Τα αγρίμια
Ενα βράδυ σε ένα μοναστήρι πέρασε ο ηγούμενος από τα κελλιά.
Βρήκε κάποιο μοναχό και τον ρώτησε πώς πέρασε την ημέρα του.
- Ε, όπως όλες δι'ευχών σας, Αγιε Καθηγούμενε. Είχα παρά πολλή δουλειά, μα πάρα πολλή δουλειά και πρέπει να φροντίζω ένα σωρό ζωντανά. Ο Ηγούμενος δεν ήξερε τι διακόνημα έκανε ο Πατήρ
Νεόφυτος.
- Κάθε μέρα, λέει, πρέπει να φυλάγω δύο γεράκια, να συγκρατώ δυο ζαρκάδια, να γυμνάζω δυο κυνηγετικούς σκύλους, να κυνηγάω ένα φίδι, να δαμάζω μια αρκούδα, να περιποιούμαι έναν
άρρωστο. Και δεν θα κατάφερνα τίποτα από όλα αυτά αν δε με βοηθούσε τόσο αποτελεσματικά ο Αρχιερέας.
- Τι είναι αυτά που λέες τώρα εδώ πέρα; Τι ζώα και ζωντόβολα μου λες, ζουρλάθηκες; Τέτοια πράγματα έχουμε εδώ; Και πού τον βρήκες και τον Δεσπότη;
- Και όμως όλα αυτά έγιναν και γίνονται κάθε μέρα, Αγιε Γέροντα. Τα δυο γεράκια είναι τα μάτια μου που πρέπει αδιάκοπα να τα προσέχω γιατί μύρια δυο κακά από τα μάτια μας. Τα δυο ζαρκάδια
είναι τα πόδια μου που το βάδισμά τους πρέπει να το κανονίζω κατά τέτοιον τρόπο ώστε να με διακρίνει σύνεση αν δε θέλω να με οδηγούν στο δρόμο της αμαρτίας. Τα δυο κυνηγετικά σκυλιά είναι τα χέρια μου που οφείλω να τα υποχρεώνω να εργάζονται τις διακονίες που μου αναθέτετε εδώ αλλά και το καλό και για μένα και χάριν του συνόλου. Το φίδι είναι η γλώσσα μου που πρέπει να
χαλιναγωγείται, να μη μιλάει άσκοπα, να μη χύνει δηλητήριο εναντίον των αδελφών, να μην κουτσομπολεύει, να μην κατακρίνει, να μη γογγύζει. Αρκούδα είναι η καρδιά μου που πρέπει να της
δαμάζω τον εγωισμό και την κενοδοξία. Αρρωστος είναι το σώμα μου και έχω υποχρέωση διαρκώς να το προσέχω για να μην προσβληθεί από τη διαστροφή της επιθυμίας και γίνει έτσι ασθενές και
φιλήδονο.
- Καλά είναι όλα αυτά αλλά Δεσπότης ποιος είναι;
- Δεσπότης είναι ο Αρχιερέας Χριστός που με το Πανάγιο Αίμα Του κάθε μέρα, σημαίνει ότι κοινωνούσε κάθε μέρα, με δυναμώνει για να μπορέσω να τα δαμάσω όλα αυτά τα άγρια θηρία που έχω μέσα μου.
Ο Μελχισεδέκ
Ο Μελχισεδέκ παρουσιάζεται στην Αγία Γραφή σαν τύπος και σύμβολο του Χριστού.
Δεν γίνεται τύπος κατά την τάξη του Αρχιερέως Ααρών αλλά κατά την τάξη Μελχισεδέκ.
Ποιος ήταν αυτός ο Μελχισεδέκ;
Την ύπαρξή του την καλύπται πολύ μυστήριο.
Από τη γενεαλογία και τους απογόνους του δεν ξέρομε τίποτα.
Ούτε την ιστορία του γνωρίζουμε, ούτε τη δράση του, ούτε πότε γεννήθηκε, ούτε πότε
πέθανε.
Παρουσιάζεται έτσι έκτακτα, ξαφνικά, χωρίς να τον συνδέει η Αγία Γραφή με κανένα έθνος και με καμμιά φυλή. Λέει:
"Απάτωρ, αμήτωρ, αγενεολόγητος", Προς Εβραίους Επιστολή Ζ3.
Το μόνο που μας λέγει είναι ότι ήτο βασιλιάς της Σαλήμ.
Επιστρέφοντας ο Αβραάμ νικητής από τον πόλεμο που είχε κάνει εναντίον των 5 βασιλέων για να απελευθερώσει τον ανηψιό του Λώτ, αυτός ο νικητής Αβραάμ έσκυψε και προσκύνησε τον Μελχισεδέκ, έξω από την πόλη αυτή, τη Σαλήμ και μάλιστα του πρόσφερε και δώρα.
