Τά σημεία τών καιρών πού προηγούνται τής δευτέρας τού Χριστού Παρουσίας.

205-α
Η' Λουκά. 11.11.2007

Αδελφοί μου, χριστιανοί μου,
Τώρα τελευταία εμφανίστηκε κάποιος μοναχός, με πολλή φαντασία και πλάνη δαιμονική, να μας διαλαλεί μέσω των τηλεοράσεων, ότι η Δευτέρα του Χριστού Παρουσία θα γίνει στις 25 Μαρτίου του 2018.
Μεγαλύτερη πλάνη δεν υπάρχει απ’ αυτήν και μοιάζει μάλιστα με τα των χιλιαστών.
Επειδή γίνεται τώρα τελευταία πολύς θόρυβος, γι’ αυτό σήμερα θα κάνομε μια μικρή ενημέρωση, όσο μας είναι δυνατόν και όσο μας είναι επιτρεπτόν από τον Θεόν.
Όσο έχει Αυτός ανοίξει τα δικά Του βιβλία.

Πιστεύουμε στη Δευτέρα του Χριστού Παρουσία και αυτήν την ομολογούμε, όπως και προηγουμένως την ομολογήσαμε με το Σύμβολο της Πίστεως.
«Πιστεύω και πάλιν ερχόμενον μετά δόξης κρίναι ζώντας και νεκρούς, ου της βασιλείας ουκ έσται τέλος».
Η Δευτέρα του Χριστού Παρουσία τονίζεται ιδιαιτέρως στη Θεία Λειτουργία, και μάλιστα πριν απ’ την εκφώνηση του ιερέως στα «σά εκ των σών».
Διαβάζουμε εμείς μυστικά μια ευχή η οποία αρχίζει με τις φράσεις «μεμνημένοι τοίνυν», τώρα δηλαδή ενθυμούμεθα, «την σωτήρια εντολή Σου, αλλά και όλων εκείνων οι οποίοι έχουν γίνει για μας», λέει, «της σωτηρίας ταύτης εντολής, και πάντων των υπέρ ημών γεγενημένων, του Σταυρού, του Τάφου, της τριημέρου Αναστάσεως, της εις ουρανού αναβάσεως, της εκ δεξιών καθέδρας και της Δευτέρας και ενδόξου πάλιν Παρουσίας».
Καθαρές οι φράσεις.
Άρα στη Θεία Λειτουργία ζούμε ολόκληρο το έργο της Θείας οικονομίας.
Δηλαδή ζούμε και τη Δευτέρα Παρουσία.
Αυτά τα τονίσαμε κάποτε, όταν κάναμε και τις αναλύσεις, της Θείας Λειτουργίας, ζούμε λοιπόν όχι μόνο την Δευτέρα Παρουσία, αλλά και όλα τα άλλα σωτηριώδη γεγονότα της ζωής του Κυρίου μας.

Η πρώτη παρουσία του Κυρίου μας έγινε με τη Σάρκωσή του, με την ενανθρώπησή Του στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού, του Θεανθρώπου Ιησού Χριστού, εκ Πνεύματος Αγίου και Μαρίας της Παρθένου, σε ένα στάβλο της Βηθλεέμ, χωρίς τιμές και δόξες, με ταπείνωση, με πολλή ταπείνωση, για να μεγαλώσει στην αφάνεια, για να βγει κατόπιν στο δημόσιο έργο Του να κηρύξει, να κάνει θαύματα, να μας προσφέρει το Ευαγγέλιο της σωτηρίας, αλλά κυρίως όμως,
για να πάθει, για να σταυρωθεί, για να πεθάνει δια την ημών σωτηρίαν.

Η Δευτέρα Του Παρουσία θα γίνει, αλλά θα γίνει όμως με θεϊκή δόξα, και από τους ουρανούς, ο ίδιος το αναγγέλει ότι σάλπιγγες όλων των ουρανίων ασωμάτων δυνάμεων
θα αναγγείλουν αυτή την παρουσία της Δόξης και Κρίσεως μαζί του Θεού.

