Πέμπτη 21 Νοεμβρίου 1991
06 Οι ιδιότητες τού Θεού. Μέρος 3ον
6A Ο μοναχός που αντιμετώπισε τους οπαδούς του Ζωδιάτη
Σε ένα χωριό, αυτές τις μέρες, στη Μακεδονία, επισκέφθηκε ένας μοναχός από το Αγιον Ορος, απλός μοναχός, ύστερα από πολλά χρόνια το χωριό του στα περίχωρα της Κατερίνης.
Εκεί δρουν πάρα πολλοί Ευαγγελικοί, του Ζωδιάτη οπαδοί, και ήσαν κάνα δυο τρείς από αυτούς εκεί στο χωριό και γύριζαν από σπίτι σε σπίτι και έλεγαν τα δικά τους.
Είπαν λοιπόν στο μοναχό:
- Ελα Πάτερ να βοηθήσεις την κατάσταση να έρθεις αντιμέτωπος, να τους αντιμετωπίσεις. Αυτοί μας λένε αυτά, εκείνα εκείνα και σύ να τους πεις αυτά που πιστεύουμε και όπως αυτοί τα στηρίζουν αυτά που λένε στην Καινή Διαθήκη, στην Αγία Γραφή όπως λεν, έτσι θα τα στηρίξεις και εσύ.
Ο καημένος έκανε από μέσα του μια προσευχή νοερά και άρχισε συνέχεια να κάνει κομποσχοίνι, μέχρι που συναντήθηκαν.
Τους ρώτησε ένα πραγματάκι, λέει:
- Πιστεύετε; λέει
- Ασφαλώς.
- Εχετε πίστη κόκκου σινάπεως;
Του λένε:
- Ναι, έχουμε.
- Ωραία. Αύριο το μεσημέρι θα ανάψει εδώ στο χωριό μια μεγάλη φωτιά. Κι επειδή έχουμε πίστη κόκκου συνάπεως και θα πούμε το όρος τούτο να φύγει από εδώ και να πάει σε αυτήν την πλευρά τη δυνάμει της πίστεως γίνεται. Δυνάμει λοιπόν της πίστεως θα πούμε στη φωτιά να μη μας κάψει και θα μπούμε μέσα. Εσείς από εκείνη την πλευρά και εγώ από εδώ. Ταυτόχρονα όμως. Για να δούμε ποιανού η πίστις είναι πιο ζωντανή, πιο αληθινή εφ'όσον λέτε ότι πιστεύτε στο ίδιο Ευαγγέλιο. Σύμφωνοι;
- Σύμφωνοι.
Ολο το χωριό αναστατωμένο. Ω, τι θα γίνει αύριο ! Λοιπόν ανάψαν την πυρά, ο παππούλης όλη τη νύχτα αγρυπνία, προσευχή, νηστικός, παρακαλώντας το Θεό να τον ενισχύσει σε αυτό που τον φώτισε να κάνει. Διότι πολλά πράγματα πιθανόν από μνήμης να μην τα γνώριζε αλλά ήξερε τι έλεγε η καρδιά του μέσα, και η καρδιά του του'πε εκείνη τη στιγμή να κάνει αυτό. Την άλλη μέρα, είπανε κατά τις 10 να γίνει αυτό, 11 άναψαν τη μεγάλη φωτιά, ήρθε ο μοναχός ο Αγιορείτης εκεί στη φωτιά και περίμενε... κι ακόμη περιμένει.
Εάν έχουμε τέτοια ζωντανή πίστη, αποστωμώνουμε τους αιρετικούς. Οχι βέβαια να ανάψουμε μια φωτιά και να τους πούμε πατήστε, γιατί μπορούμε να γίνουμε και πυροβάτες και να μας πειράξει ο δαίμονας. Είναι παράδειγμα για το πόσο ζωντανή και δυνατή πρέπει να είναι η πίστις μας, τέτοια που να κάνει δουλειά εσωτερική.