Και εκείνος αφού ευλόγησε τον Αβραάμ πρόσφερε θυσίαν άρτον και οίνον.
Αυτά αναφέρονται στο 14ο Κεφάλαιο της Γενέσεως.
Οι πληροφορίες λίγες αλλά πολύτιμες.
1. Το όνομά του είναι συμβολικό. Μελχισεδέκ θα πει βασιλεύς δικαιοσύνης (Προς Εβραίους
Ζ2).
2. Βασίλευε στην πόλη Σαλήμ, στη μετέπειτα Ιερουσαλήμ. Σαλήμ θα πει ειρήνη (Ζ2).
3. Ευλόγησε τον Αβραάμ από τον οποίο θα προήρχετο η φυλή των Λευί, δηλαδή των Ιερέων. Η πράξη της ευλογίας παρουσιάζεται και συμβολίζεται ως ανωτέρα των Αρχιερέων και Ιερέων των Εβραίων. Γιατί όπως μας βεβαιώνει ο Απόστολος Παύλος το έλαττον υπό του κρείττονος ευλογείται. Το κατώτερο ευλογείται πάντοτε από το ανώτερον. Αρα για να ευλογήσει ο Μελχισεδέκ τον Αβραάμ ήτο ανώτερος και από τον Αβραάμ και από την Ιερατική φυλή που θα προήρχετο από αυτόν. Προς Εβραίους Ζ4-10, εκεί ερμηνεύεται αυτό.
4. Πρόσφερε θυσίαν άρτον και οίνον, σύμβολα της θυσίας του Χριστού και ειδικότερα βέβαια το
Μυστήριον της Θείας Ευχαριστίας. Ολα αυτά παρουσιάζουν τον Μελχισεδέκ σαν ένα μεγάλο μυστηριώδη και μοναδικό Αρχιερέα στην ιστορία της προχριστιανικής ανθρωπότητας. Ετσι ο Μελχισεδέκ θα ήταν βασιλιάς δικαιοσύνης, βασιλιάς ειρήνης, Αρχιερεύς του Θεού και ανώτερος του Αβραάμ, συμβολίζει τον Χριστό σαν τον μοναδικό Αρχιερέα της ανθρωπότητος μέχρι συντελείας των αιώνων.
Ενα βράδυ σε ένα μοναστήρι πέρασε ο ηγούμενος από τα κελλιά.
Βρήκε κάποιο μοναχό και τον ρώτησε πώς πέρασε την ημέρα του.
- Ε, όπως όλες δι'ευχών σας, Αγιε Καθηγούμενε. Είχα παρά πολλή δουλειά, μα πάρα πολλή δουλειά και πρέπει να φροντίζω ένα σωρό ζωντανά. Ο Ηγούμενος δεν ήξερε τι διακόνημα έκανε ο Πατήρ
Νεόφυτος.
- Κάθε μέρα, λέει, πρέπει να φυλάγω δύο γεράκια, να συγκρατώ δυο ζαρκάδια, να γυμνάζω δυο κυνηγετικούς σκύλους, να κυνηγάω ένα φίδι, να δαμάζω μια αρκούδα, να περιποιούμαι έναν
άρρωστο. Και δεν θα κατάφερνα τίποτα από όλα αυτά αν δε με βοηθούσε τόσο αποτελεσματικά ο Αρχιερέας.
- Τι είναι αυτά που λέες τώρα εδώ πέρα; Τι ζώα και ζωντόβολα μου λες, ζουρλάθηκες; Τέτοια πράγματα έχουμε εδώ; Και πού τον βρήκες και τον Δεσπότη;
- Και όμως όλα αυτά έγιναν και γίνονται κάθε μέρα, Αγιε Γέροντα. Τα δυο γεράκια είναι τα μάτια μου που πρέπει αδιάκοπα να τα προσέχω γιατί μύρια δυο κακά από τα μάτια μας. Τα δυο ζαρκάδια
είναι τα πόδια μου που το βάδισμά τους πρέπει να το κανονίζω κατά τέτοιον τρόπο ώστε να με διακρίνει σύνεση αν δε θέλω να με οδηγούν στο δρόμο της αμαρτίας. Τα δυο κυνηγετικά σκυλιά είναι τα χέρια μου που οφείλω να τα υποχρεώνω να εργάζονται τις διακονίες που μου αναθέτετε εδώ αλλά και το καλό και για μένα και χάριν του συνόλου. Το φίδι είναι η γλώσσα μου που πρέπει να
χαλιναγωγείται, να μη μιλάει άσκοπα, να μη χύνει δηλητήριο εναντίον των αδελφών, να μην κουτσομπολεύει, να μην κατακρίνει, να μη γογγύζει. Αρκούδα είναι η καρδιά μου που πρέπει να της
δαμάζω τον εγωισμό και την κενοδοξία. Αρρωστος είναι το σώμα μου και έχω υποχρέωση διαρκώς να το προσέχω για να μην προσβληθεί από τη διαστροφή της επιθυμίας και γίνει έτσι ασθενές και
φιλήδονο.
