μισούν τον αδελφό τους, διδάσκει την αγάπη και την φιλοξενία,
και όποιος είναι στενόκαρδος άνθρωπος μαθαίνει με την νηστεία να μακροθυμεί.
Και το μεγαλύτερο που δίνει η νηστεία είναι η νέα ζωή και η ένωσις με τον Θεόν, γιατί πρέπει να ξέρουμε, δεν μπορεί να επικοινωνήσει κανείς με τον Θεόν, αν προηγουμένως δεν πάρει το καθαρτικό φάρμακο της νηστείας.
Οι άνθρωποι της εποχής του Νώε, επειδή ζούσαν έκκλητο βίο, τράβηξαν πάνω τους την φοβερή καταδίκη του κατακλυσμού που τους αφάνισε κυριολεκτικώς,
οι Σοδομίτες, επειδή είχαν βυθιστεί στις αισθησιακές ηδονές, όπως γνωρίζουμε, δέχτηκαν στα κεφάλια τους τους κεραυνούς της οργής του Θεού, γιατί επολιτεύθηκαν σαν να ήταν εχθροί του. Σόδομα και Γόμορα λοιπόν θα καταντήσει και η εποχή μας όταν απομακρύνεται από το θείον αυτό δώρον της διπλής νηστείας της ψυχής και του σώματος.
Το φαγητό είναι εκείνο που στέρησε τον Ησαύ απ’ τα κληρονομικά προνόμια των πρωτοτοκίων και από την αγάπη του πατέρα του.
Το αλόγιστο φαγοπότι του Ισραηλιτικού λαού μετέβαλε την αγάπη του Θεού σε εχθρότητα του Θεού, που με τόσα θαύματα και σημάδια υπερφυσικά τον καθοδήγησε μετά την έξοδο απ’ τη σκλαβιά της Αιγύπτου, στη γη Χαναάν.
Ο προφήτης Ησαΐας κατηγόρησε τον λαόν για κατάχρηση των οινοπνευματοδών ποτών.
Το κρασί και η μέθη διέλυσαν τη φιλία του Ηρώδη προς τον Ιωάννη και τον Ιησούν Χριστόν.
Λοιπόν γνώρισες εκείνους που λόγω της ακρασίας των, έγιναν φίλοι του Θεού.
Ο Άβελ, όχι με το φαγοπότι, αλλά με την εκλεκτή προσφορά του στο Θεό, έγινεν ευχάριστος.
Με τη νηστεία του ο Μωυσής ονομάσθη πιστός φίλος του Θεού.
Με τη νηστεία ο προφήτης Ηλίας σαν φίλος του Θεού ανελήφθη στον ουρανό και οι προφήται γενικώς εγνώρισαν τα μυστήρια του Θεού με αποκαλύψεις που έλαβαν κατόπιν νηστείας.
Ο προφήτης Ησαΐας ύστερα από νηστεία είδε και περιέγραψε τα εξαπτέρυγα Σεραφείμ.
Ο προφήτης Ιεζεκιήλ εντελώς νηστικός ηξιώθη να γνωρίσει καλά τα πολυόματα Χερουβείμ.
Ο Θεός τόσον τους τρείς παίδας που ερίφθηκαν στο καμίνι της Βαβυλώνος, όσον και τον Δανιήλ στον λάκκο των λεόντων, προφύλαξε σα φίλους επειδή ενήστεψαν για χατίρι του Θεού.
Και ας μην ξεχνάμε ότι ο Μωυσής ήταν εκείνος ο οποίος ενήστεψε κατ’ εξοχήν σαράντα ολόκληρες μέρες όταν ευρίσκονταν πάνω στο όρος Σινά για να πάρει τις εντολές του Αγίου Θεού.
Και τι δε βέβαια δεν θα μπορούσαμε να πούμε ακόμα για την νηστεία.
Οι αμαρτωλοί Νινευΐτες, ενώ ήσαν εχθροί του Θεού, με την νηστεία έγιναν φίλοι του.
