Βίος και δράσις του αγίου Λουκά

229-γ
Μνήμη αγίου Λουκά. Κυρ. 18.10.2009



Η Εκκλησία μας χριστιανοί μου σήμερα τιμά και εορτάζει τον Ευαγγελιστή Λουκά.
Ο Ευαγγελιστής Λουκάς καταγότανε από την Αντιόχεια της Συρίας. Ήταν γιατρός το επάγγελμα, και άριστος χειριστής του προφορικού και του γραπτού λόγου, γι’ αυτό και μας άφησε τα δύο μεγάλα αριστουργήματα, το Ευαγγέλιό του, το Κατά Λουκάν όπως το ονομάζουμε, και τις Πράξεις των Αποστόλων.
Τον Απόστολο Παύλο πρέπει να τον γνώρισε στην Τρωάδα της Μικράς Ασίας, διότι από την επίσκεψη αυτής της πόλεως και μετά, αρχίζει η διήγησις των Πράξεων των Αποστόλων να γίνεται στο πρώτο πληθυντικό πρόσωπο.
Εκεί στην Τρωάδα, είδε ο Απόστολος Παύλος ένα αποκαλυπτικόν όραμα, όπου ένας Μακεδόνας τον παρακαλεί λέγοντάς του «διαβάς εις Μακεδονίαν βοήθησον ημίν». Από την Τρωάδα και μετά αρχίζει η αυτοπρόσωπος διήγησις, γι’ αυτό ευθύς αμέσως λέγει στον πληθυντικόν αριθμόν «εζητήσαμεν εξελθείν εις Μακεδονίαν». Σε άλλο σημείο γράφει «εις την Τρωάδα επλεύσαμεν εις Σαμοθράκην και την επομένην εις την Νεάπολιν». Και αλλού «από την Νεάπολιν και τους Φιλίππους μετά πέντε ημέρες επανήλθαμεν εις Τρωάδα, και από εκεί επλεύσαμεν εις την Άσον και κατόπιν ήλθαμεν εις την Μυτιλήνην».
Ο Ευαγγελιστής Λουκάς έγινε από τους πιο στενούς συνεργάτες του Παύλου, στη διάδοση και την εμπέδωση της νέας πίστεως στον Σωτήρα Χριστόν, τον Θεάνθρωπον Κύριον τον αναστάντα εκ νεκρών.
Όταν συνόδευσε τον Παύλο στα Ιεροσόλυμα, στα περίχωρά της, στη Ναζαρέτ και στην Καισάριαν, από τις επισκέψεις αυτές και την εκεί παραμονή του για πολύν καιρό, έλαβε αυτοπροσώπως όλες τις μαρτυρίες, για τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου, την επίσκεψή της στην Ελισάβετ, την ωδή της Θεοτόκου την οποίαν ψάλλουμε σε όλες τις λειτουργίες, τη γέννηση του Προδρόμου, τη Γέννηση του Κυρίου στη Βηθλεέμ, τη δοξολογία των αγγέλων, την προσκύνηση των ποιμένων, την περιτομή του Κυρίου την ογδόη ημέρα, τον σαραντισμό της Παναγίας, τον Ιησού δωδεκαετή στο Ναό και πλήθος άλλων πληροφοριών για την ζωή του Κυρίου μας.