- Καλά είναι όλα αυτά αλλά Δεσπότης ποιος είναι;
- Δεσπότης είναι ο Αρχιερέας Χριστός που με το Πανάγιο Αίμα Του κάθε μέρα, σημαίνει ότι κοινωνούσε κάθε μέρα, με δυναμώνει για να μπορέσω να τα δαμάσω όλα αυτά τα άγρια θηρία που έχω μέσα μου.
Ο Μελχισεδέκ
Ο Μελχισεδέκ παρουσιάζεται στην Αγία Γραφή σαν τύπος και σύμβολο του Χριστού.
Δεν γίνεται τύπος κατά την τάξη του Αρχιερέως Ααρών αλλά κατά την τάξη Μελχισεδέκ.
Ποιος ήταν αυτός ο Μελχισεδέκ;
Την ύπαρξή του την καλύπται πολύ μυστήριο.
Από τη γενεαλογία και τους απογόνους του δεν ξέρομε τίποτα.
Ούτε την ιστορία του γνωρίζουμε, ούτε τη δράση του, ούτε πότε γεννήθηκε, ούτε πότε
πέθανε.
Παρουσιάζεται έτσι έκτακτα, ξαφνικά, χωρίς να τον συνδέει η Αγία Γραφή με κανένα έθνος και με καμμιά φυλή. Λέει:
"Απάτωρ, αμήτωρ, αγενεολόγητος", Προς Εβραίους Επιστολή Ζ3.
Το μόνο που μας λέγει είναι ότι ήτο βασιλιάς της Σαλήμ.
Επιστρέφοντας ο Αβραάμ νικητής από τον πόλεμο που είχε κάνει εναντίον των 5 βασιλέων για να απελευθερώσει τον ανηψιό του Λώτ, αυτός ο νικητής Αβραάμ έσκυψε και προσκύνησε τον Μελχισεδέκ, έξω από την πόλη αυτή, τη Σαλήμ και μάλιστα του πρόσφερε και δώρα.
Και εκείνος αφού ευλόγησε τον Αβραάμ πρόσφερε θυσίαν άρτον και οίνον.
Αυτά αναφέρονται στο 14ο Κεφάλαιο της Γενέσεως.
Οι πληροφορίες λίγες αλλά πολύτιμες.
1. Το όνομά του είναι συμβολικό. Μελχισεδέκ θα πει βασιλεύς δικαιοσύνης (Προς Εβραίους
Ζ2).
2. Βασίλευε στην πόλη Σαλήμ, στη μετέπειτα Ιερουσαλήμ. Σαλήμ θα πει ειρήνη (Ζ2).
3. Ευλόγησε τον Αβραάμ από τον οποίο θα προήρχετο η φυλή των Λευί, δηλαδή των Ιερέων. Η πράξη της ευλογίας παρουσιάζεται και συμβολίζεται ως ανωτέρα των Αρχιερέων και Ιερέων των Εβραίων. Γιατί όπως μας βεβαιώνει ο Απόστολος Παύλος το έλαττον υπό του κρείττονος ευλογείται. Το κατώτερο ευλογείται πάντοτε από το ανώτερον. Αρα για να ευλογήσει ο Μελχισεδέκ τον Αβραάμ ήτο ανώτερος και από τον Αβραάμ και από την Ιερατική φυλή που θα προήρχετο από αυτόν. Προς Εβραίους Ζ4-10, εκεί ερμηνεύεται αυτό.
4. Πρόσφερε θυσίαν άρτον και οίνον, σύμβολα της θυσίας του Χριστού και ειδικότερα βέβαια το
Μυστήριον της Θείας Ευχαριστίας. Ολα αυτά παρουσιάζουν τον Μελχισεδέκ σαν ένα μεγάλο μυστηριώδη και μοναδικό Αρχιερέα στην ιστορία της προχριστιανικής ανθρωπότητας. Ετσι ο Μελχισεδέκ θα ήταν βασιλιάς δικαιοσύνης, βασιλιάς ειρήνης, Αρχιερεύς του Θεού και ανώτερος του Αβραάμ, συμβολίζει τον Χριστό σαν τον μοναδικό Αρχιερέα της ανθρωπότητος μέχρι συντελείας των αιώνων.