Και ο Δαυΐδ από εχθρός, έτσι έγινε φίλος.
Όσοι συνδέονται αμαρτωλά, συνδέοντο αμαρτωλό με την γυναίκαν του Αρείου, εχθρευόταν το Θεό. Απ’ τη στιγμή όμως που εμετανόησε και εταπεινώθη και νήστεψε, τράβηξε την συμπάθεια του Θεού και είπε: «Ηύρον Δαυΐδ τον του Ιεσσαί, άνδρα κατά την καρδίαν».
Ο Ιωάννης ο Πρόδρομος ο υιός του Ζαχαρία, ήταν φίλος του Νυμφίου Χριστού γιατί; γιατί έμεινε μακριά απ’ τον κόσμον στην ερημιά, και για τροφή του εμάζευε ακρίδες και μέλι άγριο.
Και πολλοί άλλοι το ίδιο έκαμαν.
Μπροστά μας έχουμε τη νηστεία, συνεχίζει ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, που σώζει ψυχή και σώμα, γιατί δίδει μια ιδιότυπη ανάσταση και μας ασκεί σε πνευματικούς αγώνες όπως ασκούνται οι αθληταί που αλείφουν τα σώματά τους με λάδι, κατά συμβουλήν των προπονητών και έτσι μπαίνουν στο στίβο.
Η προσευχή και η νηστεία είναι έργον αγγελικόν, είναι η πύλη του ουρανού, είναι μέσον καθαρμού των αμαρτωλών. Η νηστεία δίνει παρρησία για να ατενίζει ο άνθρωπος τον Θεόν, είναι η της καρδιάς καθαρότης, είναι το κεφάλαιο όλων των αγαθών που μας έδωσεν ο Θεός.
Η νηστεία είναι ο αγιασμός της ψυχής, η υγεία του σώματος, του σπιτιού μας η ασφάλεια, ο παιδαγωγός των νέων, ο φύλακας των νηπίων, ο σωφρονισμός των γερόντων, η σεμνότης και η στερεότης του χαρακτήρος της γυναικός.
Όταν μάλιστα μαζί με την προσευχή και την νηστεία βρίσκεται και η ελεημοσύνη και η πίστις, τότε ο θρησκευτικός ο άνθρωπος, ο αγωνιζόμενος χριστιανός, που πιστεύει και εργάζεται για την δοξαν του Θεού, γίνεται πλούσιος πνευματικά.
Ποια η ωφέλεια όταν κανείς νηστεύει αποφεύγοντας να παίρνει ορισμένες τροφές στο στόμα του, τη στιγμή που με τα έργα του γίνεται φονιάς; Γι’ αυτό λοιπόν, να προσέξουμε όπως μαζί με την νηστεία εφαρμόζουμε τις εντολές και καλλιεργούμε τον υπόλοιπον κατάλογον των αρετών.
Αμήν.
1986
Και τι δεν κάμει η νηστεία!
Ξεφουσκώνει το πρήξιμο του θυμού,
μεταπλάσσει την σκληρότητα του φθόνου σε καλοσύνη,
κάνει εγχείριση στους όγκους των ταπεινών επιθυμιών,
αφανίζει τους πυρετούς των αισχρών ηδονών,
διαλύει τις ψευδαισθησίες της κενοδοξίας,
χαρίζει ήσυχον ύπνον σ’ αυτούς που ταράζονται την νύχτα από τις βιωτικές μέριμνες,
καθαρίζει τις ανήθικες φαγάνες από τα μάτια.
Η νηστεία μαθήτευσε κοντά στο Θεό και έχει για επιστήμη της την γιατρειά του ανθρώπου που είναι άρρωστος. Είναι αξία κάθε εμπιστοσύνης. Αυτός ο γιατρός της νηστείας, μετά τη θεραπεία που κάνει, δεν ζητεί ιατρικήν αμοιβήν. Μπορώ να βεβαιώσω, συνεχίζει ο Άγιος, μάλιστα πως πληρώνει τον άρρωστό της. Ζητάς να μάθεις τι μισθό δίνει; Καλόν είναι να μάθεις.