Πολλές φορές μας έχει μιλήσει ο Κύριος για κείνη την ημέρα, όταν θα έρθει ο Υιός του ανθρώπου, ο Υιός του Θεού, «ίνα κρίνει ζώντας και νεκρούς».
Ρητώς οι τρείς απόστολοι, Πέτρος, Παύλος και Ιωάννης στις επιστολές τους, μας διδάσκουν και μας προειδοποιούν για την ημέρα του Κυρίου, για την ημέρα του Χριστού, για την ημέρα της Κρίσεως, για την εσχάτη ημέρα, για την επιφάνεια της Δόξης του Θεού, και για την αποκάλυψιν της Δόξης του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.
Και ενώ είναι απολύτως βέβαιον ότι θα γίνει η Δευτέρα του Χριστού Παρουσία, εν τούτοις, μας είναι άγνωστος ο χρόνος, ο καιρός, η ώρα και η στιγμή που αυτή θα πραγματοποιηθεί.
Ο Κύριος μας βεβαιώνει πως αυτή την ώρα δεν την γνωρίζουν ούτε οι άγγελοι.
Μόνον ο Θεός Πατήρ.
Και κάτι άλλο.
Δεν είναι αυτό υπόθεσις των ανθρώπων να την γνωρίζουν αυτή την ημέρα, διότι λίγο πριν αναληφθεί ο Χριστός στους ουρανούς, οι απόστολοι ρώτησαν τον Κύριο τα εξής, - είναι στο πρώτο Κεφάλαιο των Αποστόλων, -
«Στον καιρό που ζούμε», ρωτούν, «θα ξανάρθεις για να αποκαταστήσεις πάλι ένδοξη τη βασιλεία Σου;»
Και ο Χριστός τους απάντησε: «Δεν είναι δική σας δουλειά.
Δεν είναι δική σας υπόθεσις να γνωρίζετε τα χρόνια, ή τους ορισμένους καιρούς της παρουσίας μου, τους οποίους ο Θεός Πατήρ, κράτησε στη δική Του εξουσία και απαγνωσία».
Πράξεις των Αποστόλων, πρώτο κεφάλαιο είπαμε, στίχοι έξι - επτά.
Είναι σα να τους λέγει εγώ, την γνωρίζω αυτήν, όπως και ο Θεός Πατέρας, διότι Εγώ και ο Πατέρας, διότι Εγώ και ο Πατήρ έν εσμέν. Το διακήρυξε.
Αλλά και σεις οι μαθηταί μου, αλλά και όλοι οι άνθρωποι όλων των αιώνων δεν θα την μάθουν ποτέ.
Διότι δεν είναι για το συμφέρον σας.
Θα έρθει η ώρα αυτή, αλλά θα έλθει ως κλέπτης εν νυκτί.
Γι’ αυτό και τη μεγάλη εβδομάδα, ψάλουμε προειδοποιητικά, «Ιδού ο Νυμφίος έρχεται εν τω μέσω της νυκτός, και μακάριος ο δούλος ον ευρήσει γρηγορούντα, ανάξιος δε ον ευρήσει ραθυμούντα».
Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να είμεθα άγρυπνοι, και έτοιμοι για να υποδεχτούμε την παρουσία του Χριστού με καθαρή την καρδιά.
Άρα, κάποτε θα την υποδεχτούμε και μείς.

Μήπως όμως για μας και για τον καθένα χωριστά πλησιάζει;
Ναι πλησιάζει.
Γιατί για μας τους ορθοδόξους χριστιανούς, αυτή η ώρα της παρουσίας του Κυρίου είναι η ώρα του θανάτου μας.
Γι’ αυτό τη στιγμή που πεθαίνει ο άνθρωπος, αυτήν την στιγμή, την ονομάζουμε μερική κρίση, ή κρίση των αγγέλων, ή πρώτη κρίση.
Όλη η Ευαγγελική διδασκαλία του Κυρίου μας, γι αυτή την ώρα μας προετοιμάζει, για την ώρα και τη στιγμή του θανάτου μας.
Ποιο θα είναι το κέρδος αν μάθουμε την χρονολογία της παρουσίας, της Δευτέρας, και αύριο πεθάνουμε, ή μεθαύριο.
Ποιο θα είναι το όφελος; Υπάρχει όφελος;
Αν πεθάνουμε αύριο, αύριο θα είναι για μας, για όποιον πεθάνει.