Δύο πράγματα είναι τα πιο σπουδαία κατά την ταπεινή μου γνώμη.
Το πρώτον είναι η ομολογία του Εσταυρωμένου εκ δεξιών κακούργου, που την γράφει μόνον ο Απόστολος Λουκάς, με το «μνήσθητί μου Κύριε όταν έρθεις εν τη Βασιλεία Σου», και έτσι γίνεται ο πρώτος πολίτης του Παραδείσου, ποιοςq ένας κακούργος, διότι το εβεβαίωσε και ο ίδιος ο Κύριος όταν του είπε ότι «σήμερον μετ’ εμού εν τω Παραδείσω».
Και δεύτερον σώζεται η μεγαλύτερη και η σπουδαιότερη παραβολή εξ όλων των παραβολών, και των διδασκαλιων του Κυρίου, η παραβολή του Ασώτου Υιού. «Πάτερ ήμαρτον εις τον ουρανόν και ενώπιόν Σου». Και ο Θεός Πατέρας αγκαλιάζει τον Άσωτον Υιόν, τον συγχωρεί, τον αποκαλεί και πάλι υιόν του, τον καθιστά ξανά κληρονόμον της Βασιλείας Του.
Επίσης περιγράφει πολλές από τις διδασκαλίες του Κυρίου και τα θαύματά Του, ένα πλήθος από πολύτιμες παραβολές, το Θείο Δράμα και την Ανάστασή Του.
Επίσης την πορεία προς Εμμαούς, από τον Κλεόπα και τον άλλον μαθητήν, που δεν ήτο ο Ευαγγελιστής Λουκάς, αλλά ένας εκ των εβδομήκοντα. Ο Ωριγένης μας λέγει ότι ήταν κάποιος Ιερεμίας. Στην κατά Κέλσον Επιστολήν μάς πληροφορούν ότι ήταν κάποιος Βασίλειος. Και άλλοι εκκλησιαστικοί συγγραφείς μας τονίζουν κάποιο Σίμωνα. Οπωσδήποτε όμως δεν ήταν ο Ευαγγελιστής Λουκάς, γιατί όπως είπαμε τον Παύλο τον γνωρίζει και βαπτίζεται στην Τρωάδα κατά την δευτέραν αυτού Αποστολικήν οδοιπορίαν. Δηλαδή δέκα – δεκαπέντε χρόνια μετά την Ανάσταση και Ανάληψη του Κυρίου.
Περιόδευσε πολλές χώρες για να κηρύξει το Ευαγγέλιον του Χριστού, από την Αντιόχεια μέχρι τους Φιλίππους, και από την Καισάρεια μέχρι τη Ρώμη. Και μετά τον θάνατον του Αποστόλου Παύλου, εκήρυξε και πάλι Χριστόν και τούτον Εσταυρωμένον, στην Δαλματία, την Ιταλία, τη Γαλλία και από την Ελλάδα κυρίως την Αχαΐα, δηλαδή ολόκληρον την Πελοπόννησον. Τελικά κατέληξε στην Θήβα της Βοιωτίας όπου και εκοιμήθη οσιακώς πέρα των ογδόντα ετών.
Κατά την διάρκειαν της ταφής του συνέβη το εξής θαύμα. Άρχισε να βρέχει εκατοντάδες κολλύρια με ποικιλία ιατρικών φαρμάκων μέσα σ’ αυτά. Μέγιστον το θαύμα και σημείον αγιότητος αλλά και αποδείξεως του ιατρικού του επαγγέλματος.
Ο βασιλεύς Κωστάντιος, υιός του αυτοκράτορος του Μεγάλου Κωνσταντίνου, μετέφερε το άγιο λείψανό του από τη Θήβα, στην Κωνσταντινούπολη. Και μάλιστα στον ιερό ναό των Αγίων Αποστόλων, και κάτω από την Αγία Τράπεζα μαζί με τα τίμια λείψανα των Αποστόλων Ανδρέου και Τιμοθέου.
Αυτή η κατάθεσις των λειψάνων, εορτάζεται και πάλι από την Εκκλησία μας, στις 20 Ιουνίου.
Επανερχόμεθα όμως για να τονίσουμε ότι για πολλά χρόνια επιτελούσε το έργον του Ευαγγελισμού των ψυχών μαζί με τον Απόστολο Παύλο.