Δίνει λοιπόν για μισθό όχι χρήματα αλλά σώφρονας λογισμούς, δε δίνει χρυσάφι αλλά άγιον βίον.
Δε σωριάζει μπροστά σου ασήμι, αλλά σου παρέχει καθαρότητα ανώτερη από την καθαρότητα του ασημιού στα σωματικά σου μέλη,
δε σου δωρίζει πολύτιμα πετράδια, αλλά κάνει το μυαλό σου να γεννά ευλαβείς λογισμούς.
Δε σου ράβει λαμπρά φορέματα, σε ντύνει όμως με αδιάβλητες σωματικές αισθήσεις.
Στις ανήθικες δίνει για μισθό τη σεμνότητα.
Στους μέθυσους δίνει ξαστεριά στον εγκέφαλο,
τους νωθρούς κάνει δημιουργικούς,
τους φιλαργύρους σπρώχνει στην φιλανθρωπία,
σ’ αυτούς που μισούν τον αδελφό τους, διδάσκει την αγάπη και την φιλοξενία,
και όποιος είναι στενόκαρδος άνθρωπος μαθαίνει με την νηστεία να μακροθυμεί.
Και το μεγαλύτερο που δίνει η νηστεία είναι η νέα ζωή και η ένωσις με τον Θεόν, γιατί πρέπει να ξέρουμε, δεν μπορεί να επικοινωνήσει κανείς με τον Θεόν, αν προηγουμένως δεν πάρει το καθαρτικό φάρμακο της νηστείας.
Οι άνθρωποι της εποχής του Νώε, επειδή ζούσαν έκκλητο βίο, τράβηξαν πάνω τους την φοβερή καταδίκη του κατακλυσμού που τους αφάνισε κυριολεκτικώς,
οι Σοδομίτες, επειδή είχαν βυθιστεί στις αισθησιακές ηδονές, όπως γνωρίζουμε, δέχτηκαν στα κεφάλια τους τους κεραυνούς της οργής του Θεού, γιατί επολιτεύθηκαν σαν να ήταν εχθροί του. Σόδομα και Γόμορα λοιπόν θα καταντήσει και η εποχή μας όταν απομακρύνεται από το θείον αυτό δώρον της διπλής νηστείας της ψυχής και του σώματος.
Το φαγητό είναι εκείνο που στέρησε τον Ησαύ απ’ τα κληρονομικά προνόμια των πρωτοτοκίων και από την αγάπη του πατέρα του.
Το αλόγιστο φαγοπότι του Ισραηλιτικού λαού μετέβαλε την αγάπη του Θεού σε εχθρότητα του Θεού, που με τόσα θαύματα και σημάδια υπερφυσικά τον καθοδήγησε μετά την έξοδο απ’ τη σκλαβιά της Αιγύπτου, στη γη Χαναάν.
Ο προφήτης Ησαΐας κατηγόρησε τον λαόν για κατάχρηση των οινοπνευματοδών ποτών.
Το κρασί και η μέθη διέλυσαν τη φιλία του Ηρώδη προς τον Ιωάννη και τον Ιησούν Χριστόν.
Λοιπόν γνώρισες εκείνους που λόγω της ακρασίας των, έγιναν φίλοι του Θεού.
Ο Άβελ, όχι με το φαγοπότι, αλλά με την εκλεκτή προσφορά του στο Θεό, έγινεν ευχάριστος.
Με τη νηστεία του ο Μωυσής ονομάσθη πιστός φίλος του Θεού.
Με τη νηστεία ο προφήτης Ηλίας σαν φίλος του Θεού ανελήφθη στον ουρανό και οι προφήται γενικώς εγνώρισαν τα μυστήρια του Θεού με αποκαλύψεις που έλαβαν κατόπιν νηστείας.