Βέβαια πολλοί μπερδεύονται και σκοτίζονται, όταν σε κάποια σημεία των αποστολικών επιστολών, ο καιρός της παρουσίας του Κυρίου φαίνεται πολύ πολύ κοντά.
Παραδείγματος χάριν λέγει, «Ο Κύριος εγγύς», «η παρουσία του Κυρίου ήγγικε», «πάντων δε το τέλος ήγγικε»
«παιδία εσχάτη ώρα εστί», και κάτι άλλο που το διαβάζομε εδώ και δυό χιλιάδες χρόνια στις κηδείες:
Ότι έρχεται η ώρα αυτή της αναστάσεως των νεκρών, «Και νυν εστί», λέει, τώρα.
Πούν το τώρα, δυό χιλιάδες χρόνια πέρασαν, και αυτό το τώρα παραμένει.
Υπάρχουν όμως και ρήσεις των αποστόλων που ο χρόνος φαίνεται αυτός πολύ μακρινός και άγνωστος.

Τώρα μπαίνει ένα ερωτηματικό.
Ποια είναι τα σημεία των καιρών, που θα προηγηθούν της Δευτέρας του Χριστού Παρουσίας;
Τα σημεία αυτά μέσα στο Ευαγγέλιο,
και κατά τον λόγον του Κυρίου, χωρίζονται σε δυο κατηγορίες.
Σε κείνα τα σημεία που επαναλαμβάνονται συνεχώς ως γεγονότα, μέσα στην ιστορία των αιώνων που κυλούν, αλλά κανένας με σιγουριά δεν μπορεί να πει, αυτό το σημείο, ή το άλλο το σημείο είναι, και δέυτερον σ’ εκείνα τα σημεία που ως γεγονότα δεν επαναλαμβάνονται.
Ας πάμε στα πρώτα,

Πρώτον, οι πόλεμοι.
Είκοσι αιώνας τώρα έχομε πολέμους κατά τόπους, πολέμους εθνών, πολέμους Ευρωπαϊκούς, πολέμους παγκοσμίους.
Έχουμε εμφυλίους αλληλοσπαραγμούς, δηλαδή εμφυλίους πολέμους και επαναστάσεις, αιματοχυσίες καθημερινές σε κάθε γωνιά της γης και εκτρώσεις.
Η πατρίδα μας έχει τα πρωτεία στις εκτρώσεις.
Χίλιες εκτρώσεις κάθε μέρα.
Τριακόσιες εξήντα χιλιάδες κάθε χρόνο, στην πατρίδα μας.
Θα έπρεπε λοιπόν σε όλα τα μπαλκόνια όλων των σπιτιών και των πολυκατοικιών της Ελλάδος να κυματίζουν μαύρες σημαίες!
Μάλιστα, μαύρες σημαίες, γιατί είναι καθολικόν το πένθος.
Σήμερα θα χαθούν με φόνους χίλια παιδιά.
Και αυτό το έγκλημα θα το πληρώσομε πολύ ακριβά, πολύ ακριβά.
Ο καιρός είναι κοντά.

Δεύτερον, λοιμοί, αρρώστιες.
Πού δεν υπάρχουν αρρώστιες και ποιος δεν έχει κάτι.
Όλο και κάτι μαθαίνομε για τους γύρω μας.
Όλος ο κόσμος έχει αρρώστιες, όλος ο κόσμος.
Υπάρχουν όμως και αρρώστιες με μορφή επιδημίας.
Είτε σε ένα ολόκληρο έθνος, είτε σε μία ήπειρο, Ασία, Ευρώπη, Αφρική.