Ας έρθουμε όμως για λίγο χριστιανοί μου στο σημερινό Ευαγγελικό Ανάγνωσμα, που είναι και δική του περιγραφή και περικοπή. Αναφέρεται στην ώρα εκείνη που ο Κύριος απέστειλε τους εβδομήκοντα Αποστόλους Του, να περιοδεύσουν στην Ιουδαία, αφού προηγουμένως τους είπε: «Εκείνος που ακούει εσάς, εμένα ακούει. Και κείνος που παρακούει εσάς, παρακούει εμένα. Και όποιος παρακούει εμένα παρακούει και τον Θεόν Πατέρα που με απέστειλε εις τον κόσμο ίνα σώσω τον κόσμο.» Και οι εβδομήκοντα ξεκίνησαν για το μεγάλο και ιερό έργο τους. Περιόδευσαν πόλεις και χωριά, και μετά από ημέρες, αφού επετέλεσαν την αποστολή τους, επέστρεψαν με μοναδική χαρά και έλεγαν με έκπληξη : «Κύριε, ακόμα και τα δαιμόνια υποτάσσεται ημίν επί τω ονόματί Σου». Με την επίκληση του ονόματός Σου υποτάσσονταν τα δαιμόνια. Και ο Χριστός αποκρίθηκε, να το πούμε με απλά λόγια : «Από τότε που άρχισα το έργο μου, αλλά και όταν σας απέστειλα σ’ αυτήν την περιοδεία, έβλεπα τον Σατανά να χάνει την εξουσία του, και να πέφτει και να συντρίβεται τόσο γρήγορα όπως πέφτει μια αστραπή. Και τώρα σας δίνω πολύ μεγαλύτερη εξουσία εναντίον του Σατανά. Σας δίνω εξουσία να νικάτε και να ποδοπατάτε τα όργανά του, που σαν φίδια και σκορπιοί χύνουν το δηλητήριο ύπουλα στις ψυχές των ανθρώπων, για να τις θανατώσουν αιωνίως. Σας δίνω εξουσία, να καταπατάτε όλη τη δύναμη που διαθέτει ο εχθρός διάβολος, ο εχθρός του ανθρώπου για να παρεμποδίσει το έργο σας. Και έτσι δεν θα μπορεί πλέον να σας βλάψει σε τίποτα.»
Αυτήν ακριβώς την εξουσία του πατείν επάνω όφεων και σκορπίων και επί πάσαν την δύναμιν του εχθρού, την πήρε και ο Ευαγγελιστής Λουκάς, ως ειδικός Απόστολος και Ευαγγελιστής του Χριστού. Γι’ αυτό πολλές φορές έβλεπε ότι και μέσα από τη δική του αποστολή ενεργούσε η παντοδυναμία και η χάρις του Χριστού, και θεράπευε ασθένειες πολλές, και κατανικούσε την εξουσίαν του διαβόλου, ακόμα και δαιμονισμένους θεραπεύοντας. Διότι έβλεπε ο Άγιος Λουκάς, την καταστροφή της κοσμοκρατορίας του διαβόλου, την πτώση της κυριαρχίας του πάνω στις ψυχές των ανθρώπων με την εξάλειψη της ειδωλολατρίας και την επιστροφή των ανθρώπων στην πίστη του Χριστού την Αγία.
Αισθάνονταν οι δαίμονες οι οποίοι ως φίδια και σκορπιοί, πληγώνουν τις ψυχές των ανθρώπων και καταπατούνται μόνον με την δύναμη του Ιησού Χριστού. Έβλεπε την νίκην του Κυρίου για όσους πίστευαν με όλην τους την καρδιά, και την πίστη την έκαναν πράξη και ζωή ποτίζοντάς την πολλές φορές και με το ίδιο το αίμα τους. Γιατί ο Ευαγγελιστής Λουκάς, έζησε τους φοβερούς διωγμούς του Νέρωνος, όπως και τον μαρτυρικό θάνατο του Αποστόλου Παύλου. Τα κηρύγματα χριστιανοί μου των Αποστόλων, της νέας πίστεως στο Χριστό, οι συμβουλές, οι παραινέσεις και τα ζωντανά τους παραδείγματα, άλλαζαν ριζικά τους ειδωλολάτρες, που τους έβγαζαν από την άγνοια και την πλάνη μέσα στις οποίες βέβαια πελαγοδρομούσαν. Τους μεταμόρφωναν πνευματικά, και βιώνοντας την Ανάσταση του Χριστού, καταγράφονταν ως ουρανοπολίτες πλέον στην νέα εν Χριστώ ζωή.

Αλλά και μείς όμως, ως Ορθόδοξοι Χριστιανοί, πρέπει να πετάξουμε από πάνω μας την άγνοια, τη λήθη, την ακηδία, τις προλήψεις, τις αδυναμίες, τις κακές συνήθειες και κάθε άλλο πάθος, και με την βοήθεια της Χάριτος και των Παναγίων σωστικών μυστηρίων, ας είσθε βέβαιοι ότι θα κερδίσουμε τον Παράδεισο, και τα ονόματά μας θα πολιτογραφηθούν, όχι στα κόμματα, αλλά ως ουρανοπολίτες στο Βιβλίον της αιωνιότητος, το βιβλίον του Θεού.
Αυτό θα απαιτήσει από όλους μας, κόπους, θυσίες, ιδρώτες, δάκρυα, αγωνίες, στερήσεις και διωγμούς από τον κόσμον της αμαρτίας που μας περιβάλλει, χωριστά οι καθημερινές συκοφαντίες εναντίον μας. Αλλά,
όχι πλέον φόβος αλλά θάρρος,
όχι δειλίες αλλά ζωντανή πίστις,
όχι διαμαρτυρίες αλλά προσευχή, βρεγμένη προσευχή, προσευχή μετά δακρύων,
όχι γογγυσμούς κατά του Θεού αλλά υπομονή και ενεργουμένη την αγάπη.

Χριστιανοί μου, είθε να μας δώσει ο Χριστός προς δόξαν Του την σωτηρία μας,
Αμήν.