Ο προφήτης Ησαΐας ύστερα από νηστεία είδε και περιέγραψε τα εξαπτέρυγα Σεραφείμ.
Ο προφήτης Ιεζεκιήλ εντελώς νηστικός ηξιώθη να γνωρίσει καλά τα πολυόματα Χερουβείμ.
Ο Θεός τόσον τους τρείς παίδας που ερίφθηκαν στο καμίνι της Βαβυλώνος, όσον και τον Δανιήλ στον λάκκο των λεόντων, προφύλαξε σα φίλους επειδή ενήστεψαν για χατίρι του Θεού.
Και ας μην ξεχνάμε ότι ο Μωυσής ήταν εκείνος ο οποίος ενήστεψε κατ’ εξοχήν σαράντα ολόκληρες μέρες όταν ευρίσκονταν πάνω στο όρος Σινά για να πάρει τις εντολές του Αγίου Θεού.
Και τι δε βέβαια δεν θα μπορούσαμε να πούμε ακόμα για την νηστεία.
Οι αμαρτωλοί Νινευΐτες, ενώ ήσαν εχθροί του Θεού, με την νηστεία έγιναν φίλοι του.
Και ο Δαυΐδ από εχθρός, έτσι έγινε φίλος.
Όσοι συνδέονται αμαρτωλά, συνδέοντο αμαρτωλό με την γυναίκαν του Αρείου, εχθρευόταν το Θεό. Απ’ τη στιγμή όμως που εμετανόησε και εταπεινώθη και νήστεψε, τράβηξε την συμπάθεια του Θεού και είπε: «Ηύρον Δαυΐδ τον του Ιεσσαί, άνδρα κατά την καρδίαν».
Ο Ιωάννης ο Πρόδρομος ο υιός του Ζαχαρία, ήταν φίλος του Νυμφίου Χριστού γιατί; γιατί έμεινε μακριά απ’ τον κόσμον στην ερημιά, και για τροφή του εμάζευε ακρίδες και μέλι άγριο.
Και πολλοί άλλοι το ίδιο έκαμαν.
Μπροστά μας έχουμε τη νηστεία, συνεχίζει ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, που σώζει ψυχή και σώμα, γιατί δίδει μια ιδιότυπη ανάσταση και μας ασκεί σε πνευματικούς αγώνες όπως ασκούνται οι αθληταί που αλείφουν τα σώματά τους με λάδι, κατά συμβουλήν των προπονητών και έτσι μπαίνουν στο στίβο.
Η προσευχή και η νηστεία είναι έργον αγγελικόν, είναι η πύλη του ουρανού, είναι μέσον καθαρμού των αμαρτωλών. Η νηστεία δίνει παρρησία για να ατενίζει ο άνθρωπος τον Θεόν, είναι η της καρδιάς καθαρότης, είναι το κεφάλαιο όλων των αγαθών που μας έδωσεν ο Θεός.
Η νηστεία είναι ο αγιασμός της ψυχής, η υγεία του σώματος, του σπιτιού μας η ασφάλεια, ο παιδαγωγός των νέων, ο φύλακας των νηπίων, ο σωφρονισμός των γερόντων, η σεμνότης και η στερεότης του χαρακτήρος της γυναικός.
Όταν μάλιστα μαζί με την προσευχή και την νηστεία βρίσκεται και η ελεημοσύνη και η πίστις, τότε ο θρησκευτικός ο άνθρωπος, ο αγωνιζόμενος χριστιανός, που πιστεύει και εργάζεται για την δοξαν του Θεού, γίνεται πλούσιος πνευματικά.
Ποια η ωφέλεια όταν κανείς νηστεύει αποφεύγοντας να παίρνει ορισμένες τροφές στο στόμα του, τη στιγμή που με τα έργα του γίνεται φονιάς; Γι’ αυτό λοιπόν, να προσέξουμε όπως μαζί με την νηστεία εφαρμόζουμε τις εντολές και καλλιεργούμε τον υπόλοιπον κατάλογον των αρετών.
Αμήν.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