Τρίτον η πείνα.
Πείνα κατά τόπους και κατά έθνη και κατά άτομα.
Όσοι έζησαν από μας, την πείνα της κατοχής 41-42 πολλά έχουν να θυμηθούν.
Τα πτώματα των πεινασμένων ανθρώπων που πέθαιναν από την πείνα, τα έπαιρναν και τα μάζευαν κάθε μέρα με τα κάρα του δήμου.
Φοβερό το θέαμα.
Και σήμερα πεθαίνουν στην Αφρική κάθε μέρα, δύο χιλιάδες παιδιά από την πείνα.
Μπορούμε αυτό να το συλλάβουμε; Όχι.
Γιατί τα παιδιά μας θα φάνε, τα εγγονάκια μας θα φάνε, και θα καλοφάνε μάλιστα.
Και όμως υπάρχει σαν γεγονός που συνεχώς επαναλαμβάνεται.
Και μια επίσημη ιατρική ανακοίνωση προχτές την Παρασκευή του Αγίου Νεκταρίου το απόγευμα από τα δελτία των ειδήσεων.
Την άκουσα και την είδα με τα μάτια μου.
Πέντε χιλιάδες μωρά πεθαίνουν κάθε μέρα, σε όλο τον κόσμο, επειδή στερούνται το μητρικό γάλα.
Και ρωτώ εγώ.
Πόσα άραγε από αυτά τα παιδιά πεθαίνουν από την πείνα ή από λοιμώδεις ασθένειες, πόσα;

Τέταρτον, οι σεισμοί.
Πολλές φορές με μεγάλες και τρομακτικές καταστροφές.
Τα ακούτε κάθε τόσο, τα ζήσαμε και μείς επανειλημμένες φορές, στη πατρίδα μας.

Πέμπτον, οι πυρκαγιές.
Η αποκάλυψη ότι καίγεται καίγεται όλος ο κόσμος και το εν τρίτον των δασών και του χλωρού της γης.
Το είχαμε κάνει τις προάλλες κήρυγμα.

Έκτον, οι καταποντισμοί, οι πλημμύρες, οι νεροποντές, τα χιόνια, το χαλάζι, οι κατολισθήσεις, με καταστροφές πολλές.

Έβδομον, οι διωγμοί των χριστιανών.
Κατά τόπους και έθνη, ή με βασανιστήρια, φυλακίσεις, εξορίες και λοιπά, ή με ιδεολογικές καταπιέσεις, αφού όλα τα μέσα ενημερώσεως είναι στα χέρια των εχθρών της πίστεως.

Όγδοον, με την εξάπλωση των αιρέσεων και της πλάνης, και ειδικότερα με την παρουσία ψευδοπροφητών, ψευδοχριστών, ψευδο-ορατικών, και θρησκειοκαπήλων.

Και ένατον. Με την ηθική αποστασία και εξαχρείωση των χριστιανικών ηθών και αξιών, με τον πανσεξουαλισμό, με την διαστροφή των φύλων στον επίσημο σοδομιτισμό,
και με την εξάπλωση κάθε ηθικής βρωμιάς, από τη ζωώδη συμπεριφορά στα νήπια ακόμα και δύο ετών, φρίττει κανένας, στα παιδιά προσχολικής ηλικίας, τους νέους, τους γέρους, τους άνδρες, τις γυναίκες κάθε ηλικίας.

Αυτά έτσι περίπου είναι τα σημεία, βέβαια θα υπάρχουν και άλλα, που ως γεγονότα επαναλαμβάνονται διαρκώς σε κάθε αιώνα και σε κάθε γενιά.
Άλλοτε σε μικρότερη έκταση και άλλοτε σε μεγαλύτερη.
Τα σημεία που δεν επαναλαμβάνονται και που θα έχουν κατά κάποιον τρόπον, θα κάνουν κατά κάποιο τρόπο μια φορά την εμφάνισή τους, κατά τα γραφάς είναι μόνον τρία, και σύμφωνα βέβαια και με τις γνώμες των Πατέρων της Εκκλησίας μας.