*****************************************************************************
6Α Ο Αγιος Αρσένιος ο Καππαδόκης
Από τον Βίον του Αγίου Αρσενίου του Καππαδόκη:
Λέει εκεί ότι τόσο ήτο ενωμένος με τον Θεόν, και φαίνεται αυτό από το γεγονός που θα αναφέρουμε παρακάτω. Δεν ήταν ανάγκη να απλώσει το χέρι του να το ακουμπήσει στον άρρωστο για να γίνει καλά ή να χρησιμοποιήσει τα Μυστήρια και τα αγιαστικά μέσα που έχει η Εκκλησία μας, τον Αγιασμό τον Μικρό ή τον Μεγάλο, να διαβάσει μιαν ευχή κτλ. Οχι, αλλά τι έκανε; Οι χριστιανοί όταν δεν τον έβλεπαν τον πατέρα τους, τον παππούλη, τους επήγαιναν εκεί, γιατί ζούσε σε ένα κελλάκι, ιερομόναχος, δίπλα εκεί στην εκκλησία. Επαιρναν χώμα από το κατώφλι της πόρτας του, χώμα που πατούσε, και άλειφαν το πονεμένο μέρος του σώματος, μάτι ήτανε, κοιλίτσα ήτανε, καρδιά είναι, πόδι είναι κτλ. Κι αμέσως γινόντουσαν καλά.
Μια Φανταριώτισσα που είχε αλείψει με χώμα από το κατώφλι του Πατρός, του Οσίου Αρσενίου, το αγκυλωμένο της χέρι θεραπεύτηκε αυτόματα.
Και έλεγε όταν ήρθε εδώ, μετά την Μικρασιατική καταστροφή: στην πατρίδα μας τι θα πει γιατρός δεν ξέραμε. Ολοι τρέχαμε στον Χατζεφεντή. Στην Ελλάδα μάθαμε ότι υπάρχουν γιατροί. Αλλά αν τα πούμε εδώ στους ντόπιους τους φαίνονται όχι μόνο αυτά που λέμε ... παράξενα αλλά και λίγο τρελλά. Υπήρχαν ακόμη και αλλόπιστοι, Τούρκοι δηλαδή, άρρωστοι οι οποίοι θεωρούσαν ανάξιο τον εαυτόν τους να παν να ζητήσουν βοήθεια και συμπαράσταση από τον Πατέρα Αρσένιο. Να τους διαβάσει, πώς να τους διαβάσει, ε; Αυτοί ήταν Τούρκοι, μωαμεθανοί. Να τους διαβάσει ένας xριστιανός; Ζητούσαν λοιπόν, τι λέτε, στάχτη από το θυμιατήρι που θυμιάτιζε το σπίτι ή την εκκλησία και που άδειαζε αυτός στην άκρη του τζακιού την οποία κατόπιν αυτήν την στάχτη την διέλυαν μέσα σε νερό , το έπιναν...
*****************************************************************************
6Β Η Αγία Περπέτουα
Διάβαζα το βίο της Αγίας Περπέτουας. Εχει βγάλει μάλιστα και ένα ειδικό βιβλίο. Αναφέρεται και στη Φαβιόλα. Υπάρχουν αυτά τα βιβλία. Ητο χριστιανή, μητέρα χριστιανή, μάλιστα με θηλάζοντα βρέφος, είχε μωρό, δηλαδή, το οποίο θήλαζε. Και όταν έγινε χριστιανή και την συνέλαβαν την αρνήθηκε ο σύζυγος, την εγκατέλειψε. Δεν της έδωσε σημασία. Και δικάζεται ως χριστιανή και καταδικάζεται να υποστεί μαρτύριο στις αρένες εκεί της Αφρικής. Τραγικές είναι οι στιγμές όταν ο πατέρας της φέρνει το μωρό στη φυλακή για να το θηλάσει, ήταν μικρό, μωράκι. Υπάρχει ένας ωραιότατος διάλογος όπου φαίνονται οι παρακλήσεις και οι ικεσίες και τα δάκρυα του πατέρα να μεταπείσει την κόρη και εν συνεχεία οι απειλές να αρνηθεί την πίστη της για να βυζάξει το βρέφος της, το μωράκι της. Δεν λυπάσαι τη ζωή σου, το μωρό δεν το λυπάσαι;
Οι περιγραφές είναι συγκλονιστικές. Πού βρήκε αυτήν την δύναμη η Αγία Περπέτουα να αρνηθεί και το σπλάχνο της;
- Ουκ έχομεν ώδε μένουσα πόλιν αλλά την μέλλουσαν επιζητούμεν. Τις ημάς χωρίσει της αγάπης του Χριστού, διωγμός, φυλακή, μαρτύριον; Τίποτα δεν είναι ικανό και εφαρμόζεται εδώ ο λόγος του Θεού που λέει: Ο αγαπών πατέρα ή μητέρα ή αδελφούς ή αδελφάς ή τέκνα υπέρ εμέ ουκ έστι μου άξιος. Εφήρμοσε τον λόγον και ηκολούθησεν τον Χριστόν. Τελικά, λοιπόν, τη ρίχνουν στο αμφιθέατρο μόνη της και αφήνουν μέσα μια άγρια δάμαλι, η οποία βέβαια τη θανατώνει φρικτά με τα κέρατά της. Την κατατρυπούσε συνέχεια συνέχεια ώσπου βέβαια παρέδωσε μαρτυρικά την αγία της ψυχή στις 11 Φεβρουαρίου, το 202 μΧ. στην Θουβρίτανα της Αφρικής. Τέλος μαρτυρικό και άγιο. Από πού προήλθε αυτή η δύναμις, η πίστις, η υπομονή, η αντοχή στο μαρτύριο, στην ομολογία; Από τον Παντοδύναμον Θεόν. Αυτός χαρίζει δύναμη. Αυτός θα μας δώσει υπομονή. Ο υπομείνας εις τέλος ούτος σωθήσεται.