Πρώτον ότι θα κηρυχθεί το Ευαγγέλιον σε όλα τα έθνη σε κάθε γωνιά της γης, και δεν θα υπάρχει άνθρωπος που να μην έχει ακούσει αυτό το Ευαγγέλιο.
Το Ευαγγέλιον της Σωτηρίας.
Υπάρχουν μέρη της γης, δεν εξαπλώθηκε στην Κίνα, η Κίνα είναι ενάμιση - δύο δις.
Οι περισσότεροι δεν γνωρίζουν τι θα πει Χριστιανισμός.
Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα έθνη.
Κηρύξατε το Ευαγγέλιο πάση τη κτίση.
Εκείνο που μας ενδιαφέρει όμως είναι δύο κυρίως χωρία, ένα απ’ τον Μάρκο και ένα απ’ τον Ματθαίο.
Μας λέγει ο Μάρκος.
«Και εις πάντα τα έθνη δει πρώτον, δει», πρέπει δηλαδή, «πρέπει πρώτον κηρυχθήναι το Ευαγγέλιον».
Πρέπει, πρέπει, πρώτα απ’ όλα να κηρυχθεί το Ευαγγέλιο, εις πάντα τα έθνη, και ύστερα θα ακολουθήσει η Δευτέρα του Χριστού Παρουσία, στο δέκατο τρίτο κεφάλαιον του Μάρκου, διαβάστε.
Ο Ματθαίος τώρα στο εικοστό τέταρτο κεφάλαιον.
«Και κηρυχθήσεται τούτο το Ευαγγέλιο της Βασιλείας του Θεού, εν όλη τη οικουμένη, εις μαρτύριον πάσι τοις έθνεσι».
Αυτό είναι το πρώτο.
Και δεν έχει γίνει ακόμα, δεν έχει πραγματοποιηθεί.

Δεύτερον, η επιστροφή του Ισραήλ στο Χριστό, ως έθνος.
Προφητικά το δηλώνει ο Απόστολος Παύλος στη προς Ρωμαίους Επιστολή του, στο ενδέκατο κεφάλαιο. Και λέγει, «η πώρωσις του Ισραήλ γέγονεν, άχρις ου το πλήρωμα των εθνών εισέλθει, και ούτω πάς Ισραήλ σωθήσεται».
Να διερμηνεύσουμε τους στίχους για να τους καταλάβουμε.
Και η αλήθεια είναι ότι ένα μέρος του Ισραήλ έχει πωρωθεί, μέχρις ότου μπει στη βασιλεία του Χριστού όλο το πλήρωμα των εθνών, όλα τα έθνη.
Και στον επόμενο στίχο, είκοσι έξι.
Και έτσι θα πληρωθεί ο όρος αυτός, και όταν πληρωθεί ο όρος αυτός, θα σωθεί όλος ο λαός του Ισραήλ, όπως το προφητεύει και ο προφήτης Ησαίας.

Και ερχόμεθα στο τρίτο μη επαναλαμβανόμενο σημείο.
Ο ερχομός του Αντιχρίστου, που θα ενεργεί, άνθρωπος ων, με όλες τις δυνάμεις του Σατανά.

Καλό είναι όμως χριστιανοί μου, να σταματήσομε μέχρις εδώ, διότι τα νερά του Θεού άρχισαν να βαθαίνουν επικίνδυνα, και καλόν είναι όσα γνωρίζουμε μέχρι τώρα, αυτά να κρατήσομε και μην πάμε πάρα πέρα.
Δεν μας συμφέρει.
Πάντως αδελφοί μου, από όλα τα σημεία των καιρών, και εκείνα που επαναλαμβάνονται και από κείνα που δεν επαναλαμβάνονται, και από κείνα τα όλα αυτά που θα προηγηθούν της Δευτέρας του Χριστού Παρουσίας, εμάς πρέπει να μας απασχολεί και να μας ενδιαφέρει ένα μόνον σημείο.
Η ώρα και η στιγμή του θανάτου μας.
Αυτή και μόνον να μας νοιάζει, αυτή και μόνον να μας ενδιαφέρει.
Και όταν θα έλθει, να μας εύρη στη μετάνοια, στην πίστη, στην αγάπη, στην υπομονή, στην καλοσύνη, στην συγχωρητικότητα, στην ελπίδα, και στη αναπαυμένη συνείδηση.
Και αν είναι δυνατόν, και αν είναι δυνατόν, και με τον καπετάνιο μέσα μας, τον Ιησού Χριστό, τη Θεία Κοινωνία.
Αυτόν τον θάνατο τον εύχομαι σε όλους σας, και σεις να τον εύχεστε για μας τους ιερείς και για τον πνευματικό σας,

Αμήν.