*****************************************************************************
6B Παράδειγμα με ευχή
Μου έλεγε ένας, προοχθές, εξομολογούμενος εκεί, είχε πάει στο Αγιο Ορος πέρυσι και του είχε πει εκεί ένας γέροντας, λέει: και έκανε το παράπονό του ότι:
- Γέροντα, λέει, δεν κάνω προσευχή.
- Το Πάτερ ημών, λέει, το λές;
Λέει:
- Πώς, πως, λέει, το λέω.
- Α, το λες το Πάτερ ημών. Ε, πόσο κρατάει το Πάτερ ημών, του λέει. Ενα λεπτό μπορείς να κάνεις προσευχή;
Λέει:
- Μπορώ.
- Θα μου δώσεις λέει το λόγο σου, λέει, θα 'ρθεις του χρόνου;
Λέει:
- Θα έρθω.
- Ωραία. Τέτοιες μέρες έρχεσαι;
- Τέτοιες μέρες, λέει, έχω άδεια. Αρχές Σεπτεμβρίου.
- Εντάξει. Θα μεσολαβήσουν 365 μέρες. Τώρα που θα επιστρέψεις πίσω θα μου κάνεις ένα λεπτό προσευχή, με το ρολόι όμως. Με το ρολόι, ακρίβεια θέλω.
- Ενα λεπτό μονάχα;
- Στάσου, ντε, να τελειώσω, του λέει. Ενα λεπτό θέλω εγώ.
- Και τι προσευχή θα κάνω;
- Να, πάρε αυτό εδώ. Του έδωσε ένα κομποσχοινάκι. Και θα λες "Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον με", από μέσα σου με κλειστά τα μάτια
και του είπε ... δεν θα φαντάζεσαι τίποτα. Κάθε μέρα θα προσθέτεις ένα λεπτό. Τη δεύτερη ημέρα δύο. Την τρίτη τρία λεπτά. Την τέταρτη τέσσερα, την πέμπτη...
- Α, εύκολο, λέει, είναι αυτό.
- Εύκολο είναι; Εντάξει. Εύκολο είναι, εύκολο. Αλλά βέβαια, όταν έφτασε ο πρώτος μήνας και έγινε μισή ώρα έκαμε ζόρι. Και στους δυο μήνες πήγαμε στη μια ώρα αλλά κράτησε τη μια ώρα και τα θαύματα μέσα στην ψυχή του, στον εαυτόν του, στη ζωή του, στην οικογένειά του τα έβλεπε το ένα πίσω από το άλλο.
- Τι έκανες, του λέει;
- Εμεινα, του λέει, στα 60 λεπτά, 65, παραπάνω δεν πήγαινε.
- Κράτησον και θα δεις πρόσωπον Θεού. Με τον τρόπο που ζει και με τον τρόπο που αποκαλύπτεται ο Θεός εις αυτόν, βλέπει πρόσωπον Θεού. Κι όλα αυτά που συζητάμε είναι εσωτερικά βιώματα της ψυχής. Τώρα τα 60 λεπτά έγιναν 120, με τη χάρι πάντοτε του Αγίου Θεού, με τη δύναμη του Θεού, κάτω από τον εμπλουτισμό των πολυποίκιλλων δωρεών του Αγίου Θεού γιατί πράγματι οι δωρεές είναι πολυποίκιλλες.